จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี - ตอนที่ 172 ยกเลิกแล้ว ความงุนงง

ห้องโถงของคฤหาสน์ตระกูลซู มีคนกลุ่มหนึ่งรออยู่

"พ่อบ้านโจ่"

คุณหญิงซูรีบเดินไปอย่างรวดเร็ว เธอยิ้มและพูดอย่างสุภาพว่า “ถิงฟางไม่ได้มาหรือ? เด็กคนนั้นช่างจริงๆเลย เขาเพิ่งมาที่ฉู่โจวเป็นครั้งแรก สมควรไปเที่ยวเล่นก่อนสักหน่อย ทำไมถึงได้รีบร้อนเรื่องการแต่งงานขนาดนี้ หรูยู่เขินเลย"

ข้างหลัง มีเสียงของกลุ่มคุณหญิงซุบซิบดังขึ้น

พ่อบ้านโจ่มีสีหน้าแปลกๆ

"เกิดอะไรขึ้น?" คุณหญิงซูแอบขมวดคิ้วและเอ่ยถาม “พ่อบ้านมีคำพูดอะไร โปรดพูดมาตามตรงเถอะไม่เป็นไร”

“คือว่า คุณชายของพวกเราตัดสินใจจะ….ตัดสินใจจะขอถอนสินสอด”

ประโยคเดียว ทั้งห้องโถงเงียบสนิทไปในทันที

แม้แต่คนรับใช้ก็ยังตกตะลึง จนคิดว่าตนเองจะต้องได้ยินผิดไปแน่

“คุณหญิงซู ขออภัยอย่างยิ่งจริงๆ คุณหลิงหลงโดดเด่นอย่างยิ่งจริงๆ แต่ว่าไม่เหมาะกับคุณชายของเราด้วยประการทั้งปวง ดวงราศีปีนักษัตรขัดแย้งกัน ไม่อาจไปด้วยกันได้"

“ก่อนหน้านี้ไม่ทันได้สังเกต ตอนนี้เมื่อพบเข้าแล้ว ก็ยังไม่สายเกินไป”

“ดังนั้น ฉันจึงได้รับคำสั่งจากคุณชายให้มานำสินสอดกลับคืน อีกทั้งยังหวังว่าคุณหญิงซูจะยกโทษให้ อย่าได้ต้องพัวพันกันให้มากมายต่อไป”

ไม่เหมาะด้วยประการทั้งปวง ดวงราศีปีนักษัตรขัดแย้งกัน?

โกหกทั้งนั้น

ถอนสินสอดยกเลิกงานแต่ง ยังคิดหวังว่าคนจะให้อภัย?

แบบนี้เท่ากับตบหน้าคุณหนึ่งครั้ง และยังให้คุณยิ้มบอกว่าไม่เจ็บ

นี่คือความอัปยศ

ความอัปยศอดสูของคุณอย่างหมดเปลือก

ใบหน้าของคุณหญิงซูเปลี่ยนเป็นสีม่วงคล้ำ หากเธอมีมีดอยู่ในมือ เธอจะต้องแทงพ่อบ้านโจ่สักทีแน่นอน

"ไร้สาระ เป็นไปไม่ได้"

“คุณหญิงซู ความหมายของคุณชายก็คือ ได้โปรดคุณอย่าได้ทำให้มันยืดเยื้อเลย”

“ให้โจ่ถิงฟางมาหาฉัน” คุณหญิงซูตะคอกอย่างบ้าคลั่ง “เขาคิดว่าตระกูลซูของฉันเป็นอะไร อาศัยว่าเป็นคุณชายเมืองหลวงแล้วกล้าไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ ตระกูลซูของฉันไม่อาจมาตอแยด้วยง่ายๆ”

ใบหน้าที่อ่อนโยนของพ่อบ้านโจ่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบขึ้นมา น้ำเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความรังเกียจและความเย็นชา “ตระกูลซูเก่งกาจรึเปล่าผมไม่รู้ แต่ว่าตระกูลโจ่ของเราตัดสินใจแล้ว ตอนนี้ใครก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้”

“คุณหญิงซูทางที่ดีจงส่งมอบสินสอดมาแต่โดยดีจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นผลลัพธ์ที่ตามมา ตระกูลซูของพวกคุณคงแบกรับไม่ไหว!”

"คุณ!"

คุณหญิงซูโกรธสุดขีด เธอชี้หน้าพ่อบ้านโจ่ เนื้อตัวสั่นเทาจนพูดไม่ออก

สิบนาทีต่อมา

กล่องต่างๆ ถูกเคลื่อนย้ายออกจากสวนหลังบ้านของตระกูลซูทีละกล่องๆ พ่อบ้านโจ่หยิบรายการสินสอดออกมาแล้วพูดว่า "ตรวจสอบ"

ตรวจสอบ?

