จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี - ตอนที่ 91 นายจะเอากระโถนไหม

บทที่91 นายจะเอากระโถนไหม

"ฉัน พ่อแก ฉันอยากอัดแก แกมีปัญหาอะไรไหม?"

โล่เฉินโต้กลับ

เขาอยากขำกลิ้งจริงๆ ทุกๆคนต่างก็มาอวดดีต่อหน้าเขา

สังคมนี้มันเป็นอะไรไปกันแน่?

ลูกคนรวยโง่ขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่ได้รับการศึกษาตั้งแต่เด็กหรือว่าเห็นเขาน่าแกล้ง หลิงสุ่ยตระกูลป๋าย ตระกูลป๋ายหลิงสุ่ยอะไรนั้น บ้าเอ้ย!

โลกเงียบไปชั่วขณะ และไม่มีใครคิดว่าโล่เฉินจะกล้าตอบแบบนั้น

ไม่กลัวตายเหรอ?

แสงเย็นวาบในดวงตาของป๋ายอู๋จี้ ใบหน้าของเขานิ่งและเขายิ้มเบาๆ:"ไม่เลว กล้าหาญมาก ขืนปากไวไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ตลอดหลายปีที่ผ่านมา สิ่งที่ฉันต้องการ ยังไม่เคยไม่ได้เลย"

"นั่นเป็นเพราะนายยังไม่ได้เจอฉัน"

"งั้นเหรอ?"ป๋ายอู๋จี้เบ้ปาก และมองไปที่เจ้าของร้าน:"มัวทำอะไรอยู่ รูดบัตรสิ ไม่จำเป็นต้องเสียเวลา"

"ก็แค่มีเยอะกว่า300,000 เอาแบบนี้แล้วกัน ฉันจะจ่ายหนึ่งล้าน"โล่เฉินเพิ่มราคา

ป๋ายอู๋จี้เยาะเย้ย:"นายมีเงินเหรอ? ไม่มีเงินอย่ามาพูดมั่วๆ"

"ใครบอกว่าฉันไม่มีเงิน"

กำลังจะหยิบบัตรธนาคาร เสี้ยงฉ่ายเอ่อก็รีบเดิน มาหาโล่เฉิน และยื่นบัตรผ่านธนาคารให้:"เจ้าของร้าน หนึ่งล้าน.รูดบัตร"

"เอ่อนี่..…."

เจ้าของร้านกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

คนรอบข้างพากันหัวเราะและชี้

"ก็คิดว่าตัวเองรวยจริงๆ ไม่นึกเลยว่าสุดท้ายก็แค่เกาะผู้หญิงกิน"

"มันทำให้พวกผู้ชายแย่งเราอับอายจริงๆ"

"สาวน้อย อย่าโง่เลย เขาเป็นเพียงคนไร้ค่า ไม่คุ้มค่า ผมว่าคุณควรพิจารณาคุณชายป๋าย คุณชายป๋ายเป็นมังกรที่แท้จริงในหมู่ผู้คน"

เมื่อเผชิญกับคำพูดเยาะเย้ย เสี้ยงฉ่ายเอ่อเพิกเฉยโดยสิ้นเชิง

ป๋ายอู๋จี้รู้สึกร้อนรนด้วยความหึงหวง มองไปที่เสี้ยงฉ่ายเอ๋อและพูดเบาๆว่า:"คนสวย นี่เป็นเรื่องระหว่างพวกเราผู้ชาย หวังว่าคุณจะไม่ยุ่ง"

"เรื่องของผู้ชายของฉันก็คือเรื่องของฉัน เงินของฉันก็คือเงินของเขา มีปัญหาเหรอ"เสี้ยงฉ่ายเอ่อตอบอย่างเย็นชา

ประโยคเดียว ทำให้ป๋ายอู๋จี้ทำไรไม่ได้อีก

คนรอบข้างก็หายใจแรง

"พี่สาว"เสี้ยงเหยาเหยาเบิกตากว้าง ตกใจมากๆ

อันที่จริง เธอเข้าใจสุดๆ ในใจพี่สาวคนนี้ของตนหยิ่งกว่าเธอมาก

ในฐานะที่เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลเสี้ยง ถึงวัยต้องแต่งงานแล้ว และมีหนุ่มหล่อหลายคนมาขอแต่งงาน รวมถึงยอดชายทั้งสามแห่งจีนหลิง คุณชายใหญ่ตระกูลโล่และคุณชายอีกคน

