ณ งานเลี้ยงจบการศึกษาที่จัดขึ้นมาอย่างหรูเกิดเหตุบางอย่างขึ้นกลางงานเหล่าแขกในที่นั้นต่างมุงดู กลุ่มผู้ชายกับกลุ่มผู้หญิงกำลังยืนมองหน้ากัน

“ลาทิน่า / ไอริส / อลิส “

“”” ฉันขอถอนหมั้นกับเธอ!!! “””

ผู้ชายทั้งสามคนพูดออกมาพร้อมกัน โดยประกาศถอนหมั้นกับเหล่าหญิงสาวทั้งสาม ในกลุ่มผู้ชายไม่ได้มีแค่ผู้ชายเพียงอย่างเดียวยังมีเด็กสาวที่กำลังหลบอยู่ข้างหลังพวกเขา

” หมายความว่าไงกันคะ ? ที่บอกว่าถอนหมั้นน่ะ”

“นั่นสิคะ มันหมายความว่าไงกัน?”

“ฉันก็อยากรู้เหตุผลนั้นเหมือนกันค่ะ”

ลาทิน่า หญิงสาวผมสีม่วงอ่อน ดวงตาสีแดง ก้าวออกมาหนึ่งก้าวก่อนที่จะถามชายหนึ่งคนในกลุ่ม ไอริส หญิงสาวผมสีแดง ดวงตาสีส้ม และ อลิส หญิงสาวผมทอง ดวงตาสีฟ้า ก็ถามด้วยความสงสัยไม่ต่างกับลาทิน่า

” พวกเธอยังทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกงั้นหรอ!? พวกเธอน่ะ รุมกลั่นแกล้งไดอาน่าเพียงเพราะเธอเป็นสามัญชนไงล่ะ!”

“เดี๋ยวก่อนสิ!! พวกฉันยังไม่เคยกลั่นแกล้งคุณไดอาน่าเลยนะคะ!!”

ลาทิน่าท้วงออกมา

“ว้าย!!”

ไดอาน่าที่หลบอยู่ข้างหลังแสดงอาการกลัวพวกเธอทั้งสามออกมา

“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ! พวกเธอกำลังทำให้ไดอาน่ากลัวอยู่นะ!!”

ชายที่มีกล้ามออกตะโกนใส่ลาทิน่า

“พวกฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!!”

“พอแค่นั้นแหละ ฉันในฐานะว่าที่ราชาคนต่อไปขอสั่งเนรเทศพวกเธอออกไปจากอาณาจักรนี้!!”

ชายผมสีทองในกลุ่มซึ่งก็คือเจ้าชาย ตะโกนออกมาด้วยเสียงดังจนคนในงานเลี้ยงต่างพาซุบซิบเกี่ยวกับพวก ลาทิน่า

“เมื่อกี้พูดแล้วสินะ? “

ชายผมสีน้ำเงินเข้มเดินออกมาจากฝูงชนมาอยู่คั่นกลางระหว่างทั้งสองฝ่ายด้วยรอยยิ้มที่มีเลศนัย

“งั้น ถ้าฉันจะรับพวกเธอทั้งสามคนที่เป็นอดีตคู่หมั้นของพวกนายมาเป็นภรรยาของฉันก็คงไม่ว่ากันนะ!?”

เขาชี้นิ้วออกไปทางกลุ่มเจ้าชายพร้อมพูดตะโกนคำพูดที่ทำให้ทั่วทั้งงานเลี้ยงต่างตะลึงกับคำพูดของชายคนนี้

○ ● ○

ณ ห้องที่ปิดไฟทั่วทั้งห้องมีชายคนหนึ่งกำลังนั่งเล่นจอยอยู่ ชายคนนั้นก็คือฉันเองแหละ อ่อ ฉันขอแนะนำตัวก่อนนะ ฉันชื่อ ชินวัฒน์ ชินวงศ์ ชื่อเล่นว่าชิน ฉันเป็นคนที่ชอบเล่นเกมจีบสาวมาก แต่เดี๋ยวก่อนเห็นงี้ฉันก็ไม่ใช่พวก   ฮิคิโคโมริ นะเออ 

“อ่า~ จบรูทของมิวซักที”

LIME !!!

