ฉันมีพี่ชาย 7 คน - บทที่ 65 หนวนหน่วนม้วนในก้อนผ้าห่ม

บทที่ 65 หนวนหน่วนม้วนในก้อนผ้าห่ม

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ผ่านละอองน้ำหยดใสตรงบานเกล็ดไปยังพื้นห้อง ให้ความอบอุ่นแก่เจ้าก้อนแป้งนุ่มนิ่มนอนหลับต่อไปอย่างสงบ

หนวนหน่วนตื่นขึ้นอย่างมึนงง เด็กน้อยพยายามจะยกมือขยี้ตา แต่ก็ไม่สามารถขยับมือได้

อากาศเริ่มอุ่นขึ้นแล้ว หนวนหน่วนจึงค่อย ๆ โผล่ใบหน้าขาวผ่องออกมาจากผ้าห่มพร้อมกับผมฟูฟ่อง

เธอจำได้ว่าเมื่อคืนพี่ใหญ่ไม่ได้กลับมา พี่ชายทั้งสองที่เหลือถกเถียงกันว่าเธอจะนอนกับใคร มันวุ่นวายจนถึงขั้นที่ว่าพี่สี่กับพี่คนเล็กเกือบทะเลาะกันบ้านแตก

ทางออกสุดท้ายคือ ทั้งสามไปนอนที่ห้องของพี่คนเล็ก พี่ ๆ วางแผนตัดสินผลแพ้ชนะกันด้วยเกมโดยให้เธอเป็นผู้ตัดสินใจ

ในขณะที่กำลังดื่มนมและของว่างไปด้วยอย่างเพลิดเพลินใจ หนวนหน่วนก็ผล็อยหลับไป ไม่แปลกที่เธอจะจำสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นไม่ได้ ว่าแต่ทำไมเธอถึงถูกผ้าห่มห่อรัดตัวไว้แบบนี้กันล่ะเนี่ย

เสียงร้องงัวเงียถูกเปล่งออกมาเป็นเวลานานอยู่พอสมควร หนวนหน่วนได้แต่นอนครวญคราง ก่อนจะพบว่าข้างกายของตนมีการเคลื่อนไหว นั่นทำให้รู้ได้ทันทีว่าเธอไม่ได้นอนอยู่เพียงลำพัง

กู้อันดิ้นไปมาอยู่ภายใต้ผ้าห่ม ไม่นานนักเขาก็ลืมตาตื่นขึ้น

“ไอ้พี่เวร! กู้หมิงหลี่ ม้วนฉันไว้ในผ้าห่มแบบนี้เหรอ!”

กู้อันดิ้นไปมาอย่างหนักหน่วงอยู่ใต้ผ้าห่ม ก่อนจะเริ่มคลานอย่างกระเสือกกระสนไปรอบ ๆ สักพักก็ชนเข้ากับหนวนหน่วน

หนวนหน่วนไม่ทันได้ตั้งตัว ถุกกระแทกจนกลิ้งไปสองตลบ

“พี่~”

หนวนหน่วนร้องเสียงแผ่วเบาออกมาจากใต้ผ้าห่ม ก่อนจะพยายามลุกขึ้นนั่ง

“ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ขอโทษนะหนวนหน่วน ฉันไม่ได้ตั้งใจ!”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

เสียงของหนวนหน่วนดังอู้อี้ออกมาจากผ้าห่มผืนหนา

หลังจากดึงผ้าห่มออกได้ในที่สุด เธอก็เห็นว่ามีผ้าห่มม้วนอยู่บนพื้นทั้งหมดสามก้อน พี่สี่เองก็นอนขดอยู่ในนั้น!

เมื่อกู้อันหลุดออกมาจากผ้าห่มได้ เขาก็เตะกู้หมิงหลี่ที่ห่อตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา “กล้าดียังไงมาห่อตัวนายน้อย!”

กู้หมิงหลี่ลืมตาตื่นขึ้นด้วยความหงุดหงิด เมื่อคืนเขาเล่นเกมทั้งคืนจึงทำให้นอนดึกมาก ดวงตาของเขาตอนนี้จึงฉายแววมึนงงเล็กน้อย

“อย่าให้ฉันต้องลงไม้ลงมือ! ถ้าแกไม่ได้นอนดิ้น ใครเขาจะใช้ผ้าห่มม้วนรัดตัวแกไว้แบบนั้น?”