แต่แล้ว ทั้งหมดถูกปฏิเสธ

เพราะไม่ชอบเลย

ตอนนี้ เธอกลับยอมรับเองว่าเป็นผู้หญิงของโล่เฉิน นี่มัน…

มันเหลือเชื่อมาก

"ดีดีดี"

เดิมทีป๋ายอู๋จี้อยากเป็นสุภาพบุรุษ แต่ดูท่าทีของเสี้ยงฉ่ายเอ๋อแล้ว ไม่มีความหวังที่จะจับยึดแล้ว เขาจึงแสดงออกอย่างดุร้าย

"สิ่งที่ฉันไม่ขาดก็คือเงิน ฉันจ่าย 1.5 ล้านหยวน"

"สองล้าน"โล่เฉินกล่าว

ป๋ายอู๋จี้เยาะเย้ย:"เกาะผู้หญิงกิน ใช้เงินผู้หญิงแล้วยังมั่นใจขนาดนี้ ฉันไม่เคยเห็นคนนี้หน้าด้านขนาดนี้มาก่อนเลย"

"ฉันปวดท้อง ชอบข้าวนุ่ม ๆ นายมีปัญหาเหรอ"

การตอบสนองของโล่เฉินนั้นเฉยๆมาก

ท่าทางแบบนี้ ก็เหมือนกับว่าคุณทุ่มสุดแรงไปตีเขา กลับเห็นว่าได้ตีบนสำลี ไม่ได้ทำให้ผู้อื่นบาดเจ็บ สุดท้ายตัวเองยังเหนื่อยแทบตาย

คิดว่าน่าโมโหไหม!

อุ๊บ

ด้านหลัง เสี้ยงเหยาเหยาแอบหัวเราะมีเสียง รู้สึกว่าโล่เฉินนั้นหน้าด้านจริงๆ

"ดีมาก!"

ป๋ายอู๋จี้ทุบหน้าอกด้วยความโกรธ และตะโกนอีกครั้ง:"สามล้าน ฉันจะดูว่านายมีเงินเท่าไหร่"

เสี้ยงฉ่ายเอ่อกำลังจะเรียกราคาต่อ แต่โล่เฉินหยุดไว้

เห็นโล่เฉินยักไหล่ แล้วพูดอย่างเอ้อระเหยลอยชาย:"ไม่มีเงิน มีแค่สองล้าน ดังนั้นขอแสดงความยินดีกับคุณชายป๋าย สามล้านซื้อปิ่นปลอม!"

ตู้ม

ป๋ายอู๋จี้ตัวสั่นราวกับสายฟ้าฟาด

สามล้าน สำหรับคนรวยนั่น ก็แค่ฝนตกปรอยๆ ถ้าคุณซื้อของมีค่า ก็ไม่มีอะไรจะพูด

แต่ดันซื้อปิ่นปลอมมา …

"นายใส่ร้ายฉัน"

ป๋ายอู๋จี้โกรธมาก จนหน้าของเขาแดง

โล่เฉินทำสีหน้าไร้เดียงสาและพูดว่า:"คุณชายป๋าย นายพูดภาษาคนเหรอ ทั้งๆที่นายแกล้งฉันมาตลอด ฉันมีเงินไม่พอ เลยให้ปิ่นปักผมนาย นี้ก็สมเหตุสมผลแล้ว!"

สมเหตุสมผล?

สมเหตุสมผลพ่องมึงสิ

ป๋ายอู๋จี้พูดไม่ออก แต่แอบด่าในใจ

"ขอแสดงความยินดีคุณชายป๋ายที่ได้ปิ่นหยก สมแล้วที่เป็นตระกูลป๋าย ร่ำรวยจริงๆ ขอชื่นชม"

โล่เฉินกำหมัดแน่น และกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า:"นายน้อย คุณ รูดบัตรได้แล้ว ทุกคนกำลังดูอยู่นะ หรือว่าพึ่งตระกูลป๋ายมีอำนาจมาก สถานะสูงส่ง เลยจะบิดตรงนี้"

เสี้ยงฉ่ายเอ่อส่ายหัวและพูดว่า:"ไม่มีใครกล้าสร้างปัญหาในสำนักผานหลง!"

