ฉันไปรบตามแผนการของน้องสาวจนได้เป็นพระราชาซะแล้ว เจ้าหญิงที่ถูกฉันจับบังคับทำเมียมองฉันด้วยความเคียดแค้น ฉันจะทำไงดีล่ะทีนี้? - ตอนที่ 2 น่ากลัวจังเลย!!!
แวน อาเรงส์ ชายผู้นำการรัฐประหารและยุติประวัติศาสตร์อันยาวนานของราชอาณาจักร กำลังดำเนินการควบคุมตัว เมดิน่า ไอดรัน ไปยังห้องขังที่อยู่ในส่วนลึกสุดของปราสาทหลวง
————-
“ทำได้ดีมาก ท่านพี่”
ห้องที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นห้องนอนของพระราชา ตกแต่งด้วยเตียงขนาดใหญ่มีกระโจม พรมปูพื้นขนนุ่มฟูดูหรูหรา เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างเป็นของชั้นหนึ่งสรรสร้างโดยช่างฝีมือที่ดีที่สุด มีมูลค่ารวมกันเท่ากับรายได้ 100 ปีของคนธรรมดาสามัญ
“เป็นเรื่องดีที่เราสามารถให้ความคุ้มครองความปลอดภัยของเจ้าหญิงได้ แผนการเป็นไปอย่างราบรื่น”
“…..โมอา”
แวนเรียกชื่อสาวน้อยที่นอนแผ่อย่างหรูหราบนเตียง
โมอา อาเรงส์ เธอคือน้องสาวของแวน ผู้คุมบังเหียนอยู่เบื้องหลังกองทัพกบฏและวางแผนการรัฐประหาร
เธอเป็นสาวน้อยรูปงามเพรียวบางร่างเล็ก มีผมสีดำเหมือนขนอีกายาวถึงเอว และชอบทำสีหน้ายั่วยวนซุกซนบนใบหน้าอันไร้เดียงสาของเธอ
“ดูเหมือนท่านพี่จะได้คุยสัพเพเหระกับองค์หญิง ได้คุยเรื่องอะไรกันบ้าง ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยสิ”
“โมอา…….”
“จ๋า”
“น้องสาววววว มันน่ากลัวมากเลยยยยยอ่าาาา!!!”
แวนเริ่มฟูมฟายแล้วกอดน้องสาวของเขา
“ฮย๊างงง~!!”
โมอาที่นอนอยู่บนเตียง ถูกโผกอดอย่างกะทันหันจึงเผลอส่งเสียงหวานออกมา
แม้จะถูกแวนใช้กำลังเข้าจู่โจมอย่างไม่ตั้งใจ แต่เธอกลับมีความสุขอย่างน่าประหลาด
“เจ้าหญิงดูโกรธเคืองฉันมาก จ้องมาที่ฉันด้วยความเกลียดชัง พอนึกถึงแล้วก็กลัวจนตัวสั่นตลอดเลย”
“โอ๋ โอ๋ ท่านพี่ช่างน่าสงสาร”
โมอาลูบหัวพี่ชายของเธอด้วยสีหน้าของแม่ที่เปี่ยมไปด้วยความรัก
“ท่านพี่ที่น่าสงสาร ได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว”
แวน เป็นที่รู้จักในหลายฉายา เช่น อัศวินที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งราชอาณาจักร, นักฆ่ามังกร, ผู้สังหารราชา, ชายผู้กวาดล้างกองทัพได้ด้วยตัวคนเดียว และยักษ์กินคนแห่งที่ราบลอยคัลดัน
แต่มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ข้อเท็จจริงว่า แวนเป็นพวกติดน้องหรือซิสคอน มีจิตใจอ่อนแอ เปราะบางและไม่เด็ดขาด
