ชายาผู้นี้ชอบทำสวน พวกเจ้าจะยุ่งทำไม? - ตอนที่ 364 วางเพลิงเผาเสบียง

ตอนที่ 364 วางเพลิงเผาเสบียง

ตอนที่ 364 วางเพลิงเผาเสบียง

กลางดึก เสียงในค่ายทหารก็เงียบสงบลง อีกทั้งทหารลาดตระเวนกันน้อยลง ย่างก้าวไม่มีแรงเหมือนอย่างตอนเริ่มแรก เพราะง่วงกันแล้ว ทั้งยังลาดตะเวนไปพลาง หาวไปพลาง

เมื่อสบโอกาสแล้ว เฉียวเยี่ยนก็ปลุกเด็กน้อยในตื่น คืนนี้พวกนางมีภารกิจใหญ่ นั่นคือการแอบขโมยเสบียง!

หลังใช้โอกาสสำรวจในตอนกลางวันแสกๆ ไปแล้ว ระบบตัวน้อยก็ยืนยันตำแหน่งที่เก็บเสบียงของทหารแคว้นเป่ยเจอ มีกระโจมสิบกว่าหลังที่ถูกเฝ้าอย่างแน่นหนา ซึ่งด้านในนั้นน่าจะเป็นเสบียง

ทว่ามิติว่างของระบบตัวน้อยมีจำกัด ก็คือเท่าห้องน้อยที่นางพักอยู่ในทะเลแห่งจิตสำนึกก่อนหน้านี้ สามารถใส่เสบียงได้อย่างจำกัด ในเมื่อแอบขโมยไม่ได้ พวกนางทำได้เพียงหาวิธีทำลายมัน

เสียงกรนของทหารแคว้นเป่ยในกระโจมแว่วดังสนั่น แสดงว่าหลับลึกกันมาก เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยพากันหลบเลี่ยงหน่วยลาดตระเวนเข้าไปในเขตชั้นในค่ายทหารได้สำเร็จ และตรงไปยังกระโจมเสบียงกับหญ้าเลี้ยงม้า

นอกกระโจมเสบียงกับหญ้าเลี้ยงม้ามีทหารเฝ้าอย่างแน่นหนา แม้พวกเขาจะง่วงมาก กระนั้นก็ยังฝืนความง่วงงุนเฝ้าอยู่นอกกระโจมเสบียงกับหญ้าเลี้ยงม้า

อีกฝ่ายมีจำนวนมากเกินไป เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยจึงคอยสังเกตการณ์อยู่ไม่ไกลนัก

ครั้นเฉียวเยี่ยนนึกถึงยาสลบฤทธิ์แรงในร้านค้าของระบบตัวน้อยขึ้นมาได้ ก็คิดได้วิธีหนึ่ง

นั่นคือจุดยาสลบและทิ้งไว้ไม่ไกลจากเหล่าทหารเฝ้าเสบียง คืนนี้ลมตะวันตกเฉียงเหนือจะพัดมา ซึ่งสถานที่เฉียวเยี่ยนทิ้งยาสลบไว้ตรงกับทิศทางลมพอดี ทำให้สายลมยามดึกพัดเอาควันไร้สีเหล่านั้นโชยไปทางทหารเฝ้าเสบียง

ยาสลบนี้เป็นสูตรปรับปรุงใหม่ ครั้นคนที่ง่วงงุนอยู่แล้วสูดดมเข้าไป ไม่นานก็จะหลับสนิท

เป็นตามที่คาดไว้ ไม่นานทหารนอกกระโจมเสบียงหลังหนึ่งก็หลับไป

เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยที่ทำสำเร็จในครั้งแรกก็จุดยาสลบอยู่นอกกระโจมเสบียงอีกสิบกว่าหลัง หลังจากทำให้คนหลับไปพอประมาณแล้ว พวกนางก็เริ่มแผนการใหญ่

ภายในกระโจมคือเสบียงอาหารเป็นกระสอบๆ เฉียวเยี่ยนให้ระบบตัวน้อยเก็บใส่ไว้ในช่องมิติ แต่น่าเสียดายที่ช่องมิติเล็กเกินไป ใส่เสบียงไปได้แค่สองกระโจมก็ยัดไม่ได้อีก พวกนางจึงทำได้เพียงกลั้นใจเผาเสบียงทิ้ง

ต้องทำลายทิ้งเท่านั้น ไม่ควรให้ทหารแคว้นเป่ยกลุ่มนี้ได้กินเข้าท้อง!

