ชะตาฟ้าหาญกล้าท้ายอดคน - ตอนที่ 270 นางพญาหนอนแห่งความฝัน

ตอนที่ 270 นางพญาหนอนแห่งความฝัน

เงาร่างที่ดูเหมือนนกฮูกจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งทะลุความมืดออกมา บินวนไปวนมาอยู่ด้านบนของลิงยักษ์อย่างรวดเร็ว มีสามตัวที่หยุดนิ่งอยู่กลางอากาศ กรงเล็บทั้งสองของมันปล่อยประกายสายฟ้าออกมา แสงสว่างจากประกายสายฟ้านั้นทำให้เผยให้เห็นถึงใบหน้าที่แท้จริงของมัน

ขนาดตัวเท่าคน ลำตัวมีขนปกคลุม ปากแหลมแก้มตอบ พูดให้ถูกคือปากงุ้มงอเหมือนจะงอยปากนกอินทรี ปีกเหมือนค้างคาว มือเท้าล้วนเป็นกรงเล็บแหลมคม

หลัวคังอันกระซิบถาม “นี่มันสัตว์ประหลาดอะไร ปล่อยสายฟ้าได้ด้วย?”

เยี่ยนอิงไม่พูด ที่เธอไม่ตอบ เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะไม่เคยเห็น

ร่างของลิงยักษ์ที่ถูกสายฟ้าโจมตีส่ายโงนเงนพลางส่งเสียงคำราม เสียงคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยวสะเทือนเลือนลั่นจนถ้ำที่ทั้งสามคนยืนอยู่พลอยสั่นสะเทือนขึ้นมาด้วย แขนยาวๆ ของมันพยายามฟาดใส่สัตว์ประหลาดที่อยู่ในอากาศ

สัตว์ประหลาดที่ปล่อยสายฟ้าทั้งสามตัวหยุดปล่อยสายฟ้าแล้ว มันรีบบินไปหลบอย่างรวดเร็ว เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วท่ามกลางแขนที่เหวี่ยงไปมา การบินโฉบไปมาอย่างรวดเร็วของมันดูอิสระ ความเร็วที่คล่องแคล่วนี้เมื่อเทียบกับยอดฝีมือในหมู่ผู้บำเพ็ญเพียรบางส่วนแล้วเรียกได้ว่าไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเท่าไรเลย

เมื่อตีไม่โดนอีกฝ่าย ลิงยักษ์ก็ปล่อยแสงเลือนลางออกมาอีกครั้ง สัตว์ที่ปล่อยสายฟ้าสามตัวกลับบินไปหลบอย่างรวดเร็ว

และในบรรดาสัตว์ประหลาดที่เหลือ สัตว์ประหลาดปากแหลมแก้มตอบที่มีปีกตัวหนึ่งร่อนลงมาเหนือศีรษะของลิงยักษ์ กรงเล็บคู่หนึ่งอยู่บนศีรษะของลิงยักษ์ แล้วก็มีประกายสายฟ้าแลบแปลบปลาบอยู่บนหัวของลิงยักษ์

“โฮกก…” ลิงยักษ์คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว มันถูกสายฟ้าโจมตีจนดูดแสงเลือนลางกลับไป ร่างกายยิ่งสายโงนเงนอย่างรุนแรง ดูเหมือนจะถูกสายฟ้าช๊อตใส่จนวิงเวียนแล้ว

ลิงยักษ์เหวี่ยงแขนไปมา ฟาดฝ่ามือไปที่ศีรษะตนเอง ป๊าบ! ฟาดเจอแต่ความว่างเปล่า สัตว์ประหลาดที่ปล่อยสายฟ้าตอบสนองอย่างรวดเร็ว บินหลบไปได้

มีสัตว์ประหลาดอีกสองสามตัวบินโฉบลงมาที่กลางหลังของลิงยักษ์ สัตว์ประหลาดสองสามตัวนั้นปล่อยสายฟ้าออกมาพร้อมกัน โจมตีลิงยักษ์อย่างบ้าคลั่ง

