ฉันมีพี่ชาย 7 คน - บทที่ 140 เว็บบอร์ดโรงเรียน

บทที่ 140 เว็บบอร์ดโรงเรียน

แม้แต่ครูภาษาอังกฤษเองก็เอากระดาษคำตอบของกู้หมิงหลี่ขึ้นมาชื่นชมไม่ต่างกัน แต่การตอบสนองของนักเรียนที่ได้รับคำชื่นชมกลับมีทีท่ามึนงงแทน

ถังเล่อแตะไหล่กู้หมิงหลี่อย่างตื่นเต้น

“ลูกพี่กู้สุดยอดมาก ฉันอ่านเรียงความแล้ว รู้สึกเลยว่าน้องสาวของเราน่ารักอย่าบอกใคร”

กู้หมิงหลี่ส่งสายตาอาฆาตตอบกลับไป “นายพูดว่าน้องใครนะ”

ไม่กี่วินาทีต่อมา ถังเล่อก็ถูกไล่เตะไปทั่วห้องจนต้องร้องขอความช่วยเหลือเสียงดังลั่น

“ลูกพี่กู้ ฉันขอโทษ ฉันพูดผิด เป็นน้องสาวของนาย ของนายคนเดียว ไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันไม่กล้าหือกับนายหรอก โอ๊ย ช่วยด้วยยย”

ลู่สิงจื่อเก็บของเข้ากระเป๋านักเรียนอย่างใจเย็น วันนี้เป็นวันศุกร์ และคาบเรียนสุดท้ายยังเป็นวิชาพละ เรียนเสร็จก็กลับบ้านได้ทันที

เมื่อนึกถึงเรื่องที่คุยกับน้องสาวเมื่อคืน กู้หมิงหลี่ก็พยายามรีบเก็บกระเป๋าอย่างรวดเร็ว

ก่อนออกจากชั้นเรียนห้อง 4 ครูประจำชั้นของกู้หมิงหลี่ก็ประกาศว่า

“อีกสองอาทิตย์โรงเรียนจะจัดงานกีฬาสีของโรงเรียน ใช้เวลาสามวัน คณะกรรมการจะส่งใบลงทะเบียนให้ทุกคน ตั้งใจลงชื่อด้วยนะ เป็นกีฬาสีครั้งสุดท้ายของมัธยมปลายแล้ว อย่าเอาแต่อู้ล่ะ ต้องเข้าร่วมกิจกรรมไว้เยอะ ๆ ตอนที่ยังมีโอกาส เข้าใจไหม”

นักเรียนทั้งชั้นต่างส่งเสียงด้วยความดีใจเมื่อรู้ว่ากีฬาสีจะมาถึงแล้ว แต่พวกเขาไม่ได้สนใจจะลงสมัครกิจกรรมอะไรสักนิด

ตอนนี้พวกคณะกรรมการจัดงานคงปวดหัวรอกันแล้ว

ในตอนนั้นเองที่กู้หมิงหลี่ยกมือขึ้น “เหล่าลั่ว ผมพาครอบครัวมาด้วยได้ไหม”

ครูประจำชั้น : เห็นแก่ที่ผลการเรียนดีขึ้นจากที่โหล่หรอกนะ

“ได้สิ แต่อย่าสร้างความวุ่นวายนะ”

ดวงตาของกู้หมิงหลี่เป็นประกายขึ้นมาชั่วขณะ เขาพยักหน้าหงึกหงักอย่างเชื่อฟัง

หลังเลิกเรียนในช่วงเย็น ทันทีที่ออกมาจากประตูโรงเรียน เขาก็เห็นว่ารถของพี่ใหญ่จอดรออยู่แล้ว ทั้งยังมีหัวกลม ๆ เต็มไปด้วยกลุ่มผมนุ่มนิ่มของน้องสาวโผล่ออกมาด้วย

“พี่สี่” หนวนหน่วนส่งสายตาดีใจมาหาพลางโบกมือหยอย ๆ มาให้ ซ้ำยังเรียกหาพี่ชายเสียงใส

ไม่รู้ว่าหนวนหน่วนคิดไปเองไหม แต่เด็กน้อยรู้สึกว่าระหว่างที่เรียกหาพี่สี่ มีสายตาของนักเรียนหลายคู่จับจ้องมาทางนี้

ขาสั้น ๆ เล็ก ๆ ก้าวไปข้างหน้าอย่างลังเล หรือจะถอยดีนะ

กู้หมิงหลี่มองน้องสาวตัวน้อยที่ลงจากรถด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ในตอนนั้นริมฝีปากของเขาก็โค้งขึ้น เด็กหนุ่มสอดมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋ากางเกงอย่างเท่ ๆ ส่วนอีกข้างก็กวักมือเรียกน้องสาว