เฉียวเยี่ยนราดน้ำมัน ระบบตัวน้อยจุดไฟ คนหนึ่งราด คนหนึ่งจุด เข้าขากันได้ดีเป็นอย่างมาก

หลังจุดกระโจมหลังหนึ่งเสร็จ ก็รีบไปอีกกระโจมหนึ่งต่อ

กระโจมที่ถูกราดน้ำมันไว้ติดไฟและลุกโชนอย่างรวดเร็ว ไม่นานไฟก็ลุกโชติช่วง หน่วยลาดตระเวนที่เห็นเปลวเพลิงสว่างจ้าทางด้านนี้ก็ลั่นฆ้องทันที

“ไฟไหม้แล้ว! ไฟไหม้เสบียงแล้ว!”

สิ้นเสียงฆ้องกับเสียงตะโกน ทหารที่หลับไหลอยู่ในกระโจมอื่นๆ ก็รีบลุกขึ้นมาอย่างลนลาน ครั้นเห็นกระโจมที่ไฟยังลุกลามไปไม่ถึง หัวใจของเฉียวเยี่ยนก็สั่นไหว ก่อนสาดน้ำมันที่เหลือลงบนพื้น

น้ำมันสาดกระจายไปทั่ว เมื่อจุดไฟอีกครั้ง เปลวไฟก็ลุกโชนขึ้นมา จนกระโจมบริเวณใกล้ๆ ได้รับความเสียหายไปด้วย และลุกไหม้อยู่ท่ามกลางทะเลเพลิง

ทหารแคว้นเป่ยเริ่มรุกไล่มาทางนี้แล้ว เฉียวเยี่ยนคว้าระบบตัวน้อยมาอุ้มไว้ แบกนางไว้บนหลัง และหลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว วิ่งกลับไปที่นอนหลังก้อนหินใหญ่ทันที

ในค่ายทหารเกิดความโกลาหลขึ้น เปลวไฟลุกท่วมขึ้นสูง แม้แต่รองเท้าที่ทหารแคว้นเป่ยบางคนสวมใส่ยังถูกไฟลามเลีย

ริมแม่น้ำตั้งอยู่ในเขตรอบนอกของค่าย ห่างจากกระโจมเสบียงอยู่ช่วงหนึ่ง เมื่อพวกเขาหิ้วถังวิ่งไปตักน้ำที่ริมแม่น้ำกลับมาดับไฟ กระโจมก็ถูกเผาไหม้จนไม่เหลือรูปร่างเดิมแล้ว

แม่ทัพใหญ่ซางต๋าที่นำทัพแคว้นเป่ยมาครั้งนี้ได้ยินว่าเสบียงถูกไฟไหม้จนไม่เหลือหรอ ก็เร่งรุดมาสถานที่เกิดเหตุทันที

เมื่อเห็นสภาพเปลวไฟที่กำลังลุกท่วม หัวใจของซางต๋าก็หนาวสะท้าน

เสบียงของเขา! ชีวิตของเขา!

คนในค่ายทหารถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา แม้แต่พวกเฉียวเยี่ยนที่ถูกเกณฑ์มาเป็นคนงานก็ไม่เว้น

ในมือพวกนางถือถังไว้ วิ่งไปมาระหว่างแม่น้ำกับสถานที่ไฟไหม้ เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยเองก็เข้าร่วมกองทหารดับไฟด้วย เพียงแค่รอยยิ้มบนใบหน้าพวกนางดูสดใสเล็กน้อย

