เดิมทีจ้าวเสี่ยวหลิงที่แทบจะรอไม่ไหวแล้ว สัมผัสลมหายใจถึงอันร้อนแรงของจ้าวเสี่ยวกัง และยังมีลิ้นที่เชี่ยวชาญอย่างมากเหมือนกับงู เธอปล่อยวางการต่อต้านทั้งหมดทันที ให้จ้าวเสี่ยวกังวางเธอลงบนเตียงที่ปูด้วยเสื่อฤดูร้อน

ช่วงเวลาที่ปล่อยจ้าวเสี่ยวหลิงลง จ้าวเสี่ยวกังเห็นแตงกวาเปียกขนาดใหญ่วางอยู่บนเตียง อดไม่ได้ที่จะหัวเราะฮ่าๆๆและพูด :"พี่หลิง ดูเหมือนว่าคุณก็ต้องการฉันสินะ"

เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังหยิบแตงกวาลูกนั้นในก่อนหน้าที่เธอเตรียมเอาไว้ จ้าวเสี่ยวหลิงอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างมีเสน่ห์ :"ใช่แล้ว พี่สาวคิดถึงนายจะตายอยู่แล้ว แต่ว่านายก็ไม่มาสักที"

"ฉันก็มาแล้วนี่ไง?"

หลังจากจ้าวเสี่ยวกังพูดจบ กระโจนเข้าไปโดยตรง จุมพิตตามริมฝีปากอันหอมหวลไปตลอดทาง โดยผ่านเสื้อผ้าที่บางๆตัวนั้น เขาล้วนแล้วดูดหน้าอกที่อวบอ้วนคู่นั้นของจ้าวเสี่ยวหลิงเอาไว้แน่น

ในเวลาเดียวกันเริ่มอ้าฟันกัดลงไปเบาๆ ทุกครั้งที่กัดลงไปร่างกายของจ้าวเสี่ยวหลิงก็กระตุกหนึ่งที

สัมผัสถึงร่างกายที่สั่นของอีกฝ่าย มือใหญ่ข้างนั้นของจ้าวเสี่ยวกังก็สอดเข้ามาตรงระหว่างขาที่หนีบเอาไว้แน่นเช่นกัน ยังไม่ทันรอให้เขาเข้าไปถึงข้างใน แต่ว่าก็สามารถสัมผัสได้ถึงความชุ่มช่ำของระหว่างขาแล้ว

"ฮ่าๆๆ พี่หลิง ที่แท้คุณก็รอไม่ไหวตั้งนานแล้ว"

หลังจากจ้าวเสี่ยวกังพูดจบ ถอดกางเกงตัวใหญ่ที่อยู่บนร่างกายออกโดยตรงและโยนไปด้านข้าง หลังจากนั้นก็อ้าขาของจ้าวเสี่ยวหลิงที่หุบเอาไว้ทั้งคู่ออก และโจมตีเข้าไปโดยตรง

ทันทีที่ถูกจ้าวเสี่ยวกังโจมตีเข้ามา จ้าวเสี่ยวกังก็สัมผัสได้ถึงความสบายและสมหวัง

สิ่งนี้มันดียิ่งกว่าแตงกวาในเมื่อกี้เป็นล้านเท่า ช่างมีความสุขเหลือเกินจนทำให้เธอครางออกมาโดยตรง ถ้าหากไม่กลัวเพื่อนบ้านที่อยู่รอบๆได้ยิน เกรงว่าเธอคงส่งเสียงกรีดร้องครางดังๆออกมาแล้ว

จ้าวเสี่ยวกังสัมผัสได้ถึงความกระชับและความชุ่มชื้นที่หายไปนาน เริ่มมีการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วทันที

พร้อมกับการผ่านไปของเวลา การเคลื่อนไหวของจ้าวเสี่ยวกังทวีคูณ จ้าวเสี่ยวหลิงก็ถูกทำจนถึงจุดสุดยอดครั้งแล้งครั้งเล่า ท้ายที่สุดแล้วก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมาโดยตรงไม่สนใจสิ่งใดเลย

โชคยังดีที่เพื่อนบ้านรอบๆเข้าสู่ความฝันแล้ว ไม่อย่างนั้นเสียงของจ้าวเสี่ยวหลิงจะทำให้คนนอนไม่หลับตอนกลางคืนอย่างแน่นอน

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินล้วนแล้วยิ่งอยู่ยิ่งตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งอยู่ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ

ในค่ำคืนนี้ ไม่รู้ว่าจ้าวเสี่ยวหลิงถึงจุดสุดยอดไปกี่ครั้งแล้ว ในที่สุดจ้าวเสี่ยวกังก็ระบายออกมาอย่างสมบูรณ์เมื่ออีกฝ่ายหยุดพักครั้งที่สี่

