จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี - ตอนที่ 157 หมัดบุปผาขาผ้าปัก
“นิ่งจื่อซวน พวกนายตระกูลนิ่งเป็นถึงตระกูลศิลปะการต่อสู้ มีฝีมือแค่เท่านี้เองหรือไง มวยงูอะไรกัน ฉูดฉาดแต่ไม่แน่จริง”
ในสนามต่อสู้ โม่หานหัวเราะเยาะ
เขามีพรสวรรค์อย่างมาก อายุยังน้อยก็ได้เป็นเทควันโดสายดำแล้ว อีกทั้งยังเป็นแชมป์การแข่งขันเทควันโดเยาวชนฉู่โจวครั้งล่าสุดด้วย
โม่หานนั้นรวดเร็วอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นเตะหรือต่อย ก็เดาทางได้ยากไม่ธรรมดา
นิ่งจื่อซวนถูกต้อนจนต้องหันมาป้องกันแทน
มวยงูเน้นความยืดหยุ่นและความเร็ว
อย่างไรก็ตาม ในแง่ของความเร็วนั้นนิ่งจื่อซวนไม่ได้เปรียบอะไร และอาจถึงขึ้นเสียเปรียบเล็กน้อย ส่วนการเคลื่อนไหวที่ยืดหยุ่นพลิกแพลงนั้นก็ถูกโม่หานหลบและต่อต้านได้
แค่ช่วงเวลาหนึ่ง นิ่งจื่อซวนก็พ่ายแพ้
“พี่หานสู้ๆ!”
“เอาชนะเขาในคราวเดียว สโมสรเทควันโดของเราต่างหากที่เป็นสโมสรอันดับหนึ่งของมหาวิทยาลัยฉู่โจว”
“จัดการเขาจัดการเขา!”
……
เสียงเชียร์ดังลั่นอื้ออึงไปทั่ว
ราวกับว่าโม่หานได้รับแรงเชียร์นั้นแล้ว เขาต่อยนิ่งจื่อซวนจนเซถอย ก่อนจะไล่บี้อย่างดุเดือด
กระโดดขึ้นและกระแทกใส่อีกครั้ง
สีหน้าของนิ่งจื่อซวนเปลี่ยนไป สองมือประสานไว้ที่หัว
"ปึง"
แรงอันมหาศาล กระแทกมือของนิ่งจื่อซวนจนส่งความเจ็บปวดขึ้นมา เขางอเข่าไปเล็กน้อยจนเกือบจะคุกเข่าลงไป
"ไสหัวไปซะ"
นิ่งจื่อซวนโกรธจัด จากนั้นก็คว้าข้อเท้าของโม่หานเอาไว้อย่างรวดเร็วก่อนจะคำรามและเหวี่ยงเขาทิ้งไป
ฝูงชนอุทานด้วยความตะลึง
อย่างไรก็ตาม นี่น่าทึ่งก็คือ โม่หานพลิกตัวในอากาศและร่อนลงพื้นอย่างมั่นคง
"ดี!"
