คุณเลขาที่รัก - ตอนที่ 3
“ยัยเกรซมาไม่ใช่เรื่องน่ายินดีหรอกค่ะ”
“ทำไมละครับ”
“ยังจะกล้าถามอีกนะคะ พี่จำอดีตระหว่างพวกเราไม่ได้หรอ เกิดวันนี้ยัยเกรซมาพังงานจะทำยังไงคะ”
“เอาเป็นว่าพี่ขอโทษละกันที่ไม่คิดให้รอบครอบ แต่พี่ว่าเกรซคงจะไม่สนพี่แล้วละ”
“ทำไมคะ”
“ก็ดูจากคนที่เกรซควงมาสิ เกรซกำลังมาทางนี้แล้วยิ้มหน่อยครับ”
“ฮึ”
“ไม่คิดว่าวันนี้เกรซจะมาร่วมงานนะครับ”
“กล้าเชิญก็กล้ามาค่ะ”
“เอ่อ แล้วนี่…”
“อ่อ นี่…”
“ผมพิธานครับ แฟนของเกรซ”
ชายหนุ่มรีบชิงตอบก่อนที่หญิงสาวจะบอกสถานะจริงๆออกไป เล่นเอาเจ้าตัวถึงกับไปไม่เป็น
“อะ เอ่อ แฟนค่ะ ชื่อคุณพิธาน”
“ผมคิมหันต์ครับ เรียกว่าคิมก็ได้ครับ”
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“มีอะไรก็ปรึกษาพี่คิมได้เลยนะคะ พี่คิมเขาเก่งมาก ใครๆต่างก็ชื่นชม”
“คงไม่ต้องรบกวนหรอกจ้ะ เพราะคุณพิธานเขาก็เก่งพอตัว ไม่อย่างนั้นคงไม่เป็นผู้บริหารบริษัทใหญ่โตอย่างคาร์ออฟไลฟ์ได้หรอก”
“เธอว่าไงนะ”
“ฟังไม่ผิดหรอกจ้ะ แฟนฉันเขาเป็นผู้บริหารบริษัทนำเข้ารถยนต์หรู เรียกง่ายๆก็เจ้าของนะจ้ะ”
แววตาอิจฉาถูกส่งออกมาจากตาของลลิตา ลลิตารู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก ทำไมนะ ทำไมโชคชะตาถึงส่งแต่สิ่งดีๆมาให้แต่ยัยเกรซ เธอละอิจฉาจริงๆ
“พวกเราขอตัวไปนั่งก่อนนะจ้ะ”
“เชิญครับๆ งานนี้ผมคงต้องปรึกษาคุณพิธานแทนเสียแล้ว”
“ได้เลยครับ เรื่องงานผมยินดี”
“บอสคะ ทำไมไปบอกยัยลลิตาว่าเป็นแฟนเกรซละคะ”
“หรือว่าคุณไม่ชอบที่บอกไปอย่างงั้นละ ผมไปแก้ข่าวได้นะ” ชายหนุ่มทำท่าจะลุกขึ้นยืน หญิงสาวจึงรีบรั้งมือของเขาเอาไว้
“แหม่ ใจเย็นๆสิคะบอส ไม่ใช่อย่างไงสักหน่อย เกรซก็แค่ตกใจค่ะ ก็ไม่เคยเห็นบอสมีแฟนนี่คะ เลยยิ่งตกใจไปใหญ่เลย ขอบคุณนะคะ”
“ครับ เพื่อนต้องช่วยเพื่อนอยู่แล้ว”
“ถ้าเป็นเพื่อนกันแล้ว วันนี้ขอปล่อยผีสักวันนะคะ”
“เต็มที่เลยครับ เดี๋ยวผมไปส่งเกรซที่บ้านเอง ว่าแต่บ้านเกรซอยู่ตรงไหนครับ”
“เดี๋ยวขากลับค่อยบอกก็ได้ค่ะ ยอกไปก็จะลืมเอา ตอนนี้หิวมากๆค่ะ เดี๋ยวเกรซไปตักอะไรมาให้ทานนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
“มาแล้วค่ะ น่าทานทั้งนั้นเลย รับรองว่าบอสทานได้ทุกอย่างเลยค่ะ”
“อร่อยดีนะครับ”
“เห็นไหมคะว่าบอสต้องชอบ”
“เกรซนี่รู้ใจผมจริงๆ”
“ถ้าเกรซหายไปคุณคงหาใครมาแทนไม่ได้หรอกค่ะ”
“ผมก็คิดว่าอย่างนั้นนะ หวังว่าคุณจะอยู่ทำงานกับผมยาวๆ”
“แน่นอนสิคะ ยังเก็บเงินไม่ได้เท่าไรเลย”
“งกจริงๆครับ”
“แน่นอนสิคะ ฮ่าๆ”
