ฉันไปรบตามแผนการของน้องสาวจนได้เป็นพระราชาซะแล้ว เจ้าหญิงที่ถูกฉันจับบังคับทำเมียมองฉันด้วยความเคียดแค้น ฉันจะทำไงดีล่ะทีนี้? - ตอนที่ 2 น่ากลัวจังเลย!!!

แวน อาเรงส์ ชายผู้นำการรัฐประหารและยุติประวัติศาสตร์อันยาวนานของราชอาณาจักร กำลังดำเนินการควบคุมตัว เมดิน่า ไอดรัน ไปยังห้องขังที่อยู่ในส่วนลึกสุดของปราสาทหลวง

 

————-

 

 

“ทำได้ดีมาก ท่านพี่”

 

 

ห้องที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นห้องนอนของพระราชา ตกแต่งด้วยเตียงขนาดใหญ่มีกระโจม พรมปูพื้นขนนุ่มฟูดูหรูหรา เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างเป็นของชั้นหนึ่งสรรสร้างโดยช่างฝีมือที่ดีที่สุด มีมูลค่ารวมกันเท่ากับรายได้ 100 ปีของคนธรรมดาสามัญ 

 

 

“เป็นเรื่องดีที่เราสามารถให้ความคุ้มครองความปลอดภัยของเจ้าหญิงได้ แผนการเป็นไปอย่างราบรื่น”

 

“…..โมอา”

 

 

แวนเรียกชื่อสาวน้อยที่นอนแผ่อย่างหรูหราบนเตียง

 

โมอา อาเรงส์ เธอคือน้องสาวของแวน ผู้คุมบังเหียนอยู่เบื้องหลังกองทัพกบฏและวางแผนการรัฐประหาร

 

เธอเป็นสาวน้อยรูปงามเพรียวบางร่างเล็ก มีผมสีดำเหมือนขนอีกายาวถึงเอว และชอบทำสีหน้ายั่วยวนซุกซนบนใบหน้าอันไร้เดียงสาของเธอ

 

 

“ดูเหมือนท่านพี่จะได้คุยสัพเพเหระกับองค์หญิง ได้คุยเรื่องอะไรกันบ้าง ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยสิ”

 

“โมอา…….”

 

“จ๋า”

 

“น้องสาววววว มันน่ากลัวมากเลยยยยยอ่าาาา!!!”

 

 

แวนเริ่มฟูมฟายแล้วกอดน้องสาวของเขา

 

 

“ฮย๊างงง~!!”

 

 

โมอาที่นอนอยู่บนเตียง ถูกโผกอดอย่างกะทันหันจึงเผลอส่งเสียงหวานออกมา

 

แม้จะถูกแวนใช้กำลังเข้าจู่โจมอย่างไม่ตั้งใจ แต่เธอกลับมีความสุขอย่างน่าประหลาด

 

 

“เจ้าหญิงดูโกรธเคืองฉันมาก จ้องมาที่ฉันด้วยความเกลียดชัง พอนึกถึงแล้วก็กลัวจนตัวสั่นตลอดเลย”

 

“โอ๋ โอ๋ ท่านพี่ช่างน่าสงสาร”

 

 

โมอาลูบหัวพี่ชายของเธอด้วยสีหน้าของแม่ที่เปี่ยมไปด้วยความรัก

 

 

“ท่านพี่ที่น่าสงสาร ได้พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว”

 

 

แวน เป็นที่รู้จักในหลายฉายา เช่น อัศวินที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งราชอาณาจักร, นักฆ่ามังกร, ผู้สังหารราชา, ชายผู้กวาดล้างกองทัพได้ด้วยตัวคนเดียว และยักษ์กินคนแห่งที่ราบลอยคัลดัน

 

แต่มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ข้อเท็จจริงว่า แวนเป็นพวกติดน้องหรือซิสคอน มีจิตใจอ่อนแอ เปราะบางและไม่เด็ดขาด

 

ตั้งแต่เด็ก แวนเป็นคนหัวช้า กว่าจะคิดหาข้อสรุปอะไรได้ อาจใช้เวลาเป็นชั่วโมง ในขณะที่คนอื่นใช้เวลาคิดเพียง 1-2 นาที แถมข้อสรุปที่ได้มักจะผิดอีกต่างหาก ทำให้ถูกคนอื่นหัวเราะเยาะเย้ยมาตลอด

