จอมนักรบท้าโลก - ตอนที่ 796 ตีแตกแนวป้องกันภายในใจ
คืนหนึ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากจ่ายค่าจ้างคนงาน หนี้ภายนอก และหนี้การพนันส่วนตัวหมดแล้ว ซุนเค่เฉินก็นำตั๋วเครื่องบินที่ติงหงเหย้าเตรียมให้บินไปต่างประเทศพร้อมกับครอบครัว
บริษัทหรงกงก็กลายเป็นเปลือกอันว่างเปล่า เหมือนจะยังอยู่ แต่ที่จริง ‘ไม่มีอยู่’ แล้ว
สองวันต่อมา
เจียงชื่อและติงเมิ่งเหยนนั่งดูทีวีอยู่ภายในบ้าน ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเริ่มมั่นคงมากขึ้น สองวันที่ผ่านมาพวกเขามีสัมพันธ์กันอีกหลายครั้ง ทั้งสองคนกลายเป็นคนคนเดียวกัน
ที่สำคัญที่สุด เจียงชื่อได้ถอดฉายา ‘คนขี้ขลาด’ ออกไปโดยสิ้นเชิง
สาเหตุหลักมาจากความปากมากของติงฉี่ซาน
ตอนนี้ติงฉี่ซานคุยโวโอ้อวดมาก เจอใครก็เอาแต่ชมเจียงชื่อ ช่วยโฆษณาให้เจียงชื่อว่าเขาเจ๋งแค่ไหน สามารถหารายได้หลายสิบล้านต่อเดือน เป็นผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อของบริษัทเครื่องประดับหลายแห่ง
คนที่เก่งกาจที่สุด ก็คือผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อเครื่องประดับดาวฤกษ์
รู้สึกเหมือนลูกเป็ดขี้เหร่กลายเป็นหงส์
ติงฉี่ซานเคยโดนคนมากมายดูถูกเพราะเจียงชื่อ ลูกเขยบ้านไหนก็ดีกว่าลูกเขยบ้านเขา
แล้วในตอนนี้ล่ะ?
บรรดาเพื่อนร่วมชั้นเก่าและญาติๆ เหล่านั้นต่างอิจฉาติงฉี่ซาน
ตอนนี้ทั้งครอบครัวของติงฉี่ซานไม่ต้องทำอะไรเลย สามารถนั่งกินข้าวที่บ้านเฉยๆ ได้ทั้งวัน เงินเดือนของเจียงชื่อหนึ่งเดือนก็เพียงพอแล้วสำหรับพวกเขาที่จะใช้ไปทั้งชาติ
นี่คือสิ่งที่เจียงชื่อสามารถทำได้
ด้วยเหตุนี้ ช่วงนี้เจียงชื่อจึงไม่ค่อยกล้าออกไปข้างนอก ใครเห็นก็จะเข้ามาทักทาย ทำให้เจียงชื่อรู้สึกไม่คุ้นชิน
เมื่อก่อนทุกครั้งที่เห็นเขาก็ต้องด่า ‘ไอ้คนไม่เอาถ่าน’ แต่เขาก็ชินกับคำด่านี้มาเป็นเวลานานแล้ว พอจู่ๆ เลิกด่าแถมยังยกย่องอีก มันทำให้เจียงชื่อรู้สึกอึดอัดมาก ดังนั้นจึงไม่ออกไปไหนเลยดีกว่า
ในวันนี้ เขากำลังดูทีวีกับภรรยาอยู่ภายในบ้าน ซึ่งเป็นละครตกยุคแนวแย่งชิงราชสมบัติในวัง
ขณะที่กำลังดูอยู่นั้น ติงเฟิงเฉิงก็วิ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้นดีใจ แล้วเอ่ยปากว่า “เจียงชื่อ เมิ่งเหยน พวกคุณเดาสิว่าผมทำอะไรมา?!”
ทั้งสองหันไปมองติงเฟิงเฉิง
“ทำไมล่ะ ถูกลอตเตอรี่เหรอ?” ติงเมิ่งเหยนถาม
“เฮ้ย พี่สองของเธอเป็นคนไม่เอาไหนมากเหรอ? ถูกลอตเตอรี่เลยดีใจขนาดนี้?”
“อ้าว แล้วพี่เป็นอะไร?”
ติงเฟิงเฉิงเองก็ไม่ถือสา นั่งลงบนโต๊ะน้ำชาแล้วยกโค้กบนโต๊ะดื่มอึกใหญ่ “น้องเล็ก ฟังฉันนะ ฉันเซ็นสัญญาวัสดุครั้งใหญ่เมื่อไม่นานมานี้ ได้ราคาเพียงสองในสามของราคาตลาดเท่านั้น! คราวนี้ประหยัดไปเกือบร้อยล้าน! พวกเธอว่าฉันเก่งหรือเปล่า?”
ติงเมิ่งเหยนไม่อยากจะเชื่อ “โอ้ ดูไม่ออกเลยว่าพี่ชายจะมีความสามารถขนาดนี้ด้วยเหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ” ติงเฟิงเฉิงดีใจจนหางแทบชี้
เจียงชื่อยังคงนิ่งสงบ แล้วถามอย่างไม่ต้องคิด “โลกนี้ไม่มีอาหารกลางวันฟรี ถ้าคุณได้ราคาสองในสาม สั่งสินค้าล็อตใหญ่ทีเดียว คนขายไม่ขาดทุนตายเหรอ? มีเหตุผลอะไร?”
ติงเฟิงเฉิงเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง ว่าซุนเค่เฉินถูกคนอื่นปั่นหัวมาอย่างไร ทำไมถึงรอไม่ไหวรีบขายวัสดุ เล่าเรื่องทั้งหมดรอบหนึ่ง
ฟังดูเหมือนไม่มีปัญหาอะไร
เจียงชื่อขมวดคิ้ว “บนโลกนี้มีเรื่องบังเอิญแบบนี้จริงเหรอ? คุณต้องการซื้อวัสดุ แต่มีเงินไม่พอ ต่อมาก็บังเอิญมีคนถูกบังคับให้ขายวัสดุจำนวนมากในราคาต่ำเพื่อปกป้องเงินทุน ในขณะเดียวกันสต๊อกของเขาก็แทบจะตรงกับความต้องการของคุณทั้งหมด ช่างบังเอิญเหลือเกิน”
ติงเฟิงเฉิงยิ้ม “เจียงชื่อ ผมรู้ว่าคุณกำลังกังวลเรื่องอะไร แค่กังวลว่าผมจะโดนคนหลอกเหรอ? แต่คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมติงเฟิงเฉิงไม่ใช่คนโง่ ผมให้ไอ้ถงไปตรวจสอบสถานที่แล้ว พบว่าไม่มีสิ่งผิดปกติเกี่ยวกับใบรายการสินค้าในสต๊อกและคุณภาพของสินค้า ไม่ต้องกังวล!”
เจียงชื่อพยักหน้า “อืม ถ้ามีเรื่องดีๆ แบบนี้เกิดขึ้นจริง ถ้าอย่างคุณก็สร้างผลงานอันยิ่งใหญ่แล้ว”
พอได้ยินคำชื่นชมจากเจียงชื่อ ติงเฟิงเฉิงก็ฉีกยิ้มกว้างจนถึงใบหู
รู้สึกดีจริงๆ ที่ได้รับคำชม ตัวเองแทบจะลอยอยู่ในอากาศแล้ว
“คุณจะไปรับสินค้าเมื่อไหร่?” เจียงชื่อถาม
“วันนี้ ผมได้มอบหมายให้ไอ้ถงไปรับสินค้า วันนี้จะเอามาบางส่วนก่อน ที่เหลือค่อยแบ่งนำกลับเป็นสามชุด”
ขณะที่กำลังคุยกัน โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ถงก้วนฉือโทรเข้ามา
ติงเฟิงเฉิงรับสาย “ฮัลโหล ไอ้ถง ว่าไง?”
เสียงสิ้นหวังและวิตกกังวลของถงก้วนฉือดังมาจากปลายสาย “ไม่ดีแล้ว ประธานติง เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! คนงานทั้งหมดของบริษัทหรงกงหนีไปแล้ว โรงงานนั้นว่างเปล่า! โทรศัพท์ของซุนเค่เฉิน โทรไม่ติด มันบอกว่าเป็นเบอร์ที่ไม่มีการใช้งาน”
ติงเฟิงเฉิงหัวแทบระเบิด “แล้ว…วัสดุล่ะ?”
“ผมตรวจสอบคลังสินค้าทั้งหมดแล้ว มีเพียงโกดังแห่งเดียวเท่านั้นที่ตรงตามคุณสมบัติ คลังสินค้าอื่นๆ ล้วนมีคุณภาพต่ำ! ที่น่าโมโหกว่าก็คือผมไปรับสินค้าตามใบรายการ ถึงได้รู้ว่าใบรายการเป็นของปลอม ซุนเค่เฉินไม่ได้เช่าโกดังจากบริษัทอื่นเลย นั่นก็หมายความว่า นอกจากสินค้าเกรดต่ำของบริษัทหรงกง แล้ว ก็ไม่มีสินค้าอื่นอีก”
ความจริงที่โหดร้ายยังคงทำลายแนวป้องกันภายในใจของติงเฟิงเฉิงอย่างไม่หยุดหย่อน
เขาถามอย่างตะกุกตะกัก “แล้ว แล้วสินค้าที่ผ่านคุณสมบัติของโกดังนั้นมีมูลค่าเท่าไหร่?”
ถงก้วนฉือถอนหายใจยาว “น่าจะแค่หนึ่งถึงสองล้านเท่านั้น”
หนึ่งถึงสองล้าน?
ติงเฟิงเฉิง ใช้เงินสองร้อยล้านซื้อมา!
ขาดทุน
ขาดทุนจนกระอักเลือด!!!
แนวป้องกันภายในจิตใจของติงเฟิงเฉิงถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง ความดันโลหิตเพิ่มสูงขึ้นทันที หลับตาลง ล้มลงจากโต๊ะน้ำชาทั้งยืน ลงกระแทกพื้นอย่างแรง
“เฟิงเฉิง?!”
“พี่สอง?!”
YOU MAY ALSO LIKE
