เมื่อได้ยินเสียงของจ้าวหวู่ ผู้หญิงทั้งสามคนอดไม่ได้ที่จะเก็บการเคลื่อนไหวเล็กๆของตัวเองกลับมา หลังจากนั้นก็จัดระเบียบเสื้อผ้าที่เป็นสีขาวและมีรอยย่นที่ถูกจ้าวเสี่ยวกังทำจนกระจัดกระจายโดยตรง

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นจ้าวหวู่วิ่งมาด้วยท่าทางที่เร่งรีบ ก็มีความสงสัยเล็กน้อย เรื่องอะไรถึงสามารถทำให้จ้าวหวู่แตกตื่นได้ขนาดนี้

"ลุงจ้าว เกิดเรื่องอะไรเหรอ?"

"เสี่ยวกัง รีบไปกับฉันที่สถานีตำรวจในเมืองสักหน่อย ดูเหมือนว่าจางฟู่กุ้ยใกล้จะไม่ไหวแล้ว"

คำพูดของจ้าวหวู่ทำให้จ้าวเสี่ยวกังตกตะลึงอย่างมาก อดไม่ได้ที่จะเดินไปอยู่ต่อหน้าจ้าวหวู่อย่างรวดเร็ว และพูด :"ลุงจ้าว พวกเรารีบไปกันเถอะ เป็นแบบนี้ได้ยังไง?"

แน่นอนหลี่ชุ่ยฮวาก็ได้ยินคำพูดของจ้าวหวู่เช่นกัน ภายในใจก็อดไมได้ที่จะรู้สึกเป็นห่วง การเก็บเห็ดสนก็ไม่สนใจแล้ว ลุกขึ้นมาโดยตรงและเตรียมจะไปกับจ้าวเสี่ยวกังด้วยกัน

"เสี่ยวกัง ฉันก็ต้องการดูเป็นครั้งสุดท้าย ยังไงสะฟู่กุ้ยก็เคยเป็นสามีของฉัน"

เมื่อเวลาที่พูดจบคำพูดนี้ น้ำตาในดวงตาของหลี่ชุ่ยฮวาก็ไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้

"พี่สาวชุ่ยฮวา คุณอยู่ตรงนี้ดีกว่า มอเตอร์ไซค์ของลุงจ้าวซ้อนท้ายได้แค่ฉันคนเดียว คุณมานั่งด้วยอาจจะไม่สะดวก"

ในเวลานี้ จ้าวหวู่กลับเปิดปากพูดแล้ว

"ให้ชุ่ยฮวาไปด้วยกันดีกว่า ฉันให้หลิวต้าจ้วงพาเธอขี่ไปด้วยกันก็พอแล้ว ไม่แน่อาจจะได้เห็นเป็นครั้งสุดท้าย"

หลังจากจ้าวหวู่พูดจบ เดินลงไปจากเขาโดยตรง

เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวหวู่ หลี่ชุ่ยฮวาเกือบจะเป็นลมไปแล้ว ทำไหมเธอถึงคิดไม่ถึงเลย เมื่อคืนจางฟู่กุ้ยยังดีๆอยู่เลยทำไหมแค่ชั่วข้ามคืนก็ไม่ไหวแล้ว

"ไปกันเถอะ พี่สาวชุ่ยฮวา ฉันแบกคุณไปจะเร็วกว่า"

ในก่อนหน้านี้ตรงนั้นของหลี่ชุ่ยฮวาถูกจ้าวเสี่ยวกังโจมตีอย่างรุนแรงจนบวมเล็กน้อยแล้วจริงๆ โดยเฉพาะการโจมตีครั้งสุดท้ายทำให้เธอเจ็บเล็กน้อย เมื่อได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ เธอก็ไม่ได้ต่อต้านเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดคือสามารถเห็นจางฟู่กุ้ยเร็วที่สุดถึงจะดี

