เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดของหยวนเซียงหลิง ก็ไม่มีการเล่นตัวอีกต่อไป แต่เป็นการยิ้มและพูด :"สูตรยาของฉันนั้นง่ายอย่างมาก แต่ว่าก็มีความยากอย่างมากเช่นกัน นั่นคือยาชูกำลัง และยาชูกำลังคืองูที่ฉันจับได้ตัวนั้น ลอกหนังออกและตัดเป็นชิ้นๆแล้วต้มเป็นซุปสามารถเห็นผลได้อย่างแน่นอน"

ปากของจั่วจวินซั่งกระตุกหลังจากได้ยินคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มและพูด :"นั่นมันเป็นถึงงูพิษเลยนะ งูพิษในตำนาน แน่ใจหรือว่าการกินสิ่งเหล่านั้นสามารถทำให้เพิ่มขนาดและเพิ่มกำลังได้โดยไม่เป็นพิษถึงตาย?"

"ฮ่าๆๆ เถ้าแก่จั่วในเมื่อฉันกล้าพูดแบบนี้ แน่นอนว่ามีความมั่นใจอย่างมาก นอกจากนี้คืนนี้ก็สามารถเห็นผล"

เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังมีความมั่นใจแบบนี้ ในตอนแรกคนอื่นๆที่มีความสงสัยเล็กน้อย ก็เก็บความสงสัยนั้นกลับมา

จั่วจวินซั่งก็นั่งลงอย่างไม่มีความสุขเช่นกัน มองไปทางหยวนเซียงหลิงด้วยรอยยิ้มและพูด :"ภายใต้บังคับบัญชาของประธานหยวนมีคนที่มีพรสวรรค์อย่างมาก ช่างทำให้คนอิจฉาจริงๆ"

"คำพูดของเถ้าแก่จั่วถอมตัวเกินไปแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีความสามารถ แต่ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันจริงๆ"

หลังจากพูดจบ หยวนเซียงหลิงสั่งให้บริกรทุกคนมาเติมเหล้าไวท์อีกครั้ง จ้าวเสี่ยวกังก็รับหนึ่งแก้วเต็มๆเช่นกัน

"ประธานหยวน ฉันขอไปทำน้ำซุปงูให้เถ้าแก่เหล่านี้ก่อน พวกคุณดื่มไปก่อนเลย ฉันขอไม่รบกวนแล้ว"

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นว่ามีการเจรจาเรื่องต่างๆอยู่บนโต๊ะ เขาไม่เข้าใจเล็กน้อย แทนที่จะอับอายต่อไป ออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดดีกว่า

แน่นอนหยวนเซียงหลิงก็มองเห็นความเขินอายของจ้าวเสี่ยวกังเช่นกัน หัวเราะและพูด :"ไปเลย เดี๋ยวอย่าลืมมาดื่มกับเถ้าแก่เหล่านี้สักแก้วนะ"

เมื่อได้ยินหยวนเซียงหลิงพูดแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังรีบออกไปทำน้ำซุปงูอย่างรวดเร็ว

และเมื่อหลิวต้าโถวเห็นหยวนเซียงหลิงส่งสัญญาณให้ ทันใดนั้นรีบตามจ้าวเสี่ยวกังไปอย่างรวดเร็ว

เดินมาถึงข้างนอก ผิวของจ้าวเสี่ยวกังมีความแสบร้อนภายใต้แสงแดดที่ร้อนจัด

งูพิษตัวนั้นก็กำลังจะตายแล้วเช่นกัน เพียงแต่กลับเข้าใจได้ว่ายังไม่ตาย เขาเพียงแค่หักกระดูสันหลังของงูเท่านั้น

"เสี่ยวกัง เอางูไปที่หลังครัวฉันจะช่วยนายเอง"

