จอมใจ จอมอหังการ ชุด เทพบุตรการ์รัสโซ่ - ตอนที่ 32

คนตัวโตพูดจบประโยคก็ก้าวเท้ายาวๆ เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที ทั้งให้รดารักษ์นั่งสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวดกับสถานการณ์ที่ตัวเองกำลังเผชิญหน้าอยู่ ความใจร้ายของราฟาลทำให้หญิงสาวร้าวรานจนหัวใจแหลกสลาย ความสาวที่มอบให้นั้นมันช่างไร้ค่าเสียเหลือเกิน

“ทำไมถึงได้ใจร้ายแบบนี้นะคุณราฟ…”

สาวน้อยล้มตัวลงนอนกับที่นอนอีกครั้ง สะอื้นฮักจนตัวโยน ขณะปลดปล่อยน้ำตาแห่งความเสียใจให้ไหลทะลักออกมาอาบแก้มราวกับเขื่อนที่ทำนบกั้นแตกหัก ความเจ็บปวดกัดกินไปทั่วทั้งอณูเนื้อหัวใจ ไม่เคยคิดเลยว่าความรักจะส่งผลให้หัวใจเจ็บปวดได้ถึงเพียงนี้

และก็ไม่เคยคิดเลยว่าคนที่หล่อนเฝ้ารัก เฝ้าบูชา จะใจร้าย ใจดำ ใจอำมหิตไม่ผิดจากจอมมารแห่งขุมนรกแบบนี้ ราฟาลร้ายกาจ เลือดเย็น เขาทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองชนะ ในขณะเดียวกันก็พร้อมที่จะเข่นฆ่าทุกคนที่ขัดขืนคำสั่งของเขาให้แหลกเหลวคามือ

ซึ่งมันก็เป็นหล่อนในตอนนี้นี่แหละที่กำลังถูกฝ่ามืออำมหิตของราฟาล การ์รัสโซ่ ทายาทอันดับที่หนึ่งของตระกูลดังแห่งอิสตันบูลกำลังบีบเค้นหัวใจอยู่ หากหล่อนขัดขืนอุ้งมือมัจจุราชนี้ก็คงจะขยุ้มลำคอจนตาย แต่หากหล่อนยอมศิโรราบเขาก็จะปรานีพร้อมๆ กับใช้เงินก้อนมหาศาลฟาดหัว

หล่อนอยากขัดขืน อยากวิ่งหนี อยากไปให้พ้นจากผู้ชายหล่อระเบิดคนนี้ แต่ก็ทำไม่ได้ ทุกอย่างเหมือนถูกฟ้าลิขิตมาแล้ว ลิขิตมาเพื่อให้หล่อนกลายเป็นของเล่นของผู้ชายที่ชื่อราฟาล การ์รัสโซ่ เพียงคนเดียวเท่านั้น นี่หล่อนควรจะหัวเราะให้ดังๆ อย่างนั้นใช่ไหม?

เบื่อหรือ? นี่เขายังมองไม่เห็นคำนั้นเลยจริงๆ

ราฟาลถอนใจออกมาด้วยความกลัดกลุ้ม เมื่อรู้สึกได้ถึงความไม่มั่นคงในอิสรภาพของตัวเองที่กำลังจะถูกผู้หญิงที่ตอนนี้กำลังนอนร้องไห้อยู่บนเตียงริดรอนได้ถนัดถนี่มากขึ้นทุกขณะ

ปากหวานๆ ของหล่อน ผิวกายนุ่มนวลของหล่อน หรือแม้แต่ความร้อนรินที่รัดเขาแน่นทุกครั้งยามที่เขาสอดแทรกเข้าหา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันทำให้เขาติดตราตรึงใจ และแน่นอนว่าเขาจะไม่มีทางปล่อยให้ผู้หญิงที่สามารถทำให้จังหวะหัวใจของเขาเต้นแรงระรัวได้หลุดรอดเงื้อมือไปเด็ดขาด ต่อให้หล่อนกลายเป็นนางมโนราห์ใส่ปีกใส่หางแล้วบินหนีไป แต่เขานี่แหละที่จะเป็นพระสุธนขึ้นไปตามล่าเด็ดปีกเด็ดหางของหล่อนแล้วโยนใส่กองไฟเสียให้หมด จากนั้นก็ลากหล่อนลงมาลงโทษด้วยการทำให้ร้องครางเพราะสุขสมครั้งแล้วครั้งเล่า

แน่นอนว่าเขาจะไม่มีวันปล่อยรดารักษ์ไปตอนนี้… หรือบางทีอาจจะไม่ปล่อยตลอดไป แต่ไม่หรอก… เขาก็แค่… แค่ติดใจ ใช่ ติดใจเท่านั้นเอง อีกสักสองสามครั้ง หรืออาจจะสิบครั้ง เขาก็คงจะไม่รู้สึกตื่นเต้นแบบนี้อีก ราฟาลระบายยิ้มให้กับความคิดของตัวเอง ความคิดที่แม้แต่เขาเองก็ยังไม่มั่นใจเลยว่ามันคือความรู้สึกแท้จริงในหัวใจ

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปปิดฝักบัว จากนั้นก็คว้าผ้าขนหนูขึ้นมาซับน้ำจากใบหน้าจนแห้ง ก่อนจะพันมันกับสะโพกสอบและเดินออกจากห้องน้ำ ตั้งใจจะออกมาหาเรื่องคลุกวงในกับรดารักษ์อีกรอบ แต่พอออกมาถึงเตียงนอนก็ต้องถอนใจออกมาเมื่อแม่สาวน้อยหลับใหลไปทั้งน้ำตา

“นี่เราอาบน้ำนานถึงเพียงนี้เชียวหรือ…”

ราฟาลยืนมองภรรยาคนสวยอยู่นานหลายอึดใจ วูบหนึ่งก็อยากจะเข้าไปกอดปลอบประโลม จูบซับน้ำตาให้ แล้วสารภาพออกไปให้หมดเปลือกว่าแท้จริงน่ะเขาต้องการหล่อนมากมายขนาดไหน แต่… ความหยิ่งทระนงก็ทำให้ชายหนุ่มเลือกที่จะยืนมองนิ่งๆ และหันหลังเดินไปจัดการตัวเองที่หน้าตู้เสื้อผ้าจนเรียบร้อย จากนั้นจึงเดินออกไปจากห้องพักอย่างเงียบเชียบ ทิ้งให้รดารักษ์นอนหลับทั้งน้ำตาอยู่บนเตียงที่แสนยุ่งเหยิงตามลำพัง