จ้าวเสี่ยวกังเอาขวานมาคาดไว้ที่เอว หลังจากนั้นให้ซุนหรานหรานและจ้าวเสี่ยวหลิงกลับไปพักผ่อน

เมื่อเห็นท่าทางที่กังวลของหลี่ชุ่ยฮวา จ้าวเสี่ยวกังแบกเธอขึ้นมาโดยไม่พูดอะไรและรีบไปหาจ้าวหวู่

เพราะว่าระหว่างทางลงเขามันไม่ง่ายเลย ระหว่างทางความนุ่มนวลคู่ใหญ่ของหลี่ชุ่ยฮวายังคงถูกับหลังของจ้าวเสี่ยวกังตลอดทาง ถูกจนทำให้ภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังเริ่มคันเล็กน้อย ยังดีที่เขาต้องไปทำเรื่องที่เป็นทางการ

เมื่อจ้าวหวู่เห็นจ้าวเสี่ยวกังแบกหลี่ชุ่ยฮวา ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ท้ายที่สุดแล้วแขนของหลี่ชุ่ยฮวายังได้รับบาดเจ็บ

มาถึงข้างล่างภูเขา จ้าวเสี่ยวกังพบว่าหลิวต้าจ้วงมารออยู่ข้างล่างนานแล้ว

"พี่ชายต้าจ้วง เอาพี่สาวชุ่ยฮวาซ้อนท้ายนะ ฉันจะขี่กับลุงจ้าวเอง"

หลิวต้าจ้วงเห็นจ้าวเสี่ยวกังแบกหลี่ชุ่ยฮวาก็ขมวดคิ้วเช่นกัน เพียงแต่เขาก็พยักหน้าตกลงอย่างรวดเร็ว

ทั้งสี่คนดูเคร่งขรึมมากขึ้นระหว่างทาง จ้าวเสี่ยวกังไม่เข้าใจว่าทำไหมจ้าวหวู่ถึงมาหาตัวเองในเรื่องที่สำคัญเช่นนี้ และหลี่ชุ่ยฮวากังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของจางฟู่กุ้ยว่าหนักไหม

เหตุผลที่จ้าวหวู่มาหาจ้าวเสี่ยวกังเพราะว่าคนหนุ่มในหมู่บ้านมีไม่มาก ยิ่งบวกกับจ้าวเสี่ยวกังมีความกล้าหาญ ไร้ความเกรงกลัว ภายใต้สถานการณ์บางอย่างจ้าวเสี่ยวกังออกหน้าแก้ไขปัญหาต่างๆราบรื่นกว่าเขา ตัวอย่างเช่นครั้งที่แล้วจ้าวเสี่ยวกังฟันหวังป้าเทียนโดยตรงจนทำให้คนหลายคนวิ่งหนี

ในไม่ช้าจ้าวหวู่ก็พาจ้าวเสี่ยวกังเข้าไปในสถานีตำรวจ อย่างไรก็ตามจางฟู่กุ้ยไม่ได้อยู่ในสถานีตำรวจแล้ว แต่ถูกส่งไปโรงพยาบาลแล้ว

ทันใดนั้นจ้าวหวู่ก็พาจ้าวเสี่ยวกังไปที่โรงพยาบาลของมณฑลด้วยมอเตอร์ไซค์โดยไม่หยุด ระหว่างทางบิดมิดไมล์ตลอดทาง เมื่อได้ยินเสียงดังก้อง ต่างพากันหลบเลี่ยง

หลิวต้าจ้วงก็ขับตามจากข้างหลังโดยตรง หลี่ชุ่ยฮวากำเบาะข้างหลังเอาไว้แน่น แม้ว่าจะอยู่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เธอก็ไม่ยินดีปล่อยมือไปกอดเอวของหลิวต้าจ้วง ผู้ชายที่อยู่ในใจเธอมีเพียงจ้าวเสี่ยวกังเท่านั้น