ตั้งแต่เด็ก แวนเป็นคนหัวช้า กว่าจะคิดหาข้อสรุปอะไรได้ อาจใช้เวลาเป็นชั่วโมง ในขณะที่คนอื่นใช้เวลาคิดเพียง 1-2 นาที แถมข้อสรุปที่ได้มักจะผิดอีกต่างหาก ทำให้ถูกคนอื่นหัวเราะเยาะเย้ยมาตลอด
แวนมักจะคิดผิดเพี้ยนไปจากคนอื่น ทำให้มักจะทำผิดพลาดตลอด เลยต้องพึ่งน้องสาวที่เป็นคนฉลาดหลักแหลม
มันอาจจะดูน่าเวทนาสำหรับ ผู้ใหญ่อายุเกิน 20 ปีแต่ยังต้องพึ่งพาน้องสาวตลอดเวลา แต่โมอาก็ไม่เคยตำหนิเขาเลย
โมอาชื่นชมพี่ชายของตัวเองเป็นอย่างมาก จึงไม่เคยดูถูกหรือพูดอะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับแวน
“น้องสาว ฉันทำสิ่งที่ถูกต้องแล้วจริงเหรอ ก่อกบฏแล้วทำลายอาณาจักร”
แวนถามน้องสาวของเขาด้วยเสียงที่แผ่วไร้แรง
ถึงเขาจะมุ่งมั่นเป็นผู้นำของกองกำลังกบฏ แต่การประนามหยามเหยียดของเมดิน่าทำให้จิตใจของเขาสั่นคลอน
“ท่านพี่บอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าไม่อยากถูกเนรเทศไปยังดินแดนอันหนาวเหน็บที่ห่างไกล”
โมอาตอบด้วยน้ำเสียงสงบและลูบหัวแวนเบาๆ
“ท่านพี่ยังบอกอีกว่า อยากช่วยเหลือประชาชนที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากน้ำมือของราชวงศ์ ลืมไปแล้วเหรอ”
“แต่ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเหรอ?”
“อาจจะมี แต่หากท่านพี่ถูกเนรเทศไปยังดินแดนทางเหนือ คงจะมีผู้เคราะห์ร้ายอีกจำนวนมากที่ต้องเสียชีวิต ทางเลือกนี้จึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้”
“อย่างนั้นเองเหรอ”
“ใช่แล้ว”
“อืม…..”
โมอากอดหัวของแวนไว้ในหน้าอกที่อวบอึ๋มเกินวัยของเธอด้วยความรัก
“ท่านพี่ช่างเป็นคนจิตใจดีงาม แต่นี่คือทางเลือกเดียวเท่านั้น”
ใช่แล้ว นี่คือวิธีเดียวเท่านั้น เมดิน่าคือสมาชิกราชวงศ์เพียงคนเดียวที่พยายามปฏิรูปประเทศใหม่ แต่อาจต้องใช้เวลาถึง 3 ปี หรืออาจจะมากกว่า 5 ปีกว่าจะบรรลุเป้าหมายได้
ไม่รู้ว่าจะมีอีกกี่คนที่ต้องสังเวยชีวิตภายใต้การปกครองอันกดขี่ของราชวงศ์เช่นนี้
ไหนจะการรุกรานของประเทศเพื่อนบ้านที่อาจเกิดขึ้นในยามที่อาณาจักรกำลังเสื่อมถอยและอ่อนแอ
แต่แวนสามารถทำรัฐประหารได้สำเร็จ แก้ทุกปัญหาได้ในคราวเดียว ด้วยผลกระทบที่น้อยที่สุด
(ไม่ไหวเลย ท่านพี่เนี่ย สั่นคลอนกับคำพูดของผู้หญิงแบบนั้นได้เช่นไรกัน)
โมอาครุ่นคิดในขณะที่กอดหัวของแวนไว้ในอ้อมอกอึ๋มอย่างแน่นหนา และแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างซุกซน
