เมื่อเห็นว่าแผ่นหลังของจ้าวเสี่ยวกังจากไปไกลแล้ว จางฟู่กุ้ยยังคงต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ว่าท้ายที่สุดแล้วกลับกลืนคำพูดลงไป

จ้าวเสี่ยวกังกลับมาถึงหมู่บ้านบางจื่อก็สองทุ่มกว่าแล้ว แต่เมื่อเวลาที่เขากลับมาถึงบ้าน พบว่าจ้าวหวู่กำลังดื่มเหล้ากับพ่อของตัวเองอยู่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือลานบ้านนั้นเต็มไปด้วยตะกร้าเห็ดสนที่ล้างเสร็จแล้ว

เมื่อจ้าวหวู่เห็นจ้าวเสี่ยวกังกลับมา เดิมทีใจที่ยังมีความกังวลอยู่ก็สงบลงมา

ท้ายที่สุดแล้วในตอนนั้นหวังป้าเทียนให้คนรีบตามไป สำหรับตามไปถนนเส้นไหนนั้นเขาไม่สามารถถามได้แน่นอน ต่อให้ถามหวังป้าเทียนก็ไม่มีทางบอกเขาอะไร

"ลุงจ้าว เห็ดสนเหล่านี้คุณช่วยฉันรับซื้อเหรอ?"

"ใช่แล้ว นอกจากฉันแล้วยังมีใครอีกที่สามารถช่วยนายซื้อเห็ดสนได้มากขนาดนี้อีก? ฉันคิดว่าเห็ดสนมากขนาดนี้พรุ่งนี้เช้านายก็สามารถขนออกไปได้ทั้งหมดอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นฉันคิดว่ามันจะเสียได้นะ"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังขอบคุณลุงจ้าวอย่างมาก

"ลุงจ้าว เห็ดสนเหล่านี้คุณจ่ายเงินหมดแล้วใช่ไหม?"

"อืม จ่ายหมดแล้ว เห็ดสนเหล่านี้จ่ายเงินออกไปโดยตรงหนึ่งหมื่นหยวน นายไม่เห็นคนที่รับเงินไปเหล่านั้นหรอก คิดไม่ถึงว่าเตรียมจะไม่ทำนากันแล้ว ก็เลยถูกฉันสั่งสอนไปหนึ่งรอบ"

มองไปทางจ้าวหวู่ที่ดื่มจนหน้าแดงหมดแล้ว ทันใดนั้นจ้าวเสี่ยวกังล้างมือโดยตรงหลังจากนั้นนั่งลงข้างโต๊ะ เติมเหล้าให้จ้าวหวู่เต็มอีกครั้ง

"ลุงจ้าว ฉันขอดื่มเพื่อคุณหนึ่งแก้ว ขอบคุณที่คุณช่วยฉันแบบนี้ ฉันไม่รู้แล้วว่าควรจะขอบคุณคุณยังไงดี ในอนาคตเพียงแค่คุณมีเรื่องที่ต้องใช้ฉัน หลานชายคนนี้ไม่ว่าจะต้องบุกน้ำลุยไฟก็จะช่วยคุณ"

หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังดื่มเหล้าที่อยู่ตรงหน้าตัวเองหมดแก้วโดยตรง

เมื่อจ้าวหวู่ได้ยินคำพูดที่สวยหรูของจ้าวเสี่ยวกัง มองดูใบหน้าที่จริงจังอย่างมากของจ้าวเสี่ยวกัง ทันใดนั้นภายในใจก็ดีใจอย่างมาก

จ้องมองจ้าวเสี่ยวกังด้วยความมึนเมา จากนั้นก็ดื่มเหล้าที่อยู่ตรงหน้าหมดแก้วโดยตรงเช่นกัน

"ฮ่าๆๆ……เด็กอย่างนายมีความสุขที่สุดแล้ว ดื่มกันให้พอเลย ลุงจ้าวชอบนิสัยและบุคลิกในการทำเรื่องของเด็กอย่างนาย ถ้าหากไม่ใช่ว่านายอายุน้อยกว่าถิงถิงมากขนาดนั้น ฉันอยากจะแนะนำถิงถิงให้นายจริงๆเลย"

เมื่อจ้าวโหย่วเทียนได้ยินคำพูดนี้ ภายในใจอดไม่ได้ที่จะดีใจ จ้าวหวู่เป็นคนยังไง นั่นเป็นถึงหัวหน้าหมู่บ้านในหมู่บ้านบางจื่อเลยนะ และครอบครัวของจ้าวหวู่ก็เป็นหนึ่งในครัวเรือนที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้าน ถ้าหากจ้าวเสี่ยวกังสามารถแต่งงานกับลูกสายจ้าวถิงถิงของอีกฝ่ายได้ อย่างนั้นอย่างน้อยๆจ้าวเสี่ยวกังก็ไม่ต้องทำงานอย่างหนักเป็นเวลาสิบปี

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นว่าจ้าวโหย่วเทียนกำลังจะเปิดปากพูด รีบแย่งพูดทันที :"ลุงจาว ความทะเยอทะยานของพี่ถิงถิงไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านบางจื่อ นอกจากนี้เรื่องแบบนี้ก็ไม่สามารถบังคับกันได้ พี่ถิงถิงนั้นเป็นถึงหงส์ ส่วนฉันเป็นเพียงแค่กบตัวหนึ่งเท่านั้น ฮ่าๆๆ….."

