"ลุงฟู่กุ้ย นี่คุณจะทำอะไร? มีอะไรก็ถามออกมาโดยตรงได้เลย ไม่ต้องหันกระบอกปืนมาทางฉันก็ได้มั้ง"

มองไปที่ดวงตาคู่นั้นที่เย็นชาของจางฟู่กุ้ยโดยไร้ร่องรอยของอารมณ์ จู่ๆภายในใจของเสี่ยวกังรู้สึกคับข้องใจเล็กน้อย

โดยเฉพาะปากกระบอกปืนของรูสีดำ มันยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าทำอะไรไม่ได้เลย

"ไม่ต้องพูดไร้สารถ ฉันถามอะไรแกตอบอะไร ไม่อย่างนั้นผลลัพธ์ของแกจะเหมือนกับเอ้อหนิวแบบนั้น"

หลังจากพูดจบ จางฟู่กุ้ยยิงสวี่เอ้อหนิวที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอีกนัด ในนัดนี้ทำให้ร่างกายของสวี่เอ้อหนิวถูกยิงจนเละไปหมดโดยตรง ภายในบ้านเต็มไปด้วยกลิ่นเลือดที่เข้มข้นมากยิ่งขึ้น

จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอสถานการณ์นี้ทันทีที่เขาเดินเข้ามา แม้ว่าภายในใจของเขาจะกลัว แต่ว่ากลับไม่มีความประหม่า ถ้าหากจางฟู่กุ้ยอยากฆ่าเขาคงฆ่าไปนานแล้ว คงไม่รอจนถึงตอนนี้เพื่อถามคำถามเขา

"ลุงฟู่กุ้ย คุณถามมาได้เลย เพียงแค่ฉันรู้ฉันจะตอบให้คุณทั้งหมดเลย"

"ได้ ฉันถามแก แกชอบหลี่ชุ่ยฮวาใช่ไหม"

คำถามนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังอึ้งไปชั่วขณะ เพียงแต่เขาก็ไม่ได้โกหกจางฟู่กุ้ยเช่นกัน หยักหน้าตอบใช่โดยตรง

"พี่สาวชุ่ยฮวาสวยขนาดนั้น เกรงว่าเป็นแค่ผู้ชายก็ชอบทุกคน ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น"

"ใช้ได้เลยนะ แกมีความกล้าจริงๆ แต่ว่าจุดจบของความกล้า เกรงว่าจุดจบน่าจะเหมือนกับสวี่เอ้อหนิวที่นอนอยู่บนพื้น"

ระหว่างที่จางฟู่กุ้ยพูดไปด้วย พร้อมกับในมือพร้อมที่จะดึงไกปืนด้วยนิ้ว จ้าวเสี่ยวกังเห็นฉากนี้และพร้อมที่จะพยายามหลบ

"ฉันถามแก ทำไหมแกต้องใช้เงินสองหมื่นหยวนซื้อหลี่ชุ่ยฮวากลับมา?"

"ลุงฟู่กุ้ย คำถามนี้ง่ายอย่างมากเลย เพราะว่าชอบไง นอกจากนี้ฉันคงไม่สามารถมองดูพี่สาวชุ่ยฮวาถูกสวี่เอ้อหนิวย่ำยีแบบนี้หรอกมั้ง? พี่สาวชุ่ยฮวาแต่งงานกับคุณอยากอยู่กับคุณตลอดไป ในเมื่อคุณต้องการขายทิ้ง ขายไปยังสถานที่ที่ไม่รู้ว่าวันๆจะมีผู้ชายเท่าไหร่ที่กระทำชำเรากับเธอแบบนั้น เป็นการพิสูจน์ว่าคุณไม่มีความรู้สึกต่อพี่สาวชุ่ยฮวา ในเมื่อฉันชอบพี่สาวชุ่ยฮวาแน่นอนก็ต้องช่วยเธออยู่แล้ว ฉันไม่ต้องการเห็นพี่สาวชุ่ยฮวาถูกขาย ยิ่งไม่ต้องการเห็นพี่สาวชุ่ยฮวาทนทุกข์ทรมาน"

คำพูดของจ้าวเสี่ยวกังจริงจังอย่างมาก และมีความซื่อสัตย์เช่นกัน

"ฮ่าๆๆๆ…….ดี ดีมาก แกพูดความจริงกับฉันเลยนะ แกให้เงินเดือนพี่สาวชุ่ยฮวาของแกเยอะขนาดนั้นต้องการดูแลเธอใช่ไหม"

"ไม่ใช่ ฉันต้องการตอบแทนบุญคุณของคุณ ถ้าหากไม่ใช่คุณ พี่สะใภ้ของฉันเกรงว่าคงถูกหวังป้าเทียนย่ำยีไปแล้ว เดิมทีคิดว่าจะใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตอบแทนบุญคุณของคุณ แต่ว่าเรื่องของวันนั้นทำให้ฉันรู้ว่า การตอบแทนของฉันอยู่ในสายตาของคุณเป็นเพียงแค่กุศลเท่านั้น ดังนั้นฉันเลยตัดสินใจไม่แตะต้องประสาทที่บอบบางของคุณอีกต่อไป เรื่องต่อจากนั้นคุณก็น่าจะเข้าใจดี"

เมื่อได้ยินคำพูดจองจ้าวเสี่ยวกัง มือของจางฟู่กุ้ยเริ่มสั่นขึ้นมา ค่อยๆร่างกายของคนก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว

ฮือฮือ…….

