หลี่ชุ่ยฮวาคิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะโจมตีกะทันหันแบบนี้ แต่ว่าความรู้สึกแบบนั้นกลับทำให้เธอมีความสุขและเหมือนกำลังจะขึ้นสวรรค์

หลังจากการโจมตี หลี่ชุ่ยฮวาหายใจหอบ จ้าวเสี่ยวกังหายใจแรงเหมือนวัว

ทันใดนั้น หลี่ชุ่ยฮวากรู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวของจ้าวเสี่ยวกังเริ่มเพิ่มความเร็วมากขึ้น หลังจากนั้นความรู้สึกของการบวมขึ้นๆแข็งแรงขึ้นเรื่อย ๆ ในเวลานี้หลี่ชุ่ยฮวาจะไม่เข้าใจได้อย่างไรว่ากำลังจะเกิดขึ้น

"อ้าอ้า……เสี่ยวกัง…..เสี่ยวกัง…..อย่า……อย่าข้างในนะ จะท้องเอาได้นะ……อ้า…….."

ในเวลานี้ลูกธนูของจ้าวเสี่ยวกังอยู่ข้างในแล้วจะให้ดึงออกมาได้อย่างไร ถูกโจมตีเข้าไปโดยตรงราวกับว่าถูกมนต์สะกดจิต

ในตอนแรกหลี่ชุ่ยฮวาอยากจะปฏิเสธ แต่ว่าเมื่อความแข็งแกร่งของจ้าวเสี่ยวกังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกที่อยากจะขึ้นสวรรค์แบบนั้นกระตุ้นให้เธอไม่คิดอะไรอีกแล้ว จู่ๆความรู้สึกร้อนอย่างหนึ่งก็ทำให้หลี่ชุ่ยฮวาสั่นสะท้านไปทั้งตัวโดยตรง คลื่นความร้อนที่แผดเผาทำให้หลี่ชุ่ยฮวาสัมผัสได้ถึงความรักที่เป็นเหมือนกระแสน้ำ ความรักก็เหมือนเปลวเพลิง

จ้าวเสี่ยวกังก็เหนื่อยและหายใจหอบเช่นกัน ดึงออกมาอย่างช้าๆ

พั๊ว…..

ทันทีที่ดึงออกมา ภายในถ้ำดังก้องไปทั่วทุกที่ หลังจากนั้นก็เห็นน้ำแห่งความรักของจ้าวเสี่ยวกังไหลออกมาจากที่นั่น

ร่างกายของหลี่ชุ่ยฮวาสั่นอย่างต่อเนื่อง ผ่านไปสักพักค่อยหยุดลงมา

หลังจากครึ่งชั่วโมง ทั้งสามคนเดินออกจากถ้ำและสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว

หลี่ชุ่ยฮวาเดินไปด้วย และพูดด้วยการตำหนิ :"เสี่ยวกังนายรู้บ้างหรือเปล่าทำแบบนี้กับพี่สาวจะท้องเอาได้นะ?"

"ฮ่าๆๆ พี่สาวชุ่ยฮวา ช่วงเช้าคุณไม่เคยบอกเรื่องเหล่านี้กับฉันนิ ในเวลานั้นฉันก็ไม่เห็นคุณกังวลด้วย"

"ไร้สาระ ในช่วงเช้าฉันไม่ทันได้คิดถึงเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ ยังดีที่พี่สาวหรานหรานเตือนฉัน ไม่อย่างนั้นท้องไปแล้ว ลุงฟู่กุ้ยของนายเป็นแบบนั้นอีก ฉันยังอยากจะมีชีวิตไปหาเงินเลี้ยงครอบครัวจริงๆ"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ชุ่ยฮวา จ้าวเสี่ยวกังพูดโดยตรง :"พี่สาวชุ่ยฮวาสบายใจได้เลย ถ้าหากมีวันนั้นจริงๆฉันไม่มีทางทำให้คุณลำบากใจแน่นอน เพียงแค่มีฉันอยู่ คุณและพี่สาวล้วนแล้วไม่มีปัญหาใดๆแน่นอน"