 

แวนมักจะคิดผิดเพี้ยนไปจากคนอื่น ทำให้มักจะทำผิดพลาดตลอด เลยต้องพึ่งน้องสาวที่เป็นคนฉลาดหลักแหลม

 

มันอาจจะดูน่าเวทนาสำหรับ ผู้ใหญ่อายุเกิน 20 ปีแต่ยังต้องพึ่งพาน้องสาวตลอดเวลา แต่โมอาก็ไม่เคยตำหนิเขาเลย

 

โมอาชื่นชมพี่ชายของตัวเองเป็นอย่างมาก จึงไม่เคยดูถูกหรือพูดอะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับแวน

 

 

“น้องสาว ฉันทำสิ่งที่ถูกต้องแล้วจริงเหรอ ก่อกบฏแล้วทำลายอาณาจักร”

 

 

แวนถามน้องสาวของเขาด้วยเสียงที่แผ่วไร้แรง

 

ถึงเขาจะมุ่งมั่นเป็นผู้นำของกองกำลังกบฏ แต่การประนามหยามเหยียดของเมดิน่าทำให้จิตใจของเขาสั่นคลอน

 

 

“ท่านพี่บอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าไม่อยากถูกเนรเทศไปยังดินแดนอันหนาวเหน็บที่ห่างไกล”

 

 

โมอาตอบด้วยน้ำเสียงสงบและลูบหัวแวนเบาๆ

 

 

“ท่านพี่ยังบอกอีกว่า อยากช่วยเหลือประชาชนที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากน้ำมือของราชวงศ์ ลืมไปแล้วเหรอ”

 

“แต่ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเหรอ?”

 

“อาจจะมี แต่หากท่านพี่ถูกเนรเทศไปยังดินแดนทางเหนือ คงจะมีผู้เคราะห์ร้ายอีกจำนวนมากที่ต้องเสียชีวิต ทางเลือกนี้จึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้”

 

“อย่างนั้นเองเหรอ”

 

“ใช่แล้ว”

 

“อืม…..”

 

 

โมอากอดหัวของแวนไว้ในหน้าอกที่อวบอึ๋มเกินวัยของเธอด้วยความรัก

 

 

“ท่านพี่ช่างเป็นคนจิตใจดีงาม แต่นี่คือทางเลือกเดียวเท่านั้น”

 

 

ใช่แล้ว นี่คือวิธีเดียวเท่านั้น เมดิน่าคือสมาชิกราชวงศ์เพียงคนเดียวที่พยายามปฏิรูปประเทศใหม่ แต่อาจต้องใช้เวลาถึง 3 ปี หรืออาจจะมากกว่า 5 ปีกว่าจะบรรลุเป้าหมายได้

 

ไม่รู้ว่าจะมีอีกกี่คนที่ต้องสังเวยชีวิตภายใต้การปกครองอันกดขี่ของราชวงศ์เช่นนี้ 

 

ไหนจะการรุกรานของประเทศเพื่อนบ้านที่อาจเกิดขึ้นในยามที่อาณาจักรกำลังเสื่อมถอยและอ่อนแอ

 

แต่แวนสามารถทำรัฐประหารได้สำเร็จ แก้ทุกปัญหาได้ในคราวเดียว ด้วยผลกระทบที่น้อยที่สุด

 

(ไม่ไหวเลย ท่านพี่เนี่ย สั่นคลอนกับคำพูดของผู้หญิงแบบนั้นได้เช่นไรกัน)

 

โมอาครุ่นคิดในขณะที่กอดหัวของแวนไว้ในอ้อมอกอึ๋มอย่างแน่นหนา และแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างซุกซน

 

(ท่านพี่จิตใจดี มีความแข็งแกร่ง แต่ก็อ่อนโยนและอ่อนแอด้วย นี่คือเหตุผลที่เขาคู่ควรจะได้เป็นราชา)

 

โมอาไม่เคยดูแคลนพี่ชายของเธอ และเธอเชื่อว่าคนแบบนี้แหล่ะเหมาะสมที่จะยืนหยัดอยู่เหนือผู้อื่น

 