ในไม่ช้า จ้าวหวู่ถามหมายเลขห้องของจางฟู่กุ้ย

ทันทีที่เข้าไปในห้องของจางฟู่กุ้ย สิ่งแรกที่จ้าวเสี่ยวกังเห็นไม่ใช่จางฟู่กุ้ย แต่เป็นหวังป้าเทียนที่มาพร้อมกับชายวัยกลางคนผมสีขาวคนหนึ่ง

หวังป้าเทียนค่อนข้างคล้ายกับชายวัยกลางคนคนนี้ ทั้งสองคนก็เห็นจ้าวหวู่และจ้าวเสี่ยวกังพวกเขาเหมือนกัน

โดยเฉพาะหวังป้าเทียน ทันทีที่เห็นจ้าวเสี่ยวกัง มีการหรี่ตาลงเล็กน้อย จิตสังหารในดวงตานั้นทำให้ทุกคนที่อยู่ในสถานที่ล้วนแล้วเห็นได้อย่างชัดเจน

ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างตัวหวังป้าเทียนดึงหวังป้าเทียนหนึ่งที หลังจากนั้นเดินมาอยู่ต่อหน้าจ้าวหวู่ด้วยรอยยิ้มก่อนและพูด :"ท่านนี้คือหัวหน้าหมู่บ้านจ้าว เลขาจ้าว?"

สำหรับชายวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าจ้าวหวู่คนนี้ก็เคยเห็นผ่านๆเช่นกัน เพยงแต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะมาปรากฏตัวอยู่สถานที่แบบนี้ ยิ่งคิดไม่ถึงคือฝ่ายตรงข้ามจะเป็นฝ่ายจับมือของเขาก่อน ทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าเป็นเพื่อนเก่าคนหนึ่ง

"ผู้อำนวยการหวัง คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร นี่คุณคือ?"

สำหรับการปรากฏตัวของหวังเซี่ยงหรุที่อยู่ข้างเตียงผู้ป่วยของจางฟู่กุ้ย สิ่งแรกที่คิดภายในใจของจ้าวหวู่รู้สึกคือรังสังหารที่ไม่ดีอย่างหนึ่ง

เมื่อเห็นท่าทางที่สงสัยของจ้าวหวู่ หวังเซี่ยงหรุหัวเราะฮ่าๆและพูด :"เมื่อวานนักโทษคนนี้ไปถึงโรงพักและก็เริ่มทำร้ายตัวเอง ได้ยินจากศูนย์กักกันบอกว่าวันนี้เช้ามีนักโทษฆ่าตัวตาย ในฐานะที่ฉันเป็นผู้นำ เกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ไม่เข้ามายุ่งไม่ได้อย่างแน่นอน ฉันจำเป็นต้องมาดูด้วยตัวเองถึงจะได้ ไม่ทราบว่าคนในครอบครัวของเขามาไหม"

สำหรับสไตล์การทำงานของหวังเซี่ยงหรุ ภายในใจของจ้าวหวู่ชัดเจนอย่างมาก เมื่อได้ยินหวังเซี่ยงหรุถามแบบนี้ จ้าวหวู่มองไปทางหลี่ชุ่ยฮวาที่อยู่ข้างหลังของจ้าวเสี่ยวกังด้วยความเชื่องช้า

ในเวลานี้ในสายตาของหลี่ชุ่ยฮวาไม่มีใครอยู่ในสายตาแม้แต่คนเดียวด้วยซ้ำ ในสายตาของเธอมีเพียงแค่จางฟู่กุ้ยที่อยู่บนเตียง

รอยขีดข่วนบนใบหน้าของจางฟู่กุ้ย บาดแผลที่เปิดออก แม้ว่าจะยังไม่ได้ดูร่างกาย เพียงแค่รอยขีดข่วนบนใบหน้าเหล่านั้น ก็สามารถทำให้เธอสัมผัสได้ว่าจางฟู่กุ้ยอยู่ข้างในมีความทุกข์ทรมานขนาดไหน

