จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี - ตอนที่ 125 น้ำพุร้อนเทียนฉือ

วันรุ่งขึ้น ตอนเช้า

โล่เฉินและหานหยู่เยนไม่ได้กลับบ้าน หลังออกจากโรงแรมพวกเขาก็มุ่งหน้าไปน้ำพุร้อนเทียนฉือโดยตรง

ตำแหน่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเมือง ใกล้ชานเมือง

นี่คือเมืองเจียง… หากให้พูดอย่างถูกต้อง นี่คือคลับระดับไฮเอนด์ที่มีชื่อเสียงในระดับมณฑล และเป็นอุตสาหกรรมของคนใหญ่คนโตจากทางจีนหลิง

ประตูมีขนาดใหญ่มโหฬาร ด้านหน้าของประตูเป็นจัตุรัสขนาดใหญ่ ราวกับต้องการแสดงให้เห็นถึงความหรูหราไฮเอนด์อย่างจงใจ ที่จัตุรัสมีรถหลายร้อยคันจอดอยู่

ทุกคันล้วนเป็นรถยนต์หรูหรา

Lamborghini Ferrari Rolls Royce Bentley koniseg และอื่นๆ จนทำเอาคนถึงกับตาพร่า รถจำพวก Mercedes Benz และ BMW ถือเป็นรถเกรดต่ำสุด

นี่แทบจะเรียกได้ว่าเป็นงานแสดงรถยนต์หรูไปแล้ว

น้ำพุร้อนเทียนฉือครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ ด้านหลังมีภูเขาลูกเล็กๆ อยู่ลูกหนึ่ง บนยอดเขามีอาคารขนาดใหญ่ตั้งอยู่

ชื่อของ เทียนฉือ เองก็มาจากสิ่งนี้

ว่ากันว่า มีเพียงเฉพาะผู้ที่มีสถานะทางสังคมสูงส่งเท่านั้นที่สามารถขึ้นไปเพลิดเพลินบนยอดเขาได้ มีเงินอย่างเดียวเปล่าประโยชน์

นี่ก็เหมือนกับคฤหาสน์ยอดจื่อเช่ว หากต้องการจะซื้อนอกจากเงินแล้วยังต้องมีสถานะทางสังคมและอิทธิพลด้วย

"ไปกันเถอะ พวกเราไปเปิดหูเปิดตา"

หานหยู่เยนตื่นเต้นมาก คลับระดับไฮเอนด์แบบนี้ สำหรับตระกูลเล็กๆ แล้ว แทบจะไร้คุณสมบัติเข้ามา

"ยินดีต้อนรับ"

ที่ประตู หญิงสาวต้อนรับหน้าตาสะสวยอย่างยิ่ง ราวกับเทพธิดา

จากจุดนี้ ก็เห็นได้แล้วถึงมาตรฐานระดับสูงของคลับ

เมื่อเดินเข้าไปในล็อบบี้ก็ยิ่งเห็นความสวยงามอลังการ

เนื่องจากเป็นตั๋ววีไอพี ดังนั้นจึงมีพนักงานสาวมาบริการให้เป็นพิเศษ คอยติดตามและจัดการทุกอย่าง

ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น

“คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง พวกคุณต้องการไปบริเวณบ่อน้ำพุร้อนแบบรวมหรือไม่ ที่นั่นทั้งชายหญิงสามารถอยู่ในบ่อด้วยกันได้”

หานหยู่เยนถาม "จะต้องเปลี่ยนชุดใช่ไหม?”

พนักงานสาวเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนค่ะ หรือคุณจะใส่กระโปรงไปแช่บ่อน้ำพุร้อนคะ พวกเราได้เตรียมชุดใหม่เอาไว้ให้โดยเฉพาะแล้ว หากพวกคุณเอามาเอง ก็สามารถใช้ของตัวเองได้ค่ะ”

“โล่เฉิน คุณว่ายังไง”

“บ่อรวมเถอะ แบบนี้พวกเราจะได้อยู่ด้วยกัน”

"ก็ได้"

พนักงานสาวนำทางไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อ “ด้านนี้คือห้องเปลี่ยนชุดสำหรับคุณผู้ชาย และของคุณผู้หญิงอยู่ด้านนี้ หมายเลขกำไลข้อมือในมือของพวกคุณสามารถใช้เปิดตู้ได้ ในตู้จะมีของใช้ที่จำเป็นทั้งหมดอยู่”

"อืม ขอบคุณ"

“ฉันอยู่ข้างนอก หากต้องการอะไรสามารถเรียกฉันได้”

หลังจากที่พนักงานสาวออกไป โล่เฉินก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ซึ่งไม่มีอะไรมากไปกว่ากางเกงรัดรูปตัวใหญ่

หลังจากนั้นไม่นาน หานหยู่เยนก็ออกมา

“เอ่อ… โล่เฉิน”

"หืม มีอะไรรึเปล่า?"

หานหยู่เยนมีท่าทางกระมิดกระเมี้ยน สองมือปิดหน้าอกเอาไว้ เธอเอ่ย “นี่ดูเหมือนจะเป็นบิกินี่ น่าอายเกินไป ไม่งั้น พวกเราไม่ต้องไปที่บ่อน้ำพุร้อนรวมแล้ว ที่นั่นจะต้องมีผู้ชายเยอะแน่"

โล่เฉินหัวเราะขึ้น

คบหามาสามปี เขารู้ว่าหานหยู่เยนเป็นคนหัวโบราณอย่างยิ่ง น้อยครั้งที่จะใส่กางเกงขาสั้น ตอนนี้สิ่งที่ใส่ดูเหมือนกับบิกินี่ จึงไม่แปลกใจที่จะเขินอาย

“โธ่ คุณภรรยา ไม่เป็นไร แช่อยู่ในบ่อน้ำพุร้อน ใครจะเห็นกัน ไม่มีอะไรน่าอาย ใจกล้าๆ ขึ้นหน่อย”

โล่เฉินปลอบโยนขึ้น ก่อนจะดึงหานหยู่เยนไปที่บริเวณน้ำพุร้อน

เอี๊ยด

ประตูเปิดออก

ไออุ่นพุ่งเข้าใส่ใบหน้า ผสานกับเสียงหัวเราะพูดคุย

บ่อน้ำพุร้อนมีขนาดใหญ่มาก เกือบครึ่งหนึ่งของสนามฟุตบอล มีผู้คนกระจัดกระจายประมาณอยู่ประมาณสี่ห้าสิบคน ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงเสียมากกว่า

พวกโล่เฉินเดินเข้ามา และเป็นที่ดึงดูดสายตาของผู้คนมากมาย

ข้อแรก หานหยู่เยนสวยมากจริงๆ รูปร่างก็ยอดเยี่ยม อย่าว่าแต่คนอื่น แม้แต่โล่เฉินเองยังต้องแอบกลืนน้ำลาย

สองขาเรียวงามขาวผ่อง ราวกับงานศิลปะ หน้าท้องแบบราบไร้ไขมัน เอวคอดบาง สองแขนราวกับรากบัว

ผิวขาวผ่องปนแดงระเรื่อ

อันที่จริง นี่เป็นครั้งแรกเช่นกันที่โล่เฉินได้เห็นผิวของหานหยู่เยนเยอะขนาดนี้

สายตาของบรรดาชายหนุ่มจ้องไปที่หานหยู่เยนอย่างชัดเจน ส่วนผู้หญิงส่วนใหญ่ก็จับจ้องที่โล่เฉิน

ควรจะกล่าวว่า กำลังจ้องมองด้านล่างของโล่เฉิน

ใหญ่มาก!

นี่เป็นความคิดของผู้หญิงทุกคน

เพราะเป็นกางเกงที่รัดแน่น ดังนั้นส่วนนั้นของชายหนุ่มจึงโดดเด่นออกมา ปกปิดขนาดเอาไว้ไม่อยู่

ขนาดที่ใหญ่ยักษ์ของโล่เฉิน ทำเอาผู้หญิงบางคนถึงกับตะลึง

"หืม?"

