ฉันไปรบตามแผนการของน้องสาวจนได้เป็นพระราชาซะแล้ว เจ้าหญิงที่ถูกฉันจับบังคับทำเมียมองฉันด้วยความเคียดแค้น ฉันจะทำไงดีล่ะทีนี้? - ตอนที่ 3 จะทำยังไงถ้ากองทัพดยุคบุกโจมตี?

การรัฐประหารที่เกิดขึ้นในราชอาณาจักรไอดรัน

 

อัศวินที่ควรปกป้องราชวงศ์กลับนำทัพประชาชนที่ลุกฮือบุกเข้าโจมตีปราสาทหลวง

 

ปราสาทที่ว่ากันว่าไม่มีวันล่มสลาย กลับถูกยึดครองได้ภายในเวลาเพียงครึ่งวัน การรัฐประหารสำเร็จเสร็จสิ้น

 

พระราชา ราชินี และเจ้าชายรัชทายาท ถูกลากไปตามท้องถนนให้ประชาชนรุมปาก้อนหินใส่จนใบหน้าแหลกเหลว ในที่สุดทั้งหมดก็ถูกประหารชีวิตด้วยการตัดหัว

 

แม้ว่าจะเหลือสมาชิกราชวงศ์อีกหนึ่งคนรอดชีวิตอยู่ แต่ความโกรธแค้นของประชาชนก็ลดลงไปมากด้วยการประหารพระราชา ราชินี และรัชทายาท

 

มีเพียงเสียงส่วนน้อยเท่านั้นที่ยืนกรานให้ประหารเจ้าหญิงผู้ที่ไม่เคยปฏิบัติตนอย่างเสื่อมเสียเหมือนราชวงศ์คนอื่น เจ้าหญิงเมดิน่าจึงเป็นเชื้อพระวงศ์เพียงคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่

 

 

“เอาล่ะสิ ทุกท่าน มีปัญหาเกิดขึ้นแล้ว”

 

 

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปหลังจากการโค่นล้มราชวงศ์สำเร็จ

 

เหล่าแกนนำของรัฐบาลใหม่มารวมกันในห้องประชุมในปราสาทหลวง

 

กลุ่มอัศวินนำโดยแวน เจ้าหน้าที่ฝ่ายพลเรือน เหล่าขุนนางที่สนับสนุนเงินทุนและกองกำลัง และตัวแทนฝ่ายประชาชน

 

ถึงจะเป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆ ในการเข้าบุกยึดครองเมืองหลวง แต่รากฐานการปกครองก็เริ่มแน่นหนาบ้างแล้ว

 

เมืองหลวงและรอบนอกเขตปริมณฑลเงียบสงบอย่างน่าประหลาด ไมมีเหตุจารจลหรือการก่อความวุ่นวายเลย จนไม่น่าเชื่อว่าเพิ่งจะเกิดการรัฐประหารไม่นานมานี้

 

(ต้องขอบคุณน้องสาวของฉัน ฉันภูมิใจในตัวเธอจริงๆ)

 

แวนครุ่นคิดในขณะที่นั่งอยู่หัวโต๊ะของการประชุม

 

ก่อนการรัฐประหาร พวกเขาได้เจรจากับเหล่าผู้มีอิทธิพลในเมืองหลวงก่อนหน้าแล้ว

 

ต้องขอบคุณโมอาที่ทำให้ได้รับการสนับสนุนจากเหล่าพ่อค้า ช่างฝีมือ ผู้นำทางศาสนา เลยไม่มีความวุ่นวายใดๆ เกิดขึ้นหลังการรัฐประหารเสร็จสิ้น

 

ตอนนี้โมอาก็นั่งอย่างสงบอยู่บนเก้าอี้ด้านหลังของแวน

 

 

“มีปัญหาอันใดรึ ช่วยกรุณาอธิบายด้วย”

 

“เข้าใจแล้ว”

 

 

แวนขี้อายจึงประหม่าเกินกว่าจะพูดในที่สาธารณะได้ เลยขอให้น้องสาวช่วย

 