เสียงเชียร์ทะยานสู่ท้องฟ้า
ใบหน้าของนิ่งจื่อซวนมืดมน แขนของเขาสั่นเทา
โม่หานขยับกล้ามเนื้อแล้วพูดอย่างเย้ยหยัน “ทำไม กลัวแล้วหรือไง? นี่แค่เริ่มต้นนายก็ไม่ไหวแล้ว ช่างน่าผิดหวังมากจริงๆ”
ผู้นำถูกปราบลง พลังของสมาชิกของชมรมมวยงูก็รั่วไหลทันที
ทันใดนั้นทั้งหมดก็ถูกปาบลง
สถานการณ์เป็นไปในทิศทางเดียว ผลลัพธ์ถูกตัดสินแล้ว
“โม่หาน ถ้าไม่ใช่เพราะฉันฝึกฝนศิลปะการต่อสู้จนบาดเจ็บไปเมื่อสองสามวันก่อน มีหรือที่นายจะได้หยิ่งผยองขึ้นมาแบบนี้” นิ่งจื่อซวนโกรธจนแทบกระอัก
คุณท่านนิ่งเป็นพวกคลั่งไคล้ศิลปะการต่อสู้คนหนึ่ง ในฐานะหลานชาย และเป็นทายาทของตระกูลนิ่ง
เขาได้รับการฝึกฝนโดยตรงจากคุณท่านนิ่งตั้งแต่อายุสามขวบ
หนึ่งสัปดาห์ก่อน คุณท่านนิ่งรู้สึกว่ามวยงูแม้จะรวดเร็วและพลิกแพลงไปมาได้ แต่กลับขาดกำลัง เขาแก่เกินไปแล้ว ดังนั้นก็เลยเอานิ่งจื่อซวนมาทดลองแทน
เวทเทรนนิ่ง 30 กก. และทำการต่อสู้
โดยไม่ทันระวัง นิ่งจื่อซวนจึงได้รับบาดเจ็บขึ้นมา
"คนอ่อนแอมักแก้ตัว" โม่หานเยาะเย้ย
นิ่งจื่อซวนไม่ได้โต้แย้ง ในฐานะคุณชายตระกูลเศรษฐี เขามีความหยิ่งทะนงในตัวเอง แม้จะแพ้ก็ตาม”
โม่หานเอ่ย “ตามข้อตกลง นายเป็นคนยอมแพ้ก่อน กฎการพนันใครๆก็รู้ดี ในฐานะคุณชายตระกูลนิ่ง นายไม่ควรทำตัวกลับกลอก”
นิ่งจื่อซวนกำหมัดแน่นและไม่พูดอะไร
"ฮ่าฮ่าฮ่า สะใจว่ะ"
โม่หานเห็นนิ่งจื่อซวนที่มีท่าทางถูกบีบให้พ่ายแพ้ก็หัวเราะลั่น "ไม่เพียงแค่เอาหานหยู่ถิงให้พี่ซูได้เท่านั้น แต่ยังเอาชนะนายด้วย"
"ทุกคนจงฟังฉันให้ดีๆ"
“ต่อจากนี้ไป ชมรมเทควันโดของเราจะเป็นชมรมอันดับหนึ่งมหาวิทยาลัยฉู่โจว ชมรมมวยงูจงไปยืนอยู่ข้างๆซะ”
โห่! โห่! โห่!
มีสมาชิกมากมายกว่าหลายร้อยคนในชมรมเทควันโด มีเพียงห้าสิบคนเท่านั้นที่ออกมา คนอื่นๆ ที่เหลือกำลังดูอยู่
ในขณะนี้ พวกเขากำลังตะโกน
แสดงพลังออกมา
เมื่อมองดูฉากตรงหน้านี้ นักเรียนชายหลายคนก็รู้แล้วว่า จากนี้ไปชมรมเทควันโดจะบ้าคลั่งขึ้นในอนาคต อีกทั้งยังจะยิ่งกลั่นแกล้งผู้คนและหยอกล้อนักเรียนหญิงด้วย
ในขณะนี้ นักเรียนชายส่วนใหญ่ได้ตัดสินใจที่จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเข้าร่วมชมรมเทควันโด แบบนี้พวกเขาถึงได้รับประโยชน์ไปด้วย
"หมัดบุปผาขาผ้าปัก ช่างน่าหัวเราะสิ้นดี"
ประโยคเดียว ราวกับใบมีดคม ตัดเสียงตะโกนออกไปจนหมด
ทั้งโลกเงียบลงทันใด
เสียงของโล่เฉินไม่ดังมากนัก แต่เขาจงใจใช้พลังทิพย์ ให้ทุกคนที่อยู่ในนี้ได้ยินอย่างชัดเจน
ทุกสายตาหันมารวมกัน
"คุณบ้าไปแล้วหรือไง?"
