เพราะเป็นวันที่อากาศร้อน กางเกงที่จ้าวเสี่ยวกังใส่นั้นบางอย่างมาก ตอนนี้ถูกแอลกอฮอล์ของหลิวเฉิงเฉิงหกเลอะเทอะอยู่ข้างบน มองเห็นได้ชัดเจนในทันที

หลิวเฉิงเฉิงเพียงแค่ต้องการสัมผัสดู แต่เมื่อเวลาที่เธอจับลงไป ก้นบึ้งของหัวใจสั่นสะท้าน

แม้ว่าจะเป็นแบบนี้ เธอยังคงไม่ได้ปล่อยมือทันที แต่ว่าแกล้งทำเป็นเช็ดเป้าที่กางเกงของจ้าวเสี่ยวกัง ทำตามเหมือนกับในหนังเล่นอย่างรวดเร็วสักสองสามครั้ง

เดิมทีจ้าวเสี่ยวกังต้องการลุกขึ้นและจัดการกับมันด้วยตัวเอง แต่เขาจะทนต่อการล้อเล่นเช่นนี้ได้ที่ไหนกัน ในก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะเป็นซุนหรานหรานและซ่งยวี่ชิงล้วนแล้วทั้งสองคนเล่นกับเขาแบบนั้น ตอนนี้จู่ๆก็ถูกสาวสวยคนหนึ่งเล่นเข้าให้อีก สิ่งนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังฟินจนเกือบจะตะโกนออกมา

มือเรียวขาวเหมือนหิมะของหลิวเฉิงเฉิงคู่นั้นนุ่มนวลมาก การเคลื่อนไหวเปลี่ยนจากความเร่งรีบในตอนแรกเป็นความเขินอายที่ค่อยๆ อ่อนโยน

ฉัว……..

เมื่อเวลาที่หลิวเฉิงเฉิงรู้สึกเขินอายเตรียมที่จะเก็บมือกลับ ไอ้นั่นทะลุจนกางเกงบางของจ้าวเสี่ยวกังตัวนั้นจนขาดออกมาโดยตรง

ในฉากนี้ทำให้หลิวเฉิงเฉิงตกใจจนร้องออกมาโดยตรง

อ้า……

จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกครั้ง วันนี้เขาก็เกือบจะโดนจับเล่นจนระเบิดออกมาแล้ว ก่อนอื่นถูกอีกฝ่ายอย่างซุนหรานหรานทางนั้นเล่นสนุกหนึ่งรอบ หลังจากนั้นที่พี่สะใภ้ก็ถูกปฏิเสธอีกครั้ง ตอนนี้คิดไม่ถึงเลยว่าให้หลิวเฉิงเฉิงทำแผลให้ กลับถูกอีกฝ่ายทำแบบนี้ ตัวเขาเองล้วนแล้วไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน

หมอจีนเฒ่าในหมู่บ้านเคยเล่าว่าการสูญเสียหยวนหยางทำให้ร่างกายเจ็บปวด เว้นแต่จะหล่อเลี้ยงหยินและหยาง

แม้ว่าจะไม่รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าหยินและหยาง แต่ว่าจ้าวเสี่ยวกังรู้ว่าการสูญเสียหยวนหยางคืออะไร

หลิวเฉิงเฉิงมองดูที่แข็งแกร่งนั้น ทันใดนั้นรู้สึกหลงทางเล็กน้อย

"แค่กแค่กแค่ก……"

จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าหลิวเฉิงเฉิงจะมีความกล้าเช่นนี้ ทางกลับกันทำให้เขารู้สึกเขินอายเล็กน้อย นอกจากนี้ในก่อนหน้านี้ผู้หญิงสองคนที่เห็นของเล่นอันใหญ่ของเขาล้วนแล้วมีแต่มีความเขินอายอย่างมาก มากสุดก็แค่อยากรู้เลยแอบดูเงียบๆ

ตอนนี้เจอกับผู้หญิงที่มีความกล้าเช่นนี้คนหนึ่ง ทำให้เขาไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี

หลิวเฉิงเฉิงก็ถูกเสียงไอของจ้าวเสี่ยวกังทำให้ตื่น มองดูของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังที่ตื่นขึ้นมา หลังจากนั้นมองไปทางจ้าวเสี่ยวกังที่มีความเขินที่ไม่รู้จะพูดอะไร เดิมทีความคิดที่เธออยากจะวิ่งหนีทันใดนั้นก็มีความกล้าขึ้นมาทันที

"โอ้วพระเจ้า…..ฉันยังไม่อายเลยนายจะอายทำไหม? มันก็แค่มีปฏิกิริยาเท่านั้นเองนี่? เมื่อเห็นผู้หญิงอย่างฉันสวยเหมือนกับดอกไม้ภายในใจก็มีจิตใจชั่วร้ายขึ้นมาทันทีใช่ไหม?"

