เมื่อมองไปที่จางฟู่กุ้ยที่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ว่ากลับมีแววตาของความบ้าคลั่งเล็กน้อย จ้าวเสี่ยวกังเริ่มลังเลขึ้นมา

เขาลังเลว่าควรจะออกจากจางฟู่กุ้ยที่นี่หรือเปล่า ถ้าหากเพียงแค่ช่วยเหลือ อย่างนั้นหลังจากนี้ไปเขาโอกาสเป็นไปได้อย่างมากว่าจะเป็นศัตรูของหวังเซียงหรุสองพ่อลูกจริงๆแล้ว

แต่ว่าถ้าหากไม่ช่วย ภายในใจของเขากลับรู้สึกเกรงใจเล็กน้อย

"ลุงฟู่กุ้ย ถ้าหากฉันสามารถส่งคุณออกไปจากที่นี่ได้ แต่ว่าก่อนที่หวังเซียงหรุและหวังป้าเทียนยังไม่ล้มลง ขอให้คุณอย่าเพิ่งกลับมา คุณสามารถทำได้ไหม?"

เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง ดวงตาของจางฟู่กุ้ยเป็นประกาย เขารู้ได้ทันทีว่าจ้าวเสี่ยวกังหมายถึงอะไร แต่ว่าในเวลาเดียวกันเขาก็รู้ว่าจ้าวเสี่ยวกังทำเรื่องแบบนี้ ในอนาคตจะต้องเจอกับปัญหาชีวิตแบบไหน

"เสี่ยวกัง นายไม่กลับสองพ่อลูกของตระกูลหวังมาแก้แค้นนายหรือยังไง?"

"ฮ่าๆๆ กลัวสิ แต่ว่าสำหรับสามารถช่วยชีวิตของลุงฟู่กุ้ยกลับมาได้ การแก้แค้นแบบนั้นจะนับอะไรได้?"

หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังเดินออกจากประตูโดยตรง เพราะว่าเขากลัวว่าเรื่องจะยุ่งยากมากกว่านี้

เมื่อจ้าวหวู่และหลิวต้าจ้วงเห็นจ้าวเสี่ยวกังเดินออกมา สิ่งแรกที่ทำคือถามสภาพร่างกายของจางฟู่กุ้ย โดยเฉพาะจ้าวหวู่ ในตอนนั้นเป็นเพราะว่าความหวังดีของเขาเลยพูดปลอบให้จางฟู่กุ้ยไป แต่ว่าเกือบจะทำให้จางฟู่กุ้ยตายแล้ว สิ่งนี้ทำให้เขาเศร้าหมองอย่างมาก

"ลุงจ้าว คุณช่วยหารถแท็กซี่ให้ฉันสักคันนะ ฉันเตรียมจะออกจากมณฑลสักหน่อย"

เมื่อจ้าวหวู่ได้ยินคำพูดนี้ขมวดคิ้วในทันที เขามองไปทางจ้าวเสี่ยวกังและถามด้วยความไม่เข้าใจ :"เสี่ยวกัง นายต้องการทำอะไร? ถึงต้องออกไปต่างมณฑล?"

"ลุงจ้าว คุณยังไม่ต้องสนใจเรื่องนี้ มีเรื่องต้องทำ เวลากระชันชิดอย่างมาก คุณช่วยเร็วๆหน่อย"

เมื่อจ้าวหวู่เห็นการแสดงออกของจ้าวเสี่ยวกังไม่ตลก ทันทีก็ไม่พูดไร้สาระอีกต่อไป โทรศัพท์ออกไปโดยตรง หลังจากนั้นเขาก็ติดต่อเพื่อนที่เขาพบในที่ประชุมในเขตที่ขับรถให้กับผู้นำคนหนึ่ง

ในไม่ช้ารถก็ขับมาถึงหน้าประตูโรงพยาบาล จ้าวเสี่ยวกังไม่พูดไร้สาระใดๆ อุ้มจางฟู่กุ้ยขึ้นและวิ่งออกไปข้างนอกโดยตรง ในเวลาเดียวกันก็ให้จ้าวหวู่เคลียร์ค่ายาให้ด้วย ท้ายที่สุดเขาได้จ่ายเงินมัดจำไปแล้วหนึ่งหมื่นหยวน

"พี่ชาย ค่าเดินทางไปเมืองหลินไห่เท่าไหร่?"