(ท่านพี่จิตใจดี มีความแข็งแกร่ง แต่ก็อ่อนโยนและอ่อนแอด้วย นี่คือเหตุผลที่เขาคู่ควรจะได้เป็นราชา)
โมอาไม่เคยดูแคลนพี่ชายของเธอ และเธอเชื่อว่าคนแบบนี้แหล่ะเหมาะสมที่จะยืนหยัดอยู่เหนือผู้อื่น
(ถ้าท่านพี่ของฉันได้เป็นพระราชา อาณาจักรนี้จะะเข้มแข็ง อ่อนโยน เจริญรุ่งเรือง ฉันอยากจะเห็นสิ่งเหล่านั้น)
แวนเป็นอัศวินที่แข็งแกร่งที่สุด มีความสามารถทางการทหารอย่างท่วมท้น เสียแต่เขาขาดความมั่นใจในตัวเอง มีจิตใจอ่อนแอเปราะบาง ถึงจะแข็งแกร่งแต่ก็อ่อนโยน ยินดีจับดาบเพื่อปกป้องผู้อื่น แต่เมื่อมีคนได้รับบาดเจ็บ เขาก็รู้สึกเจ็บปวดเช่นกัน
นี่เป็นเหตุผลว่า ทำไมโมอาจึงหลงรักแวนเป็นอย่างมาก
เธอรวบรวมจัดตั้งกองกำลังกบฏ ส่งเสริมให้แวนให้เป็นผู้นำ ล้มล้างราชวงศ์ที่กดขี่ข่มเหงประชาชน
ทุกคนล้วนชื่นชอบแวน ซึ่งแข็งแกร่งอย่างล้นหลามและไม่เคยทำตัวหยิ่งผยอง ไม่มีใครไม่ยอมรับเขาในการเป็นผู้นำต่อต้านราชวงศ์
“ท่านพี่ไม่ได้ทำอะไรผิด หากจะมีคนผิดก็ขอให้ตำหนิฉันที่เป็นคนตัดสินใจวางแผนก่อกบฏ”
“ฉันจะไม่ตำหนิโมอา”
“เอ๋?”
“ฉันเป็นผู้นำกองทัพกบฏ และเป็นผู้ออกคำสั่งให้โจมตีปราสาทหลวง ฉันจะไม่ตำหนิคนอื่นเลย”
————
แวนเงยหน้าขึ้นจากหน้าอกของโมอา และมองเข้าไปในแววตาของเธอในระยะประชิด แม้แววตาของเขาจะเศร้าหมองแต่มุ่งมั่นไม่สั่นคลอน นี่คือแววตาของพี่ชายที่โมอาชื่นชอบ
“ฉันจะไม่ตำหนิน้องสาวของฉันแน่นอน หากจะมีใครผิด ก็ขอให้เป็นฉันเอง ฉันจะเป็นคนเดียวที่ต้องตกนรก”
“ฮว๊า~!”
โมอาเอนหลังลงไป ผิวเริ่มแดงก่ำ เมื่อได้ยินคำพูดของพี่ชาย น้ำลายหยดไหลออกทางมุมปาก ทำให้เกิดคราบเป็นหยดเล็กๆ บนผ้าปูที่นอน
“น้องสาว?”
“ท…โทษที ท่านพี่เท่มากจนฉันเริ่มแฉะซะแล้วสิ”
“แฉะ? ตรงไหน? ยังไงเหรอ?”
“ม….ไม่มีอะไร ท่านพี่ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น”
โมอาเริ่มกระสับกระส่ายถูขาเข้าหากันไปมาอย่างเขินอาย
“พรุ่งนี้ท่านพี่จะกล่าวสุนทรพจน์ต่อหน้าประชาชน ฉันได้คิดเตรียมบทความไว้ให้แล้ว โปรดท่องจำไว้ด้วย”
“อืม เข้าใจแล้ว ขอโทษที่ต้องพึ่งพาน้องสาวตลอดเลย”
“ไม่เป็นไร ฉันไม่มีประโยชน์อะไรในการสู้รบ ให้ฉันได้ทำประโยชน์ให้ท่านพี่แม้เพียงเล็กน้อยบ้าง”
แวนรู้สึกขอบคุณโมอาที่ยิ้มอย่างไร้เดียงสาและมีความจริงใจเสมอ แต่เขาไม่รู้เท่าทันความตั้งใจที่แท้จริงในใจของน้องสาว สุนทรพจน์ที่มีคำสละสลวยแต่แฝงนัยยะที่คนอย่างแวนอาจจะเข้าใจยาก สรุปคือ การประกาศให้ แวน อาเรงส์ เป็นพระราชาองค์ใหม่