จ้าวเสี่ยวกังเฝ้าดูจ้าวหวู่และหวังเซี่ยงหรุอย่างสุภาพ เขาอดไมได้ที่จะมองไปทางจางฟู่กุ้ย แต่เมื่อเวลาที่เขาเห็นบาดแผลของจางฟู่กุ้ย และยังมีรอยขีดข่วนบนใบหน้าเหล่านั้นทำให้ตัวของเขาอึ้งไปชั่วขณะ

โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว ต่อให้เป็นคนที่ทำร้ายตัวเองก็ไม่มีทางโหดเหี้ยมขนาดนี้ รอยขีดข่วนเหล่านั้น จ้าวเสี่ยวกังกล้ารับประกันร้อยเปอร์เซ็นว่าไม่ได้เกิดจากการทำร้ายตัวเองของจางฟู่กุ้ย

หลิวต้าจ้วงก็เห็นฉากนี้เช่นกัน แต่เมื่อเทียบกับรอยขีดข่วนบนใบหน้าของจางฟู่กุ้ยแล้ว หลิวต้าจ้วงใส่ใจหวังป้าเทียนมากยิ่งขึ้น ในตอนนั้นร่างกายของเขาได้รับความเสียหายจากหวังป้าเทียน ฉากในตอนนั้นทุกครั้งที่เขานอนยังคงทำให้เขาฝันถึง

วันนี้เมื่อเห็นจางฟู่กุ้ยกลายเป็นแบบนี้ หลิวต้าจ้วงแทบรอไม่ไหวจนอยากจะเอามีดไปสับหวังป้าเทียน นอกจากหวังป้าเทียนที่สามารถทำเรื่องที่ไร้จิตสำนึกโหดเหี้ยมแบบนี้แล้ว เขาคิดไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่ายังมีใครที่ทำแบบนี้ได้อีก

"หัวหน้าหมู่บ้าน ฟู่กุ้ยของฉันไม่มีทางทำร้ายตัวเองแน่นอน ปกติแล้วเขาล้วนแล้วเป็นคนที่ระวังตัวอย่างมาก จะทำร้ายตัวเองไดอย่างไร ในเรื่องนี้จะต้องมีบางอย่างซ่อนอยู่แน่นอน"

เมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของหลี่ชุ่ยฮวา หวังเซี่ยงหรุขมวดคิ้วและมองไปทางจ้าวหวู่อย่างไม่พอใจเล็กน้อย

จ้าวหวู่ก็รู้สึกเขินเล็กน้อยเช่นกันในสถานการณ์แบบนี้ ชั่วขณะไม่รู้ควรจะพูดยังไงออกมาดี

หวังป้าเทียนมองดูหลี่ชุ่ยฮวาที่กำลังร้องไห้ ดวงตาอดไม่ได้ที่จะเป็นประกาย ตั้งแต่ครั้งที่แล้วหลังจากได้พบเจอกับหลี่ชุ่ยฮวา เขาก็อยากจะจัดการอีกฝ่าย ในช่วงเวลานี้เขาสั่งให้สวี่เอ้อหนิวลงมือทำตลอดเวลา เพียงแต่คิดไม่ถึงเลยว่าสวี่เอ้อหนิวจะถูกจางฟู่กุ้ยฆ่าทิ้ง สิ่งนี้ทำให้เขาโกรธเป็นไฟ ทันใดนั้นก็เอาความโกรธทั้งหมดไปใส่ไว้บนตัวของจางฟู่กุ้ย เพียงแต่คิดไม่ถึงเลยว่าจางฟู่กุ้ยจะตายอย่างง่ายดายแบบนี้

แต่ว่าสามารถเห็นหลี่ชุ่ยฮวาได้อีกครั้ง หวังป้าเทียนอดไมได้ที่จะมีความคิดภายในใจ

"ฮ่าๆๆ เธอบอกเขาไม่ได้ทำร้ายตัวเอง อย่างนั้นเธอมีหลักฐานอะไรไหม?"