ฉันมีพี่ชาย 7 คน - บทที่ 244 โอ้อวดน้องสาว

บทที่ 244 โอ้อวดน้องสาว

“ไอริส มานี่ซิลูกรัก!”

ไคน์เห็นไอริสเดินเข้ามาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก ถ้าไม่ใช่เพราะมีคนบอกว่าเขากลัวเปิดตาข่ายป้องกันออกแล้วไอริสจะวิ่งออกมาทำให้แขกตกใจ ตอนนี้เขาคงรีบวิ่งเข้าไปอุ้มลูกรักของเขาแล้ว

ไอริสชำเลืองมองไคน์อย่างเย็นชาและวางอำนาจ จากนั้นเดินเข้าไปหาเขาเพื่อให้เกียรติอย่างไม่เต็มใจ

ไคน์วางมือลงบนหัวของเสือดาวดำแล้วลูบมัน ท่าทางดูตื่นเต้นมาก

“เด็กดี เมื่อวานไม่ได้มาเยี่ยมพวกแก พวกแกคิดถึงฉันเหมือนกันไหม ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าแกจะออกมาต้อนรับฉันด้วย”

เสือดาวดำไอริสสะบัดหน้า ขยับหัวออกห่างจากไคน์อย่างหงุดหงิด ไม่ยอมให้เขาลูบ

สายตานั้นค่อนข้างจองหองแฝงไว้ด้วยความดูถูกเยี่ยงราชา

ไคน์ไม่ได้คิดเล็กคิดน้อย ไอริสให้เขาแตะนิดหน่อยก็ดีมากแล้ว

เขาแนะนำไอริสให้รู้จักกับไป๋โม่ซูด้วยน้ำเสียงโอ้อวดอย่างภาคภูมิใจ

“ไอริสเป็นเสือดาวดำที่หายากมาก บนร่างกายมีรอยแผลกระสุนปืนหลายแห่ง แต่ก็ยังสามารถหลบหนีจากการล่าจับของพวกลักลอบล่าสัตว์เหล่านั้นได้ ฉันไปพบตอนที่เขากำลังสลบ ไม่อย่างนั้นฉันคงพามันกลับมาไม่ได้แน่”

“ไอริสเป็นเสือดาวดำที่หยิ่งยโสมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบมา ฉันใช้เวลาสองปีในการทำให้มันเชื่อใจ มันให้ฉันเข้าใกล้และสัมผัสได้ครั้งสองครั้ง คนอื่น ๆ ไอริสไม่สนใจเลย!”

หนวนหน่วนไม่ได้สังเกตว่าไคน์พูดอะไร เพราะเธอฟังไม่เข้าใจเลย

สายตาของเธอจับจ้องไปที่ลำตัวสง่างามของเสือดาวดำ

ไอริสได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี ร่างกายสูงใหญ่กำยำ ริ้วลายบนร่างกายเรียบตึง ไม่มีไขมันส่วนเกิน กล้ามเนื้อทุกมัดในร่างกายดูเหมือนจะแฝงไว้ด้วยพละพลังที่แข็งแกร่ง นัยน์ตามีความจองหองและมั่นใจในตัวเองของสัตว์ร้าย

ถ้ามันอยู่ในป่าตอนนี้ จะต้องครอบครองพื้นที่กว้างขวาง กลายเป็นราชาแห่งดินแดนแน่นอน

หนวนหน่วนขอให้ญาติผู้พี่วางเธอลงด้วยน้ำเสียงเด็กน้อย จากนั้นเดินกลับไปที่ตาข่ายป้องกันอย่างระมัดระวัง ก่อนจะย่อตัวลง นั่งไม่ไกลจากไอริสอย่างเงียบ ๆ

ดวงตาคู่นั้นสะอาดใสแวววาวจับจ้องเสือดาวดำไอริสด้วยความอยากรู้อยากเห็นเปล่งแสงระยิบระยับ อยากเข้าใกล้แต่ก็ไม่กล้า เหมือนลูกแมวตัวน้อยน่ารักที่ค่อย ๆ ยื่นกรงเล็บออกมาข้างหน้าอย่างระมัดระวังเพื่อหยั่งเชิง