"ไหนบอกว่าจะไปต่างมณฑลไง? ทำไหมถึงไปเมืองหลินไห่ล่ะ?" ชายวัยกลางคนที่ขับรถถามด้วยความสงสัย

เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย หัวใจของจ้าวเสี่ยวกังจมลงโดยไม่ตั้งใจ

"อย่างนั้นพี่ชายไปเมืองชิงซางก่อนนะ หนึ่งร้อยหยวนคุณจะรับงานนี้ไหม? ถ้าหากรับงานก็ไปตอนนี้ได้เลย ถ้าหากไม่รับพวกเราจะลงรถและหารถคันใหม่"

ชายวัยกลางคนมองดูสีหน้าที่จริงจังอย่างมากของจ้าวเสี่ยวกังจากกระจกมองหลัง จากนั้นไม่ถามอะไรมาก พูดสั้นๆว่ารับโดยตรง จากนั้นเหยียบคันเร่งตรงไปยังเมืองชิงซาง

จ้าวเสี่ยวกังเพิ่งเดินทางออกไป คนของหวังป้าเทียนก็มาถึงแล้ว

สืบได้ว่าจ้าวเสี่ยวกังพาจางฟู่กุ้ยออกไปแล้ว หวังป้าเทียนโกรธจนแทบอยากจะเอาจ้าวเสี่ยวกังไปถ่วงในน้ำทันที

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้ยินจากปากของจ้าวหวู่บอกว่าจ้าวเสี่ยวกังเตรียมจะออกจากมณฑล หวังป้าเทียนยิ่งโกรธเป็นไฟ

มาถึงเมืองชิงซาง จ้าวเสี่ยวกังจ่ายเงินให้คนขับรถ หลังจากนั้นอุ้มจางฟู่กุ้ยลงมาจากแท็กซี่และขึ้นแท็กซี่อีกคันอย่างรวดเร็ว ในครั้งนี้จ้าวเสี่ยวกังให้จางฟู่กุ้ยเป็นคนเลือกสถานที่เอง

จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าจางฟู่กุ้ยจะเลือกเมืองหลินไห่เช่นกัน

ช่วงเวลาที่มาถึงเมืองหลินไห่เป็นเวลาช่วงเย็นห้าโมงกว่า ค่าโดยสารห้าร้อยหยวน เพียงแต่จ้าวเสี่ยวกังไม่รู้สึกเสียดายแม้แต่นิดเดียว

เนื่องจากความเร่งรีบของทั้งสอง จึงไม่ได้เอาบัตรประจำตัวประชาชนออกมาด้วย จ้าวเสี่ยวกังสามารถพาจางฟู่กุ้ยไปที่คลินิกเล็ก ๆ เพื่อรับการรักษาเท่านั้น

ท้ายที่สุดแล้วบาดแผลบนร่างกายของจางฟู่กุ้ยยังไม่หายดี สำหรับการเดินทางระยะไกลแบบนี้ร่างกายของจางฟู่กุ้ยได้รับผลกระทบแน่นอน

"เสี่ยวกัง ช่วยหาโทรศัพท์ให้ฉันสักเครื่อง ฉันต้องการโทรศัพท์"

สำหรับการขอร้องอย่างกะทันหันของจางฟู่กุ้ย จ้าวเสี่ยวกังอึ้งไปชั่วขณะก่อน แต่ว่าพอนึกถึงจางฟู่กุ้ยในเมื่อเลือกเมืองหลินไห่แล้ว ที่นี่จะต้องมีคนที่รู้จักอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นจางฟู่กุ้ยไม่มีทางเลือกเมืองที่ไม่รู้จักอย่างแน่นอน