การเคลื่อนไหวในคืนนี้สำเร็จลุล่วงเป็นอย่างมาก เผาทำลายเสบียงส่วนใหญ่ของทหารศัตรูได้แล้ว แถมยังไม่ถูกจับได้ด้วย

ติดเพียงว่าไม่สามารถทำลายเสบียงทั้งหมดของพวกเขาไปได้ เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยจึงรู้สึกเสียดายมาก ตั้งใจว่าครั้งหน้าจะพยายามอย่างไม่หยุดยั้ง

เหตุไฟไหม้ครั้งนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เที่ยงคืนยันรุ่งสาง พวกทหารต่างหมดแรงจนไม่เป็นผู้เป็นคนแล้ว ทำเพียงฝืนทนคัดแยกเสบียงบางส่วนที่ไหม้ไปแล้วแต่ยังพอกินได้ออกมา

ที่ค่ายทหารของพวกเขามีทหารทั้งหมดสามหมื่นนาย เสบียงอาหารที่บริโภคแต่ละวันนับได้เป็นปริมาณมหาศาล การสูญเสียเสบียงไปกว่าครึ่งในชั่วพริบตาเดียวนี้จึงทำให้ท่านแม่ทัพซางต๋าโกรธกริ้วจนแทบจะกระอักเลือด

ปริมาณเสบียงอาหารของแคว้นเป่ยพวกเขาย่อมเทียบกับฝ่ายเทียนลี่ไม่ได้อยู่แล้ว ตอนนี้ยังมาได้รับความเสียหายอย่างหนักอีก เรื่องนี้ไม่เป็นผลดีต่อการทำสงครามอีกครึ่งหลังแน่

เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยยังคงแสดงเป็นคู่แม่ลูกอัปลักษณ์ผู้ซื่อสัตย์สุจริต เบื้องบนสั่งให้ทำอะไร พวกนางก็ทำตาม

ซางต๋าสงสัยว่ามีไส้ศึกอยู่ในค่าย และออกสืบหาอย่างเต็มกำลัง แม้แต่กลุ่มทาสอย่างพวกเฉียวเยี่ยนก็ยังถูกพาไปซักถาม แต่เพราะรูปลักษณ์ทั้งอัปลักษณ์และขี้ขลาดของเฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยไม่ได้แทรกซึมไปอยู่ในใจคน จึงไม่มีใครสงสัยว่าเหตุไฟไหม้เมื่อคืนจะเป็นฝีมือของพวกนาง

ทหารที่เฝ้าเสบียงเมื่อคืนถูกเผาตายไปพร้อมกับเสบียงแล้ว ส่วนพวกที่มีชีวิตรอด ก็ได้รับโทษอย่างแสนสาหัส

เนื่องจากเมื่อคืนเกิดไฟไหม้ใหญ่โต วันนี้เหล่าทหารเฝ้าเสบียงจึงเพิ่มความเข้มงวดกวดขันขึ้น อยากจะเคลื่อนไหวอีกครั้งก็เป็นเรื่องยากลำบากแล้ว

ซางต๋าสั่งให้ปิดข่าว ห้ามแพร่งพรายเรื่องเสบียงถูกเผาออกไป ไม่เช่นนั้นเทียนลี่อาจจะใช้โอกาสนี้มาปลิดชีพพวกเขา

เฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยยังคงตั้งใจซักเสื้อผ้า ครั้นถึงเวลากลางวัน ก็เห็นซางต๋าพาคนขี่ม้าออกไปนอกค่าย

ระบบตัวน้อยสืบหาข้อมูลข่าวสารไปทั่ว ได้ยินคนอื่นในค่ายคุยกันว่าองค์รัชทายาทแห่งเทียนลี่มาถึงด่านหลานเยว่แล้ว ซางต๋าจึงออกไปร้องท้าทาย

เฉียวเยี่ยนได้ยินข่าวนี้ก็ไม่เข้าใจเล็กน้อย องค์รัชทายาทของนางมีชื่อเสียงในด้านความน่าเกรงขาม ซางต๋าผู้นี้กินยาผิดหรือไม่ เมื่อคืนเสบียงเพิ่งถูกเผาไป วันนี้กลับมีความกล้าไปร้องท้าทาย ไม่กลัวกองทัพของเทียนลี่ปราบปรามเอาหรือ?

