คุณเลขาที่รัก - ตอนที่ 4
“ชนนนน”
“คุณดื่มหนักแล้วนะครับ ผมว่าพอก่อนไหม ตอนเช้าจะปวดหัวได้นะครับ”
“นานๆทีค่ะบอส”
“ผมบอกว่าอย่างไงครับ ตอนนี้ไม่ใช่เวลางานเรียกพิธานเฉยๆดีกว่านะครับ ไหนว่าเราตกลงเป็นเพื่อนกันแล้ว”
“ก็ได้ค่ะ ตามใจคุณพิธานค่ะ”
“เยี่ยมมากครับ อย่างนี้ค่อยอยากชนแก้วด้วยหน่อย”
“ฮ่าๆ คุณนี่เอาแต่ใจเหมือนกันนะคะ”
“นิดหน่อยครับ”
เวลาล่วงเลยมาจนเกือบจะเที่ยงคืน เครื่องดื่มและขนมต่างๆที่ซื้อมาจากเซเว่นก็กำลังจะหมด ชายหนุ่มกลัวว่าหญิงสาวจะขาดตอน เลยอาสาไปหยิบไวน์เก่าแก่ที่เขาเคยอวดอ้างกับเธอ จนเธออยากจะเป็นบุญที่ได้ลิ้มลองซึ่งชายหนุ่มเองก็ไม่ขัดข้อง
“มาแล้วครับ ผมรับรองว่าคุณต้องชอบ”
“ขอบคุณค่ะ จัดมาเลยค่ะ”
“ได้เลยครับ นี่ครับสำหรับคุณผู้หญิง”
แก้วที่หนึ่งผ่านไปหญิงสาวเริ่มติดใจ แก้วที่สองที่สามตามมาติดๆ จนชายหนุ่มต้องเบรคเธอเอาไว้ก่อนเพราะเขามัวแต่รินให้จนตัวเองยังไม่ได้ดื่มเลย
“สลับกันบ้างนะครับ แก้วนี่ของผม”
“โถว่”
“แก้วนี่ก็ของผมครับ”
“งั้นแก้วต่อไปของเกรซใช่ไหมคะ”
“แก้วต่อไปก็ของผมเหมือนกันครับ” หญิงสาวจิจ๊ะขัดใจ เธอไม่ชอบให้ชายหนุ่มขัดใจเลยจริงๆ เธอจึงตัดสินใจโน้มคอของชายหนุ่มลงมาใกล้ใบหน้าขาวเนียนของตน
“ขี้โกงดีนักต้องเจอแบบนี้ค่ะ” หญิงสาวกะจะแค่ลิ้มลองไวน์ที่ติดอยู่ที่ขอบปากของชายหนุ่ม แต่ไหนเลยกลายเป็นว่าเขาไม่ยอมปล่อยเธอ ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาโอบกอดกระชับตัวเธอเข้ามาใกล้ ลมหายใจของเธอเลยติดขัด เสียงของหัวใจที่ดังตึกตักดังขึ้นไม่หยุด จะเป็นเพราะอะไรไปได้ถ้าไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายคนไหนเลยแม้กระทั่งแฟนเก่า แววตาลุกลี้ลุกลนอยู่ในการจับจ้องของชายหนุ่ม เขายิ้มอย่างมีชัย เธอคงไม่เคยใกล้ชิดใครเลยจริงๆสินะ ก็เสียงหัวใจที่รัวเป็นกองมันฟ้อง จะว่าไปสาวน้อยตรงหน้าเขาตอนนี้ก็น่ารักใช่ย่อยเหมือนกันนะ ไม่คิดมากอีกต่อไป แม้จะมีสติอยู่น้อยนิดแต่เขาก็บอกเลยว่าเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้เขานั้นตั้งใจ ไม่ใช่อารมณ์มันมาไป
“ปะ ปล่อยนะคะ”
“ไม่ปล่อยหรอกครับ”
“ล้อเล่นอะไรอยู่คะ ปล่อยเลยค่ะ”
“ไม่ได้ล้อเล่นครับแต่เอาจริง”
ไม่รอช้าให้เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ เขาก้มลงมาฉกชิงความหวานจากปากของหญิงสาวบ้าง เธอตกใจตาโตแล้วตุบไปที่ชายหนุ่มสองสามที แต่ดูแล้วมันไม่ได้สะเทือนอะไรกับผู้ชายตัวใหญ่อย่างเขาเลย เขาบรรจงจูบเธออย่างเรียกร้องและอ่อนโยนสลับกันไป จนตอนนี้ความรู้สึกของเธอไปเตริดไปไหนต่อไหนบ้างแล้วก็ไม่รู้ เมื่อเขารู้ว่าเธอหายใจไม่ทันแล้วจึงยอมปล่อยปากออก แต่แค่ไม่กี่วินาทีเขาก็ก้มลงมาใหม่ ตอนนี้สติสตางค์เธอไม่เหลือเลยจริงๆ
“เรามามีความสุขกันนะครับ ผมสัญญาว่าต่อแต่นี้คุณจะมีแต่ความสุขแน่นอนครับ”
“อะ เอ่อ คือ.. คือ”
“ไม่ต้องกลัวครับทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี คุณจะมีความสุขผมรับรองครับ” ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า หญิงสาวยังไม่ทันได้ตอบตกลงหรือปฎิเสธ เขาก็จู่โจมเธออีกครั้งเสียแล้ว งานนี้กวางน้อยอย่างเธอคงไม่รอดน้ำมือของเธอเสือร้ายที่ซ่อนคมเล็บไว้
ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นในท่าเจ้าสาวพาเธอขึ้นมายังชั้นสองของบ้าน ซึ่งไม่ใช่ที่ไหน ห้องนอนของเขาที่เธอเคยมาหาตอนป่วยนั่นเอง เขาวางเธอบนเตียงนอนขนาดใหญ่แล้วตามขึ้นมาคร่อมตัวเธอไว้ทันที เขาเหมือนเสือกระหายเหยื่ออย่างไงอย่างงั้น พ่อหนุ่มสุภาพใจเย็นคนเดิมหายไปไหนเสียแล้วละ เธอตามเกมไม่ทันจริงๆ เขาค่อยๆเอามือเข้ามาใต้ชายเสื้อของเธอแล้วลูบไล้หนังเรียบเนียนของเธอไปมา ตอนนี้ดูเหมือนว่าไฟกำลังเริ่มจุดติด เธอจะขัดขืนอะไรไม่ได้คงต้องเลยตามเลย มือปลาหมึกแสนจะช่ำชองทำงานอย่างรวดเร็วไม่นานเสื้อนอกและบราเซียของเธอก็ปริวหายไปในพริบตา เขาจ้องมองเธอตาไม่กระพริบ เธออายเป็นนะตาบ้า มองอยู่นั่นแหละ เธอจึงพยายามที่จะยกมือขึ้นมาปกปิดอะไรๆที่ไม่ให้ชายหนุ่มได้เห็น เขาจึงส่งเสียงจิจ๊ะขัดใจออกมา
“อย่าปิดเลยครับ เกรซสวยมากรู้ไหมครับ”
“ก็คนมันอายนี่คะ คุณหลับตาไปเลยนะ”
“มีของดีก็ต้องโชว์สิครับ อย่าอายเลยนะครับ ผมขอร้องนะครับ นะ” น้ำเสียงออดอ้อนของชายหนุ่มทำเธอแทบอ่อนระทวย ใครจะคิดว่าชีวิตนี้จะมีชายหนุ่มที่แสนจะเพอเฟคมาออดอ้อนเธอแบบนี้
“คนบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้ ไม่อยากคุยด้วยแล้วค่ะ”
“ว่าเลยครับ วันนี้ผมอนุญาตให้คุณว่าผมได้เต็มที่”
“เพี๊ยะๆ”
“ชอบแบบรุนแรงก็ไม่บอกนะครับ เดี๋ยวผมจัดให้ครับ”
หลังจากจบประโยคเธอก็ไม่มีเวลาได้ต่อรองหรือยื้อเวลาไว้ได้อีกเลย พายุร้ายกำลังถูกโหมกระพือใครก็ไม่อาจต้านทานได้ ต้องรอจนกว่ามันจะสงบไปเอง ค่ำคืนนี้คงยังอีกยาวไกล สุดท้ายตัวเธอเองก็หลับไปกลางอากาศโดยไม่รู้เลยว่าเวลานั้นมันกี่โมงกี่ยามแล้ว