“ ข้าเจ็บตรงลำเอ็นที่กลีบก้นของเจ้าคร่อมทับอยู่ ”

คำบอกเล่าเสียงสั่นพร่าของเขาทำให้รอยยิ้มของนางค่อย ๆ จางหาย ก่อนที่นางจะรู้สึกตัวอย่างที่เขาว่า กลีบก้นของนางนั่งทับอยู่บนอะไรบางอย่างที่เป็นลิ่มลำและอุ่นร้อน ใบหน้าหวานเจื่อนซีดขึ้นในพริบตา แม้นางจะยังไร้เดียงสาแต่ก็ไม่ได้โง่เง่าถึงขั้นไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร

“ อยากรู้ไหมว่ามันคืออะไร ” เขาว่าพลางยิ้มมุมปาก

“ มะ… ไม่ เจ้าคนเลว คนลามก ปล่อยข้าไปเดี๋ยวนี้นะ ”

“ ยัง จนกว่าเจ้าจะขอโทษข้า ”

“ ขอโทษเช่นนั้นรึ มีเรื่องใดที่ข้าควรขอโทษเจ้ากัน ”

“ ใช่ เมื่อคืนเจ้ากัดลิ้นข้า ทำลิ้นข้าเจ็บ ทั้งเจ้ายังกระทืบความเป็นชายของข้า ”

ยิ่งพยศ ยิ่งท้าทายนัก…

“ ตกลงจะขอโทษข้าหรือไม่ ”

“ ไม่ เหตุใดข้าต้องขอโทษเพื่อลิ้นโง่ ๆ ของเจ้าด้วย ”

“ ลิ้นของข้าไม่ได้โง่ มันทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง เจ้าจะลองดูหน่อยไหมล่ะ ” เขาว่าพลางจ้องหน้านางด้วยประกายตาโชนแสงแปลก ๆ

“ ไม่ต้อง… อ๊ะ ! ”

เขาถามแต่ไม่ได้รอคำอนุญาต เพราะได้ก้มลงไปหาสองเต้าทรวงสล้างที่อยู่เบื้องหน้าแล้วแลบลิ้นออกมาปาดเลียที่ ยอดอกข้างหนึ่งเบา ๆ ก่อนไล้ลิ้นพลิ้ววนไปมาช้า ๆ

ดรุณีน้อยขนลุกเกรียวไปทั้งเรือนร่าง ความรู้สึกแปลกใหม่อันร้อนรุ่มวิ่งพล่านไปทั่วเรือนกายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ยิ่งเขาโลมลิ้นไปทั่วเต้าทรวงแล้วอ้ารับมันเข้าไปในปาก ดูดดุนที่ยอดทรวงสลับกับไล้ลิ้นไปด้วย มันทำให้นางหายใจติดขัด นางพยายามดิ้นให้สองแขนที่ถูกจับไพล่ไว้เบื้องหลังเป็นอิสระแต่ก็หาได้ไม่ มือแข็งราวตรวนเหล็กนั้นยึดข้อมือของนางเอาไว้แน่น

“ ปละ… ปล่อยข้านะ อื๊ออออ ” เสียงห้ามปรามเมื่อมันสั่นเทาและมาพร้อมกับเสียงครวญครางจึงดูไม่น่าเชื่อถือเท่าใดนัก เขายิ่งเพิ่มแรงดูดให้ยิ่ง หนักหน่วงขึ้นก่อนจะผละออกช้า ๆ แต่ยังไม่ปล่อยนางให้เป็นอิสระ ลิ้นสากไล้เลียนางไปทั่วจากเต้าถันมาจนถึงลำคอระหงสลับกับเม้มดูดด้วยริมฝีปากชื้น ขยับขึ้นไปจนถึงใบหูขาวนวล เกร็งลิ้นแล้วสอดแทรกพลิ้ววนไปทั่วใบหูแล้วจบลงที่ดูดติ่งหูนุ่มนั้นเบา ๆ