แต่ไม่นานนักนางก็รู้สาเหตุว่าคืออะไรแล้ว

พวกท่านป้าบางคนที่ซักผ้าด้วยกันกับนางซักไปด้วยคุยกันไปด้วย ระบบตัวน้อยที่อยู่ข้างๆ ฟังเรื่องซุบซิบอย่างตั้งใจ พร้อมกับแปลให้เฉียวเยี่ยนฟัง

เหตุที่ทหารแคว้นเป่ยพวกนี้อวดดีเช่นนี้ เป็นเพราะพวกเขาจับราษฎรเทียนลี่มาเป็นตัวประกันได้หลายคนหลังจากที่เข้าไปโจมตีทำลายเมืองหน้าด่านของเทียนลี่ไปสองเมือง

ใช้ชีวิตของคนหลายพันคนมาข่มขู่กองกำลังของเทียนลี่ ดังนั้นพวกทหารที่เฝ้าด่านหลานเยว่ตอนนี้ถึงได้รั้งทัพไว้ไม่บุกเข้าไปเผชิญกับแคว้นเป่ย

ตอนนี้มู่ฉินเจินพากองกำลังใหญ่มาถึงแล้ว อยากจะตีแคว้นเป่ยให้แตกพ่ายจึงไม่ใช่เรื่องยาก ทว่าพวกเขาจะไม่สนใจชีวิตของราษฎรนับพันไม่ได้

เฉียวเยี่ยนฟังจบแล้วก็คิดว่าแผนจุดไฟเผาเสบียงของพวกเขามันยังน้อยไป!

เห็นทีนางต้องหาวิธีจัดการเสียแล้ว!

……

ขณะเฉียวเยี่ยนกับระบบตัวน้อยคิดหาวิธีต่างๆ นานาจัดการเรื่องบางอย่าง ครอบครัวในเมืองหลวงก็ใกล้จะเป็นบ้ากันแล้ว!

ฮ่องเต้ ฮองเฮา จวนสกุลเฉียวแล้วก็พวกเด็กๆ ได้รับจดหมายของเฉียวเยี่ยนที่เขียนไว้ล่วงหน้า เนื้อหาประมาณว่านางออกเดินทางไปหาบุรุษของนางที่ด่านหลานเยว่แล้ว ให้พวกเขาไม่ต้องเป็นห่วงมากเกินไป

ไม่เป็นห่วง? พวกเขาจะไม่เป็นห่วงได้อย่างไร!

คนชราสองคนในวังกับซูเนี่ยนหว่านแทบอยากถือกระบองไว้ในมือ อยากหิ้วเด็กดื้อมาตีสักยกหนึ่ง

เฉียวเยี่ยนเขียนจดหมายนั้นเสร็จก็เอาไปเก็บไว้ที่อื่นก่อน หลังจากนางออกเดินทางไปได้สิบวัน ก็ให้คนนั้นช่วยส่งจดหมายให้

ลูกๆ แต่ละคนได้รับจดหมายที่มารดาเขียนให้พวกเขา แต่ละคนก็ร้องไห้ด้วยความโกรธ โดยเฉพาะเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์

เด็กน้อยปรารถนาอยากไปรบมาตลอด ทว่าบิดาไม่พานางไปด้วย ตอนนี้แม้แต่มารดาก็แอบตามไป เด็กน้อยจึงเสียใจจนร้องไห้เสียงดังออกมา

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

แผนสำเร็จไปแล้วขั้นหนึ่ง แผนต่อไปจะทำยังไงดีน้า

ไว้โตกว่านี้แล้วค่อยไปนะเจ้าปลาอ้วน สงครามจริงน่ะมันมีแต่ความสูญเสีย ไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นหรือน่าสนุกเลย อยู่กับความสุขให้เต็มที่ก่อนค่อยเผชิญกับความโหดร้ายของชีวิตนะ

ไหหม่า(海馬)