นางเป็นหญิงคนพิเศษสำหรับเขาและนั่นก็ทำให้ยิ่งโหยหิวถวิลหาเป็นยิ่งนัก ใจกลางกึ่งกายชายมันแข็งขึงปวดปร่าจนแทบจะระเบิดแตกอยู่แล้ว !

“ ข้าขอโทษที่บุ่มบ่ามใจร้อน ก็ข้าคิดถึงเจ้าจนล้นอกล้นใจ มันยากเหลือเกินจะหักห้าม ”

“ หากท่านจ้องจะเอาเปรียบข้าเช่นนี้ก็มิต่างอะไรกับองค์ชายจิ้งฝู ”

“ อย่าได้เอาข้าไปเปรียบเทียบกับองค์ชายบ้ากาม ข้าหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ ”

“ หากเป็นเช่นนั้นจริงก็ปล่อยข้าลงจากตักได้แล้วและพาข้ากลับจวนเถิด ป่านนี้เสด็จพ่อคงกังวลพระทัยแล้ว ”

บ้าไปแล้ว อุตส่าห์พานางมาอยู่สองต่อสองขนาดนี้ จะต้องพานางกลับมือเปล่าจริงหรือนี่ !

จริงอยู่ที่นางพิเศษสำหรับหัวใจ แต่ความต้องการทางกายของเลือดหนุ่มวัยฉกรรจ์มันพลุ่งพล่านลุกโชนจนยากจะหักห้าม

เขาหิว เขากระหาย และเขาจักต้องได้นาง !

“ ข้าพาเจ้ากลับแน่ แต่ก่อนอื่นเจ้าควรลงไปแช่ในบ่อน้ำอมฤตเสียก่อน เพราะตรงนั้นของเจ้าถูกพวกเจี้ยนจิงล่วงล้ำหากละเลยอาจจะทำให้ชอกช้ำและเป็นแผลภายในได้ ” ว่าด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งหากในใจลิงโลดเต้นระส่ำ

ซูเม่ยใช้เสื้อคลุมห่มกายแล้วเดินผละจากเขาก่อนสาวเท้าลงไปยังบ่อน้ำอุ่นอมฤต

“ ยามจะลงแช่ต้องเปลือยกายทั้งหมด มิเช่นนั้นน้ำอมฤตจะไม่สามารถเข้าไปประสานแผลได้ ” เขาเอ่ยขึ้น นางชะงักเท้าก่อนหันหลังกลับไปมอง ร่างใหญ่ยังคงนั่งหันหลังให้แต่นางก็ไม่ไว้ใจ

“ นี่ท่านแอบดูข้าหรือ ”

“ ข้าเปล่า แค่บอกให้เจ้ารู้เท่านั้น ข้าเจตนาดี แต่เจ้ากลับเห็นเป็นร้ายอยู่ร่ำไป ” เขาตัดพ้อ นั่นทำให้นางรู้สึกผิด

“ ข้าขอโทษ ”

นางว่า ก่อนจะค่อยปลดเสื้อคลุมออกด้วยมืออันสั่นเทา ใครเล่าจะมิหวาดหวั่นเมื่อต้องเปลือยกายอยู่ตามลำพังกับบุรุษเจนจัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสัมผัสของเขาเคยตราตรึงอยู่บนเรือนกายนางมาแล้ว

“ ท่านห้ามหันมานะ ” นางสำทับอีกคราก่อนที่เสื้อคลุมจะหลุดจากร่าง

พรึ่บ !

ร่างเปลือยเปล่าอรชรขาวโพลนราวหิมะยืนท้าทายผืนป่าและแมกไม้นานาพรรณช่างงดงามราวสวรรค์แต่งแต้ม

นางสาวเท้าลงสู่สายธารใสเบื้องล่าง ความอุ่นของสายน้ำช่างพอเหมาะเหลือเกิน นางรู้สึกดีมากจริง ๆ เมื่อได้อยู่ในวงล้อมของความอบอุ่นนี้ หลับตาพริ้มแล้วไล้มือไปทั่วเรือนกายเบา ๆ โดยไม่ลืมที่จะหันมามองอีกฝ่ายว่าแอบหันมามองนางหรือไม่

เขายังคงหันหลังให้เช่นเดิม นางแอบมองแผ่นหลังกว้าง หัวไหล่แข็งแรงนั้นแล้วลอบยิ้มอยู่เพียงลำพัง