สำหรับจ้าวเสี่ยวหลิงกลัวท้อง จึงใช้ปากรับเอาไว้โดยตรง

เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวหลิงใช้ลิ้นเลียอย่างอ่อนโยน จ้าวเสี่ยวกังก็พอใจอย่างน่าประหลาดใจเช่นกัน ตบไปที่บั้นท้ายที่อวบแน่นของจ้าวเสี่ยวหลิงเบาๆหนึ่งที หลังจากนั้นกอดเธอด้วยความอบอุ่นอีกครั้ง

เมื่อรู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นของจ้าวเสี่ยวกังกลับมาอีกครั้ง จ้าวเสี่ยวหลิงไม่กล้าอย่างสมบูรณ์ ในก่อนหน้านี้มีการโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้เธอกลัวอย่างมาก ยิ่งกว่านั้นยังอยู่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้อีก

"เสี่ยวกัง คืนนี้พี่สาวบริการนายไม่ไหวแล้วนะ นายรีบกลับบ้านได้แล้ว ถ้าหากนายต้องการจริงๆ รอให้ถึงวันพรุ่งนี้ฉันกับพี่สาวหรานหรานพร้อมกันเป็นยังไง?"

เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวหลิงมีท่าทางกลัวเล็กน้อย จ้าวเสี่ยวกังเกาเบาๆที่จมูกของอีกฝ่ายหนึ่งที หัวเราะและพูด :"พี่หลิง คุณสบายใจได้เลย ฉันจะไม่ทำอะไรคุณอีกแล้ว คืนนี้ก็ทำให้คุณเหนื่อยพอแล้ว พรุ่งนี้คุณไปสายหน่อยก็ไม่เป็นไร ฉันขอตัวกลับก่อนนะ"

หลังจากจ้าวเสี่ยวกังพูดจบ จากนั้นเขาก็บีบหน้าอกที่อ่อนนุ่มของจ้าวเสี่ยวหลิงหนึ่งทีและสวมเสื้อผ้าแล้วเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ

จ้าวเสี่ยวหลิงหนีบขาทั้งคู่เอาไว้ เดินออกไปด้วยท่าทางที่หน้าเกลียดเล็กน้อยและส่งจ้าวเสี่ยวกังออกจากประตู

มองดูแผ่นหลังที่แข็งแกร่งนั้นค่อยๆ หายไปในแสงจันทร์ จ้าวเสี่ยวหลิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีความสุข ในขณะเดียวกัน ก็นึกในใจว่าถ้าสิ่งนี้เกิดขึ้นทุกวันในอนาคต ต่อให้ไม่แต่งงาน มันก็คุ้มค่าอย่างมาก

เพียงแต่ตอนที่เธอก้าวเดินกลับมีการขมวดคิ้วอีกครั้ง เพราะว่าความตื่นเต้นของจ้าวเสี่ยวกังทำให้เธอต้องรับมันด้วยตัวคนเดียว มันเลยทำให้เธอทั้งแดงและบวมตั้งนานแล้ว แม้ว่าจะเป็นแบบนี้ แต่ว่าเธอยังคงรู้สึกมีความสุขอย่างมาก และดีใจอย่างมาก

วันถัดไป ท้องฟ้ากำลังสว่างขึ้นเรื่อยๆซุนหรานหรานก็แบกตะกล้าไม้ไผ่ขึ้นไปฟาร์มบนภูเขาแล้ว

จ้าวเสี่ยวกังก็ตื่นแต่เช้าและรีบไปที่บ้านของจ้าวหวู่แต่เช้า แม้ว่าเมื่อคืนจะมีการคุยกันจนเสร็จหมดแล้ว แต่ว่ามีเรื่องบางอย่างเขายังคงต้องออกหน้านิดหน่อย ท้ายที่สุดแล้วเรื่องของการรับซื้อเห็ดสนเรื่องนี้เขาจำเป็นต้องออกหน้าหน่อย ไม่อย่างนั้นไม่มีใครเชื่อแน่นอน

เมื่อเวลาที่มาถึงบ้านของจ้าวหวู่ โจวหรานฮวาเพิ่งตื่นได้ไม่นาน

สวมชุดนอนสีฟ้าหลวมๆหนึ่งตัวกำลังรดน้ำดอกไม้อยู่ด้านนอก ให้อาหารลูกไก่

บั้นท้ายที่อวบอ้วนนั้นซุกอยู่ในชุดนอนที่บางอย่างมากเผยให้เห็นถึงบั้นท้ายที่งอนอย่างเห็นได้ชัด ค่อนข้างทำให้คนมีความคิดที่ไม่ดี

ช่วงเวลาที่โจวหรานฮวาก้มเอว จ้าวเสี่ยวกังสามารถมองเห็นบั้นท้ายงอนสองก้อนที่อยู่ด้านหลังได้อย่างชัดเจน เชือกที่อยู่รอบเอวหนึ่งเส้นที่เหมือนกับเชือกทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้ว่าโจวหรานฮวาใส่กางเกงในแบบไหน

แท้จริงแล้วมันคือกางเกงจีสตริงในในตำนาน จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าโจวหรานฮวาอายุมากขนาดนี้แล้วยังสามารถใส่เสื้อผ้าที่ยั่วยวนแบบนี้ได้อีก โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงเสียงร้องในเมื่อคืน จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจว่าภรรยาของจ้าวหวู่นั้นไม่ธรรมดา

"คุณป้า ลุงจ้าวตื่นหรือยัง?"