(ถ้าท่านพี่ของฉันได้เป็นพระราชา อาณาจักรนี้จะะเข้มแข็ง อ่อนโยน เจริญรุ่งเรือง ฉันอยากจะเห็นสิ่งเหล่านั้น)

 

แวนเป็นอัศวินที่แข็งแกร่งที่สุด มีความสามารถทางการทหารอย่างท่วมท้น เสียแต่เขาขาดความมั่นใจในตัวเอง มีจิตใจอ่อนแอเปราะบาง ถึงจะแข็งแกร่งแต่ก็อ่อนโยน ยินดีจับดาบเพื่อปกป้องผู้อื่น แต่เมื่อมีคนได้รับบาดเจ็บ เขาก็รู้สึกเจ็บปวดเช่นกัน 

 

นี่เป็นเหตุผลว่า ทำไมโมอาจึงหลงรักแวนเป็นอย่างมาก 

 

เธอรวบรวมจัดตั้งกองกำลังกบฏ ส่งเสริมให้แวนให้เป็นผู้นำ ล้มล้างราชวงศ์ที่กดขี่ข่มเหงประชาชน

 

ทุกคนล้วนชื่นชอบแวน ซึ่งแข็งแกร่งอย่างล้นหลามและไม่เคยทำตัวหยิ่งผยอง ไม่มีใครไม่ยอมรับเขาในการเป็นผู้นำต่อต้านราชวงศ์

 

 

“ท่านพี่ไม่ได้ทำอะไรผิด หากจะมีคนผิดก็ขอให้ตำหนิฉันที่เป็นคนตัดสินใจวางแผนก่อกบฏ”

 

“ฉันจะไม่ตำหนิโมอา”

 

“เอ๋?”

 

“ฉันเป็นผู้นำกองทัพกบฏ และเป็นผู้ออกคำสั่งให้โจมตีปราสาทหลวง ฉันจะไม่ตำหนิคนอื่นเลย”

 

 

————

 

 

แวนเงยหน้าขึ้นจากหน้าอกของโมอา และมองเข้าไปในแววตาของเธอในระยะประชิด แม้แววตาของเขาจะเศร้าหมองแต่มุ่งมั่นไม่สั่นคลอน นี่คือแววตาของพี่ชายที่โมอาชื่นชอบ

 

 

“ฉันจะไม่ตำหนิน้องสาวของฉันแน่นอน หากจะมีใครผิด ก็ขอให้เป็นฉันเอง ฉันจะเป็นคนเดียวที่ต้องตกนรก”

 

“ฮว๊า~!”

 

 

โมอาเอนหลังลงไป ผิวเริ่มแดงก่ำ เมื่อได้ยินคำพูดของพี่ชาย น้ำลายหยดไหลออกทางมุมปาก ทำให้เกิดคราบเป็นหยดเล็กๆ บนผ้าปูที่นอน

 

 

“น้องสาว?”

 

“ท…โทษที ท่านพี่เท่มากจนฉันเริ่มแฉะซะแล้วสิ”

 

“แฉะ? ตรงไหน? ยังไงเหรอ?”

 

“ม….ไม่มีอะไร ท่านพี่ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น”

 

 

โมอาเริ่มกระสับกระส่ายถูขาเข้าหากันไปมาอย่างเขินอาย

 

 

“พรุ่งนี้ท่านพี่จะกล่าวสุนทรพจน์ต่อหน้าประชาชน ฉันได้คิดเตรียมบทความไว้ให้แล้ว โปรดท่องจำไว้ด้วย”

 

“อืม เข้าใจแล้ว ขอโทษที่ต้องพึ่งพาน้องสาวตลอดเลย”

 

“ไม่เป็นไร ฉันไม่มีประโยชน์อะไรในการสู้รบ ให้ฉันได้ทำประโยชน์ให้ท่านพี่แม้เพียงเล็กน้อยบ้าง”

 

 

แวนรู้สึกขอบคุณโมอาที่ยิ้มอย่างไร้เดียงสาและมีความจริงใจเสมอ แต่เขาไม่รู้เท่าทันความตั้งใจที่แท้จริงในใจของน้องสาว สุนทรพจน์ที่มีคำสละสลวยแต่แฝงนัยยะที่คนอย่างแวนอาจจะเข้าใจยาก สรุปคือ การประกาศให้ แวน อาเรงส์ เป็นพระราชาองค์ใหม่ 

 