โมอาวางแผนจะให้พี่ชายขึ้นครองบัลลังค์สถาปนาราชวงศ์ใหม่ โดยที่แวนอาจจะยังไม่เข้าใจในสุนทรพจน์ที่ประกาศออกไปเองอย่างถ่องแท้นั่นเอง
“และเรื่องของเจ้าหญิงเมดิน่า”
“เราจะไม่ประหารเธออย่างเด็ดขาด”
แวนตัดสินใจอย่างแน่วแน่ต่อโมอา
“เจ้าหญิงพยายามช่วยเหลือประชาชนและปกป้องประเทศในวิธีการที่แตกต่าง ไม่มีเหตุผลที่จะประหารเธอ”
“ฉันเห็นด้วยกับท่านพี่ เจ้าหญิงมีความจำเป็นต่อการสร้างประเทศใหม่อย่างแน่นอน”
นี่คือความตั้งใจที่แท้จริงของโมอา
หากมีสมาชิกราชวงศ์ที่รอดชีวิต ก็ต้องมีผู้สนับสนุนเธออยู่เบื้องหลัง
แม้ว่าจะมีคนคัดค้านว่า เมดิน่าสมควรถูกประหาร เพื่อกำจัดภัยคุกคามถาวรต่ออนาคตของประเทศที่กำลังจะเกิดใหม่ แต่โมอาเห็นคุณค่าของเมดิน่าหากเธอยังมีชีวิตอยู่มากกว่า
(ถึงราชวงศ์จะเน่าเฟะยังไง หากยังเหลือกลุ่มคนที่ยังเทิดทูนบูชาในสายเลือดแท้อันสูงส่ง ถ้าเราสามารถควบคุมเจ้าหญิงตามต้องการได้ คนกลุ่มนั้นก็จะไม่ก่อความไม่สงบในภายภาคหน้า)
การใช้เมดิน่าเป็นเกราะป้องกัน ก็เพื่อลดการต่อต้านรัฐบาลใหม่
การสละ พระราชา ราชินี และรัชทายาท ก็เพียงพอแล้วที่จะลดความเคียดแค้นของประชาชนที่มีต่อราชวงศ์
(ตอนนี้เจ้าพวกนั้นคงตระหนักถึงความโง่เขลาของตัวเองแล้ว หลังถูกประชาชนรุมขว้างด้วยก้อนหิน นี่คือการลงโทษที่ปฏิบัติต่อท่านพี่ของฉันอย่างเลวร้าย)
แม้ว่ากองทัพกบฏจะโค่นล้มราชวงศ์เพื่อช่วยเหลือประชาชน แต่โมอาก็มีความแค้นเป็นการส่วนตัว
(เจ้าพวกนี้ดูถูกท่านพี่ของฉันที่เป็นสามัญชน บังคับให้ทำภารกิจเสี่ยงอันตราย แล้วขโมยความสำเร็จไปเป็นของตัวเอง นี่คือราคาที่พวกแกต้องชดใช้อย่างสาสม)
โมอาแสยะยิ้มอย่างดำมืดในใจ
สุดท้ายแล้ว สิ่งสำคัญเป็นอันดับแรกของโมอา ก็คือ “พี่ชาย” เท่านั้น
“ฉันจะจัดการเรื่องของเจ้าหญิงเมดิน่าเอง ส่วนท่านพี่ก็ทำงานของตัวเองต่อไป”
“เข้าใจแล้ว ฉันจะทำตามที่น้องสาวบอกทุกอย่าง”
“อืม ฝากด้วยนะ”
แวนและโมอาโอบกอดกันแล้วหัวเราะอย่างเริงร่า เป็นฉากที่เต็มไปด้วยความรักแบบครอบครัว จนไม่น่าเชื่อว่านี่คือ คนสองคนที่ทำให้อาณาจักรล่มสลาย….
=================
จะแปลเฉพาะแนวฮาเร็มที่มี NTR และ zamaa เป็นความชอบส่วนตัวนะครับ ลงน้องแมวเท่านั้น ไม่ลงที่อื่น
เป็นกำลังใจให้กันได้ที่ กสิกร 606-2-07812-8 ทวิรวัฒน์
YOU MAY ALSO LIKE