ในไม่ช้าจ้าวเสี่ยวกังก็ยืมโทรศัพท์จากคลินิกเล็กๆ แล้วยื่นให้จางฟู่กุ้ย

จางฟู่กุ้ยก็ไม่เสียเวลาเช่นกัน พูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์ของตัวเองโดยตรงทางโทรศัพท์ จากนั้นวางสาย

ทำให้จ้าวเสี่ยวกังประหลาดใจได้ไม่นานมากนัก ชายหัวโล้นสูงปรากฏตัวอยู่ในคลินิกเล็ก ๆ สำหรับอากาศที่ร้อนแบบนี้ บนร่างกายสวมเพียงแค่เสื้อกั๊กบางๆตัวเดียว เมื่อมองแวบแรกก็เห็นกล้ามเนื้อที่เหมือนมังกรที่มีเขาเหล่านั้นเต็มไปด้วยพลังระเบิด

ช่วงเวลาที่ชายหัวล้านเห็นจางฟู่กุ้ย ออร่าในร่างกายเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ออร่าแบบนั้นนี่เป็นครั้งแรกที่จ้าวเสี่ยวกังเห็น ความรู้สึกโกรธจนอยากจะฆ่าคนแบบนั้นทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกตัวสั่น

"หัวเหล็ก ฉันไม่เป็นไร คุณอย่าโกรธไปเรื่อย ตอนนี้ฉันจำเป็นต้องพักฟื้นสักหน่อย ในครั้งนี้ที่ฉันมาอยากจะถามสักหน่อยว่าฉันยังสามารถเข้าร่วมกับพวกคุณได้ไหม?"

"อืม ได้สิ พวกเราต้อนรับนายเสมอ เพียงแต่ในตอนนั้นตอนที่คุณกลับใจจากนั้นไปตามจีบเด็กผู้หญิง ไม่อย่างนั้นตอนนี้พวกเรายังคงสามารถดีอย่างมาก"

ชายหัวล้านยิ่งพูดยิ่งรู้สึกตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ จางฟู่กุ้ยเพียงแค่หัวเราะและพูด :"ตอนนี้มันยังไม่สาย ยังดีในตอนนั้นฉันยังจำเบอร์โทรของพวกคุณเอาไว้ ไม่อย่างนั้นฉันรู้สึกว่าจะไม่ได้เจอพวกคุณอีกแล้ว"

"ฮ่าๆๆ เดิมทีสมองนายก็ดีอยู่แล้ว จำได้เป็นเรื่องปกติ เพียงแค่ฉันอยากจะรู้นักว่าใครทำร้ายคุณ แม้ว่าร่างกายของคุณจะไม่แข็งแรงสักเท่าไหร่ แต่ว่าด้วยไอคิวของคุณ ฉันรู้สึกว่ามันไม่น่าจะเป็นขนาดนี้นะ?"

"ฮ่าๆๆ เรื่องเก่าไม่ต้องพูดถึงแล้ว จางฟู่กุ้ยในอดีตคนนั้นก็คิดสะว่าเขาตายไปแล้วดีกว่า ตอนนี้เปลี่ยนเป็นคนทำธุรกิจไปแล้ว กลับมาบ้าคลั่งกับพวกคุณอีกครั้ง"

จ้าวเสี่ยวกังฟังการสนทนาระหว่างทั้งสองฝ่ายยิ่งอยู่ยิ่งหายไปในเมฆหมอก แต่ว่ามักจะรู้สึกว่าจางฟู่กุ้ยดูเหมือนจะมีความลับที่ยิ่งใหญ่ปิดบังอยู่ แต่ว่าเขากลับมองไม่เห็น ยิ่งไปกว่านั้นจางฟู่กุ้ยถูกทรมานอย่างเจ็บปวดและไม่ตาย ดังนั้นมันจึงอธิบายสิ่งหนึ่งได้ว่า สมรรถภาพทางกายของจางฟู่กุ้ยนั้นไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