มองไปที่รอยยิ้มที่ฉลาดของจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจของจ้าวหวู่ยิ่งมองยิ่งชอบแล้ว ในบรรดาคนหนุ่มสาวในหมู่บ้านบางจื่อเขาสนใจก็คือหลิวต้าจ้วงและจางฟู่กุ้ยมากที่สุดแล้ว แต่หลังจากที่จ้าวเสี่ยวกังลาออกจากโรงเรียนและกลับมาอยู่บ้าน เขาก็เริ่มสนใจเกี่ยวกับจ้าวเสี่ยวกังมากขึ้นเรื่อยๆ

ยังไม่ต้องพูดถึงการเผชิญหน้าเพื่อพี่สะใภ้ของหญิงม่ายกับคนทั้งหมู่บ้าน ในก่อนหน้านี้ที่มีการสัญญาที่ดินภูเขาตะวันตกมีการเอาเงินออกมาหนึ่งหมื่นหยวนให้เฉินฉางฉู่วิธีการแบบนั้นทำให้เขารู้สึกว่าความคิดของจ้าวเสี่ยวกังก้าวนำคนหนุ่มสาวอย่างมาก

จ้าวเสี่ยวกังรินให้จ้าวหวู่เต็มอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันให้แม่ของตัวเองทอดถั่วลิสงออกมาหนึ่งจาน

จ้าวหวู่มองการกระทำของจ้าวเสี่ยวกังทุกขั้นตอน มันช่างสมบูรณ์แบบจริงๆ

"เสี่ยวกัง ลุงจ้าวอายุมากแล้ว นายอยากจะเข้าร่วมคณะกรรมในหมู่บ้านไหม?"

สำหรับจ้าวหวู่ถามคำพูดอย่างกะทันหันแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังและจ้าวโหย่วเทียนต่างตกตะลึง แต่ว่าต่อจากนั้นต่างดีใจอย่างมาก

จ้าวโหย่วเทียนใช้ขาเตะจ้าวเสี่ยวกังเบาๆ ความหมายนั้นชัดเจนในตัวเองอยู่แล้ว

จ้าวเสี่ยวกังส่งสายตาให้จ้าวโหย่วเทียนหนึ่งทีว่า"สบายใจได้เลย" หลังจากนั้นหัวเราะฮ่าๆและพูด :"ลุงจ้าว คณะกรรมการหมู่บ้านมีแต่ผู้อาวุโสที่เป็นรุ่นพี่ คุณคิดว่าเด็กอย่างฉันคนหนึ่งเข้าไปจะเหมาะสมได้อย่างไร?"

"ห๊ะ? ใครบอกว่าไม่เหมาะสม? ตราบใดที่เด็กอย่างนายสามารถเก็บเห็ดสนได้แบบนี้ นำพาให้คนในหมู่บ้านร่ำรวย อย่าว่าแต่กรรมหมู่บ้านเลย ต่อให้เป็นตำแหน่งของฉันก็ให้นายเป็นได้ นายแค่พูดกับลุงจ้าวก็พอว่านายอยากเข้าร่วมไหม"

"ฮ่าๆๆ ในเมื่อลุงจ้าวพูดมาขนาดนี้แล้ว ถ้าหากฉันยังปฏิเสธอีกอย่างนั้นคงผิดต่อการปลูกฝังของลุงจ้าวที่มีต่อฉันอย่างมากแล้ว"

จ้าวหวู่คิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะโต้กลับเขาแบบนี้ อดไม่ได้ที่จะตะลึง ต่อจากนั้นหัวเราะฮ่าๆๆออกมา

"เยี่ยมมาก คิดไม่ถึงเลยว่าจะโต้กลับลุงได้แล้ว ไม่เลว ไม่เลว มาดื่มกับฉันอีกแก้วหนึ่ง"

หลังจากพูดจบ จ้าวหวู่หยิบแก้วเหล้าขึ้นมาแล้วจิบเบาๆ หลังจากนั้นรีบหยิบถั่วลิสงสองสามเม็ดกลืนลงไปอย่างรวดเร็ว

จ้าวเสี่ยวกังก็เผ็ดจนหน้าแดงอย่างมากเช่นกัน

"ลุงจ้าว ฉันยังมีเรื่องบางอย่างต้องการให้คุณช่วยเหลือ"

"ว่ามา เด็กอย่างนายยังมีเรื่องอะไรพูดมาได้เลย สิ่งที่ลุงจ้าวสามารถช่วยได้ ก็จะช่วยนายอย่างแน่นอน"

เมื่อได้ยินคำพูดของลุงจ้าว จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกโล่งอกเช่นกัน หัวเราะและพูด :"คุณน่าจะรู้ว่าฉันเพิ่งทำสัญญาเขตภูเขาไปทางทิศตะวันตกประมาณสองร้อยกว่าไร่ ฉันยังค้างชำระอยู่สี่หมื่น และยังมีเรื่องที่คุณช่วยฉันรับซื้อเห็ดสนหนึ่งหมื่นหยวนฉันยังไม่สามารถขึ้นได้ชั่วขณะ ฉันขอเวลาหนึ่งสัปดาห์ได้ไหม?"