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังพูดคำพูดนี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ มั่นใจอย่างมาก

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนเขาไม่กล้าพูดแน่นอน แต่ว่าตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว อย่างแรกคือหยวนเซียงหลิงตอบตกลงแล้วว่าจะให้เขาทำธุรกิจซื้อขายไก่และผักในท้องถิ่น ตัวเขาเองก็มีสระบัว ถึงแม้ว่าฟาร์มบนภูเขายังไม่มีพัฒนาการ แต่ว่าเขากลับมีความเชื่อมันในตัวเองอย่างมาก

เมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของจ้าวเสี่ยวกังนั้น ทั้งซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวาต่างก็รู้สึกว่าจ้าวเสี่ยวกังดูเหมือนจะเปลี่ยนไป เปลี่ยนเป็นในก่อนหน้านี้ที่ไม่เคยมองเห็นบนตัว

"เสี่ยวกัง สบายใจได้ กลับไปฉันจะเอายาคุมฉุกเฉินให้พี่สาวชุ่ยฮวาของนายสองเม็ด ไม่ทำให้นายลำบากใจ"

เมื่อซุนหรานหรานพูดแบบนี้ จ้าวเสี่ยวกังนั้นรู้สึกเขินอายเล็กน้อย นอกจากนี้ตอนนี้เขายังเด็กอยู่ ถ้าหากว่ามีลูกจริงๆเขายังคงไม่สามารถมีความพร้อมสำหรับการเป็นพ่อคน

หลี่ชุ่ยฮวามองดูท่าทางเขินอายของจ้าวเสี่ยวกังเล็กน้อย แน่นอนเข้าใจว่าภายในใจของจ้าวเสี่ยวกังรู้สึกผิดเล็กน้อย พูดและยิ้มอย่างมีเสน่ห์โดยตรง :"เสี่ยวกัง ฉันอยู่กับลุงฟู่กุ้ยของนายมาแล้วหลายปีโดยทั่วไปล้วนแล้วมีการใส่ถุงยาง แต่เด็กอย่างนายกลับได้กำไรมากเลยนะ"

หลังจากพูดจบ หลี่ชุ่ยฮวาจุงมือของซุนหรานหรานทั้งสองคนหัวเราะและขึ้นรถสามล้อโดยตรง

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองใกล้ชิดกันมากขึ้นกว่าเดิม ภายในใจอดไม่ได้ที่จะเริ่มดีใจขึ้นมา

"ฮ่าๆๆๆ พี่สาว พี่สาวชุ่ยฮวา ต่อจากนี้ไปเรื่องแบบนนี้ฉันจะจำเอาไว้ พยายามไม่ให้พวกคุณกินยาแบบนั้น ได้ยินมาว่าของแบบนั้นมีผลเสียต่อร่างกาย"

"ฮ่าๆๆ เสี่ยวกังดูเหมือนว่าที่นายเรียนมาไม่ได้เปล่าประโยชน์นะ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเข้าใจเรื่องนี้ด้วย"

หลี่ชุ่ยฮวาถอนหายใจอยู่ด้านข้าง และมองดูพระอาทิตย์ตกอย่างช้าๆ

พระอาทิตย์ตกกระทบหน้าจ้าวเสี่ยวกัง ยิ่งเห็นได้ชัดว่าจ้าวเสี่ยวกังเป็นผู้ใหญ่และมั่นคงมากขึ้น ออร่าในร่างกายก็ชัดเจนมากขึ้นเช่นกัน

"ฮ่าๆๆๆ ฉันก็แค่เป็นห่วงพูดคุณไม่ใช่เหรอ? ฉันไม่สามารถทำลายร่างกายของพวกคุณเพราะความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของตัวฉันเองได้ใช่ไหม ยิ่งกว่านั้นฉันชอบพวกคุณด้วยความจริงใจ"

