คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา - ตอนที่ 649 ใจเย็นอยู่ได้อย่างไร / ตอนที่ 650 รายงานตัวก่อนค่อยเข้ามา
ตอนที่ 649 ใจเย็นอยู่ได้อย่างไร
“ท่านพ่อตา ท่านหมายความว่าอย่างไร ท่านกำลังสงสัยอะไรอยู่” เผยชิงหานถาม
ตงฟางมู่เอ่ยโดยพลัน “ข้าไม่ได้สงสัยอะไรทั้งนั้นแหละ เพียงแค่เรื่องนี้เกิดขึ้นกะทันหันยิ่งนัก อีกทั้งบังเอิญมากเสียด้วย ข้าจำต้องระแวงไว้หน่อย” เขาตั้งใจพูดให้เผยชิงหานฟัง ขณะเดียวกันก็พูดให้ตงฟางหว่านเอ๋อร์ได้ยินด้วย เพื่อให้นางอย่าได้ตื่นเต้นเกินไป ต้องคิดและมองดูให้มาก
ตงฟางหว่านเอ๋อร์ย่อมเข้าใจเจตนาของบิดาตน อีกอย่างนางเองก็เคยผิดหวังต่อเผยชิงหานมาแล้ว บัดนี้นางไม่เชื่อใจเขาอีก วาจาของเขาในตอนนี้ไม่น่าเชื่อถือโดยสิ้นเชิง
ยิ่งไปกว่านั้น จิ้นอ๋องกลับมาแล้ว ทว่าเผยชิงหานกลับพบบุตรีของนางได้โดยบังเอิญเช่นนี้ จำต้องบอกว่าเหมาะเจาะเกินไปจริงๆ
หัวใจที่ร้อนรุ่มของนางค่อยๆ สงบเยือกเย็น แต่ยังคงเหลือความหวังเอาไว้บางเบา นางเอ่ยว่า “ทำตามที่ท่านพ่อของข้าบอกเถอะ พวกข้าจะกลับไปที่คฤหาสน์ตงฟางก่อน ส่วนท่านก็ให้คนพาเซี่ยเหยียนมาแล้วกัน”
ครั้นกล่าวจบ ตงฟางหว่านเอ๋อร์ก็หมุนกายกลับไปในรถม้า
เผยชิงหานยิ่งงุนงง สถานการณ์เช่นนี้คืออะไรกัน
ตงฟางหว่านเอ๋อร์คิดถึงบุตรีของนางอยู่ทุกคืนวันไม่ใช่หรือ แล้วไยบัดนี้เขาบอกว่าบุตรีกลับมาแล้ว แต่นางกลับไม่มุ่งหน้ากลับจวนโหวทันทีเช่นที่เขาคิดไว้
ตงฟางมู่พอใจท่าทางของหว่านเอ๋อร์ยิ่งนัก เขาจึงกวาดสายตามองเผยชิงหานอย่างลำพองใจ แล้วเอ่ยเสียงเย็นว่า “เผยชิงหาน เจ้าน่าจะรู้จักนิสัยของข้าตงฟางมู่ ข้าเกลียดยามที่มีคนหลอกลวงข้าเป็นที่สุด คนที่อาจหาญหลอกลวงข้า จะต้องไม่มีจุดจบที่ดีแน่นอน”
ใบหน้าบวมตุ่ยของเผยชิงหานเจ็บขึ้นเรื่อยๆ แล้ว มือในแขนเสื้อกำเป็นหมัดจนแน่น ตัวสั่นเทาไม่ยอมหยุด
ตงฟางมู่ฟาดแส้ม้า เบื้องหลังตามมาด้วยรถม้าสามคัน ครั้นรถม้าคันที่อยู่ตรงกลางเคลื่อนผ่านข้างกายเขาไป ลมระลอกหนึ่งพลันพัดผ่านมาด้วย พาให้ม่านรถม้าเลิกขึ้น เขามองเห็นคนผู้หนึ่งที่มีดวงตาเฉกเช่นเดียวกับตงฟางหว่านเอ๋อร์ไม่มีผิดเพี้ยน ดวงตาคู่นี้กำลังมองเขาอยู่ มันช่างเย็นชาและทิ่มแทง ราวกับคมมีดหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น
เขารู้สึกหนาวเหน็บในใจทันที แม้แต่ร่างกายก็สั่นเทาขึ้นมาอีกครั้งอย่างอดไม่ได้ เขาลนลานจนต้องถอยหลังไปก้าวหนึ่ง อย่างกับมองเห็นสิ่งของแปลกประหลาดที่น่ากลัวบางอย่าง
“นายท่าน เป็นอะไรไปหรือขอรับ” ซานฝูรีบเข้าไปประคองเผยชิงหาน
เผยชิงหานชี้รถม้าที่เพิ่งเคลื่อนออกไปไกล “เจ้ามองเห็นหรือไม่”
ซานฝูส่ายหน้า “เห็นอะไรหรือขอรับ”
เผยชิงหานอยากพูดอีก ทว่าไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไร เขาอ้าปากอยู่เนิ่นนาน กินลมเย็นไปเสียเต็มท้อง จนในที่สุดเขาก็ปิดปาก และไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว
…
ภายในรถม้า ตงฟางหว่านเอ๋อร์กำมือของชุ่ยเอ๋อร์จนแน่น “ชุ่ยเอ๋อร์ เจ้าว่าสิ่งที่เผยชิงหานพูดเป็นความจริงหรือไม่ ลูกของข้ายังไม่ตายจริงหรือ นางกลับมาแล้วจริงๆ ใช่หรือไม่”