แม้ว่าหลิวต้าโถวจะไม่เคยทำอาหารสัตว์ป่าแบบนี้มาก่อน แต่ว่าด้วยฝีมือหลายปีที่อยู่ที่นี่ เขารู้สึกว่ามันมากเกินพอที่จะช่วยจ้าวเสี่ยวกังได้

"ฮ่าๆๆ น้าหลิว ทำไหมคุณลงมาล่ะ ไม่จำเป็นต้องรบกวนคุณแล้ว ฉันทำด้วยตัวเองได้ ฉันสามารถจัดการได้แน่นอน"

"ก็ได้ นายช่วยตามฉันมาก่อน ฉันจะช่วยดูนายทำ มีเครื่องปรุงมากมายฉันกลัวว่านายจะไม่รู้จัก"

หลังจากพูดจบ หลิวต้าโถวพาจ้าวเสี่ยวกังไปหลังห้องครัว

หลังจากมาถึงหลังห้องครัว หลิวต้าโถวหาหม้อใบหนึ่งให้กับจ้าวเสี่ยวกัง หลังจากนั้นเตรียมเครื่องปรุงให้เขาเรียบร้อย มองดูจ้าวเสี่ยวกังที่กำลังเอาถุงน้ำดีออกมา และลอกหนังและตัดเป็นชิ้นๆ หลังจากนั้นเริ่มผัด ท้ายที่สุดแล้วเริ่มทำเป็นน้ำซุป เพียงแต่ตอนที่จ้าวเสี่ยวกังตุ๋นน้ำซุปมีการใส่ถุงน้ำดูของงูเข้าไป ในเวลาเดียวกันยังมีการใส่เห็ดสนเข้าไปด้วย

สิ่งนี้เริ่มทำให้หลิวต้าโถวเข้าใจอะไรบางอย่าง ท้ายที่สุดแล้วเห็ดสนก็มีฤทธิ์ของการเพิ่มภาระกำลัง ถ้าหากบวกกับเนื้องู ถุงน้ำดีของงู โดยเฉพาะงูในเมืองเซียงหลิว หลิวต้าโถวเหมือนจะจับอะไรบางอย่างได้ แต่ว่ากลับยังไม่สามารถเข้าใจได้ในทันที

และในเวลานี้บนชั้นสอง รอยยิ้มของหยวนเซียงหลิงกลับสามารถเคลียร์เรื่องเหล่านี้กับทุกคนแล้ว

การปรากฏตัวของจ้าวเสี่ยวกังทำให้เธอได้ตำแหน่งผู้นำวันนี้ แม้ว่าภายในใจของคนมากมายจะไม่พอใจ แต่ว่าก่อนหน้านี้มีการสัญญาเอาไว้แล้ว

ในไม่ช้า เจ้าภาพรินไวท์ให้ดื่มคนละสามแก้ว ทุกคนเริ่มมีความมึนเล็กน้อยแล้ว

"ประธานหยวน เด็กคนนั้นคงไม่หลอกพวกเราใช่ไหม? ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว ทำไหมถึงยังไม่เอาซุปบำรุงชั้นเลิศนั้นขึ้นมาล่ะ? ถ้าหากวิ่งหนีไปแล้ว ข้อตกลงของพวกเราในก่อนหน้านี้ถือว่าเป็นเรื่องของโมฆะนะ"

ระหว่างที่จั่วจวินซั่งพูดไปด้วย พร้อมกับลุกขึ้นมาเตรียมจะรินไวท์ให้หยวนเซียงหลิง

"เถ้าแก่จั่ว ไวท์ตอนนี้พวกเราอย่าเพิ่งดื่มดีกว่า ฉันจะสั่งให้คนไปเอาซุปบำรุงชั้นเลิศที่คุณต้องการมาให้ทุกคนลิ้มลองรสชาติกันก่อนดีกว่าไหม?"