สำหรับคำพูดของจ้าวเสี่ยวกัง ทั้งสองยิ้มอย่างรู้ทัน

พวกเขาได้เรียนรู้คำหวานของจ้าวเสี่ยวกังแล้ว แต่ว่าทั้งสองคนยังคงชอบด้านที่จ้าวเสี่ยวกังทำเรื่องมีความรับผิดชอบ ด้านที่โตเป็นผู้ใหญ่

ในไม่ช้า จ้าวเสี่ยวกังพาซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวากลับไปที่หมู่บ้าน เมื่อมาถึงตรงหน้าประตูหมู่บ้านจ้าวเสี่ยวกังบอกให้ซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวาอย่าเพิ่งไป ต้องการคำนวณค่าเก็บเห็ดสนในช่วงบ่ายสักหน่อย แต่หลังจากที่ทั้งสองมีความสัมพันธ์กับจ้าวเสี่ยวกังแล้วพวกเขาจะขอเงินต่อไปได้อย่างไร?

เดิมทีค่าจ้างวันละร้อยห้าสิบหยวนต่อวันก็ทำให้พวกเขารู้สึกพอใจมากแล้ว ถ้าหากยังเอาอีก อย่างนั้นเมื่อกลับถึงบ้าน ถูกสามีรู้เข้า ไม่แน่อาจจะคิดอะไรบางอย่างออกมาแน่นอน

เมื่อเห็นทั้งสองคนจากไปอย่างรวดเร็ว จ้าวเสี่ยวกังกลับบ้านและชั่งน้ำหนักเห็ดสน ทั้งสองคนรวมกันแล้วคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีถึงแปดสิบกิโล

สิ่งนี้เหนือความคาดหมายของจ้าวเสี่ยวกังเล็กน้อย นอกจากนี้ช่วงเย็นตอนที่เก็บก็เริ่มสายแล้ว แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น ทั้งสองคนยังคงเก็บมามากมาย

หักน้ำหนักของตะกล้าไม้ไผ่ออก ยังมีหกสิบกิโล จ้าวเสี่ยวกังเอาเงินออกมาและเตรียมส่งไปให้ทั้งสองคนตอนทานมื้อเย็น

เพียงแต่เมื่อคิดถึงในก่อนหน้านี้ที่เขาพูด หนึ่งคนเมื่อเก็บเกินหนึ่งกิโลก็จะให้สิบห้าหยวนวิธีการคำนวณแบบนี้ อย่างนั้นหนึ่งคนล้วนแล้วสามารถหาเงินได้ถึงสี่ร้อยห้าสิบหยวนแล้วเหรอ บวกกับในก่อนหน้านี้หนึ่งร้อยห้าสิบหยวนมันไม่ใช่ตัวเลขน้อยๆเลย

เงินมากขนาดนี้ไม่ต้องพูดถึงซุนหรานหรานและหลี่ชุ่ยฮวา แม้แต่วัยรุ่นที่ทำงานอย่างหนักเกรงว่าก็อดใจไม่ไหวอยากจะได้โชคลาภแบบนี้แล้ว โดยเฉพาะจางฟู่กุ้ยและหลิวต้าจ้วงทั้งสองคน ทั้งหมดอยู่ในประเภทของหลอดลมอักเสบ เงินมากขนาดนี้ถ้าหากเอาออกมา ทั้งสองจะต้องคิดไปต่างๆนาๆอย่างแน่นอน

ทันใดนั้นจ้าวเสี่ยวกังติดสินใจว่าจะให้อีกคนละห้าสิบหยวน สำหรับเงินที่เหลือเขาเตรียมจะหาโอกาสให้