ชุยเอ๋อร์ลูบหลังฮูหยินอยู่เรื่อยๆ “ฮูหยิน ท่านอย่าได้ตื่นเต้นนักนะเจ้าคะ หมอไป๋บอกเอาไว้แล้ว ตอนนี้อยู่ในช่วงการฟื้นฟูร่างกายที่สำคัญที่สุด ไม่อาจให้ความรู้สึกใดเกิดขึ้นมากจนเกินไป ไม่เช่นนี้จะเป็นภัยต่อการฟื้นฟูร่างกายนะเจ้าคะ”
ตงฟางหว่านเอ๋อร์พยายามสงบจิตใจ กำมือของชุ่ยเอ๋อร์ไว้ไม่ยอมคลาย “ข้ารู้ๆ แต่ชุ่ยเอ๋อร์ ข้าไม่อาจสงบจิตใจได้เลย นั่นเป็นบุตรีของข้าเชียวนะ ข้าคะนึงหาบุตรีมาเป็นสิบปี คิดว่านางตายไปแล้วมาโดยตลอด ทว่าตอนนี้เผยชิงหานบอกว่านางยังไม่ตาย นางกลับมาแล้ว เจ้าจะให้ข้าใจเย็นอยู่ได้อย่างไร”
“ฮูหยิน เมื่อครู่นายใหญ่บอกแล้วนะเจ้าคะ ว่าไม่อาจเชื่อวาจาของเผยชิงหานได้ ท่านก็อย่าได้ตั้งความหวังมากเกินไปนักเลย ฮูหยิน บ่าวเชื่อเช่นกันว่าคุณหนูยังไม่ตาย แต่บ่าวไม่เชื่อเผยชิงหานผู้นั้น ฮูหยินเจ้าคะ ท่านอย่าได้ติดกับเขานะเจ้าคะ” ชุ่ยเอ๋อร์รีบกล่าว
ตงฟางหว่านเอ๋อร์ค่อยๆ ใจเย็นลง จริงด้วย ชุ่ยเอ๋อร์พูดถูก นางจะติดกับเผยชิงหานไม่ได้โดยเด็ดขาด
……….
ตอนที่ 650 รายงานตัวก่อนค่อยเข้ามา
ขบวนรถหยุดลงด้านนอกคฤหาสน์สกุลตงฟาง จากนั้นทุกคนก็ค่อยลงมาจากรถ ทยอยกันเข้าไปในจวน ส่วนไป๋จื่อถูกตงฟางมู่พาตัวไปอีกด้าน เขาถามเสียงเบาว่า “ตอนนี้ก็ยังพูดไม่ได้อีกหรือ”
ไป๋จื่อส่ายหน้า “รออีกสักสองวันเถอะเจ้าค่ะ”
ตงฟางมู่ร้อนใจนัก “แต่หากเผยชิงหานพาตัวหญิงสาวนางนั้นมาแล้ว หว่านเอ๋อร์คงยากจะสงบใจลงได้ อาจจะโดนเผยชิงหานหลอกอีกครั้งก็เป็นได้”
ทว่าไป๋จื่อส่ายหน้าอีกครั้ง “ไม่มีทางหลอกเจ้าค่ะ ฮูหยินไม่ได้อ่อนแอเช่นที่ท่านคิด นางใจแข็งนัก แล้วก็ฉลาดมากด้วย ข้าเชื่อว่านางไม่มีทางถูกหลอกซ้ำอีกแน่”
นางเงยหน้าขึ้น จับจ้องที่ดวงตาของตงฟางมู่ ยิ้มว่า “ท่านตา ความสำคัญของสายเลือดนี้ ท่านก็รู้ดีอยู่แก่ใจไม่ใช่หรือเจ้าคะ หากไม่ใช่คนในครอบครัวเดียวกัน เพียงแค่เข้าประตูมาแล้ว จะเป็นตัวจริงหรือปลอม นางแยกได้อย่างชัดเจนแน่เจ้าค่ะ”
ตงฟางมู่เข้าใจโดยพลัน เอ่ยอย่างเบิกบาน “เจ้าพูดถูก หว่านเอ๋อร์ของข้าเข้มแข็งมาโดยตลอด นางฉลาดมากจริงๆ นั่นแหละ ละครเล็กน้อยนั่นของเผยชิงหานหลอกนางไม่ได้แน่”
สองชั่วยามให้หลัง รถม้าของจวนชางหยวนโหวมาถึงตามที่คาดไว้ เผยชิงหานใบหน้าบวมปูด เขาลงมาจากในรถพร้อมใบหน้าดำคล้ำ ส่วนในรถม้าอีกคันหนึ่งนั้น มีคนประคองไป๋เจินจูลงมาเช่นกัน
เผยชิงหานเดินไปยังข้างกายของไป๋เจินจู เอ่ยเสียงเบา “ทำตัวดีๆ ละ กล่อมให้นางตามเจ้ากลับจวนได้เป็นการดีที่สุด เข้าใจหรือไม่”
ไป๋เจินจูรีบพยักหน้า ยามที่นางเผชิญหน้ากับเผยชิงหาน นางจะเครียดเกร็งอย่างมากทุกครั้ง ไม่กล้าแม้กระทั่งหายใจออกมา
เผยชิงหานมุ่นคิ้ว ท่าทางของนางเช่นนี้ ไหนเลยจะเหมือนท่าทางของคุณหนูผู้สูงศักดิ์ ใครเห็นเข้าก็มีแต่จะอยากอาเจียน
เขาไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงหมุนกายหมายจะเข้าประตู
ยามที่หน้าประตูขวางเขาเอาไว้ “นายท่านผู้นี้ ท่านมาหาใครหรือขอรับ”
เผยชิงหานถลึงตา “เจ้าไม่รู้จักข้ารึ”
แต่ยามกลับส่ายหน้า ตอบตามตรง “ไม่รู้จักขอรับ!”