โมอาเมื่อถูกแวนร้องขอ จึงลุกขึ้นพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ต่างกับตอนที่คุยแบบเป็นกันเองสองต่อสอง

 

 

“อย่างที่ทุกท่านทราบ หลังการโค่นล้มราชวงศ์ไอดรันลงแล้วก่อตั้งรัฐบาลใหม่ เราได้เข้าควบคุมดินแดนโดยรอบเมืองหลวงเอาไว้ มีจดหมายจากขุนนางท้องถิ่นมากมายส่งมาขอสวามิภักดิ์กับรัฐบาลใหม่อย่างต่อเนื่อง”

 

ทุกคนในห้องประชุมตั้งใจฟังคำอธิบายของโมอา

 

ไม่มีใครดูถูกว่าเธอเป็นเพียงเด็กสาวอายุไม่ถึง 20 ปี 

 

เนื่องจากวีรกรรมความกล้าหาญของแวนเป็นที่เลื่องลือ เฉกเช่นเดียวกับความฉลาดหลักแหลมของโมอา

 

 

“อย่างไรก็ตาม ยังมีผู้ประกาศสงครามต่อเรา นั่นคือ ดยุค โคลเดอริค ผู้ปกครองอาณาเขตทางตะวันออกของเมืองหลวง”

 

 

————————-

 

 

“ดังที่ทุกท่านเข้าใจ ดยุค โคลเดอริค มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับราชวงศ์ ถึงจะแค่ปลายแถวแต่เขาก็อ้างว่ามีสิทธิ์สืบทอดบัลลังค์ เมื่อราชวงศ์ล่มสลาย เขาได้ประกาศตัวต่อขุนนางคนอื่นว่าเป็นพระราชาองค์ใหม่โดยชอบธรรม และประนามพวกเราว่าเป็นกบฏ เขาส่งจดหมายมาขู่ว่าจะประกาศสงครามและทำลายเราให้สิ้นซากหากไม่ถอนกำลังออกจากเมืองหลวง”

 

 

โมอาถอนหายใจแล้วส่ายหัวอย่างเหนื่อยหน่าย

 

 

“เป็นข้อเท็จจริงที่ ดยุค โคลเดอริค มีสิทธิ์ในการครองบัลลังค์ ขุนนางที่สูญเสียอำนาจจากการรัฐประหารอาจจะเลือกติดตามเขาเพื่อฟื้นฟูกลุ่มอำนาจเก่า เราต้องรีบกำจัดเขาโดยเร็วที่สุด”

 

“สันติภาพไม่ใช่ทางออก เธอจะพูดแบบนั้นเหรอ?”

 

 

แวนถามโมอา

 

ต่อหน้าผู้คนในห้องประชุม แวนจะไม่แสดงออกว่าต้องพึ่งพาน้องสาว แต่กลับแสดงออกถึงความสงบเสงี่ยมและเข้มงวดด้วยใบหน้าเย็นชาของนักรบที่องอาจ

 

(หากมีวิธีหลีกเลี่ยงสงครามได้ก็ดีสิ ฉันฆ่าคนไปมากมายไม่นานนี้ และฉันไม่ต้องการสงครามอีกต่อไป)

 

มีแต่โมอาที่อาจเดาถูกว่าแวนคิดอะไรอยู่ในใจ

 

 

“ดยุค โคลเดอริค จะไม่ยอมเจรจา อันที่จริง เขาระดมทหารและเคลื่อนทัพมุ่งสู่เมืองหลวงแล้ว”

 

“อะไรนะ!!”

 

“เขาบุกมาแล้วเหรอ?!”