ไอริสย่อมสังเกตเห็นเด็กน้อยตัวขาวนวลนุ่ม ดูหัวอ่อนไม่เป็นพิษเป็นภัยเหมือนพวกลูกสัตว์แรกเกิดเหล่านั้น

จมูกสีดำมืดของเสือดาวดำกระตุก ได้กลิ่นลมหายใจที่มาจากเด็กน้อยอย่างชัดเจน

มันสะอาดอบอุ่น แถมยังแฝงกลิ่นหอมสดชื่นตามธรรมชาติ เป็นกลิ่นที่สัตว์ต่าง ๆ ชื่นชอบ

อีกอย่างเด็กน้อยไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายสัตว์เลย

ไอริสเลียกรงเล็บ ชำเลืองมองมนุษย์ตัวน้อยด้วยดวงตาลุ่มลึกสีเขียวมรกตดุจหยกอย่างครุ่นคิด จากนั้นจึงเดินเข้าไปอย่างเฉื่อยชา

“สวัสดี ฉันชื่อหนวนหน่วน”

เมื่อเห็นเสือดาวดำไอริสเดินเข้ามา หนวนหน่วนก็ไม่กลัวเลย ตรงกันข้ามกลับยิ้มอย่างใสซื่อละมุนละไม เธอแนะนำตัวเองอย่างอ่อนโยน

ไอริสเดินไปที่ตาข่ายป้องกันข้างหน้าเธอแล้วนั่งลง ดวงตาสัตว์ป่าสีเขียวมรกตจับจ้องไปที่คนกลุ่มเล็ก ๆ โดยไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ

หนวนหน่วนเอียงศีรษะน้อย ๆ ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่ามันคือเสือดาวต่างถิ่น ดูเหมือนจะไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูด

หลังจากคิดทบทวนแล้ว เธอก็แนะนำตัวเองเป็นภาษารัสเซียด้วยน้ำเสียงจริงจังและนุ่มนวล

แค่แนะนำตัวสั้น ๆ เป็นภาษารัสเซียตัวเธอสามารถทำได้ เพราะได้ศึกษาประโยคนี้อย่างจริงจังตั้งแต่เธอมาถึงที่นี่

ไคน์ที่กำลังพูดคุยอยู่กับไป๋โม่ซูและคนอื่น ๆ ได้ยินประโยคแนะนำตัวเองอย่างนุ่มนวล พอได้เห็นหนวนหน่วนตัวน้อยผู้อ่อนโยนก็ต้องยอมรับว่าเขาเองก็อยากมีลูกสาวเหมือนกัน

แน่นอนถ้าสวยและน่ารักเหมือนน้องสาวของหมอไป๋ละก็…

เขามองหนวนหน่วนแล้วมองเสือดาวดำอีกครั้ง อดกล่าวเตือนไม่ได้ “ไอริสค่อนข้างจองหองและฉลาดเฉลียว มันจะไม่สนใจคนอื่น”

จากนั้นเขาก็รู้สึกได้ว่าอะไรคือการถูกตบหน้าโดยไม่ทันตั้งตัวเหมือนพายุทอร์นาโด

ไอริสเอาอุ้งเท้าจับตาข่ายป้องกัน แล้วยื่นให้เด็กน้อยอย่างสุขุม!!

ไคน์ซวนเซจนเกือบพาร่างสูงใหญ่ของตัวเองล้มลง

“เป็นไปได้ยังไง!!!”

ดวงตาของเขาเบิกกว้าง

พระเจ้า ไม่นึกเลยว่าไอริสจะยื่นอุ้งเท้าของตัวเองออกมาตรงหน้าเด็กคนนั้น!