ลิงยักษ์ที่ร่างกายส่ายโงนเงนเหวี่ยงแขนทั้งสองข้างไปด้านหลัง แต่แขนที่ใหญ่เทอะทะกลับเอื้อมไม่ถึงกลางหลังของตนเอง

ทันใดนั้นเอง สัตว์ประหลาดที่ปล่อยสายฟ้าก็ฉวยโอกาสโจมตี บินโฉบไปอย่างรวดเร็วราวกับภูติผี ดวงตาทั้งคู่ของลิงยักษ์มีของเหลวสาดกระเซ็นออกมา สัตว์ประหลาดที่ปล่อยสายฟ้าสองตัวพุ่งเข้าใส่ดวงตาของลิงยักษ์ราวกับลูกธนูสองลูก ภายในดวงตาคู่โตมีสายฟ้าสว่างวาบขึ้นมาทันที

ลิงยักษ์ที่กำลังเจ็บปวดฟาดฝ่ามือทั้งสองข้างไปที่ดวงตาทั้งสองข้างของตนเอง คล้ายว่าอยากจะกระชากสัตว์ประหลาดสองตัวนั้นออกมา

แต่สายฟ้าที่ปล่อยเข้าไปในกระบอกตาของมันโดยตรงได้สร้างความเสียหายให้แก่ศีรษะของมันอย่างรุนแรง ยังไม่ทันจะได้เอาตัวสัตว์ประหลาดทั้งสองตัวออกมา ร่างกายของลิงยักษ์ก็สั่นหงึกๆ ขึ้นมา ก่อนจะหงายท้องล้มตึงลงไป

สัตว์ประหลาดปล่อยสายฟ้าที่อยู่ด้านหลังมันรีบหลบไปทันที

ตู้ม! พื้นดินรอบๆ คละคลุ้งไปด้วยฝุ่นละออง แต่ในดวงตาของลิงยักษ์ก็ยังคงมีสายฟ้าแลบแปลบปลาบ

สัตว์ประหลาดปล่อยสายฟ้าตัวอื่นๆ บนวนอยู่กลางอากาศ ก่อนจะบินโฉบลงไปทีละตัว พุ่งเข้าไปในปากขนาดใหญ่ของลิงยักษ์ที่ค่อยๆ เปิดอ้าออก

จากนั้นครู่หนึ่ง สายฟ้าในดวงตาของลิงยักษ์ก็หายไป แล้วก็ไม่เห็นว่าสัตว์ประหลาดปล่อยสายฟ้าสองตัวนั้นมุจะดออกมาด้วย เห็นแต่ในดวงตาขนาดใหญ่นั้นมีเลือดไหลออกมาเป็นระยะ ดูเหมือนว่าสัตว์ประหลาดสองตัวนั้นจะเจาะเข้าไปข้างใน

ลิงยักษ์ที่ใหญ่โตเหมือนภูเขาขนาดย่อมๆ ร่างกายแข็งแกร่งราวก้อนหิน กลับถูกเจ้าสัตว์ประหลาดตัวเล็กๆ แบบนี้จัดการจนล้มลง

หลินยวนพลันเอ่ยว่า “สัตว์ประหลาดปล่อยสายฟ้านี้มีความเร็วในการหลบหลีกสูงมาก ทั้งยังโจมตีด้วยสายฟ้าได้อีก เกรงว่าผู้บำเพ็ญเพียรไม่น้อยถ้าต้องปะทะกับมันคงต้องปวดหัวแน่”

เยี่ยนอิงถอนใจ “เดิมทีคิดว่าลิงยักษ์แข็งแกร่งที่สุดแล้ว คิดไม่ถึงว่าในใต้ดินนี้ยังมีสัตว์ประหลาดปล่อยสายฟ้าแบบนี้อยู่ด้วย แล้วก็คิดไม่ถึงว่ายังมีพื้นที่ที่กว้างใหญ่ไพศาลแบบนี้อยู่ด้วย ดูท่าทางโลกใต้ดินแห่งนี้ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่อยู่เหนือไปจากจินตนาการของเรา ไม่รู้เลยว่ายังมีสัตว์ประหลาดชนิดไหนอาศัยอยู่อีก”