ตรวจสอบว่าสินสอดมีเท่าไหร่

นี่คิดว่าตระกูลซูจะแอบเก็บเอาไว้เองหรือไงกัน!

เลือดลมของคุณหญิงซูพุ่งขึ้นมา

รังแกมากเกินไป รังแกมากเกินไปแล้ว

“สินสอดคือ 888.88 ล้านใช่ไหม?”

ฟืด

บรรดาคุณหญิงผู้สูงศักดิ์ล้วนสูดอากาศหายใจเข้าอย่างหนาวเหน็บ หนังศีรษะชาไปทั่ว พวกเธอรู้แค่ว่าตระกูลโจ่มอบสินสอดมา แต่ว่าไม่รู้ว่าเป็นสินสอดแบบไหน มาตอนนี้เมื่อได้ยินว่าเป็นสินสอดมีมูลค่าเกือบ 900 ล้าน ลูกตาก็แทบจะหลุดออกมา

สมแล้วที่จะเป็นตระกูลชั้นหนึ่งในเมืองหลวง ร่ำรวยทรงพลัง

แม้ว่าจะเป็นตระกูลชั้นหนึ่งในฉู่โจว เงิน900ล้วนถือเป็นผลกำไรจากการดำเนินงานกว่าสองหรือสามปี อันที่จริงตอนนี้ตลาดการค้าตกต่ำลงเรื่อยๆ เงินที่ได้รับก็ลดลงทุกปี

ในอีกสองหรือสามปีข้างหน้า นอกเหนือจากตระกูลชั้นที่แข็งแกร่งอย่างตระกูลซูแล้ว ตระกูลชั้นหนึ่งอื่นๆหากมีกำไรได้ 200 ล้านต่อปีก็ถือเป็นเรื่องที่ต้องขอบคุณสวรรค์แล้ว

“ใช่ครับพ่อบ้าน” คนรับใช้ตอบ

“ทอง100กิโลกรัม ถูกต้องหรือไม่?”

บูม

ราวกับมีค้อนขนาดใหญ่อีกอันทุบลงมา

คุณหญิงหลายคนในตระกูลชั้นสองและสามถอนหายใจ ทรัพย์สินของตระกูลพวกเธอ ยังเทียบไม่ได้กับสินสอดนี้

"ถูกต้อง"

"เพชร 800 กรัม"

แม่เจ้า!

มีคุณหญิงหลายคนตัวส่ายเอน มือกุมขมับ เพชร 800 กรัม ราคาอย่างน้อยๆก็ปาเข้าไปกว่าสี่หรือห้าสิบล้านแล้ว

พ่อบ้านโจ่ยังคงอ่านขึ้นมาไม่หยุด ทุกประโยคล้วนเป็นราวกับระเบิดลูกหนัก

สุดท้าย

เหล่าคุณหญิงประเมินราคาสินสอดดูแล้วมีมูลค่าเกือบ 1.2 พันล้าน

นี่เป็นทรัพยากรทางการเงินของตระกูลชั้นหนึ่งในเมืองหลวงงั้นหรือ?

นี่ไหนเลยเรียกว่าสินสอด นี่แทบจะเรียกว่าเป็นการโปรยเงิน โปรยให้กับตระกูลชั้นสองในฉู่โจว

"ไม่ผิด ตรงตามรายการ” พ่อบ้านโจ่เก็บรายการสินสอดและพยักหน้าเล็กน้อย

“ไสหัวไป ไสหัวไปเดี๋ยวนี้!”

ดวงตาของคุณหญิงซูกลายเป็นสีดำและแทบจะกระอักออกมาเป็นเลือด

เหล่าคุณหญิงก็ถอนหายใจ

เมื่อครู่ยังคุยโวเรื่องลูกสาวของตนได้แต่งงานกับตระกูลเศรษฐีในเมืองหลวงอยู่เลย แค่พริบตาก็เกิดการพลิกผัน คุณชายตระกูลโจ่ไม่เอาซะแล้ว

เป็นคุณจะโกรธหรือไม่

คุณหญิงส่วนใหญ่ในใจกำลังมีความสุขมากเช่นกัน ที่พวกเธอถูกเชิญให้มาที่บ้านตระกูลซู ก็เพื่อมาฟังคำโอ้อวดของคุณหญิงซู

ในใจทุกคนไม่มีความสุข แต่พวกเธอก็ยังต้องประจบประแจง

ตอนนี้เป็นไงล่ะ พังพินาศไปแล้ว

ช่างสะใจเสียจริง!