หานหยู่เยนสังเกตเห็นสายตาของผู้หญิงบางคน จึงมองตามไป ก่อนจะตกใจจนต้องปิดปากเล็กๆ ไว้ ความถี่ของการเต้นของหัวใจเพิ่มเร็วขึ้นหลายเท่า

เธอรีบย้ายสายตาออก แก้มร้อนผ่าวขึ้น

“คุณภรรยา มานั่งนี่”

โล่เฉินดึงหานหยู่เยนลงไปในน้ำ เมื่อซ่อนตัวลงไปจนหมด หานหยู่เยนถึงค่อยๆ สงบขึ้น ใบหน้าที่แดงก่ำค่อยๆ จางหายไป

"คิดอะไร?"

"หา ไม่มีนี่"

โล่เฉินเข้าไปใกล้หูของเธอก่อนจะกระซิบด้วยความพอใจ “ใหญ่มากใช่ไหม ลองหาโอกาสลองดูหน่อยดีไหม?”

“โอ๊ย คุณออกไปเลยนะ”

หานหยู่เยนอายจนหูแดงขึ้นอีกครั้ง เธอถลึงตาใส่โล่เฉิน ก่อนจะเอ่ยอย่างไม่ยอม “ใหญ่แล้วยังไง มองได้แต่ไร้ประโยชน์"

"มีประโยชน์รึเปล่า ลองดูก็รู้แล้ว"

“ฝันไปเถอะ เดี๋ยวนี้คุณนี่นับวันยิ่งกล้าขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะ ฉันยังไม่ได้ยอมรับคุณสักหน่อย ผู้ชายของฉันควรเป็นฮีโร่กู้โลก…..”

“ขี่เมฆสีรุ้งมารับคุณ?” โล่เฉินเอ่ยต่อให้

หานหยู่เยนกลอกตา เธอย่อตัวลงไปในน้ำแล้วเอ่ย "เอาเป็นว่าคุณยังไม่ถึงตามข้อกำหนดของฉัน เมื่อไหร่ที่บริษัทของคุณบริหารได้ดีจนลุกเป็นไฟขึ้นมา ประสบความสำเร็จแล้ว ฉันจะลองคิดดู”

“จริงหรือเปล่า?”

“อย่าเพิ่งตื่นเต้นไป ฉันแค่บอกว่าจะลองคิดดู ยังไม่ได้ตอบรับคุณสักหน่อย”

โล่เฉินเองก็ย่อตัวลงไปในน้ำ เขาเอ่ยแปลกๆ “อย่าลืมนะ ในบัตรนั่นมีเงินอยู่หลายสิบล้าน หากใช้เงินพวกนี้มาลงทุนโดยตรงในบริษัท ผมเชื่อว่ามันจะต้องงอกเงยอย่างรวดเร็วแน่ อย่างน้อยก็สามารถทำให้จื่อเยว่และซือหานกลายเป็นดาวดังขึ้นมาได้”

"ไม่ได้"

"อะไรไม่ได้?"

"เงินนั่นห้ามไปเคลื่อนไหวมัน" หานหยู่เยนเอ่ยอย่างหนักแน่น "เงินนั่นฉันจะเก็บไว้ เว้นแต่จำเป็นเท่านั้น นอกเหนือจากนั้นห้ามใช้เด็ดขาด"

โล่เฉินยักไหล่แล้วยิ้ม “ตามใจคุณ ยังไงเงินนั่นผมก็ให้คุณไปแล้ว คุณคิดจะจัดการยังไงก็ได้ทั้งนั้น”

พูดไป ในใต้น้ำ มือเล็กๆ มือหนึ่งก็โอบเข้าที่เอวบางของหานหยู่เยนเบาๆ

"อา…"

"อย่าส่งเสียง"

โล่เฉินพูดเบาๆ

หานหยู่เยนโมโห เธอเอ่ยเสียงต่ำ "คุณทำอะไรน่ะ หาที่ตายหรือไง!"