“มิน่าล่ะ แม้แต่สภาเซียนก็ยังต้องสูญเสียกำลังพลไปเป็นจำนวนมาก” หลัวคังอันหัวเราะเหอะๆ

หลินยวนกล่าว “ด้วยอำนาจของสภาเซียน ถ้าต้องการจะจัดการโดยไม่คำนึงถึงค่าตอบแทนที่ต้องสูญเสียไปจริงๆ ล่ะก็ ต่อให้เป็นสัตว์ประหลาดที่อยู่ที่นี่ก็ต้านไม่อยู่หรอก ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็คงจะหาดวงตาแห่งความฝันทั้งห้าอันนั้นไม่ได้หรอก ถ้าสภาเซียนมาที่นี่อีกครั้ง พวกเขาก็สามารถเอานางพญาหนอนแห่งความฝันหกตัวออกมาได้เหมือนเดิม เพียงแต่หอการค้าตระกูลฉินยังไม่ควรค่าพอกับการที่สภาเซียนจะยอมเคลื่อนพลจำนวนมากและจ่ายค่าตอบแทนมากขนาดนั้น”

หลัวคังอันเดินกะเผลกเข้ามาเล็กน้อย พลางกล่าวอย่างลังเล “งูโฉมงามนั่น มีลิงยักษ์อีก แล้วก็ยังมีสัตว์ประหลาดปล่อยสายฟ้านี่อีก นี่มันใช่สัตว์ประหลาดทั่วไปที่ไหนกัน นี่มันเกือบจะเป็นปีศาจแล้ว สภาเซียนน่าจะส่งพวกมันไปอยู่ดินแดนปีศาจถึงจะถูก!”

เยี่ยนอิงกล่าว “ส่งพวกมันไปอยู่ดินแดนปีศาจกับอยู่ที่นี่มันต่างกันตรงไหนล่ะ? สัตว์ประหลาดพวกนี้อยู่แต่ในโลกใต้ดินของตนเอง ไม่ออกไปเพ่นพ่านข้างนอก สภาเซียนถึงได้ขี้เกียจจะมายุ่งกับพวกมัน ในอดีตโลกอันวุ่นวายนั้นคือโลกที่ทุกเผ่าพันธุ์อยู่ร่วมกัน สำหรับสภาเซียนแล้ว การที่ที่นี่มีสัตว์ประหลาดแบบนี้อยู่ไม่แน่ว่าจะเป็นเรื่องแย่ อย่างน้อยคนที่หลบหนีก็ยากที่จะมาตั้งหลักอยู่ที่นี่ได้”

“อย่างนั้นยังจะตามหาต่อไหม?” หลังคังอันชะโงกหน้าออกไปข้างนอก กวาดมองไปรอบๆ

หลินยวนกับเยี่ยนอิงล้วนเข้าใจความหมายของเขา ที่นี่อาจจะยังมีสัตว์ประหลาดอะไรอยู่อีก ดูจากตอนนี้แล้ว เหมือนว่ายิ่งเข้าไปลึกสัตว์ประหลาดที่พบก็ยิ่งแข็งแกร่ง เกรงว่าจะอันตรายเป็นอย่างมาก

เยี่ยนอิงเดินไปตรงหน้ากำแพงหิน ยื่นมือไปใช้พลังตรวจสอบสักพัก จากนั้นเดินออกไปจากปากถ้ำ เงยหน้ามองขึ้นไปบนเพดาน เพดานที่อยู่ตรงหน้านี้ยังมองเห็นชัดเจนอยู่ แต่เมื่อมองไกลออกไปก็ไม่รู้แล้วว่าเพดานนี้สูงเท่าไหร่ “เส้นทางหนอนแห่งความฝันขึ้นไปด้านบนอีกแล้ว”

หลินยวนเดินไปข้างๆ พลางกล่าว “เพดานนี้ดูเหมือนจะกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ระยะทางค่อนข้างไกล ดูไม่น่าจะเป็นไปได้ที่เส้นทางของหนอนแห่งความฝันจะข้ามเพดานแห่งนี้ไปอีก มีความเป็นไปได้สูงว่ารังของนางพญาจะอยู่ในชั้นดินสักแห่งของเพดานแห่งนี้ ฉันคิดว่าระยะทางน่าจะไม่ไกลมากไป น่าจะอยู่แถวๆ นี้แหละ”

เยี่ยนอิงประหลาดใจ “ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะคะ?”