เผยชิงหานโมโหไม่น้อย เขาเป็นถึงบุตรเขยของสกุลตงฟาง ตอนนี้อยากจะผ่านเข้าประตูของสกุลตงฟาง ก็ยังถูกคนเฝ้าประตูขวางไว้หรือนี่
ซานฝูรีบกล่าวว่า “เบิกตาของเจ้าดูให้ดี นี่คือท่านโหวแห่งจวนชางหยวนโหว บุตรเขยของสกุลตงฟางพวกเจ้า ยังไม่รีบหลีกไปอีก”
ยามไม่ถอยหนี ทว่ามีสีหน้าจนใจอยู่ “ขออภัยขอรับ นายใหญ่กำชับไว้ ว่าใครมาแล้วต้องรายงานตัวก่อน และต้องได้รับอนุญาตจากเขาถึงจะเข้าไปได้ ถึงแม้ฮ่องเต้มาเยือน ก็ต้องทำเช่นนี้ขอรับ”
เผยชิงหานรู้สึกเจ็บใบหน้ามากยิ่งขึ้น ราวกับถูกคนตบหน้าอย่างแรงอย่างไรอย่างนั้น
ไป๋เจินจูรู้สึกสับสนอยู่บ้าง บ้านหลังนี้ดูแล้วไม่ได้ยิ่งใหญ่เช่นจวนโหวเสียหน่อย ทว่าเหตุใดคนในบ้านถึงได้เหิมเกริมเช่นนี้ แม้แต่ชางหยวนโหวก็ไม่ให้เข้าไป…
หลังรออยู่ครึ่งชั่วยามเต็มๆ ก็เป็นเวลาที่ความอดทนของเผยชิงหานขาดสะบั้น ยามที่เข้าไปรายงานกลับมาแล้ว เขาบอกกับเผยชิงหานว่า “นายใหญ่และคุณหนูเชิญท่านเข้าไปแล้วขอรับ”
เผยชิงหานแค่นหัวเราะหนักๆ ครั้งหนึ่ง พลางถลึงตามองยามเฝ้าประตูอีกครั้ง รู้ดีอยู่แก่ใจแท้ๆ ว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับอีกฝ่าย ทว่าไฟโทสะนี้ของเขา นอกจากระเบิดใส่ยามผู้นี้แล้ว ยังจะระเบิดใส่ใครได้อีก
เผยชิงหานนำไป๋เจินจูเข้าไปในเรือนพักผ่อนของสกุลตงฟาง โดยมีข้ารับใช้นำทางไปยังโถงหน้า
เรือนพักผ่อนของสกุลตงฟางแม้จะไม่ได้โอ่โถงและหรูหราเหมือนจวนโหว แต่กลับสง่ามงามและประณีตไปทั่วทุกที่ แค่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าไม่ใช่บ้านของคนธรรมดาสามัญอย่างแน่นอน
ภายในโถงหน้า ตงฟางมู่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ประธาน กำลังดื่มชาร้อนๆ ส่วนตงฟางหว่านเอ๋อร์นั่งอยู่ทางขวาล่าง ยืดคอยาวมองออกไปข้างนอก ครั้นเห็นเผยชิงหานนำทางเด็กสาวคนหนึ่งเข้ามา นางก็หมายจะลุกขึ้นยืน ทว่าตงฟางมู่รีบกระแอมเสียงหนึ่ง นางถึงได้นั่งลงดังเดิม
เผยชิงหานนำไป๋เจินจูเข้ามา บนใบหน้ามีรอยยิ้มกว้าง ยิ้มจนเจ็บหน้าไปหมด
“เหยียนเอ๋อร์ เร็วเข้า รีบโขกศีรษะให้ท่านตาและท่านแม่ของเจ้าเสีย” เผยชิงหานจูงมือไป๋เจินจูก้าวไปข้างหน้า
YOU MAY ALSO LIKE
