“ เจ้านี่เองรึที่เขาลือกันนักหนาว่างามล่มเมือง ข้าได้เห็นเป็นบุญตาก็วันนี้ แต่เป็นถึงธิดาเจ้าเมือง เหตุใดไม่มีมารยาทมาแอบดูผู้อื่นเช่นนี้เล่า องค์หญิงซูเม่ย ”

เขาตำหนินางด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน นั่นทำให้นางโมโหบ้างจึงรีบพยุงตัวลุกขึ้นนั่งหมายจะโต้เถียงกลับไป แล้วได้เห็นอย่างเต็มตาว่าแม่ทัพเหิงผู้นั้นเปลือยเปล่ามิสวมอาภรณ์แม้แต่ชิ้นเดียว ที่สำคัญเจ้าชิ้นเนื้อโด่เด่ตรงกลางระหว่างขาที่มีขนาดร่วมท่อนแขนนั้นมันดุนดันอยู่กับท้องน้อยของนาง ด้วยเขาอยู่ในท่าคร่อมต้นขากำยำทั้งคู่กดทับนางเอาไว้ !

องค์หญิงซูเม่ยตกใจแทบสิ้นสติ นางอ้าปากกว้างหมายจะตะโกนกรีดร้องทว่าปากจิ้มลิ้มนั้นกลับถูกปิดสนิททันทีด้วยริมฝีปากของบุรุษที่คร่อมนางอยู่ ก่อนที่เขาจะบดจูบดูดดึงและล้วงลิ้นเข้ามาไล้ในริมฝีปากนางอย่างเอาแต่ใจ

นางตกตะลึงพรึงเพริดขั้นสุดแต่ก็ยังพอมีสติ เมื่อโดนรุกล้ำจากชายไร้อารยะผู้นั้น สัญชาตญาณปกป้องระวังตัวก็ทำงานทันที นางขบกัดลิ้นอุ่น ๆ ที่บังอาจล้วงไล้เข้ามาในปากจนอีกฝ่ายผงะออก

“ โอ๊ย ! ” เสียงเขาอุทานด้วยความเจ็บ นางใช้จังหวะนั้นที่เขาเผลอผลักเขาให้เซลงกับพื้นแล้วลุกพรวดขึ้นทันที และเมื่อเห็นท่อนเอ็นอันโด่เด่อันนั้นที่นับได้ว่าเป็นจุดยุทธศาสตร์แห่งบุรุษ นางก็มิรอช้าที่จะโจมตีมันทันทีโดยการกระทืบลงไปบน ความใหญ่ยาวเสียเต็มรักหนึ่งทีก่อนจะรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

“ ไอ้คนบ้า ไอ้คนชั่วช้า ต่ำทราม ! ”

องค์หญิงซูเม่ยด่าทอออกมานับครั้งไม่ถ้วน ทั้งโกรธทั้งเกลียดที่ถูกล่วงล้ำจากแม่ทัพเหิงผู้นั้น นางสั่งให้สาวใช้ต้มน้ำให้ในยามดึกทันทีก่อนจะลงไปแช่ในอ่างไม้ ก่อนจะขัดถูไปทั่วตัวแรง ๆ โดยเฉพาะที่ลิ้นนั้นที่โดนลิ้นของเขาล่วงล้ำขยับรัด

“ ข้าเกลียดเจ้า แม่ทัพเหิงบ้า เกลียด เกลียด ! ” นางทุบตีไปที่ผิวน้ำอย่างเดือดดาลพลางใช้ผ้าขัดถูบริเวณที่ถูกมือเขาสัมผัสจนแดงก่ำ คล้ายว่าการขัดถูนั้นจะทำให้ความร้อนรุ่มที่ถูกเขาสัมผัสจางหายไปได้

“ ทุเรศ บัดสี เสพสมกันได้กลางแจ้งไม่อายฟ้าดิน ยังจะมีหน้ามาต่อว่าข้าอีก ทั้งยังจาบจ้วงองค์หญิงอย่างข้าด้วย ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ข้าจะฟ้องเสด็จพ่อ คอยดู ! ” นางบ่นพึมพำและน้ำตาไหลออกมาอย่างเจ็บแค้น นางแช่อยู่ในอ่างน้ำเกือบสองก้านธูปจึงค่อยขึ้นมาแต่งตัวและเข้าสู่บรรทม แต่กว่าจะข่มตาให้หลับได้ก็นานโขเพราะเจ็บแค้นในหัวใจเหลือเกินที่ถูกคุกคามอย่างไม่ให้เกียรติจากแม่ทัพเหิงผู้นั้น

และเขาเองก็ยังนอนไม่หลับเช่นกัน…