หนวนหน่วนได้ยินน้ำเสียงอุทานด้วยความตกใจของเขาก็เงยหน้าขึ้นมองไคน์

“หนูขอลูบไอริสได้ไหมคะ?”

หนวนหน่วนถามอย่างสุภาพและระมัดระวัง

ไป๋โม่ซูช่วยเขาแปลอยู่ข้าง ๆ

ในที่สุดไคน์ก็ได้สติกลับมา จากนั้นจึงพยักหน้าตอบกลับเป็นภาษารัสเซีย แต่สายตาที่เขามองเด็กหญิงตัวน้อยนั้นดูค่อนข้างซับซ้อน

หลังจากไป๋โม่ซูแปลคำพูดของไคน์ให้หนวนหน่วนฟังแล้ว เด็กหญิงตัวน้อยก็ยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อได้ยินคำตอบว่าได้ จากนั้นก็ค่อย ๆ วางมือน้อยขาวเนียนลงบนอุ้งเท้าสีดำขนปุยที่ใหญ่กว่ามือของเธอหลายเท่าท่ามกลางสายตาตื่นเต้นของทุกคน

ไอริสไม่หลบหลีก แถมยังคว้าฝ่ามือไว้ในขณะที่มือน้อยของหนวนหน่วนวางลงบนอุ้งเล็บของมัน ไม่มีท่าทีจะทำร้ายเธอเลย

ร่างกายที่ตึงเครียดของไป๋โม่ซูและเหลียงฉือผ่อนคลายลงเล็กน้อย

ไป๋โม่ฮัวมั่นใจในตัวญาติผู้น้องของเขามาโดยตลอด ไม่เคยคิดว่าเสือดาวดำจะทำร้ายน้องสาวที่น่ารักของเขาเลย

หนวนหน่วนนั่งอยู่ตรงหน้าเสือดาวดำโดยมีตาข่ายป้องกันกั้นไว้ เธอตัวเล็กนิดเดียว แต่ในเวลานี้เมื่ออุ้งมืออุ้งเท้าของมนุษย์และเสือดาวดำวางอยู่ด้วยกัน มันดูกลมกลืนกันอย่างบอกไม่ถูก

สิ่งที่ไคน์อิจฉายิ่งกว่านี้ก็คือ ไอริสยังเอาหัวเข้ามาใกล้เอง ให้หนวนหน่วนสัมผัสเส้นขนนุ่มลื่นของมันอย่างอ่อนโยนไม่เป็นพิษเป็นภัย

สัมผัสอันหนานุ่มมันสุดยอดจริง ๆ หนวนหน่วนลูบขนบนตัวไอริสพลางกระซิบกระซาบกับมันด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

แน่นอนว่าเธอไม่สามารถพูดภาษารัสเซียได้ แต่เธอพูดภาษาจีนแน่นอน โดยไม่สนใจว่าเสือดาวดำจะเข้าใจหรือไม่

ไคน์มองพวกเขาอย่างอิจฉาและลังเลอยู่ข้าง ๆ

“ฉันไม่เคยเห็นไอริสปฏิบัติต่อใครดีขนาดนี้มาก่อน ถ้าไม่ได้เกิดขึ้นต่อหน้าฉัน ฉันไม่มีทางเชื่อแน่นอน”

“เมื่อก่อนไอริสไม่เคยสนใจใคร พูดขึ้นมาวันนี้ก็น่าแปลก ทำไมไอริสถึงวิ่งออกมาได้ เมื่อก่อนถ้าไม่ใช่ฉัน เวลาคนอื่นมามันจะหลบซ่อนตัวอยู่ไกล ๆ ฉันไม่ได้จะบอกว่าไอริสกลัวคนหรอก มันเป็นเจ้าป่า จะกลัวได้ยังไง มันแค่ไม่ชอบมนุษย์คนอื่นนอกจากฉัน…”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ไคน์ก็นิ่งไป “เอาละ ตอนนี้เราอาจต้องเพิ่มเจ้าตัวเล็กเข้าไปด้วยแล้ว”