"คนเยอะขนาดนี้ อย่าส่งเสียงดังให้คนแตกตื่นเชียว"

โล่เฉินพูดไปก็ยิ่งโอบแน่นขึ้น

หานหยู่เยนจมเข้าไปในอกของเขาแทบเกือบครึ่งตัว

ต้องรู้ว่า นี่แทบจะไม่มีเสื้อผ้ากั้นขวางเอาไว้ เป็นเนื้อแนบเนื้ออย่างแท้จริง ความรู้สึกนี้ยากจะแสดงออกมาได้ และทำให้โล่เฉินมีปฏิกิริยาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

"สารเลว"

หานหยู่เยนเอ่ยด่าเสียงต่ำ แต่กลับทำอะไรไม่ได้

จะมาทะเลาะกับโล่เฉินในสระก็คงทำไม่ได้ แบบนั้นน่าอายเกินไป

นั่นเพราะคนที่สามารถมาพื้นที่วีไอพีแบบนี้ได้ ล้วนเป็นเศรษฐีคนสูงศักดิ์ทั้งนั้น หานหยู่เยนเองก็มีศักดิ์ศรีของตน ไม่อยากให้ใครดูถูก

เมื่อโล่เฉินเห็นดังนั้นก็ยิ่งกล้ามากขึ้น

กรงเล็บอีกอันค่อยๆ ตกลงไปบนต้นขาเนียนเรียบของหานหยู่เยน

"วูบ"

ทันใดนั้น หานหยู่เยนก็ตัวสั่นขึ้นมา

“คุณจะทำอะไร รีบปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นจากนี้ไปฉันจะให้คุณไปนอนบนโซฟาห้องนั่งเล่นแทน”

"หา?"

โล่เฉินตกใจและรีบปล่อยมือทันที

“คุณภรรยาโปรดระงับความโกรธ คุณดูสิผมทุ่มเทให้กับที่บ้านไปมากมายมาตั้งสามปี ดังนั้นควรจะได้ของหวานหรือค่าตอบแทนกับผมบ้าง”

ทันใดนั้น ใบหน้าของโล่เฉินก็บิดเบี้ยวเป็นก้อนขึ้นมา

ในใต้น้ำ หานหยู่เยนหยิกลงไปบนเนื้อที่เอวของเขาแล้วพูดว่า "ครั้งหน้าไม่มีข้อยกเว้น ไม่อย่างนั้น คอยดูเถอะว่าฉันจะจัดการคุณยังไง”

“รับบัญชาคุณภรรยา”

“อย่ามาเรียกว่าภรรยา ทำไมไม่จำซะที”

"ก็ได้คุณเมีย"

หานหยู่เยนพูดไม่ออกแล้วจริงๆ เธอยืนขึ้น

โล่เฉินถาม "คุณจะไปไหน?"

"ฉันจะไปห้องน้ำ"

“ก่อนที่จะเข้ามาไม่ได้เพิ่งจะเข้าไปหรือ หรือว่า….” โล่เฉินมีสีหน้าราวกับเข้าอกเข้าใจ มุมปากของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความหมาย

หานหยู่เยนงุนงง เธอนั่งลงแล้วถาม "หรือว่าอะไร ดูสีหน้าของคุณสิ มันน่าทุบเสียจริง!"

"คุณภรรยา คุณช่างอ่อนไหวอย่างยิ่ง"

"อะไร?"

“ไม่ใช่หรือไง เมื่อครู่ผมเพิ่งจะจับคุณไปนิดเดียว คุณก็ทนไม่ไหวจนสิ่งนั้นมาแล้ว” โล่เฉินกระซิบข้างหูของหานหยู่เยน เขาอมยิ้ม“ไปเข้าห้องน้ำเถอะ ห้ามปัสสาวะในสระเชียว”