ฉันไปรบตามแผนการของน้องสาวจนได้เป็นพระราชาซะแล้ว เจ้าหญิงที่ถูกฉันจับบังคับทำเมียมองฉันด้วยความเคียดแค้น ฉันจะทำไงดีล่ะทีนี้? - ตอนที่ 14 คำว่าเพื่อน นั้นมีความหมาย ไม่ยิ่งใหญ่ แต่จริงใจให้เธอว์

เมื่อได้รับข้อเสนอจากแวน มาร์คกราฟ อุลเบลส์ จึงเลือกหยิบอาวุธใหม่

คราวนี้เป็นดาบใหญ่เหมือนกับแวน

ถึงจะไม่ค่อยได้ใช้ในสนามรบ แต่อันที่จริงเขามีทักษะทางดาบมากกว่าง้าว

 

“…เอาล่ะ มาดวลกันใหม่อีกครั้ง”

 

มาร์คกราฟ อุลเบลส์ เผชิญหน้ากับแวนอีกครั้ง

ในฐานะนักรบถือว่าน่าละอายที่ต้องขอต่อรอบทดเวลาเจ็บด้วยความเมตตาจากศัตรู

โดยปกติแล้วควรจะยอมรับความพ่ายแพ้อย่างสง่างาม

 

(แต่….ฉันอยากเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของชายผู้นี้…!)

 

เขาไม่สามารถปล่อยวางได้

ชายตรงหน้าคือวีรบุรุษที่กำลังก้าวไปสู่อนาคต ไม่เหมือนเขาที่อายุมากขึ้นและกำลังจะหมดอนาคต

เขารับรู้ได้ถึงจิตวิญญานการต่อสู้อันแรงกล้า ที่เหมือนดั่งต้นกล้ากำลังเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่สูงเสียดฟ้า

 

“โอ้วววววว!!!”

 

มาร์คกราฟ อุลเบลส์ คำรามแล้วพุ่งเข้าโจมตี

 

“โอ้?”

 

แวนดูอึ้งเล็กน้อย แล้วใช้ดาบใหญ่สกัดการโจมตีทั้งหมด

 

(เขาจะต้องตกใจแน่! นี่คือบังไคของฉัน!)

 

สิ่งมีชีวิตทุกชนิดในโลกนี้ล้วนมีพลังงานในตัวที่เรียกว่า “มานา”

มาร์คกราฟ อุลเบลส์ เสริมความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขาด้วยการระเบิดมานา

 

“โอ้วววววววววววววว!!!”

 

การโจมตีคอมโบต่อเนื่องจนดูไม่เหมือนว่าเขากำลังถือดาบใหญ่ที่มีขนาดหนักมาก

เมื่อใช้มานาเสริมความแข็งแกร่งในการโจมตีก็เหมือนบั่นทอนพลังงานชีวิตลงไปด้วย

 

(แต่…ฉันจะไม่หยุดการโจมตีเด็ดขาด!)

 

แม้จะต้องสละชีวิตก็ตาม นับว่าเป็นเกียรติที่ได้ตายในการต่อสู้กับวีรบุรุษ

ด้วยความภาคภูมิใจของนักรบ จากสัญชาตญานนั้นได้บอกว่า นี่แหล่ะคือที่ตายของเขา

 

“ช่างรวดเร็วและแข็งแกร่ง… น่าประทับใจมาก”

 

“ท่านพูดเช่นนั้นด้วยใบหน้าสงบได้อย่างไร? เอาไว้พูดตอนที่เหงื่อออกแล้วดีกว่า!”