“คุณหญิงซู อย่างนั้นพวกเราไปแล้ว คุณหนูซูกลับมาแล้วคุณบอกกับเธอสักหน่อย”

ทันทีที่พ่อบ้านโจ่โบกมือ คนรับใช้ก็ถือกล่องขนาดใหญ่เอาไว้ จากนั้นกลุ่มคนก็ออกจากคฤหาสน์ตระกูลซูไป

แต่จู่ๆ พ่อบ้านโจ่ก็ชะงักลงแล้วหันหลังกลับ

“คุณกลับมาทำอะไรที่นี่ ฉันบอกให้ไสหัวไปไม่ได้ยินหรือไง ตระกูลโจ่สร้างความอัปยศให้กับตระกูลซูของฉัน ฉันจำมันเอาไว้แล้ว จากนี้ไป ตระกูลซูและตระกูลโจ่เป็นศัตรูกัน!”

คุณหญิงซูพูดขึ้น

พ่อบ้านโจ่เหลือบมองดูถูกเหยียดหยาม เขาเพิกเฉยและเดินเข้าไปตรงหน้าของคุณหญิงนิ่งก่อนจะประสานมือคำนับกล่าวด้วยความเคารพว่า "คุณคือคุณหญิงนิ่งใช่หรือไม่"

"เอ่อ ใช่"

“ขออภัยด้วยครับ คุณหญิงอยู่ด้านหลัง เมื่อครู่มัวแต่ตรวจสอบสินสอดจึงมองไม่เห็นคุณ” พ่อบ้านโจ่สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาประสานมือคำนับอีกครั้ง “ยินดีกับคุณหญิง ยินดีกับเรื่องมงคลครับ”

"หา?"

คุณหญิงนิ่งงงงันไป เธอถามอย่างอ่อนแรง “ฉัน ฉันมีเรื่องมงคลอะไร พ่อบ้านโจ่อย่าได้พูดเหลวไหล”

"ทำไมถึงไม่มีเรื่องมงคลล่ะครับ"

พ่อบ้านโจ่ดูเหมือนต้องการจะทำให้ตระกูลซูโมโหโดยเจตนา เขาตั้งใจเอ่ยเสียงดังขึ้นและเอ่ยอย่างย้ำชัดทีละคำ

“เมื่อคืนนี้ที่โรงแรมสวอนเลค คุณชายของเราตกหลุมรักคุณหนูนิ่งจื่อโหรวตั้งแต่แรกเห็น ไม่เพียงแต่มาขอถอนหมั้นกับตระกูลซู อีกทั้งตระกูลของเรายังเพิ่มสินสอดเข้าไปอีก 600 ล้าน รวมเป็น 1.9 พันล้าน เพื่อสู่ขอคุณหนูตระกูลนิ่ง! "

“คุณหญิง คุณคือแม่สามีของคุณชาย อีกทั้งยังเป็นญาติอันสูงศักดิ์ของตระกูลโจ่ ใครกล้าดูหมิ่นคุณ ก็เท่ากับเป็นศัตรูกับตระกูลโจ่ของเรา”

สามารถเป็นพ่อบ้านตระกูลโจ่ได้ ย่อมต้องเป็นคนฉลาดอย่างแน่นอน แต่มองก็รู้แล้วว่าคุณหญิงซูเป็นแกนนำ และมองออกว่าคุณหญิงทั้งหลายมองไม่เห็นหัวของคุณหญิงนิ่ง

ดังนั้นเขาจึงอยากเตือนสักหน่อย

“ยังไงก็ตาม ตอนนี้คุณชายสมควรอยู่ที่บ้านตระกูลยิ่งเพื่อพบปะพูดคุยกับท่านแล้ว คุณหญิง พวกเรารับกลับบ้านเถอะ คุณเองก็ต้องไปดูๆว่าที่ลูกเขยของคุณสักหน่อย ยังไงแล้วแม่ยายถือเป็นคนที่ใหญ่ที่สุดนี่นะ"

สมองของคุณหญิงนิ่งยังคงว่างเปล่า สาวใช้สองคนช่วยพยุงเธอจากไปอย่างเร่งรีบ

พรูด

ดวงตาของคุณหญิงซูถลึงกว้างอย่างโกรธจัดและกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

ทำไมกัน?

ยกเลิกการแต่งงาน ถอนสินสอด นี่ถือเป็นการเหยียดหยามตระกูลหนึ่งอย่างสุดขีด อีกทั้งสินสอดยังถูกส่งมอบใหม่ให้กับตระกูลนิ่ง….

ตระกูลซูและตระกูลนิ่งเป็นศัตรูกัน

ทำไมกัน!

“ตระกูลโจ่ ตระกูลโจ่ ตระกูลโจ่!”