ติ้งตั้ง……

ดินปืนที่อยู่ในมือของจางฟู่กุ้ยตกลงไปบนพื้นโดยตรง หลังจากนั้นร้องไห้ขึ้นมา

"เสี่ยวกัง ชีวิตนี้ของลุงพูดได้ว่าจบสิ้นแล้ว นายไม่เป็นหนี้อะไรฉันอีกแล้ว พี่สาวชุ่ยฮวาของนายลุงฝากให้นายดูแลด้วย ในตอนนั้นฉันสับสนอยู่พักหนึ่ง"

แต่ว่าความสับสนนั้นกลับทำผิดพลาดครั้งใหญ่ ฉันเสียใจอย่างมาก ฮื….ฮือ…..

ระหว่างที่จางฟู่กุ้ยพูดไปด้วย พร้อมกับตบไปที่รถเข็นคนพิการ

"ลุงฟู่กุ้ย เอาแบบนี้ฉันจะช่วยคุณฝังสวี่เอ้อหนิว พวกเราก็แกล้งทำเป็นเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันก็ไม่เป็นไรสำหรับคุณแล้ว?"

"ฮ่าๆๆ……เสี่ยวกัง นายไร้เดียงสาเกินไปแล้ว สวี่เอ้อหนิวเป็นคนที่หวังป้าเทียนส่งมาหาฉัน สวี่เอ้อหนิวหายตัวไป คนแรกที่หวังป้าเทียนจะมาหาก็คือฉัน นายคิดว่าฉันสามารถต้านทานวิธีการของหวังป้าเทียนได้เหรอ?"

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดนี้ก็รู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

ในเวลานี้ หลี่ชุ่ยฮวาและซ่งยวี่ชิงก็เดินเข้ามาแล้ว แต่เมื่อเวลาที่หญิงสาวทั้งสองคนเห็นสวี่เอ้อหนิวนอนอยู่บนพื้น ทำให้ทั้งสองคนตกใจจนหน้าซีดขาวโดยไม่ได้ตั้งใจ

หลี่ชุ่ยฮวายังดีหน่อย แต่ว่ามือที่สั่นสะท้านของเธอกลับทรยศเธอ

"ฟู่กุ้ย ทำไหมคุณถึงต้องทำแบบนี้? นี่ไม่ใช่ว่าคุณกำลังทำให้ตัวเองไปถึงทางตันเหรอ?"

ช่วงเวลาที่มองเห็นหลี่ชุ่ยฮวา อารมณ์ของจางฟู่กุ้ยเริ่มสับสนขึ้นมา มีความกระตือรือร้น มีความเสียใจ ยิ่งกว่านั้นเสียใจในตอนนั้น

ถ้าหากว่าเขาเฝ้าดูหลี่ชุ่ยฮวาที่เป็นสาวงามอันดับสองของหมู่บ้านในตอนนั้น แล้วไม่ไปยุ่งกับหญิงงามอันดับหนึ่งอย่างซ่งยวี่ชิง เขาคงไม่มีจุดจบอย่างในวันนี้ คิดถึงอดีตอย่างละเอียดทั้งหมดแล้ว เขายังคงมีการโทษตัวเองตลอด

"ชุ่ยฮวา คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะมาดูฉัน สามารถมาดูฉันได้ ฉันก็พอใจอย่างมากแล้ว เรื่องของคืนนี้ก็ปล่อยให้มันผ่านไปนะ พวกคุณไปได้แล้ว ส่วนเรื่องที่เหลือฉันจะจัดการด้วยตัวเอง"

หลังจากพูดจบ จางฟู่กุ้ยรู้สึกเหงาเล็กน้อยและหยุดมองทุกคน แต่เป็นการหลับตาลง หายใจเข้าลึก ๆ อย่างเงียบ ๆ

"ฟู่กุ้ย ไม่ใช่ว่าคุณต้องการรอให้พวกเราไปแล้ว หลังจากนั้นคุณก็จะจัดการตัวเองใช่ไหม?"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ชุ่ยฮวา ร่างกายของจางฟู่กุ้ยสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