อู๋ฉินตกใจและรีบเดินออกไปทันทีเพราะกลัวว่าจะได้รับผลกระทบจากโล่เฉิน
“หานหยู่ถิง”
ในระยะไกล โม่หานตะโกนด้วยความโกรธ
หานหยู่ถิงตกใจกลัวจนตัวสั่น โล่เฉินเห็นดังนั้นก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น หานหยู่ถิงอยู่ในอ้อมแขนของเขา ใกล้ชิดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
นิ่งจื่อซวนขมวดคิ้ว
โม่หานโกรธจัด ชี้ไปที่หานหยู่ถิงแล้วด่าลั่น “นังสารเลว ไม่รู้จักละอาย เธอถูกพี่ซูจองเอาไว้แล้ว เป็นผู้หญิงของพี่ชายฉัน กล้าดียังไงไปเลี้ยงดูไอ้หน้าขาวข้างนอก อยากตายหรือไง!”
หินก้อนหนึ่งก่อคลื่นนับพัน
"มาแล้วมาแล้ว ละครสนุกมาแล้ว"
“ไอ้หน้าขาวนั่นถูกลาเตะมาหรือไง ถึงได้กล้าอวดดี จับหานหยู่ถิงเอาไว้”
“ถึงเขาจะโง่ แต่ฉันก็ยังชื่นชมความกล้าหาญของเขา”
คล้ายๆกัน มีบางคนสงสัยขึ้นมา "หรือว่าเขาจะมีฐานะอะไรจริงๆ ถึงได้ไม่กลัวโม่หาน"
“ไม่มีทาง เว้นแต่เขาจะมาจากจีนหลิง อีกทั้งยังต้องเป็นคุณชายของตระกูลจีนหลิงด้วย ไม่อย่างนั้นตระกูลซูและตระกูลโม่จะกลัวหรือไง?”
“ใช่ ถ้าเขายังเป็นคุณชายของจีนหลิง แบบนั้นหานหยู่ถิงก็คงไม่ต้องอยู่ในมหาวิทยาลัยฉู่โจวอีกต่อไป และไปเรียนในมหาวิทยาลัยที่จีนหลิงได้โดยตรง”
“มาเดิมพันกันไหม ว่าอีกเดี๋ยวไอ้เจ้าคนอวดดีนี่จะต้องมาร้องขอความเมตตาในภายหลังแน่”
……
บรรยากาศนี้ ทำให้โล่เฉินโกรธจัด
หานหยู่ถิงตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา นี่แสดงให้เห็นว่า ไอ้สุนัขโง่ตัวนี้ที่ชื่อโม่หานรังแกเธอมาไม่น้อย
หึหึ
ดีมาก!
โล่เฉินจ้องที่โม่หาน น้ำเสียงเรียบเย็น"กบในบ่อน้ำ แค่เป็นหมัดบุปผาขาผ้าปักอยู่สักหน่อยก็คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ ที่ไม่รู้ก็คือ ในสายตาของผู้แข็งแกร่ง นายก็เป็นแค่เพียงมดตัวหนึ่ง "
“แกพูดว่าอะไรนะ!”
ใบหน้าของโม่หานเปลี่ยนเป็นสีแดง ทั้งตัวเกร็งแน่น กล้ามเนื้อปูดโปนออกมา
ทันใดนั้น เขาก็เริ่มหัวเราะ
“ดีดีดี สู้กับนิ่งจื่อซวนยังไม่สะใจเท่าไหร่ เห็นแกแล้ว ดูท่าจะมีทักษะอยู่บ้าง ลงมา พวกเรามาสู้กัน”
โม่หานกระดิกนิ้วไปที่โล่เฉินและตะโกน "กล้าแตะต้องผู้หญิงของพี่ชายของฉัน ไม่ว่าแกจะเป็นใคร สมควรตาย!"