มองดูใบหน้าแดง หยวนเซียงหลิงที่มีเสน่ห์เป็นพิเศษ จั่วจวินซั่งมองหน้ากันอย่างตะกละตะกลาม หัวเราะและพูด :"ได้เลย วันนี้ฟังประธานหยวน เพียงแต่ถ้าหากไอ้เด็กคนนั้นหนีไปจริงๆ ก็อย่าโทษพวกเราหลายคนกลับตาลปัตรนะ"

"ฮ่าๆๆ เถ้าแก่จั่วสบายใจได้ ถ้าหากเสี่ยวกังหนีไปจริงๆ เห็ดสนอีกหกสิบเปอร์เซ็นของเมืองเซียงหลิวฉันจะปล่อยเอง"

หลังจากพูดจบ หยวนเซียงหลิงแจ้งให้บริกรโดยตรงบอกให้จ้าวเสี่ยวกังเอาซุปบำรุงชั้นเลิศมาได้แล้ว

ในก่อนห้านี้เหตุผลที่เธอกล้าพูดอย่างมั่นใจแบบนี้ นั่นเป็นเพราะว่าในก่อนหน้านี้เธอให้หลิวต้าโถวคอยติดตามเอาไว้แล้ว

แม้ว่าจะเชื่อใจจ้าวเสี่ยวกัง แต่ว่าหลังจากที่มีการผ่านการต่อสู้ด้านธุรกิจมามากมาย หยวนเซียงหลิงยังคงต้องทำเรื่องให้ละเอียดอ่อนอย่างมากถึงจะได้

หลิวต้าโถวได้กลิ่นหอมที่ลอยมาจากหม้อ อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายหนึ่งที เตรียมจะถามจ้าวเสี่ยวกังว่าทำแบบนี้ได้ยังไง มีเคล็ดลับอะไรหรือเปล่า บริกรก็เข้ามาแจ้งว่าเอาซุปบำรุงชั้นเลิศขึ้นไปได้แล้ว

ทันใดนั้นจ้าวเสี่ยวกังไม่กล้าชักช้า เดินขึ้นไปโดยตรงพร้อมกับหม้อใบหนึ่ง

ช่วงเวลาที่จ้าวเสี่ยวกังปรากฏตัวที่ประตู ทุกคนต่างมีความโล่งอก

หยวนเซียงหลิงรู้สึกว่าตัวเองมองคนไม่ผิดจริงๆ แต่เมื่อจั่วจวินซั่งพวกเขาเห็นว่าจ้าวเสี่ยวกังไม่ได้วิ่งหนี อย่างนั้นพิสูจน์ได้ว่าเป็นยาบำรุงชั้นเลิศจริงๆ

"เถ้าแก่ทุกท่าน รอนานแล้ว"

หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังเปิดฝาหม้อออก ทันทีที่ฝาหม้อถูกเปิดออก ทั่วทั้งห้องเต็มไปด้วยกลิ่นหอมฟุ้ง

กลิ่นหอมที่น่าดมนั้นอดไม่ได้ที่จะเปิดความอยากอาหารของทุกคน

จั่วจวินซั่งลุกขึ้นยืนอย่างไม่มีความลังเลและตักขึ้นมาหนึ่งถ้วยให้ตัวเองก่อน เป่าเบาๆสักหน่อย หลังจากนั้นชิมดูหนึ่งคำ

แม้ว่าจะเป็นแค่การชิมหนึ่งคำ แต่รสชาติที่เข้มข้นได้จุดประกายต่อมรับรสของเขาขึ้นมาทันที โดยเฉพาะหลังจากดื่มน้ำซุปลงไปหนึ่งคำแล้ว ท้องไส้ดูเหมือนว่าจะร้อนขึ้นมา ราวกับมีกระแสน้ำอุ่นไหลรินไปทั่ว

ความรู้สึกนี้ทำให้จั่วจวินซั่งประหลาดใจ ในขณะเดียวกันก็รู้ว่าซุปบำรุงชั้นเลิศนี้มีผลอย่างแน่นอน