เมื่อหลี่ชุ่ยฮวากลับมาถึงประตูบ้าน จู่ๆก็นึกออกว่าตอนเที่ยงจางฟู่กุ้ยอยู่บ้านคนเดียว ดูเหมือนว่าไม่มีข้าวให้กิน ทันใดนั้นมีการโทษตัวเองและรู้สึกผิดเล็กน้อยและเดินเข้าไปในบ้าน

ทันทีที่เข้าไปในบ้าน หลี่ชุ่ยฮวากลับอึ้งอยู่กับที่ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเห็นจางฟู่กุ้ยกินถั่วลิสงหนึ่งห่อและมีซาลาเปาหนึ่งลูกอย่างเอร็ดอร่อย และยังมีผักดองอื่นๆ วางอยู่บนโต๊ะ

เมื่อจางฟู่กุ้ยเห็นหลี่ชุ่ยฮวาเดินเข้ามา เขาเปิดปากพูดก่อน

"ชุ่ยฮวา แม้ว่าขาของฉันจะเป็นแบบนี้ แต่ว่าในอนาคตคุณต้องประหยัดหน่อยนะ คุณดูสิคุณให้จ้าวเสี่ยวกังซื้อของมากมายขนาดนี้ เปลืองเงินมากเลยใช่ไหม? เขาหักค่าแรงของคุณเท่าไหร่เหรอ?"

เสาบ้านของทั้งหลังล้มลง วันของการทำเงินก็จะลดลงอย่างแน่นอน สำหรับในจุดนี้จางฟู่กุ้ยเข้าใจอย่างมาก ดังนั้นหลังจากที่จ้าวเสี่ยวกังจากไป เขาก็เอาแต่คิดตลอดว่าจ้าวเสี่ยวกังจะหักเงินของหลี่ชุ่ยฮวาเท่าไร

หลี่ชุ่ยฮวาก็ถูกคำพูดของจางฟู่กุ้ยทำให้ตะลึง เพียงแต่ในไม่ช้าเธอก็เข้าใจได้ทันที ทั้งหมดนี้จ้าวเสี่ยวกังล้วนแล้วทำเพื่อเธอ ทันใดนั้นก็แอบขอบคุณจ้าวเสี่ยวกังสำหรับความรอบคอบอยู่ภายในใจ

"คุณกินของคุณไปเลย คุณจะสนใจทำไหมว่าคนอื่นหักเงินไปเท่าไหร่ ดูแลร่างกายให้ดีที่สุดสำหรับฉันแล้วเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดแล้ว"

เมื่อจางฟู่กุ้ยได้ยินคำพูดนี้ เดิมทีอยากกินอีกหลายคำ จู่ๆก็รู้สึกว่ามันกลืนยากเล็กน้อย

เมื่อก่อนเขาไม่เคยรู้สึกถึงความอ่อนโยนของหลี่ชุ่ยฮวามาก่อนเลย และไม่เคยรู้สึกถึงความรักของหลี่ชุ่ยฮวาที่มีต่อเขาเลย

นอกจากนี้หลี่ชุ่ยฮวาก็เป็นสาวงามอันดับสองของหมู่บ้าน แต่เขานั้นกลับเป็นแค่ชาวสวนบ้านๆคนหนึ่งที่มีแต่ความซื่อสัตย์ในฟาร์ม สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหลี่ชุ่ยฮวาปากจัดอย่างมาก แม้กระทั่งอยู่กับเขาก็เป็นแบบนี้เช่นกัน นอกจากเชื่อฟังเขาตอนกลางคืนที่เขามีอะไรกับหลี่ชุ่ยฮวาแล้ว เรื่องอื่นๆเขาล้วนแล้วต้องฟังหลี่ชุ่ยฮวา

เดิมทีคิดว่าหลังจากที่ขาของเขาเป็นง่อย หลี่ชุ่ยฮวาจะรังเกียจเขามากยิ่งขึ้น แต่ว่าตอนนี้จางฟู่กุ้ยกลับเข้าใจในทันที

ที่แท้หลี่ชุ่ยฮวานั้นยังคงรักเขาอยู่