โมอาวางแผนจะให้พี่ชายขึ้นครองบัลลังค์สถาปนาราชวงศ์ใหม่ โดยที่แวนอาจจะยังไม่เข้าใจในสุนทรพจน์ที่ประกาศออกไปเองอย่างถ่องแท้นั่นเอง

 

 

“และเรื่องของเจ้าหญิงเมดิน่า”

 

“เราจะไม่ประหารเธออย่างเด็ดขาด”

 

 

แวนตัดสินใจอย่างแน่วแน่ต่อโมอา

 

 

“เจ้าหญิงพยายามช่วยเหลือประชาชนและปกป้องประเทศในวิธีการที่แตกต่าง ไม่มีเหตุผลที่จะประหารเธอ”

 

“ฉันเห็นด้วยกับท่านพี่ เจ้าหญิงมีความจำเป็นต่อการสร้างประเทศใหม่อย่างแน่นอน”

 

 

นี่คือความตั้งใจที่แท้จริงของโมอา

 

หากมีสมาชิกราชวงศ์ที่รอดชีวิต ก็ต้องมีผู้สนับสนุนเธออยู่เบื้องหลัง

 

แม้ว่าจะมีคนคัดค้านว่า เมดิน่าสมควรถูกประหาร เพื่อกำจัดภัยคุกคามถาวรต่ออนาคตของประเทศที่กำลังจะเกิดใหม่ แต่โมอาเห็นคุณค่าของเมดิน่าหากเธอยังมีชีวิตอยู่มากกว่า

 

(ถึงราชวงศ์จะเน่าเฟะยังไง หากยังเหลือกลุ่มคนที่ยังเทิดทูนบูชาในสายเลือดแท้อันสูงส่ง ถ้าเราสามารถควบคุมเจ้าหญิงตามต้องการได้ คนกลุ่มนั้นก็จะไม่ก่อความไม่สงบในภายภาคหน้า)

 

การใช้เมดิน่าเป็นเกราะป้องกัน ก็เพื่อลดการต่อต้านรัฐบาลใหม่

 

การสละ พระราชา ราชินี และรัชทายาท ก็เพียงพอแล้วที่จะลดความเคียดแค้นของประชาชนที่มีต่อราชวงศ์

 

(ตอนนี้เจ้าพวกนั้นคงตระหนักถึงความโง่เขลาของตัวเองแล้ว หลังถูกประชาชนรุมขว้างด้วยก้อนหิน นี่คือการลงโทษที่ปฏิบัติต่อท่านพี่ของฉันอย่างเลวร้าย)

 

แม้ว่ากองทัพกบฏจะโค่นล้มราชวงศ์เพื่อช่วยเหลือประชาชน แต่โมอาก็มีความแค้นเป็นการส่วนตัว

 

(เจ้าพวกนี้ดูถูกท่านพี่ของฉันที่เป็นสามัญชน บังคับให้ทำภารกิจเสี่ยงอันตราย แล้วขโมยความสำเร็จไปเป็นของตัวเอง นี่คือราคาที่พวกแกต้องชดใช้อย่างสาสม)

 

โมอาแสยะยิ้มอย่างดำมืดในใจ

 

สุดท้ายแล้ว สิ่งสำคัญเป็นอันดับแรกของโมอา ก็คือ “พี่ชาย” เท่านั้น

 

 

“ฉันจะจัดการเรื่องของเจ้าหญิงเมดิน่าเอง ส่วนท่านพี่ก็ทำงานของตัวเองต่อไป”

 

“เข้าใจแล้ว ฉันจะทำตามที่น้องสาวบอกทุกอย่าง”

 

“อืม ฝากด้วยนะ”

 

 

แวนและโมอาโอบกอดกันแล้วหัวเราะอย่างเริงร่า เป็นฉากที่เต็มไปด้วยความรักแบบครอบครัว จนไม่น่าเชื่อว่านี่คือ คนสองคนที่ทำให้อาณาจักรล่มสลาย….

 

 

 

=================

 

จะแปลเฉพาะแนวฮาเร็มที่มี NTR และ zamaa เป็นความชอบส่วนตัวนะครับ ลงน้องแมวเท่านั้น ไม่ลงที่อื่น

เป็นกำลังใจให้กันได้ที่ กสิกร 606-2-07812-8 ทวิรวัฒน์