จอมนักรบท้าโลก - ตอนที่ 779 ความองอาจของชายหนุ่ม
“ขอบคุณค่ะอาหญิง!!!” ซูสวนมีความสุขเป็นอย่างมาก
การมีความสุขนี้ไม่ใช่แค่เพียงมีความสุขที่สามารถรับมือกับคู่นัดบอดได้ แต่มันเป็นความสุขที่มากขึ้นไปอีกขั้นหนึ่ง
ในฐานะที่เป็นผู้หญิง ติงเมิ่งเหยนนั้นเข้าใจความรู้สึกในแง่มุมนี้ดี เธอรู้สึกได้ว่าตำแหน่ง‘เมียหลวง’ได้เผชิญกับความท้าทายที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
แถมยังเป็นความท้าทายจากน้องสาวที่สนิทกันเสียด้วย
ติงเมิ่งเหยนรู้อย่างลึกซึ้งว่าซูสวนจะต้องตกหลุมรักเจียงชื่อเข้าให้แล้ว ความรักแบบนี้ไม่อาจปิดบังอำพรางได้
แม้ว่าปากจะไม่ได้พูดอะไร แต่การกระทำและคำพูดนั้นต่างเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความรัก
ต่อหน้าคนอื่น ติงเมิ่งเหยนนั้นไม่เคยกังวลไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของหน้าตาหรือแม้กระทั่งเรื่องการอบรมเลี้ยงดู ติงเมิ่งเหยนไม่เคยแพ้ผู้หญิงคนไหน แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับซูสวน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกกลัว
ซูสวนมีบางอย่างที่ติงเมิ่งเหยนไม่มี—ความเยาว์วัย
ลมหายใจเยาว์วัยที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของหญิงสาวนั้นถือเป็นสิ่งที่ชายใดก็ไม่อาจต้านทานได้ ไม่ต้องพูดถึงซูสวนที่เป็นนักศึกษาที่มีลีลาและอุปนิสัยที่เหนือกว่ามาก
ติงเมิ่งเหยนที่ได้ก้าวเข้าสู่สังคมนั้นได้สูญเสียความไร้เดียงสาและความมีชีวิตชีวาไปหมดแล้ว
ติงเมิ่งเหยนจะไม่แปลกใจเลยหากว่าเจียงชื่อนั้นเปลี่ยนใจไปชอบลูกพี่ลูกน้องของเธอแทน
ไม่แปลกใจแต่ก็คงจะเจ็บปวดใจ!
มือของติงเมิ่งเหยนกำลังสั่น
“ที่รัก?”
เจียงชื่อยื่นมือออกไปจับติงเมิ่งเหยนพร้อมกับถามว่า “เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลยนะ หรือว่าเธอรู้สึกไม่สบายใจ ไม่อยากให้ฉันไปเหรอ?”
ติงเมิ่งเหยนฝืนยิ้มออกมา “มีอะไรที่ไหนกันล่ะ นายไปช่วยเถอะ ไม่เป็นอะไรหรอก”
ปากกับใจไม่ตรงกัน
แม้ว่าภายในใจจะไม่ต้องการให้เจียงชื่อนั้นจากไปเป็นอย่างมากแต่ปากกลับพูดไม่ออก
โอ้ ผู้หญิงนี่นะ!
ติงเมิ่งเหยนก้มหน้าก้มตากินข้าว รสชาตินั้นชัดเจนว่าหวานแต่พอเข้าปากไปกลับเป็นรสขมซะได้
ใจของคนขมขื่น จะทานอะไรให้หวานก็คงเป็นไปไม่ได้
ท้ายที่สุด ติงเมิงเหยนก็ไม่ได้รั้งเจียงชื่อให้อยู่ต่อ เธอได้แต่มองเจียงชื่อที่ถูกซูสวนพาออกไป เมื่อเห็นเงาของแผ่นหลังเจียงชื่อจากไป หัวใจของติงเมิ่งเหยนก็เหมือนถูกมีดสับเป็นเสี่ยงๆ รู้สึกว่าหลังจากเจียงชื่อจากไปในครั้งนี้แล้วจะไม่กลับมาอีก
“ชื่อ…..”
ดนตรีคลอเบาๆ กับกาแฟรสขม
เจียงชื่อและซูสวนนั่งรออยู่บนเก้าอี้ตัวนุ่มจนคู่นัดบอดมา
ผ่านไปห้านาที ชายหนุ่มรูปงามก็เดินมานั่งตรงข้ามพวกเขา
ซูสวนเอาแต่พูดว่าอีกฝ่ายนั้นอายุสี่สิบ?ผลลัพธ์คือ?ชายที่อยู่ตรงหน้านั้นยังหนุ่มยังแน่น อายุไม่ถึงสามสิบแน่นอน เขามีความองอาจแบบชายหนุ่ม
เจียงชื่อยิ้มอย่างขมขื่นพร้อมกับส่ายหัว ดูเหมือนว่าตนจะโดนหลอกเข้าให้แล้ว
ซูสวนนั้นไม่ได้รังเกียจที่อีกฝ่ายอายุมากกว่าแต่ไม่อยากนัดบอดเลยต่างหากถึงได้หาข้ออ้างในการ‘ยืม’ตนออกมา
หลังจากที่ชายคนนั้นนั่งลง สายตาของเขาไม่อาจละหนีไปจากซูสวนได้เลย
เขารู้ถึงการมีตัวตนของซูสวนมานานแล้ว
เยาว์วัย งดงาม ดาวเด่นของมหาวิทยาลัย ชายคนนี้สนใจในตัวของซูสวนตั้งแต่เมื่อเดือนก่อนและต้องการคบหากับหล่อน ในที่สุดเขาก็มีโอกาสเช่นนี้
เขามั่นใจในรูปร่างหน้าตาและภูมิหลังของครอบครัว ตราบใดที่เขายินยอมก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนจะสามารถหนีออกไปจากเงื้อมมือของเขาได้
ชายคนนั้นยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับยื่นนามบัตรให้
“คุณซูสวัสดีครับ นี่คือนามบัตรของผม”
“ผมขอแนะนำตัวสักหน่อย ผมชื่อเสวไห่หรง เป็นลูกชายของผู้จัดการสาขาเครื่องประดับดาวฤกษ์ของถนนเหอเย่ครับ”
“เขาเพิ่งเข้ามาร่วมงานเมื่อปีก่อนและตอนนี้กำลังได้รับการฝึกอบรมจากผู้จัดการร้านของสาขา ผมเชื่อว่าอีกไม่นานผมคงจะได้เข้ารับตำแหน่งผู้จัดการร้านต่อจากพ่อของผม”
ซูสวนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนี้
YOU MAY ALSO LIKE
