ฉันจะเป็นนางร้ายที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ - ตอนที่ 6: กำลังฝึกเป็นไซตามะค่ะ!(4)

  วันนี้ฉันตื่นแต่เช้าเลย

 สงสัยจังว่าทำไมถึงนอนดึกขนาดนั้นจนถึงตอนนี้

 ฉันดูนาฬิกาแล้วยังมีเวลาเหลืออีก 30 นาที ก่อนที่โรเซตต้าจะมาปลุกเธอ

 พวกพี่ๆคงจะตื่นแต่เช้าตรู่และซ้อมดาบอยู่สินะ

 ฉันก็แพ้ไม่ได้เหมือนกัน

 ฉันคิดว่าจะลุกจากเตียงแล้วเริ่มออกกำลังกาย แต่… มันเจ็บ

 เมื่อวานออกกำลังกายอย่างกระทันหัน ตอนนี้เลยปวดกล้ามเนื้อเลย

 ท้องของฉันไม่เป็นไร แต่แขนของฉันเจ็บเหมือนมีไฟฟ้ากำลังไหลอยู่เลย

 ฉันคิดว่าฉันน่าจะยังออกกำลังกายได้อยู่

 โอ้ พอได้ลองทำแล้วรู้สึกสดชื่น ซิทอัพ 100 ครั้งนี้มันค่อนข้างยากนะ

 ซิทอัพ 100 ครั้งต่อวันหรือเปล่านะ?เป็นไปไม่ได้หรอก ปกติมันเป็นไปไม่ได้

 แต่ฉันซิทอัพเหมือนเมื่อวานนี้ เผื่อว่าฉันอาจวิดพื้นไหวก็ได้…

 …เรียบร้อยแล้วเจ็บแขนแต่ทำไปแล้วค่ะเมื่อวานนี้ล้มไปครั้งนึงแล้ว

 ฉันโตเร็วมากเลยว่ามั้ย?

 อลิเซียไม่ได้เป็นคนที่สุดยอดขนาดนั้นหรอก…? ถ้าเธอทำได้…

 สงสัยจังว่าทำไมถึงเป็นเด็กที่ทำอะไรไม่ได้เลยในเกม

 เพราะว่าโตมากับการถูกตามใจสินะ

 นั่นหมายความว่าถ้าฉันจะเพิ่มทักษะตอนนี้ ฉันจะกลายเป็นนางร้ายมากกว่าอลิเซียในเกม

 วู้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

 ยังไม่ถึง 10 นาทีสินะอีก 2 เซ็ตน่าจะได้นะ

 ฉันตั้งสติแล้วก็เริ่มออกกำลังกาย

 

 รวมแล้ว 3 เซ็ตใน 10 นาทีนั้นยาก

 ฉันคิดว่าจะยืนไม่ไหวไปอีกสักพักแต่ฉันก็ดีใจที่ได้ทำไปแล้ว

 ก๊อก ก๊อก ฉันได้ยินเสียงเคาะประตู

 “คุณหนูอลิเซีย”

 เหมือนโรเซตต้าจะปลุกฉัน

 อย่างแรกเลย คือตอนนี้ฉันมีกลิ่นเหงื่อ หายใจไม่ออก และ…

 นางร้ายที่แท้จริงไม่สามารถให้เห็นสภาพที่น่าเกลียดเช่นนี้ได้

 ถ้าเข้ามาตอนนี้คงจะลำบากมาก

 “ฉันตื่นอยู่ ไม่ต้องปลุกก็ได้”

 ฉันตกใจก็เลยพูดแบบนั้น

 ได้ยินเสียงฝีเท้าที่โรเซตต้าจากไปหลังจากผ่านไปหลายสิบวินาที

 สงสัยว่าทำไมถึงอยู่หน้าประตูสักพักไม่ทราบว่าตกใจที่ฉันตื่นแต่เช้าหรือเปล่าอืม อีกสักพักคงจะชินไปเอง

 

 ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าและมุ่งหน้าไปห้องสมุด

 วันนี้ฉันก็เห็นพวกพี่ๆซ้อมดาบที่ลานบ้าน

 โอ้ ยิ่งเห็นก็ยิ่งอยากทำมากขึ้นเท่านั้นแต่ก่อนอื่นต้องเพิ่มพละกำลังพื้นฐานก่อน

 ถึงแม้จะมีความขัดแย้งแบบนั้นอยู่ในใจ แต่ฉันก็ต้องอดทนไว้

 ดวงตาสีม่วงของพี่ๆสะท้อนแสงแดด สวยมากเลย

 พี่ๆทั้งสามคนมีดวงตาสีม่วงเหมือนพ่อ มีเพียงฉันเท่านั้นที่มีดวงตาสีทอง

 ตาสีม่วงแย่กว่าตาสีทองอีก รู้สึกได้เลยใช่มั้ย?อิจฉาขึ้นมาหน่อยอ่ะ

 แต่สิ่งที่สำคัญก็คือสิ่งที่อยู่ข้างในสีของดวงตาไม่สำคัญหรอก

 ฉันบอกตัวเองอย่างนั้นและมุ่งหน้าไปยังห้องสมุด

 ฉันหาหนังสืออีกครึ่งชั่วโมง ในที่ๆต่างจากเมื่อวาน

 อย่างไรก็ตาม ไม่มีเจอหนังสือเวทมนตร์แห่งความมืดเลย

 ไม่คิดเลยว่าจะหายากอย่างงี้ แต่ฉันไม่เคยจินตนาการว่ามันจะยากขนาดนี้เหมือนกัน

 ฉันเดาว่านั่นหมายความว่าฉันจะหาพวกเขาไม่เจอ ถ้าไม่มีความมุ่งมั่นและความตั้งใจที่เหมาะสม

 วันนี้ฉันเลยจะอ่านหนังสือเกี่ยวกับสัตว์ค่ะ

 

 พอทำอย่างงี้ทุกวันแบบนี้ไปเรื่อยๆ หนึ่งสัปดาห์ก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

 มีข่าวลือว่าฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและหายไปที่ไหนสักแห่งและดูเหมือนว่าจะได้รับคำแนะนำให้เรียกหมอมาตรวจเพราะว่าจะฉันบ้าไปแล้ว

 ขอโทษนะฉันยังแข็งแรงและปกติดีอยู่

 แต่ไม่มีใครคิดว่าฉันจะขังตัวเองอยู่ในห้องสมุด

 พ่อถามตลอดว่ามื้อเย็นไปไหน แต่ไม่สามารถบอกความจริงได้ ฉันเลยยิ้มและพูดโกหกออกไป

 ท่าทางเหมือนนางร้าย ที่แอบทำอะไรลับหลังใช่มั้ยล่ะ?

 ถ้าทำสิ่งนั้นตอนอายุ 7 ขวบ อนาคตจะต้องเลวร้ายอย่างแน่นอน

 ฉันคิดว่าฉันเติบโตอย่างก้าวกระโดดในสัปดาห์ที่ผ่านมาแน่นอนว่าไม่สูงขึ้นเลย

 อ่านหนังสือได้สิบเล่มภายในหนึ่งชั่วโมงฉันอ่านหนังสือวันละประมาณ 10 ชั่วโมง ดังนั้นวันละ 100 เล่ม

 พูดตามตรงว่าฉันเองก็คิดว่าน่าขยะแขยงเหมือนกันแต่ทำไมถึงอ่านออกล่ะ

 สมองฉันมีความสามารถในการประมวลผลสูงรึเปล่า

 และฉันแข็งแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่มองจากภายนอกตอนนี้ฉันก็ดูไม่มีกล้ามเนื้อเลย แต่ฉันสามารถซิทอัพหน้าท้องได้ 500 ครั้ง และวิดพื้นได้ 300 ครั้ง

 แปลกดี, ไม่รู้เหตุผลเลยสักนิด

 นอกจากนี้ฉันยังสามารถบิดตัว ตีลังกาและถ้ากลางอากาศได้ทุกรูปแบบ…

 ความสามารถด้านร่างกายของฉัน ไม่เกินไปหน่อยหรอ?

 หรือในโลกที่ใช้เวทมนตร์ได้ อาจจะเป็นเรื่องธรรมชาติก็ได้

 ฉันลุกขึ้นจากเตียงและเปลี่ยนเสื้อผ้าและมุ่งหน้าไปยังสวน