"ลุงฟู่กุ้ย ตรงนี้ยังเหลือเงินอยู่สามหมื่นหยวน ในเมื่อมีคนดูแลคุณแล้ว อย่างนั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะ"

จ้าวเสี่ยวกังสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าความสัมพันธ์ระหว่างชายหัวล้านกับจางฟู่กุ้ยไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ดังนั้นก็รู้สึกโล่งอกเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้วเขายังมีทางที่ตัวเองต้องเดิน ไม่สามารถเดินตามจางฟู่กุ้ยและดูแลได้ตลอด

เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังยื่นเงินออกมาสามหมื่นหยวน ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนไม่แน่จางฟู่กุ้ยอาจจะรับเอาไว้แน่นอน แต่ว่าช่วงเวลาที่เห็นชายหัวล้านคนนั้น จู่ๆภายในใจของเขาก็ปล่อยวางสิ่งต่างๆอย่างกะทันหัน

"เสี่ยวกัง เงินนี้นายเก็บไว้ให้หลี่ชุ่ยฮวาดีกว่า เธอจำเป็นมากกว่าฉัน"

จางฟู่กุ้ยยิ้มง่าย ๆ ขณะนอนอยู่บนเตียง

"ลุงฟู่กุ้ย คุณอยู่ข้างนอกตัวคนเดียวบางทีก็จำเป็นต้องใช้เงินอยู่นะ คุณเก็บไว้ใช้ดีกว่านะ ทางพี่สาวชุ่ยฮวาฉันจะให้เอง เรื่องที่ฉันสัญญากับคุณฉันจะต้องทำให้ได้อย่างแน่นอน"

เมื่อได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ จางฟู่กุ้ยเงียบกะทันหัน

เขากับหลี่ชุ่ยฮวาไม่ว่าจะพูดยังไงก็มีความรู้สึกต่อกันมาหลายปี แต่ว่าด้วยความเห็นแก่ตัวของเขา แม้ว่าไอ้นั่นของเขาจะใช้งานได้ดี แต่เมื่อมีศึกษาสิ่งต่างๆในตอนแรก ทำให้เกิดภาวะมีบุตรยาก

"เสี่ยวกัง ลุงเชื่อใจนาย พี่สาวชุ่ยฮวาฝากนายด้วยนะ นายช่วยส่งคำพูดให้หลี่ชุ่ยฮวาด้วย หลายปีมานี้ฉันต้องขอโทษเธอด้วย เพราะว่าฉันเอาแต่เก็บความลับของการมีบุตรยากกับเธอมาโดยตลอด"

จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าในเวลานี้จางฟู่กุ้ยจะพูดคำพูดแบบนี้ออกมา สิ่งเหล่านี้จางฟู่กุ้ยไม่จำเป็นต้องพูด อย่างน้อยๆก็ยังเก็บความประทับใจไว้ให้กับหลี่ชุ่ยฮวาบ้าง

"ลุงฟู่กุ้ย คุณดูแลตัวเองด้วยนะ ฉันขอไปก่อนนะ กลับไปช้าว่านี้อีกหน่อยเกรงว่าฟ้าจะมืดแล้ว"

หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังโยนเงินเหล่านั้นไว้โดยตรง เก็บเงินไว้ให้ตัวเองหนึ่งพันหยวนแล้ววิ่งออกไปโดยตรง

ตั้งแต่ต้นจนจบจางฟู่กุ้ยไม่ได้แนะนำชายหัวล้านให้เขารู้จัก จ้าวเสี่ยวกังรู้ว่าบางทีจางฟู่กุ้ยอาจจะไม่อยากให้เขาเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย หรือบางทีอาจเกี่ยวข้องกับความลับทั้งหมดก่อนจางฟู่กุ้ย……