หนวนหน่วน “…”

แสดงว่าทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของพี่สี่ แล้วทำไมเขาถึงม้วนเธอด้วย

กู้อันบ่นกระปอดกระแปดก่อนจะพาหนวนหน่วนไปล้างหน้าล้างตา

เมื่อคืนหนวนหน่วนได้ผล็อยหลับไปหลังจากเล่นเกมอยู่บนโต๊ะเล็ก กู้หมิงหลี่กลัวว่าเธออาจจะเป็นหวัดเลยห่มผ้าให้ แต่ดูเหมือนว่าจะรัดแน่นไปหน่อย กู้อันได้แต่ยืนตะลึงอยู่ข้าง ๆ

หลังจากนั้นพวกเขาก็เล่นเกมกันต่อ แต่หนังตาหนักจนไม่สามารถลืมตาต่อได้ ใครจะทันคาดคิดว่ากู้หมิงหลี่จะกล้าดีใช้ผ้าห่มมาม้วนตัวเขาราวกับเป็นลูกบอล

ว่าแต่… แล้วพี่สี่กลิ้งลงจากเตียงไปได้ยังไง?

หนวนหน่วนยังคิดสงสัย

มีเพียงกู้หมิงหลี่เท่านั้นที่มีสติครบถ้วน เขานอนไม่ค่อยหลับ ชอบดิ้นไปดิ้นมาก่อนหลับอยู่ตลอด ปกติแล้วเขามักจะหลับเวลาได้ม้วนตัวเองเข้าไปในผ้าห่ม นอนดิ้นไปดิ้นมาบ่อย ๆ เลยพลัดตกเตียง เมื่อคืนเป็นเขาเองที่ห่มผ้าให้หนวนหน่วน แต่ใครจะไปรู้ว่าน้องสาวจะม้วนตัวเองเหมือนเขา

เชอะ…

เขาเลิกผ้าห่มออกแล้วลุกขึ้นยืน

อย่าพูดถึงมันเลย ถ้าหากว่าเจ้าตัวเล็กไม่ยอมนอนข้างเขาหลังจากเกิดเหตุการณืแบบนี้ขึ้นแล้วจะให้ทำอย่างไร?

วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ หนวนหน่วนตื่นนอนแต่เช้าเพื่อมารอรับของขวัญจากพี่ใหญ่ แต่กลับพบว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ เธอจึงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

หนานเฟิงจึงยื่นโทรศัพท์มือถือสีชมพูอ่อนน่ารักให้เธอ

“คุณหนูหนวนหน่วน นี่เป็นโทรศัพท์มือถือที่ทำขึ้นเพื่อคุณหนูโดยเฉพาะ หมายเลขโทรศัพท์ของครอบครัวถูกบันทึกไว้ในเครื่องเรียบร้อยแล้ว นอกจากนี้ยังสามารถติดตามและระบุตำแหน่งคุณหนูด้วย พกติดตัวไปทุกที่เลยนะครับ”

นอกจากนี้ยังมีเชือกเส้นเล็กสำหรับห้อยโทรศัพท์ที่คอด้วย

มือถือค่อนข้างเบาและกะทัดรัด ไม่ใหญ่เกินไปสำหรับมือของหนวนหน่วน เธอจึงรับโทรศัพท์มาถือไว้อย่างเชื่อฟัง ทันทีที่ใบหน้าเล็กของเธอโน้มไปดูหน้าจอ หน้าจอก็ปลดล็อกในทันที

หนวนหน่วนเคยใช้โทรศัพท์ของคุณพ่อกับคุณแม่มาก่อนจึงทำให้รู้วิธีโทรออก เธออดใจแทบไม่ไหวที่จะรีบเปิดรายชื่อผู้ติดต่อในโทรศัพท์ ก่อนจะพบว่ารายชื่อแรกคือเบอร์ของพี่ใหญ่ พร้อมกับเขียนกำกับว่า ‘พี่ชาย’

พี่ทั้งสองรวมถึงกู้หลินโม่ที่แอบยืนมองจากด้านข้าง “…”

กู้หลินโม่พยายามทำใจให้สงบแล้วขอหนวนหน่วนดูโทรศัพท์ เขาอยากตั้งเบอร์ของตนเองเป็นหมายเลขแรก แต่ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม เขาก็ไม่สามารถลบหมายเลขของกู้หนานออกไปได้เลย เจ้าลูกชายคนโตก็ยังคงครองตำแหน่งอันดับหนึ่งไว้อย่างมั่นคง

ทั้งสามคน “…”

ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ากู้หนานที่สุขุมนิ่งเงียบจะทำตัวแบบนี้!

หนานเฟิงหลบสายตาเนื่องจากกลัวว่าจะเกิดปัญหาขึ้น

กู้หลินโม่จึงต้องจำใจเป็นหมายเลขสอง เขากดเบอร์ลงด้วยสีหน้าเอือมระอาก่อนจะคืนโทรศัพท์ส่งให้หนวนหน่วน จากนั้นก็บ่นในใจว่าทำไมเจ้าเด็กนั่นต้องอาสาซื้อโทรศัพท์ให้หนวนหน่วนด้วย

หนวนหน่วนจ้องมองคุณพ่อด้วยความเป็นห่วง “คุณพ่อเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”

กู้หลินโม่ลูบศีรษะคนตัวเล็ก “ไม่เป็นไรหรอก”