หลินยวนกวาดสายตามองดูโลกแห่งนี้ “ตลอดทางที่พวกเรามา พวกเราเดินลงมาตลอด ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว คิดว่าน่าจะลงมาลึกได้ประมาณแปดพันจั้งแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันยังแปลกใจอยู่ ถ้าอาหารของนางพญาจะต้องขนมาจากโลกภายนอกทั้งหมด อย่างนั้นมันก็ลำบากเกินไปจริงๆ แต่เมื่อได้เห็นโลกใต้ดินแห่งนี้ ฉันก็เข้าใจแล้ว เกรงว่าพวกมันจะไม่ได้ขนอาหารมาจากโลกภายนอกเท่านั้น เพราะที่นี่มีลานล่าเหยื่อที่ใหญ่ขนาดนี้อยู่”

เยี่ยนอิงเงยหน้าขึ้นมองเพดานถ้ำ เข้าใจขึ้นมาทันที “ใช่แล้ว! ถ้ารังนางพญาอยู่ไกลจากเพดานแห่งนี้มากเกินไป หลังจากที่เจออาหารที่ลานล่าเหยื่อตรงนี้แล้วก็ยังต้องคลานขึ้นมาทางนี้อีก แล้วย้อนกลับไปที่เพดานอีกครั้ง แล้วก็ยังต้องคลานออกไปอีกไกลล่ะก็ อย่างนั้นมันก็ลำบากมากจริงๆ ต้องสิ้นเปลืองเวลาและเรี่ยวแรงเป็นอย่างมาก”

หลัวคงอันเดินกะเผลกเข้ามา กล่าวอย่างหมดอาลัยตายอยาก “พื้นที่ใต้ดินนี้ใหญ่ขนาดนี้ ถ้าไม่มีพวกเสาคานที่คอยค้ำอยู่ เกรงว่าจะแบกรับพื้นที่ที่ใหญ่ขนาดนี้ไม่ไหว ยิ่งไปกว่านั้นคือขนาดของเสาที่ค้ำที่ว่าก็จะต้องใหญ่มากแน่นอน บางทีอาจจะไม่ต้องไปกลับไกลเกินไป หนอนแห่งความฝันอาจจะอาศัยเสาคานนี้เป็นช่องทางในการเดินทางก็ได้”

เยี่ยนอิงได้ฟังก็พยักหน้าอย่างใช้ความคิด ต้องยอมรับว่าสิ่งที่หลัวคังอันพูดมามันค่อนข้างมีเหตุผล

หลินยวนกล่าว “บางทีอาจจะมีเสาค้ำยันอยู่ แต่ความเป็นไปได้ที่จะอาศัยเสา หรือขุดอุโมงค์ขึ้นมาภายในเสาเพื่อใช้เดินทางขึ้นลงนั้นมีไม่มาก”

เยี่ยนอิงกับหลัวคังอันต่างงุนงง หลัวคังอันกล่าวอย่างสงสัย “ทำไมล่ะ?”

หลินยวน “ก็แค่เรื่องที่หนอนแห่งความฝันลากเอาอาหารมาได้ไกลขนาดนี้มันก็น่าประหลาดใจอย่างมากแล้ว จากโลกภายนอกลงมา เส้นทางเป็นทางลงมาตลอด นั่นมันก็ยังพอจะอธิบายได้ว่าเพื่อให้หนอนแห่งความฝันไม่ต้องเสียแรงในการลากอาหารมากเกินไป นี่ถ้าจะต้องให้มันคลานเฉียงๆ ขึ้นไปอีก ด้วยร่างกายที่เล็กแค่นั้นของหนอนแห่งความฝันน่าจะลากไปได้ไม่ไกล”

พอเขาพูดออกมาแบบนี้ ทั้งสองคนก็เข้าใจได้ทันที

หลัวคังอันกล่าวอีก “ถ้าอยู่แถวๆ นี้ อย่างนั้นก็ง่ายแล้ว แต่จะเอายังไงกันล่ะ? เปิดทางบนเพดานนี้เหรอ?”