ทันทีที่ได้ยินเสียงของจ้าวเสี่ยวกัง โจวหรานฮวาตกใจอย่างมาก หันกลับไปทันทีและตบหน้าอกของตัวเองโดยตรงอย่างพิลึกกึกกือและพูด :"ไอ้เด็กบ้า ทำไมไม่มีเสียงขณะเดิน นายอยากจะทำให้คุณป้าตกใจตายหรือยังไง"

อึกอึก…..

ท่าทางที่โจวหรานฮวาตบหน้าอก ทำให้จ้าวเสี่ยวกังมองตรงโดยตรง เพราะว่าในครั้งที่ตบลงไป เสื้อผ้าที่อยู่ตรงหน้าอกจะแนบกับลำตัวเอาไว้แน่น และในเวลานี้หน้าอกที่อวบอ้วนคู่นั้นก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา แม้ว่าหน้าอกคู่นั้นจะมีการหย่อนลงมาบ้างเล็กน้อยแล้ว แต่ว่าก็ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าท่าทางที่มีการสั่นระรัวนั้นกลับทำให้ดึงดูดสายตาคนอย่างมาก

แน่นอนโจวหรานฮวาก็ได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของจ้าวเสี่ยวกังเช่นกัน ภายในใจไม่เพียงแต่ไม่ตำหนิจ้าวเสี่ยวกังแต่กลับแอบมีความตื่นเต้นลึกๆ อายุของเธอขนาดนี้แล้วคาดไม่ถึงว่ายังสามารถดึงดูดความสนใจเด็กหนุ่มได้ขนาดนี้ จะไม่ดีใจได้อย่างไร

ดังคำกล่าวที่ว่า ผู้ที่เต็มใจอุทิศตนให้กับผู้ที่ชื่นชมและฝึกฝนตนเอง และในการแสดงออกของจ้าวเสี่ยวกังนี้ ในสายตาของโจวหรานฮวาสามารพูดได้ว่าชายหนุ่มคนนี้กำลังชื่นชมตัวเอง

"ไอ้เด็กบ้า มองไปที่ไหน ยังเด็กยังเล็กก็หื่นกามขนาดนี้แล้ว ตอนแก่จะร้ายขนาดไหน ไม่น่าล่ะคนในหมู่บ้านมักจะบอกว่าเด็กอย่างนายทำตัวไม่ค่อยเหมาะสม ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง"

"ฮ่าๆๆ คุณป้า พูดแบบนี้มันก็ไม่ถูกนะ ฉันนั้นทำตัวเหมาะสมอย่างมาก นอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้หื่นกามด้วย ฉันเรียกมันว่าชื่นชม สิ่งที่สำคัญที่สุดคือคุณป้าคุณเป็นคนที่สวยงามอย่างมากนอกจากนี้ดูแลตัวเองได้ดีทีเดียว ไม่ให้คนชื่นชมเป็นเรื่องที่ยากมาก"

หลังจากที่จ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของโจวหรานฮวาก็ค่อยๆเพิ่มขึ้น และพูดอีกครั้ง :"คุณป้าเหมือนกับดอกไม้ที่สวยงามและมีกลิ่นหมอหนึ่งดอก เบ่งบานความสดใส่ออกมา นอกจากนี้ในสายตาของฉัน คุณคงไม่สามารถปล่อยให้ฉันหลับตาเอาไว้หรอกมั้ง สิ่งที่สวยงามมากจะดึงดูดความสนใจของผู้คน ฉันไม่ใช่คนตาบอดสักหน่อย แน่นอนก็ต้องมองดูอยู่แล้ว"

ฮ่าๆๆๆ……

คำพูดของจ้าวเสี่ยวกังเหล่านี้ พูดจนทำให้โจวหรานฮวาบานสะพรั่งแล้ว ในเวลาเดียวกัน อดไม่ได้ที่จะตบหน้าอกของจ้าวเสี่ยวกังเบาๆ :"ปากของนายพูดจาหวานที่สุดแล้ว เพียงแต่คุณป้าชอบปากหวานของนาย"

"อย่างนั้นนายพูดกับคุณป้าสิ เป้าที่อยู่ข้างล่างของนายมันเกิดอะไรขึ้น? ไม่ใช่ว่ามันก็ชื่นชมเป็นด้วยนะ?"