"พี่สาวหรานหราน คุณพูดมาได้เลย เพียงแค่ฉันสามารถทำได้ ฉันสัญญากับคุณ"

สำหรับทัศนคติของจ้าวเสี่ยวหลิงนี้ ซุนหรานหรานพอใจอย่างมาก

"ฮ่าๆๆ…..นายไม่ต้องกังวล พี่สาวก็แค่รู้สึกว่าเธอก็น่าจะชอบของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังเหมือนกัน นอกจากนี้การแต่งตัวของเธอ ข้างในก็ไม่ใส่อะไรเลย เกรงว่ามีการวางแผนไว้นานแล้วว่าจะมีอะไรกับจ้าวเสี่ยวกัง พี่สาวก็แค่อยากจะคุยกับเธอสักหน่อย สามารถให้ฉันเข้าร่วมด้วยคนได้ไหม"

จ้าวเสี่ยวหลิงเบิกตากว้างมองไปทางซุนหรานหราน การแต่งตัวของเธอในวันนี้จงใจจริงๆ แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดคือซุนหรานหราน เดิมทีคิดว่าซุนหรานหรานจะต้องมีความสัมพันธ์อะไรที่พิเศษกับซุนหรานหรานแบบนั้นแน่นอน แต่เมื่อได้ยินคำพูดของซุนหรานหราน เห็นได้ชัดอย่างมากว่าไม่มีอะไรเลย

"พี่สาวหรานหราน หน้าตาของฉันไม่ได้สวยเหมือนคุณ ผิวไม่ได้ขาวเหมือนคุณ คุณอย่ามาหัวเราะเยาะฉันเลย ฉันจะสามารถยั่วยุเสี่ยวกังได้อย่างไร นอกจากนี้เสี่ยวกังยังเด็กว่าฉัน…….."

ยิ่งพูดเสียงของจ้าวเสี่ยวหลิงยิ่งเล็กลงเรื่อยๆ แม้ว่าเธอต้องการยั่วยุจ้าวเสี่ยวกังจริงๆ แต่ว่ากลับไม่ต้องการแสดงออกมาต่อหน้าซุนหรานหราน และไม่อยากยอมรับ ท้ายที่สุดแล้วล้วนอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน ถ้าหากเรื่องถูกแพร่ออกไปไม่มีผลดีต่อเธออย่างแน่นอน

เมื่อเห็นท่าทางที่เขินอายของจ้าวเสี่ยวหลิงไม่อยากยอมรับ ซุนหรานหรานเริ่มหัวเราะฮ่าๆๆออกมา

"พอแล้ว พี่สาวไม่แกล้งเธอแล้ว เธอบอกมาตามตรงกับพี่สาวดีกว่า อยากถูกเสี่ยวกังทำสักครั้งไหม" ซุนหรานหรานมองไปทางจ้าวเสี่ยวหลิงด้วยรอยยิ้ม

จ้าวเสี่ยวหลิงรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ถูกซุนหรานหรานมอง เพียงแต่ยังคงยอมรับและพูด :"อยากก็อยากอยู่หรอกนะ แต่ว่าถ้าหากถูกทำจริงๆ ฉันหวังว่าพี่สาวหรานหรานจะอยู่กับฉันนะ ไม่อย่างนั้นฉันกลัวว่าตัวคนเดียวจะทนไอ้นั่นของเสี่ยวกังไม่ไหว ไอ้นั่นของเขาก็เหมือนข้าวโพดในทุ่งนาของพวกเรา ใหญ่มาก"

ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวหลิงพูดไปด้วย พร้อมกับใช้มือแสดงขนาดไปด้วย

สำหรับไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังซุนหรานหรานจะไม่เข้าใจได้อย่างไร? นอกจากนี้เธอไม่เพียงแค่เคยลิ้มลองครั้งเดียว ตอนนี้เมื่อคิดดูแล้วร่างกายก็รู้สึกอ่อนแรง

"ได้ มีคำพูดประโยคนี้ของเธอพี่สาวก็สบายใจแล้ว พวกเรารีบเก็บเห็ดสนดีกว่า หลังจากเก็บเสร็จแล้ว พี่สาวฉันจะสอนวิธีทำให้เสี่ยวกังติดงอมแงม"

หลังจากพูดจบ ซุนหรานหรานสัมผัสหน้าอกของจ้าวเสี่ยวหลิง ความรู้สึกแน่นนั้นทำให้มือที่สัมผัสของซุนหรานหรานรู้สึกสบาย

อ้า…..