 

 

ทั้งห้องประชุมเกิดความโกลาหลทันที

 

 

“หลายคนตื่นตระหนกที่เมืองหลวงเพิ่งถูกยึดครองได้ไม่นานกลับถูกศัตรูบุกมาจู่โจมซ้ำอีก”

 

 

 

————-

 

 

อย่างไรก็ตาม พวกที่ตื่นตระหนกมีเพียงเจ้าหน้าที่ฝ่ายพลเรือนและตัวแทนจากประชาชนเท่านั้น

 

เหล่าอัศวินยังคงสงบและไม่แสดงอาการตระหนกใดๆ 

 

แวนมองไปรอบๆ ห้องประชุม แล้วกล่าวว่า

 

 

“เอาล่ะ เราจะทำสงคราม”

 

 

 

————–

 

 

 

“ฉันอยากจะหลีกเลี่ยงสงครามถ้าเป็นไปได้ แต่ถ้าเขาส่งกองกำลังบุกมาแล้ว คงจะไม่มีทางเลือก เราต้องระดมพลเตรียมพร้อมรบทันที”

 

แวนประกาศอย่างแน่วแน่และไม่ลังเล

 

การตัดสินใจอย่างรวดเร็วเด็ดขาด เป็นทัศนคติที่เหมาะกับผู้นำของรัฐบาลใหม่ แต่นี่ไม่ใช่การแสดงละคร

 

แวน อาเรงส์ ไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งมากมาย เพียงแต่เมื่อมีคำตอบชัดเจนในใจแล้ว จึงตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว

 

(เอิ่ม ฉันไม่อยากจะสู้ด้วยเลย แต่ถ้าศัตรูบุกมาแล้วก็มีแต่ต้องชนะให้ได้เท่านั้น จะให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องมาเดือดร้อนไม่ได้ เราต้องกวาดล้างพวกมันก่อนจะบุกมาถึงเมืองหลวง)

 

ด้วยความอยากปกป้องพวกพ้องของแวน เลยทำให้เขาตัดสินใจโดยไม่ถามน้องสาว

 

โมอายิ้มอย่างพึงพอใจในความใจถึงพึ่งได้ของพี่ชายของเธอ

 

 

“เราอาจเลือกวิธีปกป้องรอบกำแพงเมืองหลวง แต่นั่นอาจจะทำให้ประชาชนในเมืองหลวงไม่สบายใจหลังจากเพิ่งเกิดการรัฐประหาร ฉะนั้นเราต้องบุกออกไปสู้ในสนามรบรอบนอก คิดแบบนั้นไหมท่านพี่?”

 

“ใช่ ตามนั้นเลย”

 

 

แวนพยักหน้าหลังครุ่นคิดอยู่ครู่นึง เดาว่า เขาคงจะไม่ได้คิดไปไกลถึงขนาดนั้น

 

 

“ท่านพี่จะเป็นคนนำทัพไปปราบกองทัพของดยุค มีใครคัดค้านไหม?”

 

“ไม่”

 

“ไม่คัดค้าน”

 

 

ทุกคนบนโต๊ะประชุมล้วนเห็นด้วย

 

เหล่าเจ้าหน้าที่ที่ตื่นตระหนกก่อนหน้าล้วนละอายใจที่ประพฤติตัวไม่เหมาะสม

 

 

“ตัดสินใจได้แล้ว เราจะเดินทัพทันที”

 

 

แวนพูดพร้อมลุกจากเก้าอี้

 

เหล่าอัศวินเดินติดตามผู้นำที่เคารพออกจากห้องประชุม

 

 

“ฝากดูแลเมืองหลวงตอนฉันไม่อยู่ด้วยนะ”

 

“เข้าใจแล้ว ระวังตัวด้วยนะท่านพี่”

 

 

น้องสาวโค้งคำนับอำลาพร้อมเหล่าเจ้าหน้าที่ แวนจึงเดินทางออกจากเมืองหลวง

 

อัศวินที่แข็งแกร่งที่สุดที่สามารถยึดปราสาทหลวงได้ในเวลาเพียงครึ่งวันกำลังก้าวเข้าสู่สนามรบแห่งใหม่เป็นครั้งแรกนับจากการรัฐประหารสำเร็จเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

 

 

 

 

=================

 

จะแปลเฉพาะแนวฮาเร็มที่มี NTR และ zamaa เป็นความชอบส่วนตัวนะครับ ลงน้องแมวเท่านั้น ไม่ลงที่อื่น

เป็นกำลังใจให้กันได้ที่ กสิกร 606-2-07812-8 ทวิรวัฒน์