หนวนหน่วนลืมสนใจสายตาของคนแปลกหน้าเหล่านั้นแล้วรีบวิ่งตรงไปหากู้หมิงหลี่ด้วยสองเท้าเล็ก ๆ เด็กหญิงเงยใบหน้าบอบบางขึ้นมองพี่สี่ของเธอพร้อมดวงตาที่เป็นประกายวิบวับเหมือนมีดวงดาวเรียงร้อยอยู่ในนั้น

“พี่สี่ขา”

กู้หมิงหลี่โยนกระเป๋านักเรียนไปที่ถังเล่อที่ยืนอยู่ จากนั้นก็ก้มลงอุ้มน้องสาวตัวน้อยขึ้นมาอย่างอ่อนโยน

“คิดถึงพี่สี่ไหม”

หนวนหน่วนรีบพยักหน้าอย่างจริงจัง เสียงหวานนุ่มนวลของน้องน้อยที่เอ่ยตอบรับชวนให้ใจอ่อนยวบ

“คิดถึงสิคะ หนูคิดถึงพี่สี่มากเลย”

ด้วยความเอ็นดู กู้หมิงหลี่จึงยกมือขึ้นมาลูบหัวกลม ๆ ของน้องน้อยแล้วอุ้มเธอเดินจากไป

นักเรียนห้อง 4 เริ่มออกมารวมตัวกันดูอยู่สองสามคน

“น้องสาวของกู้หมิงหลี่น่ารักมากจริง ๆ ด้วยแฮะ”

“ไม่น่าล่ะ เขาถึงเขียนเรียงความได้ดีขนาดนั้น ถ้าฉันมีน้องสาวน่ารักขนาดนั้นก็คงเขียนออกมาได้เหมือนกัน”

“น่ารักมาก ตอนนั้นที่กู้หมิงหลี่พาน้องมาดูหนัง ฉันละเสียดายที่ห้องมืดไปหน่อย ไม่งั้นคงเห็นชัด ๆ แล้วว่าหน้าตาเธอเป็นยังไง เห็นตอนนี้แล้วก็รู้สึกว่าน่ารักมากจริง ๆ”

“อย่างกับตุ๊กตาเด็กผู้หญิงแน่ะ แต่จริง ๆ น่ารักกว่าตุ๊กตาพวกนั้นอีกนะ”

“ฉันเองก็อยากได้น้องสาวน่ารัก ๆ แบบนี้บ้าง เธอยังเอาของกินมาให้กู้หมิงหลี่อีกต่างหาก น่าอิจฉาชะมัด”

มีคนแอบถ่ายรูปกู้หมิงหลี่ที่กำลังอุ้มน้องสาวตัวเล็กของเขาแล้วโพสต์ขึ้นเว็บบอร์ดโรงเรียนด้วย

‘น้องสาวของจอมอันธพาลประจำโรงเรียนเรา พี่น้องหน้าตาดีทั้งคู่ก็ถูกแล้วสินะ’

นอกจากนี้ยังมีคนมาคอมเมนต์อย่างตื่นเต้นมากมาย

[น่าจะครั้งแรกหรือเปล่าที่ฉันได้เห็นกู้หมิงหลี่ยิ้มอ่อนโยนแบบนี้]

[ถ้ายิ้มแบบนี้บ่อย ๆ สาว ๆ คงมาสารภาพรักเยอะแยะไปนานแล้ว ไม่โสดมาจนป่านนี้หรอก]

[คนอย่างกู้หมิงหลี่ยิ้มแบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอเนี่ย นี่เขาไม่ได้เป็นพวกอันธพาลไม่สนหน้าไหนเหรอ]

[น้องคนนั้นน่ารักจัง อยากมีน้องแบบนี้บ้าง]

[เธอต้องเห็นว่าเขาเขียนเรียงความถึงน้องสาวได้ดีแค่ไหน ถึงขั้นได้รับคำชมจากครูภาษาจีนเลยนะ เราอยากจะเอาให้ทุกคนได้อ่านด้วยจริง ๆ]

[เป็นการเขียนแบบง่าย ๆ ไม่อวยเกินจริง แต่อ่านออกมาแต่ละบรรทัดก็รู้ได้เลยว่าน้องสาวของเขาน่ารักแค่ไหน ฉันละอยากจะไปขอน้องจากแม่สักคน แต่คิด ๆ ดูก็ไม่ไหว ประเทศเรามีคนตั้งหลายล้าน แถมส่วนใหญ่ยังยากจนอีก เดี๋ยวจะอดตายเอาเปล่า ๆ]

[ล้านอะไรนะ?]

