คุณเลขาที่รัก - ตอนที่ 21
“กลับมาแล้วค่ะคุณย่า”
“หลานรักของย่ากลับมาจากโรงเรียนแล้วหรอลูก วันนี้มีการบ้านไหมคะ”
“มีค่ะ แต่น้องพิมทำเสร็จแล้ว”
“เก่งจริงๆเลยลูก ย่าให้ทายวันนี้ใครมาหาหนูจ๊ะ”
“อาพิธานมาหรอคะ” น้องพิมตาลุกวาวเมื่อได้ยินคุณย่าถามดังนั้น สาวน้อยชอบเล่นกับอาพิธานของตนมาก เพราะพิธานมาช่วยดูแลหลานอยู่บ่อยๆตอนที่ยังเล็ก
“ใช่แล้วค่ะ ทายถูกตลอดเลยลูก แต่นอกจากอาพิธิานแล้วยังมีคนพิเศษกว่านั้นอีกนะคะ”
“ใครกันคะ”
“ลูกของอาพิธานค่ะ”
“น้องพายหรอคะ น้องพายที่คุณย่าเคยให้น้องพิมดูรูปใช่ไหมคะ”
“ใช่แล้วจ้ะ น้องน่ารักมากๆเลย”
“เย้ๆ เข้าไปกันเถอะค่ะคุณย่า”
“น้องพิมกลับมาแล้วลูก”
“อาพิธาน” สาวน้อยวิ่งเข้าไปกอดชายหนุ่มทันที ด้านน้องพายมองพี่สาวตาแป๋ว
“สวัสดีค่ะอาพิธาน สวัสดีค่ะอา..เอ่อ..”
“อาเกรซครับลูก อาเกรซแม่น้องพาย”
“สวัสดีค่ะอาเกรซ น้องพายน่ารักจังเลยค่ะ” น้องพิมตรงเข้าไปหาน้องพายทันที
“ธุจ้า พี่พิมก่อนสิลูก”
“สวัสดีค่ะพี่พิม นี่น้องพายเองค่ะ”
“น่ารักจังเลย พี่มีไอศกรีมด้วยทานไหมคะ”
“ทานแล้วค่ะ”
“อ่อ คุณย่าเอาให้ทานแล้วใช่ไหมคะ” สาวน้อยพยักหน้างึกๆ
“งั้นไปเล่นของเล้นกันไหม ไปเล่นห้องพี่ไหมคะ”
“ฮ่าๆ ชวนน้องใหญ่เลยลูก น้องพายไปเล่นกับพี่พิมเขาไหมลูก” สาวน้อยหะนไปมองหน้ามารดาเช่นเคย เมื่อเห็นมารดาพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตก็ยิ้มหน้าบานเลย
“ไปค่ะ”
“กิ่งจ๊ะ พาหนูพายไปเล่นห้องหนูพิมหน่อยจ้ะ”
“ได้เลยค่ะคุณท่าน”
“เดินระวังๆกันนะลูก”
“ค่าาาา”
“เด็กก็อย่างนี้แหละ ได้เพื่อนปุ๊บผู้ใหญ่ก็กลายเป็นหมาหัวเน่าเลย ว่าแต่หนูเกรซเถอะ กลับไปอยู่ราชบุรีไปทำงานอะไรหรอจ๊ะ”
“ทำสวนดอกไม้ค่ะ”
“ตายแล้ว ไม่เหนื่อยแย่หรอลูก”
“พอดีมีคนงานช่วยหลายคนเลยค่ะ ตัดดอกไม้ส่งตามห้างแล้วก็มีมาตัดเองที่สวนด้วยค่ะ”
“เยี่ยมเลยลูก อย่างนี้รายได้ดีไหมจ๊ะ”
“ก็ประมาณห้าถึงหกหมื่นบาทต่อเดือนค่ะ ก็ถือว่าพออยู่ได้ หักจ่ายค่าต่างๆก็เหลือน้อยอยู่ค่ะ แต่บางทีก็ขายได้หลายรุ่นค่ะเพราะปลูกสลับกัน ต้นเก่าตายก็ปลูกเสริมอยู่เรื่อยๆค่ะ”
“หนูเก่งจังนะลูก ไปศึกษาวิธีมาจากไหนละ หรือไปเรียนเอา”
“ดูจากยูทูปเลยค่ะ แต่ตอนแรกเริ่มจากชอบปลูกดอกไม้ก่อนค่ะ”
“ดีแล้วละจ้ะ ลูกสะใภ้แม่ต้องขยันๆแบบนี้แหละแม่ชอบ แต่ทางที่ดีกลับมาอยู่ที่กรุงเทพกันเถอะนะลูก บ้านหนูเกรซที่กรุงเทพก็มีไม่ใช่หรอจ๊ะ”
“มีค่ะ คุณพ่อซื้อไว้ตั้งแต่ตอนนี้เกรซอายุได้ห้าขวบค่ะ”
“หนูนี่เก่งจริงๆ แม่นี่นับถือใจหนูจริงๆต้องทำงานหาเงินส่งตัวเองจนจบ ป.โท ได้”
“ตอนนั้นก็เหนื่อยพอตัวเลยค่ะ”
“เจ้าพิธานเห็นไหมว่าน้องขยันแค่ไหน”
“ข้อนี้ผมทราบดีครับแม่ เกรซเก่งที่สุดแล้วสำหรับผม” ได้ทีชายหนุ่มก็รีบหยอดทำคะแนนทันที
“แหม่ๆ เกรงใจแม่บ้างจ้ะลูก อยากให้พ่อหยอดบ้างเหมือนกันนะเนี่ย”