ร่างกายของจ้าวเสี่ยวหลิงตัวสั่นเมื่อเธอถูกซุนหรานหรานอย่างโจมตีกะทันหัน

"ฮ่าๆๆๆ…..รู้สึกนี้ดีจริงๆ ของเธอรู้สึกดีกว่าของพี่สาวสะอีกนะ นอกจากนี้สาวน้อยอย่างเธอยังมีความอ่อนไหวง่ายอีก พี่สาวแค่จับไปหนึ่งทีเธอก็ส่งเสียงออกมาแล้ว อีกสักพักเสี่ยวกังจะต้องมีความสุขอย่างมากแน่นอน"

ถูกซุนหรานหรานพูดแบบนี้ ภายในใจของจ้าวเสี่ยวหลิงทั้งดีใจและทั้งกังวล

"พี่สาวหรานหราน ทำไหมคุณถึงเหมือนกับพวกนักเลง ฉันรู้สึกว่าอยู่กับจ้าวเสี่ยวกังยังปลอดภัยอยู่กับคุณอีก ฉันจะไปเก็บเห็ดสนกับเขาทางนุ้นแล้ว ฉันไม่กล้าอยู่กับคุณด้วยกันแล้ว"

แม้ว่าปากจะพูดแบบนี้ แต่ว่าจ้าวเสี่ยวหลิงยังคงหาเห็ดสนอยู่รอบๆ

แน่นอนซุนหรานหรานก็เข้าใจความหมายของจ้าวเสี่ยวหลิง ยิ้มและพูด :"เธอรีบไปได้แล้ว อย่าเสียเวลาทำงานก็พอแล้ว"

พูดจบ ซุนหรานหรานยังคงเดินไปทางบนภูเขา ระหว่างที่เดินไปด้วยและหาไปด้วย ในไม่ช้าก็หายไปจากสายตาของจ้าวเสี่ยวหลิง

เมื่อเห็นซุนหรานหรานจากไปแล้วจริงๆ จ้าวเสี่ยวหลิงยังคงมีความสงสัย เพียงแต่เมื่อนึกถึงจ้าวเสี่ยวกัง นึกถึงฉากในเมื่อคืน เธอเริ่มทนไม่ไหวเล็กน้อยและเดินไปทางจ้าวเสี่ยวกังที่อยู่ไม่ไกล

แม้ว่าจ้าวเสี่ยวกังอยากจะทำจ้าวเสี่ยวหลิงอย่างมาก แต่ว่าเขาก็รู้ดีว่าใจร้อนไม่มีผลดีอย่างแน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตอนนี้เขากำลังอยู่ในช่วงเริ่มต้นอาชีพของเขา ไม่ต้องการใช้ความคิดทั้งหมดไปจดจ่ออยู่บนตัวของผู้หญิงเหล่านั้น

ในไม่ช้า เขาก็ค้นพบเห็ดสนกองหนึ่ง เริ่มเก็บเห็นสนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

การค้นหาเห็ดสนของจ้าวเสี่ยวหลิงก็ไม่ช้าเช่นกัน เพียงแต่ภายในใจของเธอมักจะคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ระหว่างที่เก็บไปด้วย ก็คิดว่าจะทำยังไงถึงจะจัดการจ้าวเสี่ยวกังได้

เวลาผ่านไปทีละนาทีทีละวินาที จ้าวเสี่ยวหลิงกลับไม่ได้ไปหาจ้าวเสี่ยวกังอย่างรวดเร็ว เพราะว่าเธอมองเห็นจ้าวเสี่ยวกังแม้ว่าจะมองมาที่เธอเป็นครั้งเครา แต่สายตาคู่นั้นยังคงสนใจเห็ดสนในตะกร้ามากกว่ามองเธอ

อันที่จริงแล้วซุนหรานหรานก็ไม่ได้ไปไกลมาก แต่เป็นการเดินไปไกลแล้วก็วนกลับมา คอยค้นหาอยู่รอบๆจ้าวเสี่ยวกังและจ้าวเสี่ยวหลิงที่อยู่ไม่ไกลตลอดเวลา สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเธอต้องการดูว่าจ้าวเสี่ยวหลิงจะยั่วยุจ้าวเสี่ยวกังได้อย่างไร โดยเฉพาะหน้าอกคู่นั้นของจ้าวเสี่ยวหลิงที่อวบอ้วนแข็งแรงและยืดหยุ่นมาก ยั่วยุจ้าวเสี่ยวกังได้อย่างแน่นอน

พร้อมกับการผ่านไปของเวลา ทั้งสามคนล้วนแล้วลืมความคิดในใจไปชั่วขณะ ทุกคนค้นหาเห็ดสนอย่างรวดเร็ว

พระอาทิตย์ขึ้นสูงขึ้นเรื่อยๆ แดดร้อนแผดเผาบนภูเขาโดยตรง เหมือนกับว่าเป็นทะเลเพลิง ร้อนจนทำให้คนหายใจไม่สะดวก

เหล่านกน้อยบนต้นไม้โดนแสงแดดส่องใส่จนทำให้ไม่อยากบิน กิ่งก้านและใบบนต้นไม้ไม่คั่วและเหี่ยวเฉา

จ้าวเสี่ยวหลิงลุกขึ้นยืน เช็ดเหงื่อที่อยู่บนคอสักหน่อย มองดูเห็ดสนเต็มตะกร้าข้างหลังของตัวเอง ท้ายที่สุดแล้วก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ซุนหรานหรานก็มีความรู้สึกอย่างหนึ่งที่ร้อนจนหายใจไม่ออก กาน้ำที่เธอพกมาก็ถูกเธอดื่มจนไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว เมื่อมองดูเห็ดสนในตะกร้าข้างหลังของตัวเองก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดเล็กน้อยสำหรับเงินหนึ่งร้อยห้าสิบหยวนที่จ้าวเสี่ยวกังต้องจ่าย ทันใดนั้นเริ่มมีการค้นหาอีกครั้ง