[หัวมั้ง พอพ่อเห็นว่ามีน้องเกิดมาอีกก็ทึ้งหัวตัวเองจนได้ล้านต่อไป เพราะต้องเสียเงินเยอะมาก (ขำ.jpg)]

[กลับเข้าเรื่อง อยากอ่านเรียงความของพ่อหนุ่มอันธพาลชะมัด (สวย.jpg)]

[คิดเหมือนกันเลย พี่ชายน้องสาว หน้าตาดีมากทั้งคู่ อึ้งไปเลย]

[กู้หมิงหลี่เป็นอันธพาลที่กำลังคลั่งรักน้องสาวตัวเองเอามาก ๆ หอพักของฉันอยู่ข้าง ๆ กับหอของเขา ตอนนี้ได้ยินว่ากู้หมิงหลี่ตั้งใจเรียนขึ้นมาซะอย่างนั้น น่าสนใจว่าทำไมกันนะ]

[รีบมาต่อเร็ว ๆ ตั้งหม้อรอต้มเผือกแล้วจ้า]

[นั่งรอข้างเตา]

[เพราะน้องสาวเขาหรือเปล่านะ]

[ฉันอยู่ชั้น 11 คนที่อยู่ชั้นบนบอกว่าเพราะน้องสาวของเขา ฉันไปหาอะไรทำที่หอของพวกเขามา เลยบังเอิญไปเห็นมือถือของกู้หมิงหลี่ตั้งอยู่หน้าโต๊ะอ่านหนังสือ ได้ยินถังเล่อพูดว่าเขากำลังวิดีโอคอลกับน้องสาวอยู่ กู้หมิงหลี่กำลังอ่านหนังสือแถมยังท่องบทกลอนกับน้องสาวอยู่จริง ๆ ตอนนั้นทุกคนช็อกกันหมด ไม่คิดว่าจะได้เห็นอะไรแบบนั้นเลย]

[โอ้โห งั้นก็พี่ชายที่แสนดีน่ะสิ ฉันอยากรู้มากกว่าว่าอันธพาลอย่างเขาน่ะเหรอจะหัวเราะอย่างมีความสุขแถมยังวิดีโอคอลกับน้องสาวแบบนั้น ตลกเกินไปเปล่า]

[ให้ตายเถอะ นึกภาพตามแล้วออกจะงี่เง่าไปหน่อยไหม]

[ฉันรู้เรื่องนี้นะ ฉันได้ยินถังเล่อกับพวกคนอื่นบ่นมา เหมือนน้องสาวของเขาจะเอาหนังสือเรียนมาถามพี่ชายทุกวัน เพราะกลัวเสียหน้าต่อหน้าน้องสาว กู้หมิงหลี่เลยตั้งใจเรียนขึ้น เห็นเขาท่องศัพท์ตอนวิ่งจ็อกกิงทุกเช้าด้วย น้องสาวเขาจะถามพวกบทกลอนจีนน่ะ ฉันได้ยินมาอีกว่าแค่ได้คำชมจากน้องสาว เขาก็ยอมทำได้หมดแม้กระทั่งตั้งใจเรียนอย่างที่เห็น]

[….]

[ฉันไปรู้มาว่าคะแนนของกู้หมิงหลี่ตอนสอบครั้งนี้เพิ่มขึ้นอย่างน่าตกใจอีกต่างหาก]

[ว่าแล้วเชียว ที่ฉันเรียนไม่เก่งก็เพราะไม่มีน้องสาวแบบเขาสินะ]

…..

แม้ว่าโรงเรียนจะเลิกแล้ว แต่ความขี้เมาท์ของบรรดานักเรียนยังคงดำเนินต่อไปไม่หยุด โดยเฉพาะเรื่องของกู้หมิงหลี่ ชายผู้เป็นคนเด่นคนดังของโรงเรียน

และเมื่อเข้ามาในรถ น้องสาวตัวน้อยก็เริ่มรื้อหาผลสอบจากกระเป๋าของพี่ชาย

เพราะเธอสนใจเรื่องการเรียนของพี่ชายมาก พี่สี่เป็นคนบอกเธอเองก่อนหน้านี้ว่าเขากำลังจะมีสอบ เธอจึงคอยเตือนกู้หมิงหลี่เมื่อคืนนี้ว่าอย่าลืมเอาผลสอบมาให้ดูด้วยนะ

กู้หมิงหลี่เหมือนกำลังมองไปทางอื่นอย่างไม่ได้ใส่ใจ แต่ความจริงในใจของเขาตึงเครียด เขาแอบให้ความสนใจกับหนวนหน่วนอยู่ตลอดเวลา

น้องสาวของเขาค่อย ๆ หยิบกระดาษคำตอบวิชาภาษาจีนออกมาแล้วมองไปที่กากบาทสีแดงบนนั้น เป็นครั้งแรกที่เขาเกลียดตัวเองที่ไม่ได้ตั้งใจตอบคำถามอย่างจริงจังและตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้ ได้ผลลัพธ์ที่ไม่ดีแบบนี้ น้องสาวจะผิดหวังหรือเปล่านะ

“ว้าว พี่สี่ สอบได้ตั้ง 61 คะแนนแน่ะ”

และแล้วความผิดหวังและความกลัวในใจก็หายวับไปเพราะท่าทางดีใจสุดน่ารักของน้องสาวข้างกาย

ใจกู้หมิงหลี่เจ็บไปหมดแล้ว