ตอนนี้เขาแค่อยากเอาชนะลูกชายเท่านั้น

“ถ้าอย่างนั้น หนูจะโทรหาพี่ใหญ่นะคะ”

เนื่องจากเมื่อวานพี่ใหญ่ไม่ได้กลับบ้าน เธอจึงรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา

คนตัวเล็กนำโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ขึ้นมา แล้วกดโทรหาพี่ใหญ่ด้วยรอยยิ้มแสนหวาน

ส่วนกู้หนานที่ได้พักผ่อนไปเพียงแค่สี่ชั่วโมงกำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่

เวลานี้เขาต้องทำงานกับกลุ่มคนที่ทำให้รู้สึกประหม่าและไม่มีสมาธิ

เกมโฮโลแกรมที่บริษัทของพวกเขาเตรียมการมากว่าสองปีจะวางตลาดในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

ในปัจจุบัน เทคโนโลยีโฮโลกราฟิกเป็นที่ต้องการอย่างมาก เทคโนโลยีนี้จะทำให้ภาพลักษณ์ของประเทศมีความก้าวหน้ามากขึ้น ขณะที่ประเทศอื่น ๆ กำลังพัฒนาไปอย่างเชื่องช้า พวกเขาจะประสบผลสำเร็จก่อน เขาวางแผนที่จะจะนำเทคโนโลยีนี้เข้าสู่วงการเกมเพื่อทดสอบประสิทธิผล

ในปัจจุบัน มีเพียงสตูดิโอของพวกเขาเท่านั้นที่นำเทคโนโลยีนี้ไปพัฒนาใช้ในห้างสรรพสินค้าทั่วประเทศ และแน่นอนว่าจากสิทธิ์ที่ได้รับนี้ต้องขอบคุณพี่น้องฝาแฝดผู้มีพรสวรรค์ของตระกูลกู้ที่คนอื่นอิจฉากันอย่างถ้วนหน้า

เทคโนโลยีโฮโลแกรมนี้ค่อนข้างสมบูรณ์แบบ การเปิดตัวครั้งนี้ไม่เพียงแต่จะทำให้เกิดความฮือฮาภายในประเทศเท่านั้น แต่ยังสามารถสร้างชื่อเลื่องลือไปยังนานาชาติได้อีกด้วย

ดังนั้นแล้ว ทั้งสตูดิโอจึงทำงานหนัก ต่างคนต่างมีเวลาพักผ่อนกันน้อยมาก ถึงแม้ว่าพวกเขาจะผลัดกันพัก แต่เมื่อเส้นตายมาถึง พวกเขาต้องแน่ใจว่าระบบทั้งหมดจะไม่ผิดพลาด

“โมเดลของหนวนหน่วนน่าทึ่งมากเลย นี่คือโลลิตัวน้อยที่ดูดีที่สุดและฉลาดที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา!”

“พี่ครับ ได้รูปมาจากไหน สวยจัง”

การสร้างแบบจำลองของหนวนหน่วนนั้นออกแบบโดยกู้หนานเอง ถึงแม้ว่ามันจะเสร็จสมบูรณ์ไม่ถึงหนึ่งในสาม แต่เขาเป็นมืออาชีพอยู่แล้ว หากการสร้างแบบจำลองนี้เสร็จสมบูรณ์ มันจะเป็นรูปร่างผู้หญิงที่สวยสมบูรณ์แบบอย่างแน่นอน

แม้ว่าหนวนหน่วนจะเป็นเพียง npc*[1] น้องสาวตัวน้อยแห่งนิกายอมตะ แต่บทบาทในเกมก็ได้รับการพิจารณาอย่างจริงจังจากเขา

ก่อนหน้านี้กู้หนานปฏิเสธการสร้างแบบจำลองหลายรุ่นจนทุกคนคิดว่า npc คงถูกตัดออกไปอย่างแน่นอน แต่แล้วเจ้านายของพวกเขากลับบอกว่าจะสร้างแบบจำลองของตัวละครนี้ขึ้นมาเอง

กู้หนานมองไปยังคนตัวเล็กที่แสนบอบบาง ซึ่งตอนนี้ค่อย ๆ เป็นรูปเป็นร่างบนแลปทอป ทันใดนั้นดวงตาที่เย็นชาและเฉียบคมก็ทอแสงอ่อนลง

ไม่นานเสียงเรียกเข้าก็ได้ดังขึ้น

กู้หนานหยุดทำงานชั่วคราวแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่จ้องมองมา สีหน้าของเขายังคงเรียบเฉย ทว่ามุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย กระนั้นก็แทบจะไม่เห็นความเปลี่ยนแปลง

[1] npc คือNon Player Character หรือตัวละครในเกมที่ผู้เล่นไม่ได้ควบคุม เช่นชาวบ้าน พ่อค้า หรือคนให้เควสต์