หลินยวน “เดี๋ยวเราค้นหาตามเพดานนี้ไป”

ทั้งสามคนมองตามเส้นโค้งขึ้นไปยังเพดานทรงโค้งที่อยู่ท่ามกลางความมืด หลัวคังอันจ้องไปที่ลิงยักษ์ที่นอนกองอยู่บนพื้น “ไม่รู้ว่าสัตว์ประหลาดปล่อยสายฟ้าพวกนั้นจะไปกันเมื่อไหร่ ถ้าพวกเราเพิ่งจะขึ้นไปแล้วไปเจอสัตว์ประหลาดปล่อยสายฟ้าพวกนั้นอีก เกรงว่าคงค่อนข้างปวดหัว ยังไม่รู้เลยว่าฝูงของสัตว์ประหลาดนี้มันใหญ่แค่ไหน”

เยี่ยนอิงกล่าว “รอไม่ได้แล้ว สัตว์ประหลาดพวกนี้กินลิงหินที่ใหญ่ขนาดนี้ไม่หมดแน่ อีกไม่นานจะต้องมีนักล่าอื่นๆ มาอีก ขึ้นไปตอนนี้เลย เดี๋ยวฉันใช้ภาพลวงตามาปกปิดเราไว้”

หลัวคังอันตะลึงไปเล็กน้อย นั่นสิ ลืมภาพลวงตาของคนคนนี้ไปเลย มีความสามารถนี้มันช่วยให้สบายขึ้นจริงๆ

“ตามฉันมา” เยี่ยนอิงเรียก เธอบินขึ้นไป หลินยวนกับหลัวคังอันก็ตามไปทันที

ทั้งสามคนบินตามเส้นโค้งของกำแพงขึ้นไปเรื่อยๆ หลังจากบินไปไกลกว่าร้อยจั้งแล้ว จู่ๆ เยี่ยนอิงที่ยื่นมือออกไปใช้พลังตรวจสอบเพดานก็กล่าวว่า “ด้านหน้าห่างออกไปร้อยจั้งยังมีโถงถ้ำอยู่ ไปกันค่ะ”

เธอบินนำทั้งสองคนออกไปไกลร้อยจั้ง เธอใช้มือตรวจสอบข้างบน หลินยวนกับหลัวคังอันก็ทำแบบนี้เช่นกัน แล้วก็รับรู้ได้ว่าตรงตำแหน่งที่อยู่ลึกขึ้นไปประมาณห้าสิบจั้งทางด้านบนนั้นมีโถงถ้ำอยู่จริงๆ คล้ายว่าจะมีสิ่งมีชีวิตอยู่ไม่น้อยเลย

เยี่ยนอิงประหลาดใจพลางกล่าว “ใช่จริงๆ ด้วย เจอแล้ว รังนางพญาอยู่ด้านบน เจ้าตัวใหญ่ที่อยู่ข้างในนั้นน่าจะเป็นนางพญาหนอนแห่งความฝัน”

หลินยวนกับหลัวคังอันย่อมยินดีอยู่แล้ว อีกฝ่ายมีประสบการณ์ ในเมื่อเธอบอกว่าใช่ อย่างนั้นก็ไม่น่าผิด เสียเวลาไปนานขนาดนี้ ในที่สุดก็หาเจอแล้ว

กล่าวจบ เยี่ยนอิงก็ลงมือ ใช้พลังวนเจาะเพดานจนเป็นโพรงขนาดประมาณเท่าโต๊ะ ดึงเอาเศษหินที่ถูกเจาะออกแล้วโยนลงไปด้านล่าง

เศษหินชิ้นแล้วชิ้นเล่าถูกดึงออกมา แล้วก็ถูกโยนลงไป หลังทำอยู่อย่างนั้นประมาณสิบกว่าครั้ง ทั้งสามคนก็มุดเข้าไปในโพรงที่อยู่ด้านบน