ไคน์รู้สึกเจ็บแปลบภายในใจ เขาเลี้ยงดูไอริสมาเป็นเวลานาน ต้องใช้ความอดทนอย่างมากเพื่อทำให้ไอริสยอมรับสัมผัสจากเขา ก่อนหน้านี้เขายังโอ้อวดต่อหน้าหมอไป๋อยู่เลยว่าเขาเป็นคนเดียวที่สัมผัสไอริสได้

ใครจะไปรู้ว่าไอริสจะชื่นชอบเด็กหญิงตัวน้อย

นี่เพื่อน นายตบหน้าฉันเหรอ!

แต่เขาจะทำอะไรได้? ถึงแบบนี้เขาก็ยังชอบไอริสอยู่ดี

สำหรับเด็กหญิงตัวน้อยที่ไอริสชอบ เธอเป็นทั้งน้องสาวคนโปรดของหมอไป๋และเป็นมนุษย์ที่ไอริสชอบอีกด้วย แล้วตนจะมีเหตุผลใดที่จะไม่ชอบเธอ

ไป๋โม่ฮัวเคยชินจนเห็นเป็นเรื่องธรรมดาเลยเริ่มโอ้อวดน้องสาวของตัวเอง

“น้องสาวของฉันเป็นคนที่รักสัตว์มาก เธอมีฟาร์มเป็นของตัวเอง เลี้ยงสัตว์ตัวเล็ก ๆ อยู่หลายตัว ไคน์ คุณรู้ไหม? สัตว์ตัวเล็ก ๆ ที่น้องสาวของฉันเลี้ยงนั้นแตกต่างจากของคนอื่น พวกมันสามารถวิ่งไปอึที่ห้องน้ำเองได้ อ่านหนังสือกับน้องสาวของฉัน ทุกครั้งที่น้องสาวของฉันพาพวกมันออกไปเล่นข้างนอก พวกมันจะลู่หางอยู่ข้างหลังเธออย่างเชื่อฟัง…”

ไป๋โม่ฮัวพูดจาโอ้อวดน้องสาวของตัวเองเก่งพอสมควร แต่ท่าทางที่เขาพูด คนที่ไม่รู้จักจะคิดว่าคนที่ได้รับความนิยมจากสัตว์เป็นตัวเขาเองเสียมากกว่า

โชคดีที่หนวนหน่วนไม่เข้าใจภาษารัสเซียที่ไป๋โม่ฮัวพูด ไม่อย่างนั้นตอนนี้คงเขินแล้วเขินอีก

ได้รับคำชมขนาดนี้ หนังหน้าเธอก็ไม่ได้หนาขนาดนั้น

ไคน์ฟังด้วยความสนใจ ตอนแรกเขายังคิดว่าหนวนหน่วนเลี้ยงหมาแมวทั่วไป ก็ไม่น่าแปลกใจที่สามารถไปห้องน้ำและอ่านหนังสือกับเจ้าของอย่างสงบนิ่ง แต่เมื่อรู้ว่าเขากำลังพูดถึงหงส์น้อยและสัตว์ปีกที่ยังไม่ผลัดขน เขาก็อ้าปากค้างอย่างตกตะลึง

แม้แต่อีวานที่อยู่ข้าง ๆ ยังรู้สึกเหลือเชื่อ เป็นภาพที่ไม่อาจจินตนาการได้เลย

สุดท้ายเพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งที่ตนพูดนั้นไม่ใช่เรื่องโกหก ไป๋โม่ฮัวจึงโชว์คลิปวิดีโอและภาพถ่ายที่ถ่ายด้วยโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา จากนั้นจึงโอ้อวดน้องสาวของตัวเองต่อไปอย่างภาคภูมิใจ

หมอนี่พูดเก่งจริง ๆ

ไป๋โม่ซู “…”

ปกติทำไมไม่เห็นนายพูดจาเก่งแบบนี้เลย?