บรรยากาศระเบิดขึ้นมา สายตาผู้คนเปลี่ยนทางไปอีกครั้ง
ใบหน้าของหานหยู่ถิงเปลี่ยนเป็นซีดขาว ดวงตาแดงก่ำ เธอกระซิบสะอื้นไห้ “พี่เขย อย่าลงไปนะ คุณรีบหนีไป ฉันจะช่วยขวางเอาไว้ ฉันไม่เป็นไรแน่ คุณไม่ต้องกังวล”
“คุณจะมาแสร้งทำอวดเก่งอยู่อีกทำไม!”
อู๋ฉินเหล่ตา สีหน้าเยาะเย้ยเต็มเปี่ยม "พอจวนตัวก็ให้สาวน้อยคนหนึ่งมาช่วยคุณ คิดว่าตัวเองมีกำลังอำนาจจริงๆหรือไง ไอ้โง่!"
“พี่เขย รีบวิ่งไปเถอะ ฉันขอร้อง”
"เด็กโง่"
โล่เฉินยิ้มขึ้นมา รู้สึกซาบซึ้ง
เขาค่อยๆเช็ดน้ำตาของหานหยู่ถิงอย่างแผ่วเบา จากนั้นก็เคลื่อนไหวอย่างน่าทึ่ง
ต่อหน้าทุกคน
เขาจูบหานหยู่ถิงที่หน้าผาก
“ดูให้ดีๆ พี่เขยของเธอเก่งมากจริงๆ”
โล่เฉินพูด ก่อนจะก้าวเข้าสู่สนามต่อสู้
ฝูงชนตาค้างไป
หนุ่มหน้าขาวคนนี้ช่างกล้าหาญเกินไปแล้ว ไม่คิดจะมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง!
หานหยู่ถิงตกตะลึง ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง ในใจรู้สึกหวานขึ้นมา นอกจากนี้ยังมีความไว้วางใจที่อธิบายไม่ได้เกิดขึ้น พี่เขย ฉันเชื่อคุณ
ในสนามต่อสู้
โล่เฉินค่อยๆเข้าไปใกล้ เขากวาดตามองนิ่งจื่อซวน แล้วมองไปที่โม่หาน"ฉันมาแล้ว นายจะทำอะไร!"
ในเวลานี้ หน้าผากของโม่หานเป็นสีเขียว ความโกรธและไอสังหารของเขาพลุ่งพล่าน ลำคอของเขาแดงก่ำและตะโกนออกมา "ฉันจะหักขาทั้งสามของแกและตัดลิ้นแกทิ้งซะ"
“อาศัยหมัดบุปผาขาผ้าปักของนาย?”
"ฆ่า!”
โม่หานพุ่งออกไปและเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว
นิ่งจื่อซวนตะโกนจากทางด้านหลัง "ระวัง โม่หานมีพละกำลังมาก ทักษะเฉพาะของเขาคือการกระแทก แรงปะทะหนักหน่วงราวกับภูเขาไท่ซาน รับไม่ไหวแน่ รีบหลบไปให้พ้น!"
วาบ
ขณะพูด โม่หานได้พุ่งขึ้นไปบนอากาศแล้ว
"สง่างามมาก!"
“ต่อหน้าศัตรู ไม่แม้แต่จะมองก็พุ่งขึ้นไปในอากาศ หมูยังไม่โง่ขนาดนี้เหมือนนาย!”
"ลงมาเดี๋ยวนี้!"
มือใหญ่ของโล่เฉินคว้าขึ้นไป โม่หานที่กำลังพุ่งขึ้นไปบนอากาศเพื่อการกระแทกก็ถูกลากลงมาอย่างแรงและกระแทกลงไปบนพื้นอย่างหนักหน่วง
จากนั้น ก็เป็นการเตะแบบสุ่ม
YOU MAY ALSO LIKE