แม้ว่าจะเล็กน้อยอย่างมาก แต่ว่าหลี่ชุ่ยฮวากลับมองเห็นได้อย่างชัดเจน

"ฟู่กุ้ย ฉันกับคุณไม่ว่าจะพูดยังไงก็เป็นสามีภรรยากันมานานขนาดนี้แล้ว คุณเป็นคนยังไงฉันก็เข้าใจอยู่แล้ว จิตใจสูงกว่าท้องฟ้า แต่ว่ากลับไม่มีใครยินดีที่จะชื่นชมคุณ จึงทำให้คุณกลายเป็นแบบนี้ ทักษะของคุณเหล่านั้นฉันก็รู้เช่นกันว่ามันร้ายกาจอย่างมาก เหมือนกับปืนที่ตกอยู่บนพื้นกระปอกนี้ เกรงว่าคุณไม่ต้องใช้ความสามารถเท่าไหร่ก็สร้างออกมาได้แล้ว ฟังคำเตือนของฉันหน่อย มีชีวิตอยู่ยังมีประโยชน์กว่าตาย นอกจากนี้ถ้าหากคุณไปมอบตัวยังสามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้ ถ้าหากทำตัวดีไม่แน่อาจจะได้ออกมาเร็วยิ่งขึ้น"

"เห้อ……"

"ฉันเข้าใจแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะไปมอบตัวอย่างแน่นอน พวกคุณไปเรียกหัวหน้าหมู่บ้านมาได้แล้ว"

เมื่อจางฟู่กุ้ยพูดแบบนี้ ทุกคนรู้แล้วว่าจางฟู่กุ้ยตัดสินใจแล้ว ทันใดนั้นจ้าวเสี่ยวกังไปแจ้งให้จ้าวหวู่อย่างรวดเร็ว

ทันทีที่ออกไปข้างนอก จ้าวเสี่ยวกังพบว่าเพื่อนบ้านทั้งหมดในบ้านใกล้เคียงซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของจางฟู่กุ้ยเริ่มเดินเข้ามาแล้ว สิ่งที่สำคัญคือเสียงดินปืนนั้นดังอย่างมากจึงดึงดูดความสนใจของผู้คนมากขนาดนี้ นอกจากนี้ยังดังอย่างต่อเนื่องหลายที

สำหรับเพื่อนบ้านที่อยู่รอบๆเหล่านี้จ้าวเสี่ยวกังก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ตรงไปยังบ้านของจ้าวหวู่โดยตรง

จ้าวหวู่ก็ได้ยินเสียงดังเหล่านั้นเช่นกัน เขานึกว่าเป็นนักล่ากระต่าย แต่เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น ก็รู้ได้ทันทีว่าต้องมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นจริงๆ

แต่เมื่อเขาฟังจ้าวเสี่ยวกังพูดจบ ก็ได้ผลที่ตามมาได้ทันที อดได้ที่จะถอนหายใจ รู้สึกว่าเป็นอีกเรื่องที่ทำยากอย่างมาก

"ไปกัน ฉันขอไปดูสักหน่อย พร้อมกับในเวลาเดียวกันจะแจ้งให้คนในสถานีตำรวจมาเอาคนไปด้วย"

จ้าวหวู่ไปบ้านของจางฟู่กุ้ย มองไปที่รอยยิ้มบนใบหน้าของจางฟู่กุ้ย ภายในใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู่ขึ้นมา

"พวกคุณทุกคนออกไปก่อน ฉันมีเรื่องบางอย่างต้องคุยส่วนตัวกับฟู่กุ้ยสักหน่อย"

ศักดิ์ศรีของจ้าวหวู่เป็นที่ยอมรับในหมู่บ้าน เดิมทีจ้าวเสี่ยวกังอยากอยู่ต่อเพื่อฟัง แต่ว่ากลับถูกสายตาของจ้าวหวู่มองจนทำให้เดินออกไป

ภายในบ้านจ้าวหวู่และจางฟู่กุ้ยกำลังคุยอะไรบางอย่างตลอด แต่ว่าเสียงนั้นเบาอย่างมาก คนที่แอบฟังอยู่นอกประตูก็ไม่ได้ยินอะไรเลย

รู้ว่ารถตำรวจมาแล้ว จ้าวหวู่ค่อยเปิดประตู

ในไม่ช้าทั้งหมดก็ถูกเก็บหลักฐาน เรื่องทุกอย่างถูกบันทึกทีละอย่างๆ หลังจากนั้นศพของสวี่เอ้อหนิวและจางฟู่กุ้ยก็ถูกพาไปด้วยกัน

มองไปที่รูปลักษณ์ที่ไม่แยแสของจางฟู่กุ้ย จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่าจางฟู่กุ้ยที่เขารู้จักก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะกลับมาอีกครั้ง

ช่วงเวลาที่จางฟู่กุ้ยเตรียมจะขึ้นไปบนรถ จางฟู่กุ้ยมองกลับมาที่จ้าวเสี่ยวกังอย่างรวดเร็ว

"เสี่ยวกัง นายพูดกับฉันตรงๆเลยนะ เคยอยู่กับชุ่ยฮวาด้วยกันหรือเปล่า"

ใบหน้าที่จริงจังของจางฟู่กุ้ย ดวงตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ปรารถนาอยากรู้คำตอบที่แน่นอน