เมื่อคนอื่นๆเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของจั่วจวินซั่ง รู้ได้ทันทีว่าซุปบำรุงชั้นเลิศไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

เจิ้งจื่อหรุก็ลุกขึ้นอย่างกะทันหันเช่นกันและตักลงในถ้วยอย่างช้าๆ หลังจากนั้นค่อยๆชิมหนึ่งคำ ทันใดนั้น เจิ้งจื่อหรุรู้สึกว่าภายในท้องมีความอบอุ่น

"ซุปเยี่ยมมาก คาดไม่ถึงว่าจะเป็นซุปที่ยอดเยี่ยมจริงๆ น้องชายเสี่ยวกังซุปบำรุงชั้นเลิศของนาย นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้ลองชิม เงินสองหมื่นหยวนนี้มันคุ้มค่าอย่างมาก ช่างคุ้มค่าจริงๆ"

พร้อมกับสิ้นสุดเสียงของเจิ้งจื่อหรุ คนอื่นๆก็เริ่มทนไม่ไหวแล้ว ลุกขึ้นมาตักกันคนละถ้วยๆ

หลังจากดื่มแล้วต่างตกตะลึง ผลของการบำบัดด้วยอาหารชนิดนี้มีผลอย่างรวดเร็ว แล้วถ้าหากจ้าวเสี่ยวกังบอกสูตรยาในก่อนหน้านี้หนึ่งแสนหยวนจะเป็นยังไง…..

ลองนึกดูแล้ว ในดวงตาของทุกคนล้วนแล้วลุกเป็นไฟ สูตรยานั้นมีความล้ำค่าอย่างมาก ถ้าหากสามารถเอามาไว้ในมือได้ สามารถอยู่ดีกินดีได้หลายชั่วอายุคนเลย

แม้ว่าคนอื่นจะไม่รู้ว่าสูตรยาเพิ่มกำลังได้รับความนิยมมากแค่ไหน แต่คนที่มักจะติดต่อกับคนชนชั้นสูงอย่างพวกเขา เข้าใจได้อย่างชัดเจนว่ายาเหล่านี้หายากอย่างมาก

เฟิงเซียงหรุชิมอย่างรวดเร็ว จากนั้นยกแก้วไวน์ขึ้นและพูดกับจ้าวเสี่ยวกัง :"น้องชายเสี่ยวกัง ซุปบำรุงชั้นเลิศที่แสนอร่อยที่นายทำในวันนี้สามารถพูดได้ว่าดีที่สุดที่ฉันเคยทานมาในชีวิต ไม่ทราบว่าน้องชายมีแผนที่อยากจะออกไปทำงานที่มณฑลอื่นหรือไม่?"

"ถ้าหากน้องชายไม่รังเกียจ สามารถติดตามฉันไปได้ เงินเดือนหนึ่งหมื่นหยวน เป็นยังไง?"

ราคาที่เฟิงเซียงหรุเสนอมาทำให้หัวใจของจ้าวเสี่ยวกังหวั่นไหวอย่างมากจริงๆ แต่ว่าแววตาของเขาในตอนนี้เป็นเพียงแค่เพิ่งเรียนจบเท่านั้นเอง

"เถ้าแก่เฟิง อายุฉันยังน้อย ยังอยากอยู่บ้านอีกหลายปี ขอบคุณเถ้าแก่เฟิงสำหรับความกรุณา"

หลังจากได้ยินจ้าวเสี่ยวกังปฏิเสธ ทุกคนต่างรู้สึกโล่งอก เฟิงเซียงหรูก็ไม่มีความโกรธเช่นกัน หัวเราะและพูด :"โอเค งั้นฉันก็จะไม่บังคับ ต่อจากนี้ไปอย่าเรียกฉันว่าเถ้าแก่เฟิง ให้เรียกฉันว่าพี่ชายก็พอแล้ว ไวท์แก้วนี้ฉันขอดื่มให้นาย"