 

แวนสกัดกั้นการโจมตีได้ทุกกระบวนท่าโดยไม่ตื่นตระหนกแต่อย่างใด

เขาใช้ดาบใหญ่คมเดียวหักเหการโจมตีทั้งมวลโดยไม่สร้างรอยขีดข่วนเลยแม้แต่น้อย

ที่น่าตกใจกว่านั้นคือ แวนยังไม่ได้ขยับเท้าจากจุดที่เขายืนอยู่เลย

แม้จะถูกโจมตีต่อเนื่องอย่างบ้าคลั่งแต่เขายังไม่ได้ถอยแม้แต่ก้าวเดียว

 

(แข็งแกร่ง ช่างแข็งแกร่งอะไรเช่นนี้!…)

 

ไม่มีข้อสงสัยอันใดอีกต่อไป เขาคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ฉันเคยต่อกรมาในช่วงชีวิตทั้งหมด

หากเป็นไปได้ อยากจะได้พบก่อนที่ร่างกายจะหมดสภาพไปตามวัยเช่นนี้

 

(นี่จะเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของฉัน! ฉันจะเอาชนะวีรบุรุษแห่งอนาคตคนนี้ให้จงได้!…)

 

มาร์คกราฟ อุลเบลส์ ลืมจุดประสงค์ของการดวลไปเสียสิ้น

การดวลครั้งนี้มีไว้เพื่อเป็นข้ออ้างในการสวามิภักดิ์ต่อรัฐบาลใหม่ของราชอาณาจักรอาเรงส์

มันเป็นการแสดงละครเพื่อโน้มน้าว หลานสาวสมองกล้าม และเหล่าขุนนางกับทหารหัวร้อนของเขาให้ยอมรับการสวามิภักดิ์ต่อกองกำลังกบฏ

ไม่ว่าจะชนะหรือแพ้ เขาก็วางแผนที่จะยกย่องความกล้าหาญของพระราชาองค์ใหม่ที่ยอมรับการท้าดวล และพร้อมจะสาบานจงรักภักดีต่อแวน

แต่ตอนนี้มาร์คกราฟ อุลเบลส์ ลืมเป้าหมายนั้นไปหมดแล้ว

สิ่งที่เหลืออยู่มีเพียงความปรารถนาอันแรงกล้าของนักรบ ที่ต้องการจะโค่นคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขามตรงหน้าให้ได้เพียงเท่านั้น

 

“ฮ่าาา!!”

 

“โอ้?”

 

มาร์คกราฟ อุลเบลส์ กระโดดสูงขึ้นในบนอากาศ

ด้วยการใช้มานาเสริมความแข็งแกร่งทางร่างกาย เขาพุ่งทะยานสูงขึ้นไปถึง 10 เมตร

 

“นี่คือการโจมตีครั้งสุดท้ายด้วยพลังชีวิตทั้งหมดของฉัน! จงรับไป!”

 

เมื่อมาร์คกราฟ อุลเบลส์ ลอยสูงอยู่บนอากาศ ได้ร่ายเวทย์ลมเพื่อใช้ในการโจมตี

เขาระเบิดพลังมานาออกจากปลายเท้าในการพุ่งลงมาโจมตีใส่แวนดั่งอุกกาบาต

 

“เช่นนั้นเอง”

 

แวนแหงนมองมาร์คกราฟ อุลเบลส์ ขณะพุ่งลงมาแล้วพยักหน้า

เสี้ยววินาทีนั้น แวนก็ดีดตัวจากพื้นพุ่งขึ้นไป

 

“เฮือก….!?”

 

ก่อนที่จะรู้ตัว มาร์คกราฟ อุลเบลส์ ก็ปลิวไปในอากาศ

มันไม่ใช่การเคลื่อนไหวด้วยตัวของเขาเอง แต่เหมือนถูกเหวี่ยงให้กระเด็นออกไป

 

(เกิดอะไรขึ้น….)

 

เขาถูกเหวี่ยงจนตัวลอยสูงกว่ากำแพงของป้อมปราการ เมื่อมองลงมาก็เห็นใบหน้าของหลานสาวของเขาเบิกตาค้างอย่างตกตะลึง

 

“อุ…?!”

 

เมื่อแรงเหวี่ยงหมดลง เขาจึงถูกแรงโน้มถ่วงดึงลงสู่พื้นด้วยการเอาหัวดิ่งลงมาด้วยความเร็วสูง

 

“โอ้วววว?!”

 

“โอ้ อันตราย อันตราย”

 

“เอ๋?!”

 

มีใครบางคนรับเขาไว้ได้ทันท่วงที

 

“เอาหัวลงมันอันตรายนะ ถ้าไม่ระวัง ท่านอาจจะหัวโนได้ใช่ไหม?”