ทั้งสองคนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ป๋ายอู๋จี้โมโหจนควันแทบจะออกหู

ขณะนี้คนรอบข้างก็เงียบมากเช่นกัน

ล้อเล่นหน่า

คุณชายใหญ่ตระกูลป๋ายกำลังโกรธ ใครจะกล้ายุ่ง

เป็นความจริงที่ว่า มีข้อบังคับในสำนักผานหลง และไม่อนุญาตให้ใครสร้างปัญหา มิฉะนั้นผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก แต่ถ้าออกจากสำนักผานหลงล่ะ

"งี่เง่าไร้สาระ ไม่มีปัญญาแล้วจะอวดดีทำไม ยั่วยุตระกูลป๋ายเข้า ขนาดตายยังไม่รู้เลยว่าตายยังไง"

"ใครว่าไม่ใช่ล่ะ น่าเสียดายสาวสวยทั้งสองคน"

"ถึงไอ้สวะนั้นตายไปก็คุ้มค่า เพราะเขามีความสุขกับคู่พี่น้องสุดสวย แม่งเอ้ย ยิ่งคิดเรื่องนี้ก็ยิ่งไม่พอใจ ไอ้หมาบ้านั้นทำไมถึงโชคดีขนาดนั้นได้"

รอบข้างกำลังกระซิบกัน

ป๋ายอู๋จี้ค่อยๆสงบลง เขาได้ตัดสินใจแล้วในใจ และกัดฟันพูดออกมาว่า:"รูดบัตร!"

เจ้าของร้านก็ไม่รอช้า

เงินของตระกูลป๋ายได้มายาก แต่เขาไม่กลัว

ข้อแรก นี่คือเมืองเจียง หลิงสุ่ยไม่ใช่ ตระกูลป๋ายไม่สามารถก่อเรื่องต่างๆในเมืองเจียง ได้

ข้อที่สอง:สำนักผานหลงสิ้นสุดลง ออกไปจากเมืองมณฑลซีหนันก็ได้แล้ว

ข้อสาม: เขาก็มีเส้นสายอยู่บ้าง

สามล้านนะ

เจ้าของร้านมีความสุขมาก และรู้สึกขอบคุณโล่เฉินมาก

"คุณชายป๋าย นายจะเอากระโถนนี้ไหม?"

ทันใดนั้น โล่เฉินก็ถามเสียงดัง

"หมายความว่าไง!"

"ดูเหมือนว่าคุณชายใหญ่จะไม่ต้องการมันอีกแล้ว"โล่เฉินมองไปที่เจ้าของร้านและถามว่า:"กระโถนนี้ราคาเท่าไหร่?"

เจ้าของร้านจะเอาเงินอีกทำไม ยิ้มและพูดว่า:"พี่ชาย กระโถนนี้ผมให้เลย ไม่เอาเงิน"

"พูดจริงเหรอ?"

"มีคนมองเยอะขนาดนี้ จะโกหกได้ไง"

โล่เฉินพยักหน้า เจ้าของร้านห่อกระโถน

หิ้วถุง บอกสักคำ

โล่เฉินพาสองสาวออกไป เดินไปพูดไปว่า:"กระโถนนี้เห็นได้ยากนะ เจ้าของร้านบอกว่าชายหญิงใช้พร้อมกันได้ คืนนี้พวกเรามาลองกัน"

"ได้สิ"

บนหน้าเสี้ยงฉ่ายเอ่อมีความเขินอาย มีเสน่ห์มากๆ

อุ๊ก

คนรอบข้างลูกกระตาแทบจะหลุด แทบจะกระอักเลือด

อิจฉาริษยาเกลียดแค้น

อารมณ์นี้พุ่งขึ้นฟ้าพล่าน

เจ้าของร้านก็ชักกระตุก และแอบชื่นชม:ที่แท้ที่เอากระโถน เพราะเขาจงใจยั่วโมโหป๋ายอู๋จี้ เขาอยากกวนไม่รู้จบ มีความกล้า แต่ความสามารถ …

ณ ขณะนี้

สีหน้าของอู๋จี้เขียงแดงเป็นระยะ เขาไม่เคยรู้สึกแย่มาก่อน หลังจากนิ่งไปสองสามวินาที เขาก็หน้าบึ้งตึง และเดินไปยังพื้นที่การค้าอื่น

"จิ๊"

มีคนเห็นทิศทางที่ป๋ายอู๋จี้กำลังออกไป และพูดด้วยความหวาดกลัวว่า: "พื้นที่ตรงนั้นคือ… "

"โซนมืด มีไว้สำหรับการทำธุรกรรมที่ลับลมคมใน"

"ครั้งนี้คุณชายป๋ายโกรธมาก ไอ้สวะนั้นมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานแล้วล่ะ"

ทุกคนถอนหายใจ และค่อยๆแยกย้ายกันไป

เจ้าของร้านกลอกตา มองไปยังทิศทางโซนมืดปิด ถอนหายใจแล้วเก็บร้าน หายไปในฝูงชนในพริบตา