พอถึงระยะความสูงที่เท่ากัน ทั้งสามคนก็เอานิ้วเจาะผนังหินจนเป็นรูเหมือนเจาะหน้าต่างกระดาษ

สายตาของแต่ละคนมองผ่านรูเข้าไป มีหนอนแห่งความฝันอยู่เป็นจำนวนมาก หนอนแห่งความฝันจำนวนมากมายมหาศาลปีนป่ายไปมา

ด้านในสุด หนอนอ้วนสีขาวขนาดมหึมานอนอยู่บนพื้นตัวหนึ่ง เป็นหนอนที่ขนาดตัวประมาณสองห้องใหญ่ๆ ดูแล้วน่าขยะแขยงเป็นอย่างยิ่ง

หนอนแห่งความฝันแต่ละตัวลากเอาอาหารไปวางไว้ตรงหน้าหนอนตัวอ้วนขาวตัวนั้น ต่อแถวกันเอาไปวางไว้ข้างหน้า เจ้าหนอนตัวอ้วนขาวนั้นก็ดูเหมือนว่าจะนอนกินไม่หยุด

แต่ตรงด้านหลังก้นของหนอนตัวอ้วนขาวที่กำลังนอนกินอยู่นั้นก็ดูคล้ายกำลังวางไข่อยู่ ไข่หนอนสีขาวขนาดประมาณเท่าไข่ไก่ถูกบีบร่วงลงมาไม่หยุด หนอนแห่งความฝันที่เรียงแถวกันอยู่ด้านหลังก้นของมันคาบไข่หนึ่งฟองแล้วคลานออกไป ไม่รู้เช่นกันว่าจะเอาไปฟักที่ไหนหรือว่ายังไง สรุปแล้วคือพวกมันมารับไข่ไปตัวละฟอง

พวกมันทำแบบนี้ซ้ำๆ ทีละตัว หลินยวนกับหลัวคังอันนับว่าได้เปิดหูเปิดตา

“ทำยังไงดี? ไปแย่งเลยไหม?” หลัวคังอันถาม

เยี่ยนอิง “ดวงตาแห่งความฝันของนางพญาหนอนแห่งความฝันสามารถสร้างภาพลวงตาที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากได้ ถ้าไม่ได้กินผลดำขาว เกรงว่าพวกเราอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน สภาวะของพวกเราไม่แน่ว่าจะเพียงพอ รออยู่ข้างนอกก่อน จำเอาไว้นะคะ ตั้งสติไว้ให้ดี อย่าถูกภาพลวงตาหลอกเอาได้ ฉันไปลงมือก่อน” กล่าวจบเธอก็จะทำลายผนังเข้าไป

หลินยวนดึงแขนของเธอเอาไว้ รู้สึกว่าความกระตือรือร้นของเธอมันค่อนข้างผิดปกติ เขากล่าวกำชับอย่างระวังตัว “จำเอาไว้นะ จะทำให้ดวงตาแห่งความฝันเสียหายไม่ได้ ต้องเอามันออกไปอย่างสมบูรณ์ให้ได้”

“รู้ค่ะ ท่านพูดหลายรอบแล้ว” เยี่ยนอิงดึงแขนออกจากมือเขา ใช้ฝ่ามือทำลายผนังหินแล้วพุ่งเข้าไป

ในรังของนางพญาหนอนแห่งความฝันวุ่นวายขึ้นมาทันที หนอนแห่งความฝันจำนวนมากโจมตีอย่างรวดเร็ว แต่กลับเข้ามาใกล้เยี่ยนอิงไม่ได้

นางพญาหนอนแห่งความฝันที่นอนกินอยู่ถูกทำให้ตกใจ มันเงยหน้าขึ้น ลวดลายที่ตั้งเป็นเส้นตรงที่อยู่บนหัวของมันพลันเปิดออก ในที่สุดตาดวงเดียวดวงนั้นก็ลืมขึ้นมา ประกายเรืองรองราวกับไพลินสาดประกายออกมาทันที จ้องมองไปยังร่างที่พุ่งเข้ามาในพริบตา

“ที่แท้ก็นอนหลับตากิน” หลังคังอันจุ๊ปากพลางกล่าว

…………………………………..