“หืม? จากไลม์ของยัยอิ้งค์?”

ฉันหันไปดูโทรศัพท์ของตัวเองก็ขึ้นแจ้งเตือนว่าอิ้งค์ส่งข้อความมาหา อิ้งค์คือน้องสาวแท้ๆของฉันเอง ฉันกับอิ้งค์เป็นพวกชอบเล่นเกมจีบเหมือนกัน แต่คนละแนวกัน เพราะนางชอบเล่นเกมจีบหนุ่ม

(ชิน) มีอะไร?

(อิ้งค์) {ส่งรูปภาพ} ฝากเล่นเกมนี้แล้วเคลียร์ทุกรูทให้หน่อยดิ 

(ชิน) นั่นมันเกมจีบหนุ่ม ไม่เล่นโว้ย!

(อิ้งค์) งั้นหนังสือโดจินที่ห้องเอ็งก็จะกลายเป็นเชื้อเพลิง {ส่งสติ้กเกอร์}

(ชิน) เล่นก็ได้วะ!

ฉันเปิดไปดูข้อความก็พบว่าโดนส่งรูปเกมจีบหนุ่มแล้วบอกว่าให้ฉันเล่นแทน

“ชิ หนีเที่ยวแล้วยังสั่งตูอีก เอาไงดีวะเนี่ย?”

“ก็ได้ เพื่อความอยู่รอดของหนังสือ”

ฉันลังเลอยู่ซักพักก่อนจะนึกภาพว่าหนังสือโดจิน ของตัวเองโดนเผาจะเป็นไง เพราะงี้แหละนะเลยยังไม่มีแฟน อะเฮื้อก เล่นเองเจ็บเอง 

“ไหนดูซิ ‘ Dream Gentleman ‘ มีอยู่สาม…ไม่ดิสี่รูท คนแรกเจ้าชายผมสีทอง ท่าทางขี้เก๊ก ฟินส์ เอเลฟ เป็นรูทที่จีบง่าย 

ต่อมา เอดิแกน เกียร์รอท เป็นลูกของวิสเคาท์ ก็ไม่แปลกนะ เจ้านี่มีกล้ามขนาดนี้ เป็นรูทที่จีบง่าย 

ต่อไป โมเซส เฟอร์เรย์ เป็นลูกของนายกรัฐมนตรี ไอท่าทางฉลาดงี้ก็จริงแหละ แต่มันดูขี้เก๊กจังวะ? เป็นรูทที่จีบง่ายอีกแล้ว และทั้งสามก็เป็นเพื่อนสมัยเด็กกันด้วย

เอาล่ะ ต่อไปที่แยกออกมาอีกหนึ่งรูท อลัน เฟอร์สิโน เจ้าของอาณาจักรเพื่อนบ้าน เข้ามาเรียนในอาณาจักรนี้เพื่อศึกษาไว้สำหรับการคบค้าสมาคม ดูทรงเหมือนเป็นเครื่องมือเลยนะเนี่ย หืม เป็นรูทที่จีบอภิมหาโคตรพ่อโคตรแม่ยาก อะไรวะเนี่ย!? ไอสามรูทก่อนหน้านั้นมันยังง่ายอยู่เลย”

“ไหนดูทางด้านตัวละครฝ่ายหญิงหน่อยซิ นางเอกของเกม ไดอาน่า เป็นสามัญชนและเป็นนักเรียนทุนด้วย 

ต่อไปทางฝั่งนางร้าย มีสามคนเลยหรอ!? ลาทิน่า เฟย์ เป็นลูกสาวของดยุคและเป็นคู่หมั้นของฟินส์ 

ต่อไปไอริส เพอริลลูกสาวของมาร์ควิสและเป็นคู่หมั้นของโมเซส 

และสุดท้าย อลิส เบอร์ตัน ลูกสาวของเอิร์ล เป็นคู่หมั้นของเอดิแกน และนางร้ายทั้งสามก็เป็นเพื่อนสมัยเด็กเหมือนกัน”

“เอาล่ะดูมาคร่าวๆแล้วรีบๆเคลียร์ดีกว่า…”

ฉันนั่งอ่านรายละเอียดตัวละครแบบคร่าวๆแล้วรีบเล่าให้จบ

<หลายชั่วโมงผ่านไป>

“อย่างนี้นี่เอง รู้แล้วทำไมรูทของอลันถึงยากขนาดนี้ ไอหมอนี่มันขี้หึงขี้น้อยใจนี่เอง”

“อ่าจบซักที!”