เมื่อเผชิญหน้ากับคำพูดและการกระทำเหล่านี้ของหลิวเฉิงเฉิง จ้าวเสี่ยวกังอึ้งอย่างมาก ต้องรู้ว่าตอนที่เขาเรียนอยู่นั้นเขาเป็นถึงนักเรียนเก่งเลยนะ เพียงแค่คนในหมู่บ้านไม่ได้ใช้ความรู้ที่มาจากหนังสือ บอกว่าคำศัพท์ของคำพูดและการกระทำเหล่านั้นไม่มีประโยชน์อะไร

แต่ว่าตอนนี้เผชิญกับคำพูดของหลิวเฉิงเฉิงนี้ เขารู้สึกเหมือนกับว่าเจอเข้ากับเนื้อคู่

"ผู้หญิงท่านนี้ไม่เพียงแค่สวยกว่าดอกไม้ เป็นภัยต่อประเทศชาติและประชาชนอีกด้วย ชาวนาเล็กๆอย่างฉันสามารถแลกเปลี่ยนคุกสามปีในคืนฤดูใบไม้ผลิสำหรับเด็กผู้หญิงได้หรือไม่?"

หลิวเฉิงเฉิงคิดว่าชาวนาตัวเล็ก ๆ อย่างจ้าวเสี่ยวกังจะละอายใจและก้มศีรษะและยอมรับความผิดพลาดของหลังจากได้ยินคำพูดของเธอ คิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเสี่ยวกังจะมีความสามารถระดับนี้

เพียงแต่เมื่อคิดถึงฝ่ายตรงข้ามอยากจะทำเธอ ภายในใจของเธอยังคงมีความกลัวเล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้วของเล่นอันใหญ่นั้นแค่มองดูก็รู้ว่าไม่ใช่ผู้หญิงทั่วไปสามารถทนได้ เมื่อคิดถึงตัวเองไม่เคยถูกคนกระทำมาก่อน ถ้าหากถูกจ้าวเสี่ยวกังกระทำตัวเองจะต้องตายอย่างแน่นอน

"ฉัน…..ฉันขอบอกกับนายเลยนะ นายห้ามมีความคิดอย่างอื่น ฉันอุตส่าห์หวังดีช่วยนายทำแผล ถ้าหากนายกล้าทำอย่างนั้น……อย่างนั้นกับฉัน ฉันก็จะตะโกนแล้วนะ"

"ฉันก็ไม่อยากคิดหรอกนะ เป็นเธอเองนะที่จับมันจนตื่นขึ้นมา กางเกงก็แตกแล้ว เธอคงไม่ปล่อยฉันออกไปแบบนี้หรอกนะ"

จ้าวเสี่ยวกังสามารถมองออกความกลัวในดวงตาของหลิวเฉิงเฉิง รู้ว่าการหยอกล้อไม่สามารถทำมากเกินไปได้ เปลี่ยนหัวข้อในทันที

"นายช่วยรอฉันก่อนนะ ฉันจะไปเอากางเกงของคุณลุงฉันให้คุณใส่"

หลังจากพูดจบ หลิวเฉิงเฉิงหันหัววิ่งออกไปเลย เธอกลัวว่าจ้าวเสี่ยวกังจะบังคับเธอจริงๆ ท้ายที่สุดแล้วไอ้นั่นมันใหญ่เกินไปแล้ว แม้ว่าเธอจะเคยมีความคิด ถ้าหากถูกของใหญ่อันนั้นแล้วจะต้องมีความสุขอย่างมากแน่นอน

ช็อตเด็ดข้างในหนังญี่ปุ่นนั้นถูกอันที่สั้นแบบนั้นกระทำล้วนแล้วมีความหลงใหล ถ้าหากว่าถูกของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังนั้นไม่ใช่ว่ามีความสุขอย่างมากเลยเหรอ? แต่ว่าท้ายที่สุดแล้วเธอก็ไม่เคยมีประสบการณ์แบบนั้นมาก่อน ดังนั้นจึงมีความกลัวว่าจะทำตัวเองตายได้

มองแผ่นหลังอ่อนเยาว์ของหลิวเฉิงเฉิงจากไป และยังมีก้นงอนอ้วนๆเล็กๆนั้นบิดไปบิดมาวิ่งออกไปแบบนั้น ทันใดนั้นจ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่าถ้าหากตัวเองสามารถกอดอีกฝ่ายเอาไว้ และมีการล้วงมือไปจับก้นของอีกฝ่ายจะต้องฟินอย่างมากแน่นอน