"อ้อ ปัญหานี้ไม่ใช่ว่านายเคยพูดแล้วเหรอ? ลุงจ้าวช่วยชำระเงินทั้งหมดให้นายแล้ว อย่าว่าแต่หนึ่งสัปดาห์เลย ต่อให้เป็นหนึ่งเดือนก็ได้ เพียงแค่เด็กอย่างนายทำงานอย่างตั้งใจ อย่าไปเลียนแบบสวี่เอ้อหนิวก็พอแล้ว"

"ฮ่าๆๆ ไม่มีทาง ฉันจะไปเลียนแบบเขาได้อย่างไร ในเมื่อมีคำพูดของลุงจ้าวประโยคนี้แล้ว อย่างนั้นฉันก็สบายใจแล้ว หลังจากหนึ่งสัปดาห์ฉันคืนคุณอย่างแน่นอน"

พูดจบ จ้าวเสี่ยวกังหยกแก้เหล้าขึ้นอีกครั้งและชนกับจ้าวหซุ่เบาๆหนึ่งที ในครั้งนี้กลับไม่มีคำพูดที่น่าฟังและสวยหรูอะไร แต่เป็นการดื่มเหล้าที่อยู่ตรงหน้าหมดแก้วโดยตรง

"ว้าว…..วิธีการดื่มเหล้าของเด็กอย่างนายเตรียมจะทำให้ลุงจ้าวเมาหรือยังไง"

แม้ว่าปากจะพูดแบบนี้ แต่ว่าเหล้าที่อยู่ในแก้วกลับดื่มหมดแก้ว เมื่อหลังจากแก้วนี้ลงไปในท้อง จ้าวหวู่เริ่มเมาอย่างสิ้นเชิงแล้วจริงๆ เสียงพูดเริ่มดังขึ้นมาก

"เสี่ยวกัง ลุงจ้าว…..ดื่ม……ดื่มเมาแล้ว นายพยุงฉันกลับนะ เรื่องที่ลุงจ้าวสัญญากับนาย……จะต้องทำได้อย่างแน่นอน"

สิ้นสุดเสียง จ้าวหวู่หน้าคว่ำโดยตรงและนอนหลับบนโต๊ะ

เมื่อเห็นฉากนี้ จ้าวเสี่ยวกังอึ้งไปชั่วขณะ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะดื่มจนทำให้จ้าวหวู่หน้าคว่ำโดยตรง

จ้าวโหย่วเทียน นั่งฟังการสนทนาของจ้าวเสี่ยวกังและจ้าวหวู่ ดีใจอย่างมาก ในเวลาเดียวกัน ยังตัดสินใจให้จ้าวเสี่ยวกังพัฒนาตัวเองในอนาคตถึงจะได้ เขาจะไม่เข้าไปแทรกแซงอีกต่อไป

"ลุงจ้าวของนายเมาแล้ว นายแบกเขากลับไปดีกว่า เดี๋ยวคุณป้าของนายจะกังวลได้"

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยิน อดไม่ได้ที่จะนึกถึงฉากที่เห็นโจวหรานฮวาเมื่อเช้านี้ อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำหนึ่งคำแล้วพูดกับจ้าวโหย่วเทียนสองสามคำโดยตรง หลังจากนั้นแบกจ้าวหวู่โดยตรงและเดินไปทางบ้านของเขา

ระหว่างทาง จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่าฤทธิ์เหล้ากำลังขึ้นมาทำให้ร่างกายของเขาลุกเหมือนไฟ

ในไม่ช้าเขาก็มาถึงหน้าประตูบ้านของจ้าวหวู่ เพิ่งเดินมาถึงหน้าประตูยังไม่ทันได้เคาะประตู ภายในลานบ้านก็มีเสียงฮัมเพลงของโจวหรานฮวาดังออกมา

ภายใต้แสงจันทร์ จ้าวเสี่ยวกังสามารถมองเห็นร่างอวบอ้วนของโจวหรานฮวาได้อย่างชัดเจน ร่างกายที่อวบอ้วน หน้าอกที่กลมโต แม้ว่าเอวที่โค้งงอนั้นจะเหมือนกับของเด็กสาว แม้ว่าอายุจะมากแล้ว แต่เสน่ห์แห่งความเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่เหมือนใครนั้นผู้หญิงเหล่านั้นของเขาไม่มีอย่างแน่นอน

ในเวลานี้ จ้าวหวู่เปิดประตูอย่างกะทันหัน……