“หัวเราะมีความสุขดีจังนะ นี่มันงานแต่งของฉันเธอจะมามีความสุขกว่าฉันได้ยังไง” ลลิตาคิดในใจ ก็เป็นจังหวะเดียวกับพิธีกรเรียกเจ้าบ่าวเจ้าสาวให้ขึ้นเวที พิธีก่อนให้ทั้งคู่เล่าถึงความเป็นมาที่ทำให้เกิดความรักในครั้งนี้ ซึ่งตัวเจ้าสาวนั้นก็ได้โอกาสขยี้และซ้ำเติมโดยหวังว่าเกรซจะรู้สึกเสียใจ แต่ไหนไม่เป็นไป
ตามคาด หญิงสาวดูจะไม่สนใจกับสิ่งที่เธอพยายามส่งไป เพราะการพูดคุยกับบอสสุดหล่อนั้นน่าดึงดูดกว่าเป็นไหนๆ
“คุณดื่มด้วยหรอครับ”
“ก็นิดหน่อยค่ะ”
“ผมก็ชอบครับ แต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสเหมือนกัน”
“ถือซะว่าปล่อยผีไงละคะวันนี้”
“ผมต้องขับรถไปส่งคุณที่บ้านนี่ครับ ดื่มไม่ได้หรอก”
“เห้อ สงสารบอสจัง เอาอย่างนี้ดีไหมคะ เราไปดื่มที่บ้านบอสดีกว่า ถ้าง่วงไม่ไหวแล้วก็นอนมันแถวโซฟาแหละค่ะ”
“จะดีหรอครับ ที่บ้านคุณไม่ว่าหรอ”
“ใครจะกล้าว่าละคะ”
“หมายความว่าไงครับ”
“เกรซอยู่ตัวคนเดียวค่ะ คุณพ่อคุณแม่ท่านเสียตั้งแต่เกรซเรียนจบได้สองปี เกรซเลยต้องอยู่คนเดียวตั้งแต่นั้นมา”
“กลับกันเลยนะครับ บ้านผมแสนจะวุ่นวายเลยต้องหนีออกมาอยู่คนเดียว พี่ชายผมสองคนก็แต่งงานหมดแล้ว มันเลยอารมณ์เหมือนครอบครัวขยาย วุ่นวายมากครับ”
“อยู่คนเดียวเหงาจะตายไปค่ะ คุณต้องหาแฟนได้แล้วนะคะ”
“ถ้ามันหาได้ง่ายๆก็คงจะดีสิครับ”
“สักวันก็คงเจอค่ะ ฉันคิดว่าอย่างนั้น”
“ขอให้เป็นอย่างนั้นครับ มาดื่มฉลองให้กับความโสดของเราหน่อยดีกว่าครับ”
“ได้เลยค่ะ”
“ชนนนน”
“ฮ่าๆ”
งานเลี้ยงดำเนินมาถึงช่วงสุดท้าย เธอและชายหนุ่มจึงขอตัวกลับก่อน เวลานี้เป็นเวลาส่งตัวเข้าหอ เธอไม่อยากจะอยู่รออะไรหรอก กลับไปดื่มกับบอสดีกว่า
“ที่บ้านผมมีไวน์ครับ เกรซดื่มได้ไหม”
“ได้ค่ะ ขอแวะเซเว่นด้วยนะคะ เกรซชอบสปาย”
“เหมือนคุณแม่ผมเลยครับ แบบมันไม่แรงมาก”
“ถูกต้องค่ะ รอแปบนึงนะคะ เกรซไปแปบเดียว”
“ครับ”
หญิงสาวนอกจากจะไปซื้อเครื่องดื่มที่ตนชอบแล้วเธอยังจะซื้อขนมเพื่อเป็นกับแกล้มกลับมาด้วย งานนี้อาจยาวถึงเช้าก็ได้
“ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยครับเนี่ย”
“ขนมค่ะ กินกรุบกรอบอร่อยดี”
“ติดขนมเป็นเด็กเลยนะครับ”
“เพิ่งได้มากินก็ตอนนี้แหละค่ะ เมื่อก่อนคุณแม่เขาไม่ให้กิน บอกมันไม่มีประโยชน์”
“ก็จริงอย่างที่คุณแม่บอกนะครับ แต่ผมว่านานๆทีคงไม่เป็นอะไร”
“ใช่ไหมคะ เกรซก็คิดอย่างนั้น ฮ่าๆ”
“เข้าบ้านเถอะครับ”
“นี่คุณป้าที่ลากลับบ้านยังไม่กลับมาอีกหรอคะ”
“ยังเลยครับ หลานแกไม่สบายเลยต้องอยู่เฝ้า”
“อ่อค่ะ ลำบากคุณหน่อยนะคะ”
“ครับ จะมีก็แค่เรื่องล้างจานน่ะครับ ผมซุ่มซ่าม ทำแตกบ่อยมาก”
“ผู้ชายไม่น่าจะซุ่มซ่ามนี่คะ”
“เว้นผมคนนึงครับ”