 

“เจ้า….ไม่สิ ท่าน….”

 

แวนเป็นคนรับร่างของมาร์คกราฟ อุลเบลส์ ก่อนจะลงสู่พื้นดิน

มานาของเขาหมดลงแล้ว หากเอาหัวลงพื้นลักษณะนี้ อาจจะเสียชีวิตได้

 

“ท่านช่วยฉันไว้ทำไมกัน?”

 

“น้องสาว….ไม่ใช่สิ….อะแฮ่ม….”  (ย้อนความ โมอาเคยบอกว่าอยากได้มาร์คกราฟมาอยู่ใต้อาณัติ)

 

แวนแสร้งกระแอมในลำคอเบาๆ

 

“…ท่านมีค่าเกินกว่าที่จะมาตายที่นี่ ถึงจะไม่พอใจที่ต้องติดตามเชื่อฟังฉันที่อายุน้อยกว่า แต่ท่านอยากจะรับใช้อาณาจักรของฉันไหม?”

 

“ร่างกายเฒ่าชราเช่นนี้จะยังมีประโยชน์อันใดอีกเหรอ?”

 

นอกจากนี้ การใช้มานาในการต่อสู้จำนวนมากได้บั่นทอนพลังชีวิตลงไปทำให้ร่างกายทรุดโทรมอย่างมาก

มาร์คกราฟ อุลเบลส์ อาจจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีก

 

“แม้จะแกว่งดาบไม่ได้ แต่ท่านก็สามารถบัญชาการกองกำลังและฝึกฝนคนรุ่นต่อให้เป็นผู้สืบทอดได้ จงมีชีวิตอยู่ต่อไปในยุคใหม่ที่ฉันจะสร้างขึ้นเถิด”

 

 

——–

 

 

เมื่อมาร์คกราฟ อุลเบลส์ ทรุดลงกับพื้น ก็มองไปยังดาบของเขาที่หักตกอยู่ด้านข้าง

 

ในช่วงเวลาที่ มาร์คกราฟ อุลเบลส์ พุ่งลงมาโจมตีแวนจากบนอากาศ 

แวนก็ได้พุ่งสวนออกไปฟาดฟันใส่ดาบของมาร์คกราฟ อุลเบลส์ จนหักสะบั้น

แล้วจึงเหวี่ยงเขาโยนขึ้นสูงไปบนอากาศ

การที่สามารถกระทำทั้งหมดนั้นได้ในเวลาเสี้ยววินาทีนับว่าเป็นปาฏิหาริย์อย่างแท้จริง

 

“กระหม่อม… เนเวอร์ อุลเบลส์ ขอพลีกายถวายเป็นราชพลีแด่ฝ่าบาท ขอจงทรงพระเจริญ”

 

“””””””โอ้ววววววววววว””””””””

 

ขณะที่มาร์คกราฟ อุลเบลส์ คุกเข่าลงและก้มศีรษะเพื่อแสดงความเคารพ เหล่าทหารของมาร์คกราฟ ก็โห่ร้องกู่ก้องสรรเสริญแด่ผู้ชนะ

การต่อสู้อันดุเดือดเลือดพล่านและกล้าหาญทำให้เกิดความประทับใจต่อผู้ที่ได้รับชมการประลองและได้รับความชื่นชมอย่างล้นหลามจนก้าวข้ามความเป็นมิตรและศัตรูไปโดยปริยาย

แล้วแวนจึงได้ผนวกตระกูลของมาร์คกราฟ อุลเบลส์ เข้าเป็นข้าราชบริพารอย่างสมบูรณ์เพื่อเสถียรภาพความมั่นคงทางชายแดนตะวันออก

 

 

 

 

 

 

=================

 

จะแปลเฉพาะแนวฮาเร็มที่มี NTR และ zamaa เป็นความชอบส่วนตัวนะครับ ลงน้องแมวเท่านั้น ไม่ลงที่อื่น

เป็นกำลังใจให้กันได้ที่ กสิกร 606-2-07812-8 ทวิรวัฒน์