เมื่อรอเป็นเวลาเกือบสิบนาทีจ้าวเสียวกังเริ่มเห็นว่าหลิวเฉิงเฉิงไม่กลับมา ก็เลยคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะกลัวจนไม่กลับกลับมา ลุกขึ้นทันทีและเตรียมจะกลับบ้าน นอกจากนี้ที่บ้านยังมีเรื่องมากมายที่เขาต้องไปทำ

เพิ่งเดินไปถึงตรงประตู จ้าวเสี่ยวกังก็เห็นหลิวเฉิงเฉิงพร้อมกับเสื้อผ้าที่เอาไว้เปลี่ยนเดินกลับมา ถุงเท้าตัวก่อนๆ กับรองเท้าแตะสวยๆไม่เห็นแล้ว แต่เปลี่ยนเป็นชุดกางเกงยีนที่ติดกับเสื้อผ้า

เมื่อเห็นการแต่งตัวของหลิวเฉิงเฉิงนี้ จ้าวเสี่ยวกังรู้ได้ในทันทีว่าอีกฝ่ายถูกคำพูดของตัวเองในเมื่อกี้ทำให้หวาดกลัวแล้ว การใส่เสื้อผ้าหนาๆแบบนี้มันเป็นเรื่องยากที่เขาจะทำอะไร

อันที่จริงแล้วหลิวเฉิงเฉิงนั้นไม่อยากจะเปลี่ยนเสื้อผ้า เพียงแต่เมื่อเวลาที่ไปเข้าห้องน้ำทันใดนั้นก็พบว่ากางเกงในของตัวเองมีความเปลี่ยนแปลง ใบหน้าแดงไปหมด

เพียงแต่เมื่อนึกถึงจ้าวเสี่ยวกังยังอยู่ในห้อง เธออายที่จะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็เลยวิ่งไปหาเพื่อนสนิททางนั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เรียบง่ายมาหนึ่งชุด สิ่งนี้เลยทำให้เสียเวลา

"เอาไป กางเกงของคุณลุงฉัน นายรีบเอาไปเปลี่ยนเร็ว"

หลังจากพูดแบบนี้เสร็จ หลิวเฉิงเฉิงปิดประตู ให้จ้าวเสี่ยวกังเปลี่ยนกางเกงข้างใน

ในไม่ช้าจ้าวเสี่ยวกังก็เปลี่ยนเป็นชุดทำงานที่หลวมและกางเกงที่อ้วนมากของหลิวต้าโถว หลิวเฉิงเฉิงประเมินเวลาและเคาะประตูและพูด :"นายเปลี่ยนเสร็จหรือยัง?"

"เปลี่ยนเสร็จแล้วเข้ามาได้เลย"

หลิวเฉิงเฉิงเปิดประตูและเห็นชุดทำงานหลวมและกางเกงที่สวมอยู่บนตัวของจ้าวเสี่ยวกัง เห็นได้ชัดว่าจ้าวเสี่ยวกังมีออร่าอย่างมาก โดยเฉพาะเมื่อบวกกับกล้ามเนื้อที่แข็งแรงของจ้าวเสี่ยวกัง ช่างเหมือนกับนายแบบจริงๆ

"นายช่วยมานั่งก่อน ฉันจะทาไอโอดินให้นาย หลังจากนั้นจะห่อผ้าก๊อซให้นายอีกสักหน่อย"

จ้าวเสี่ยวกังอนุญาตให้หลิวเฉิงเฉิงทำ ในไม่ช้าหลิวเฉิงเฉิงก็ทำแผลเสร็จแล้ว เพียงแต่ทุกครั้งที่สัมผัสกล้ามเนื้อที่แข็งแรงของจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจของหลิวเฉิงเฉิงจะมีความรู้สึกแปลกๆอย่างหนึ่ง

"เสร็จแล้ว ทำแผลเสร็จแล้ว วันนี้ต้องขอบคุณนายนะ ถ้าหากไม่ใช่นายฉันจะต้องถูกหลิวจวินจับตัวไปแน่นอน"

"ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไร ฉันก็แค่ออกแรงอันน้อยนิดเท่านั้น ที่สำคัญที่สุดคือเธอไม่ใช่ว่าเป็นภัยต่อประชาชนและประเทศชาติเหรอ มันคุ้มค่าที่จะต่อสู้เพื่อเธอ"

คำพูดของจ้าวเสี่ยวกังทำให้หัวใจของหลิวเฉิงเฉิงสั่นคลอน

เมื่อเห็นว่าจ้าวเสี่ยวกังหยิบตะกล้าสองใบที่ประตูเตรียมที่จะจากไป หลิวเฉิงเฉิงถามคำถามที่ไม่มีการเตรียมใจไว้ก่อนล่วงหน้า

"ถ้าหากฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยขนาดนั้น นายยังจะช่วยฉันอย่างสุดชีวิตอยู่หรือไม่?"