“ พี่ไม่ทำให้เจ้าตาย แต่จะพาขึ้นสวรรค์ไปด้วยกัน ”

เขาว่าก่อนจะวางมือสองข้างไปบนพื้นเตียงเพื่อพยุงตัวไม่ให้ทิ้งน้ำหนักลงไปบนร่างงามอันบอบบาง ก่อนจะขยับบั้นเด้าเข้าออกที่ตรงกลางระหว่างขานางด้วยจังหวะหนักแน่นขึ้น ลำเอ็นยาวใหญ่ผลุบเข้าออก เข้าออกในหลืบลับคับแคบคราแล้วคราเล่า เสียงคร่ำครวญไม่ได้ศัพท์ด้วยเพลิงพิศวาสของทั้งคู่ เสียงเนื้อหนุ่มกระแทกเนื้อสาวดังถี่กระชั้น

แววตาคมกริบดุดันบัดนี้เยิ้มฉ่ำไปด้วยแรงรักผสานราคะ เขาจ้องนางมิลดละคล้ายกลัวว่าจะหายไป นางเองเลื่อนมือขึ้นมาเกาะลำแขนแข็งแรงไว้แน่น ดวงตาจับจ้องเขาด้วยแววตาไม่แตกต่าง

เขาคือความงดงามแห่งบุรุษเพศที่นางมิอาจละสายตาได้ และใบหน้าคมสันนั้นจดจ้องแต่นางเพียงผู้เดียว ทุกกล้ามเนื้อกำยำหนั่นแน่นขมวดเกร็ง เม็ดเหงื่อผุดพราวชุ่มชื้น ยามที่เขาเร่งจังหวะขยับรุกล้ำในกายนาง เข้า ออก เข้า ออก แรงขึ้นและเร็วขึ้น

“ พี่รักเจ้าเหลือเกินซูเม่ย ”

“ ข้าก็รักท่านพี่ที่สุด ” คำรักอันแสนหวานช่างตรงกันข้ามกับเรือนกายสอดประสานที่เร่าร้อนรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เขาถาโถมโหมกระหน่ำโจนจ้วงถี่ยิบ นางแอ่นหยัดโหนกเนื้อเข้าหา สองมือจิกเล็บบนท่อนแขนเขาแน่น

“ ท่านพี่ ข้าไม่ไหวแล้ว อูยยย ”

“ ขอให้ข้าเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายของท่านพี่ได้หรือไม่ ”

“ ได้ พี่สาบาน หากพี่ผิดคำพูดขอให้พี่… ”

นางรีบประกบปากเขาไว้ด้วยริมฝีปากของตนให้หยุดพูดทันที

“ ข้าเคยบอกแล้วใช่หรือไม่ว่าไม่ต้องสาบานและห้ามพูดจาเกี่ยวกับความเป็นความตาย ”

“ พี่ก็แค่อยากให้เจ้ามั่นใจ ตั้งแต่พี่พบเจอเจ้าหญิงอื่นใดพี่ไม่เคยข้องแวะ ดวงตาของพี่มีไว้มองเจ้าแต่เพียงเท่านั้น ยอดรักของพี่ ” เขาว่าก่อนจะขยับเบียดลำเอ็นนั้นภายในความคับแน่นช้า ๆ นางทักท้วงทั้งที่ความสยิวซ่านโจมตี

“ ท่านพี่เจ้าขา หยุดก่อนได้หรือไม่ ”

“ เจ้าอยากให้พี่หยุดหรือ ”

“ ข้ารู้สึก… เจ็บ ”