ในที่สุดก็เคลียร์จนจบทุกรูทซึ่งกินเวลาไปห้าชั่วโมง

“แต่จะว่าไป ส่วนมากเกมจีบหนุ่มที่เราเคยเห็นอยู่ผ่านๆตา นางเอกมักจะสวยกว่านางร้ายไม่ใช่หรอ? เกมนี้ไดอาน่าสวยแบบสไตล์สาวบ้าน ส่วนนางร้ายนี่ไม่บอกนึกว่านางแบบกราเวียร์มาเอง….บ้าเอ๊ย พวกนางร้ายตรงสเปคเราทั้งนั้นเลยนี่หว่า เสียดายที่ฉากจบของพวกเธอคือตายกันหมด”

“หืมมีวิกี้ของเกมนี้ด้วยแหะ”

ฉันไปเปิดคอมก็เจอคำค้นหายอดนิยมในอากู๋ ซึ่งก็คือคำค้นเกี่ยวกับเกมนี้นั่นแหละ 

“หืม? เคยสงสัยกันมั้ยทำไมพวกนางร้ายถึงตายกันหมดทุกคน นั่นสิเรารู้แค่ว่าข้อความใรเกมเขียนว่าพวกเธอตายกันหมด ลองอ่านต่อดีกว่า”

“เพราะ พวกเธอถูกเนรเทศออกจากอาณาจักร แล้วสุดท้ายเจ้าชายยังสั่งให้ทหารและอัศวินไปฆ่า แล้วจัดฉากว่าถูกพวกโจรดักฆ่า เห้ยๆเกินไปนะเนี่ย”

จ้อกกก

“ท้องร้อง? อ่อ เราเล่นไปจนลืมกินข้าวเที่ยงเลยนี่หว่า ออกไปหาซื้อกินหน่อยดีกว่า”

“งั้นก่อนอื่นก็ส่งให้ยัยอิ้งค์”

แชะ! 

ฉันถ่ายรูปที่เคลียร์ทุกรูทส่งไปให้น้องสาวก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องออกมา ถ้าถามว่าทำไมไม่หาของในตู้เย็นมาทำอาหารกิน ก็บอกเลยว่าเกลี้ยงไม่มีอะไรเหลือในตู้เย็นเลย

“เห้อ มันจะซักฉากจบมั้ยวะเนี่ยที่ไม่ทำให้พวกนางร้ายต้องตาย ” 

“หืม? “

โครม!!

ฉันกำลังเดินคิดเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับเกมจีบหนุ่มที่เล่นไปเพราะอารมณ์ยังค้างอยู่ พอกำลังเดินข้ามถนนอยู่อย่างนั้นทรัคซังเดลิเวอรี่ก็พุ่งเข้ามาหาฉันด้วยความรวดเร็ว

(เห้ยๆ ยังไฟแดงอยู่เลยนะเว้ย )

ใช่แล้วทรัคซังเดลิเวอรี่ฝ่าไฟแดงมาพุ่งชนจนฉันกระเด็นปลิวไปไกล

○ ● ○

“เฮือก!! แฮ่ก!ๆๆๆ ฝันงั้นหรอ?”

“ค่อยยังชั่วที่เป็นความฝัน…….”

“ใครวะเนี่ย!?”

ฉันตื่นขึ้นมาในห้องที่ดูหรูหรา เมื่อลุกจากเตียงแล้วก้าวไปได้สองก้าวก็หยุดที่หน้ากระจก ตรงหน้าของฉันเงาที่สะท้อนออกมาคือ เด็กผู้ชายผมสีน้ำเงินเข้ม ดวงตาสีเขียวมรกต