เมื่อเวลาที่เธอเตรียมจะขึ้นไปบนภูเขาและค้นหาต่อไป แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเรียกที่อ่อนโยนของจ้าวเสี่ยวหลิง

"อั๊ยยะ……งู……งู……"

ก็เห็นจ้าวเสี่ยวหลิงวางตะกร้าที่เต็มไปด้วยเห็ดสนและวิ่งไปทางจ้าวเสี่ยวกัง

จ้าวเสี่ยวกังก็ได้ยินเสียงร้องที่หวาดกลัวของจ้าวเสี่ยวหลิงเช่นกัน ยืนขึ้นทันทีและมองไปที่ทางจ้าวเสี่ยวหลิง ก็เห็นอีกฝ่ายวิ่งเข้ามาหาตัวเองด้วยความตกใจ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือวันนี้จ้าวเสี่ยวหลิงข้างในไม่ได้ใส่อะไรเลย นอกจากนี้เสื้อผ้าฝ่ายบางๆตัวนั้นก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อทั้งตัวจนเห็นเป็นรูปเป็นร่าง

เมื่อวิ่งขึ้นมาแล้วหน้าอกที่แข็งแกร่งคู่นั้นเด้งขึ้นเด้งลงอย่างต่อเนื่อง จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกปากแห้งเล็กน้อย

จ้าวเสี่ยวกังไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ปกป้องจ้าวเสี่ยวหลิง

"พี่หลิง งูกัดโดนคุณหรือเปล่า?"

ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังเช็ดร่างกายของจ้าวเสี่ยวหลิงไปด้วย พร้อมกับมองไปทางเห็ดสนที่จ้าวเสี่ยวหลิงเก็บได้ในเมื่อกี้ไปด้วย

เมื่อจ้าวเสี่ยวหลิงเห็นท่าทางที่เป็นห่วงตัวเองของจ้าวเสี่ยวกัง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอบอุ่น แต่ก็ยังแสร้งทำเป็นตื่นตระหนกและกอดแขนของจ้าวเสี่ยวกังเอาไว้แน่น

"เสี่ยวกัง เป็นงูสีเทาตัวหนึ่ง ตอนที่ฉันเก็บเห็ดสนมองไม่เห็น เมื่อเวลาที่ฉันย่อตัวลงก็มองเห็นงูตัวนั้นกำลังเลื้อยมาหาฉัน"

ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวหลิงพูดไปด้วย พร้อมกับแกล้งทำเป็นตกใจกลัวจนตัวสั่นไปทั้งตัว ในเวลาเดียวกัน เธอจงใจถูแขนของจ้าวเสี่ยวกังด้วยทรวงอกที่แข็งแรงและอวบอ้วนบนหน้าอกของเธอ

เดิมทีจ้าวเสี่ยวกังยังต้องการไปดูว่างูตัวนั้นยังอยู่หรือเปล่า แต่ว่าความรู้สึกที่อ่อนนุ่มบนแขนแผ่เข้ามา ทำให้เขารู้สึกกระสับกระส่ายขึ้นมาทันที

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเหล่โดยไม่ได้ตั้งใจ คอเสื้อนั้นเปิดกว้างแล้ว หน้าอกคู่ที่อวบอ้วนและแข็งแรงของจ้าวเสี่ยวหลิงถูกกดลงบนแขนของตัวเองเอาไว้แน่น ร่างกายที่สั่นสะท้านนั้นทำให้หน้าอกคู่นั้นที่อ้วนท้วนสั่น

อึกอึก……

"พี่หลิง ฉันขอไปดูก่อนนะ คุณรอฉันอยู่ที่นี่สักพัก"

แม้ว่าจ้าวเสี่ยวกังจะพูดแบบนี้ แต่ว่าแขนของเขากลับไม่ยอมดึงออกมา เพราะว่าหน้าอกที่อวบอ้วนคู่นั้นช่างรู้สึกสบายเหลือเกิน

"เสี่ยวกัง ฉันกลัว เอาแบบนี้ฉันขอไปกับคุณนะ"

เมื่อเห็นท่าทางที่หวาดกลัวของจ้าวเสี่ยวหลิง จ้าวเสี่ยวกังพยักหน้าและพูด :"ได้ อย่างนั้นตามมาติดๆนะ"

จ้าวเสี่ยวหลิงพยักหน้า แอบมองไปทางเป้ากางเกงของจ้าวเสี่ยวกัง เมื่อเห็นรูปร่างที่แข็งแกร่งนั้น จู่ๆก็มีแผนในใจ แต่เมื่อเวลาที่เธอเตรียมจะก้าวเดินออกไปก็แกล้งทำเป็นสะดุดโดนขาของตัวเอง

อั๊ยยะ……

ซู…..

ทันใดนั้นจ้าวเสี่ยวหลิงโจมตีโดยตรง คว้าไปที่ของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกัง……