คุณเลขาที่รัก - ตอนที่ 25

เมื่อทั้งหมดรับประทานอาหารเสร็จ หญิงสาวก็ปล่อยโอกาสให้สาวน้อยได้เล่นกับน้องพิมเพราะวันพรุ่งนี้เธอต้องเดินทางกลับกันแล้ว งานเลี้ยงก็ต้องมีวันเลิกราพอเธอบอกว่าจะกลับแล้วเท่านั้น สองศรีพี่น้องก็น้ำตาซึมเลย น่าสงสารเสียจริงคงจะเหงาด้วยกันทั้งคู่ แต่พอเจอคนที่ถูกใจกับอยู่ด้วยกันนานๆไม่ได้ สงสารน่ะแน่นอนแต่ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเราทั้งคู่ยังไงๆเราก็ต้องกลับ

“กลับก่อนครับคุณพ่อคุณแม่”

“จ้ะ พาหลานมาหาแม่กับพ่ออีกนะ”

“ครับ” ด้านพ่อของชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่ท่าทางของท่านดูก็รู้แล้วว่าคิดถึงหลานไม่แพ้คุณแม่ของเขาเลย

“สวัสดีค่ะคู๊นปู่ คู๊นย่า บ๊ายบายค่ะพี่พิม”

“จ้ะลูก”

“อย่าลืมแปรงฟันก่อนนอนนะลูก เดี๋ยวจะเหมือนอย่างในนิทานนะคะ จะมีแมงตัวร้ายมีกินฟันสวยไของเราได้”

“ค่ะ” สาวน้อยกลัวว่าจะมีแมงมากัดฟันของตนจนเป็นรูเมื่อกลับถึงบ้านปุ๊บตรงไปยังห้องน้ำทันที

“คุ๊นแม่ขา วันนี้อยากนอนห้องคุณพ่อค่ะ” นอนสิคะแต่แม่นอนห้องเดิมนะ ห้องเดิมที่ว่าก็คือห้องเชื่อมกับชายหนุ่มที่เขาวางแผนไว้ว่ามันคือห้องนอนของลูก

“ไม่เอาค่ะ อยากนอนกับทั้งคู๊นพ่อคู๊นแม้เลย”

“…” หญิงสาวเงียบไปอย่างใช้ความคิด

“ตามใจลูกหน่อยเถอะนะเกรซ ยังไงๆพรุ่งนี้ก็จะกลับกันแล้ว”

“เห้อ ก็ได้ค่ะ”

“เย้ๆ น้องพายนอนตรงกลางนะคะ ฝั่งนี้คู๊นพ่อ ฝั่งนี้คู๊นแม่” ก่อนนอนชายหนุ่มเล่าเรื่องอะไรนิดหน่อยให้ลูกสาวฟัง แต่เพราะความง่วงที่ครอบงำทำให้ไม่นานสาวน้อยก็หลับตาพริมไป เช้าวันรุ่งขึ้นหญิงสาวตื่นขึ้นมาเก็บข้าวของของเธอและลูก ส่วนชายหนุ่มก็ลงไปทำอาหารเช้าให้กับทั้งคู่เหมือนเดิม

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

“อรุณสวัสดิ์ครับ ลูกละครับ”

“ยังนอนน้ำลายยืดอยู่เลยค่ะ เลยยังไม่อยากปลุก”

“เห้อ ก็ได้ครับ แล้วผมจะมาหาใหม่นะ”

“ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ”

“คู๊นพ่อออออ”สาวน้อยที่เพิ่งตื่นจากการหลับใหลเรียกผู้เป็นพ่อเสียงดัง

“ฮึกๆ คู๊นพ่อจะทิ้งน้องพายไปอีกแล้วใช่ไหมคะ”

“โอ๋ๆไม่ร้องนะลูก พ่อแค่จะกลับไปทำงานแล้วจะมาหาน้องพายใหม่นะคะ”

“น้องพายไม่เชื่อ คู๊นพ่อไม่รักน้องพายกับคู๊นแม่เลย ฮืออออ”

“ทำไงดีครับ แกเข้าใจผมผิดแล้ว”

“น้องพายลูก แม่เป็นคนบอกให้คุณพ่อกลับไปเองค่ะ ถ้าคุณพ่อไม่ไปทำงานแล้วใครจะหาเงินเลี้ยงน้องพายละคะ น้องพายต้องใช้เงินเยอะน้า”

“จริงหรอคะ”

“จริงสิครับ พ่อจะหาเงินให้ได้เยอะๆเลยแล้วจะได้พาน้องพายไปเที่ยวอีกดีไหมคะ”

“ดีค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวพ่อมาหาใหม่นะลูก ไม่ร้องนะคะ พ่อไม่อยากให้หนูต้องเสียน้ำตาสักหยด เป็นเด็กดีของพ่อกับแม่นะครับ ถ้าคิดถึงพ่อก็โทรหาพ่อได้เลยนะ”

“ก็ได้ค่ะ” กว่าชายหนุ่มจะกลับไปก็แทบแย่ ใจเขาไม่อยากไปหรอกแต่ก็ไม่อยากจะขัดใจหญิงสาว แต่ความเป็นจริงเขาไม่ได้กลับบ้านที่กรุงเทพจริงๆหรอก เขากลับไปพักโรงแรมที่เคยพักตั้งหาก ใครจะกล้าทิ้งให้อยู่กันลำพังละ เขาเป็นห่วงจะแย่

คืนนี้พระจันทร์ส่องสว่างเธออกมารับลมที่บริเวณระเบียง ลมพัดเย็นสบาย เธอหวังว่าเขาจะฝันถึงเธอในคืนนี้ เพราะเธอก็จะฝันถึงเขาเหมือนกัน ชายหนุ่มชั่งเป็นคนดีเสียจริง ที่เธอไม่ยอมคืนดีกับเขาสักทีจะเป็นการทำร้ายจิตใจเขามากไปหรือป่าวนะ เวลานี้คนงานในสวนต่างแยกย้ายเข้านอนกันไปหมดแล้ว ซึ่งบ้านพักคนงานอยู่ห่างจากบ้านของเธอพอสมควร แต่ระหว่างที่เธอจะหันตัวเข้าบ้าน เธอก็ได้ยินเสียงกุกกักที่ชั้นล่าง หญิงสาวจึงค่อยๆลงไปดู ด้วยความที่ภายในบ้านมืดสนิททำให้เธอเห็นคนที่อยู่นอกบ้านจากไฟของรั้ว มีชายแปลกหน้าสองคนกำลังพยายามงัดหน้าต่างบ้านของเธอ หญิงสาวพยายามตั้งสติและโทรหาชายหนุ่มแม้จะรู้ว่าเขาอยู่ไกลแต่มันก็รู้สึกอุ่นหัวใจ

“ติ๊ดๆ”

“ว่าไงครับ”

“คุณพิธานคะ มีโจรขึ้นบ้านค่ะ มันกำลังพยายามงัดหน้าต่าง มันมากันสองคนทำยังไงดีคะ”

“โทรหาตำรวจเลยครับ ผมจะรีบไปหา”

“อะ เอ่อ คุณ..”

“ตืดๆๆ” สายถูกตัดไปแล้ว หญิงสาวจึงรีบต่อสายหาตำรวจ ซึ่งเวลานี้พวกโจรมันทุบหน้าต่างบ้านของเธอสำเร็จแล้ว หญิงสาวรีบวิ่งขึ้นไปยังห้องนอนและล็อคกลอนอย่างหนาแน่น เธอภาวนาขอให้เธอและลูกปลอดภัยจากภัยอันตรายทั้งปวง