คุณหญิงซูตะโกนลั่นสามครั้ง ดวงตาของเธอแดงก่ำ ก่อนจะกระอักเลือดอีกครั้งและเป็นลมไป

“พี่ซู”

คุณหญิงโม่ตะโกนขึ้น “เร็วเข้า รีบโทรเรียกรถพยาบาล”

คุณหญิงสองสามคนมองหน้ากันไปมา ไม่กล้าเคลื่อนไหวอะไร

ไม่กี่วินาทีต่อมา คุณหญิงของตระกูลชั้นสองก็ได้พูดขึ้นว่า “พี่โม่ ที่บ้านฉันยังมีธุระ ฉันขอตัวก่อน วันหลังจะมาเยี่ยมพี่ซู”

“พี่โม่ ฉันก็เหมือนกัน”

“ตระกูลของฉันมีแขกมา ฉันเองก็ขอกลับก่อน”

ชั่วพริบตา เหล่าคุณหญิงก็จากไปจนหมด

คุณหญิงโม่กัดฟัน “ไอ้พวกขี้ขลาดตาขาว ….พี่ซูพี่ซู คนรับใช้อยู่ที่ไหน พวกแกกินขี้อยู่หรือไง รีบเรียกรถพยาบาลมา”

"แม่ แม่"

ในเวลานี้เองก็มีเสียงเรียกอย่างอารมณ์ดีใจดังขึ้นมาจากข้างนอก

“ฉันได้ยินมาว่าตระกูลโจ่ส่งคนมา คุยเรื่องการแต่งงานหรือ…” ซูหลิงหลงกระโดดโลดเต้นเข้ามาจากข้างนอก แต่เมื่อเห็นสภาพของคุณหญิงซู ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที

“แม่ แม่เป็นอะไรไป?”

“หลิงหลง ทั้งหมดเป็นเพราะตระกูลโจ่ ไอ้พวกสารเลวตระกูลโจ่ พวกเขาทำให้แม่เธอกระอักเลือดและเป็นลมไป”

ซูหลิงหลงเบิกตากว้าง เธอส่ายหัวตามสัญชาตญาณ “ตระกูลโจ่ เป็นไปไม่ได้”

คุณนายโม่ท่าทางยุ่งยากอย่างมาก เธอเอ่ยออกมาอย่างตะกุกตะกัก “หลิงหลง เอ่อ…เอ่อ ตระกูลโจ่ถอนสินสอดไปหมดแล้ว และขอยกเลิกงานแต่งงาน”

ตูม

ซูหลิงหลงราวกับสายฟ้าฟาดใส่ เธอล้มลงกับพื้น

"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ พี่ถิงฟางไม่มีทางยกเลิกงานแต่ง เขาเป็นถึงคุณชายในเมืองหลวง เขาทำเรื่องตลกแบบนี้ได้ยังไง"

"คุณโกหกฉัน!"

“หลิงหลง ฉันไม่ได้โกหกเธอ เมื่อกี้นี้เอง พ่อบ้านโจ่ขนเอาสินสอดไปหมดแล้ว อีกทั้งยัง…”

ซูหลิงหลงหลั่งน้ำตา ริมฝีปากของเธอสั่นเทา “อีกทั้งยังอะไร?”

คุณหญิงโม่กัดฟัน เธอถอนหายใจแล้วพูดออกมาว่า "เหตุผลที่ตระกูลโจ่ยกเลิกงานแต่งก็คือ…ก็คือโจ่ถิงฟางตกหลุมรัก นิ่งจื่อโหรวตั้งแต่แรกเห็น ถอนสินสอดทั้งหมดของเธอ อีกทั้งยังเพิ่มสินสอดให้ตระกูลนิ่ง ตอนนี้โจ่ถิงฟางกำลังคุยเรื่องแต่งงานที่บ้านตระกูลนิ่ง!”

ทันใดนั้น

ใบหน้าของซูหลิงหลงก็เปลี่ยนเป็นสีเทาราวกับความตาย จิตใจที่หดหู่จนแทบหายใจไม่ออกพลุ่งพล่านขึ้น

"พรูด"

ซูโม่ที่เพิ่งรีบกลับมา บังเอิญเห็นซูหลิงหลงกระอักเลือดเข้าพอดี และรีบพุ่งเข้าไปกอดเธอเอาไว้

“น้องสาว แม่ พวกคุณเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น!”

“พี่ ฉันไม่ยอม!”

ใบหน้าของซูหลิงหลงดูดุร้าย เธอโกรธจัด สองมือของเธอกำผมของซูโม่เอาไว้แน่น

"ฉันไม่ยอม"

“น้องสาว ใจเย็นๆก่อน ค่อยๆพูด”

ซูหลิงหลงส่งเสียงแปลก ๆ ในลำคอของเธอ ดวงตาของเธอดูคล้ายกำลังจะหลั่งน้ำตา น้ำเสียงของเธอแหบแห้งและมืดมน

“โจ่ถิงฟางรังแกฉัน ฉันจะให้เขาต้องเสียใจ ฉันจะให้เขาและนิ่งจื่อโหรวไม่มีวันได้ลงเอยกัน!”