“ฮ่าๆ คุณก็ อายุปูนนี้แล้วยังจะมายงมาหยอดอะไรกันอีกละ มันต้องลุยเลยดีกว่า พ่อขอตัวแม่เราก่อนนะ”
“คุณก็พูดอะไรเนี่ยน้องยังคุยกับลูกไม่จบเลยนะ”
“ปล่อยให้เขามีเวลาให้กันบ้างเถอะ”
“ก็ได้ค่ะ เห็นแก่ลูกหรอกนะคะถึงไปยอมไปด้วย”
“คร๊าบๆคุณผู้หญิง” แล้วพ่อกับแม่ของชายหนุ่มก็เดินออกไปจากห้องรับแขก
“หิวอะไรหรือยังครับ ใกล้จะได้เวลามื้อเย็นแล้ว”
“ยังเลยค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ท่านน่ารักนะคะ”
“อยากมีคู่ที่น่ารักอย่างนั้นไหมละครับ ผมยังว่างนะ มีเมียแต่เมียไม่ยอมรับสักที” แก้มของหญิงสาวแดงแป๊ดเมื่อชายหนุ่มพูดแซวแบบนั้น เธอจึงแกล้งกลบเกลื่อนว่าจะขึ้นไปตามลูกลงมา
“ให้เวลาแกเล่นกับเพื่อนไปเถอะนะครับ ผมเชื่อว่าน้องพิมดูแลน้องพายได้”
“เห้อ ก็ได้ค่ะ”
“เราไปเดินเล่นกันดีไหมครับ”
“ตรงไหนคะ”
“สวนหลังบ้านครับ มีปลาด้วยนะ”
“จริงหรอคะ ไปค่ะ”
“สวยจังเลยค่ะ ใครออกแบบคะเนี่ย”
“คุณพ่อล้วนๆเลยครับ คุณพ่อชอบปลูกต้นไม้มานานแล้วดูอย่างสามต้นนั้นสิครับ มีป้ายปักชื่อเจ้าของไว้ด้วย” หญิงสาวเดินเข้าไปดูป้ายชื่อนั้นก็พบว่าเป็นชื่อของชายหนุ่มและพี่ชายทั้งสองคน
“ทำไมคุณถึงเลือกปลูกต้นแก้วละคะ”
“แรกๆก็เพราะกลิ่นหอมเย็นของมันครับ แต่จริงๆแล้วเพราะความหมายมากกว่าครับ เขาว่ากันว่าจะส่งผลให้มีความรักดั่งแก้วตาดวงใจครับ” คำพูดที่สื่อออกมาของชายหนุ่มเหมือนจะพยายามส่งให้ถึงหัวใจของคนตรงหน้า
“อ่อ ค่ะ” เมื่อได้ฟังความหมายเธอก็รู้สึกร้อนๆหนาวๆอย่างไงชอบกล เขามองลึกเข้ามาในดวงตาของเธอจนเธอไม่กล้าจะสบตาเขาเลย
“เอ่อ ปลูกตั้งแต่กี่ขวบคะเนี่ย”
“ตอนสิบสองขวบครับ นี่ก็ผ่านมายี่สิบปีแล้วครับ”
“เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วแบบนี้แหละค่ะ ตอนนี้เกรซจบใหม่ๆก็หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นเรื่อยๆแต่ก็ต้องมาสูบเสียทั้งคุณพ่อคุณแม่เลยค่ะ”
“ผมเสียใจด้วยนะครับ แต่ผมเชื่อว่าจิตใจคุณเข้มแข็งพอ”
“ค่ะ ตัวคนเดียวแล้วก็ต้องอดทนให้ถึงที่สุด”
“ผมเลือกคนไม่ผิดจริงๆ”
“คุณว่าอะไรนะคะ เมื่อกี่ฟังไม่ถนัดเลย”
“ป่าวครับ ผมว่าเราเข้าบ้านกันเถอะป่านนี้ทุกคนตามหาเราแย่แล้ว”
“ค่ะ”
“คู๊นแม่กับคู๊นพ่อไปไหนมาคะ”
“ไปเดินเล่นมาลูก หนูไปเล่นอะไรมาบ้างคะ”
“เยอะแยะเลยค่ะ คู๊นแม่ขา ห้องพี่พิมมีของเล่นเยอะเลยค่ะ มีตุ๊กตาน่ารักๆเต็มเลย”
“หนูได้กอดมันหรือป่าวลูก”
“ไม่ค่ะ หนูแค่แตะๆเฉยๆค่ะ”
“อ้าว ทำไมหลานถึงกอดไม่ได้ละหนูเกรซ”
“น้องพายเป็นภูมิแพ้ค่ะคุณแม่ เกรซเลยกลัวเรื่องพวกฝุ่นที่อยู่ในตัวตุ๊กตา”
“ตายจริง หลานย่าแพ้ฝุ่นหรอลูก อย่างนี้ก็แย่เลยสิ ถ้าย่าจะซื้ออะไรให้หนูอยากได้อะไรคะ”
“หนูอยากได้บ้านของเล่นค่ะ บ้านฉวยๆ มีลูกบอลเยอะๆ”
“จัดไปจ้ะ เดี๋ยวย่าซื้อให้นะลูก”
“จริงหรอคะ เย้ๆ”
“จริงสิลูก ของแค่นี้เอง เพื่อน้องพายย่าซื้อให้ได้”
“เย้ๆ รักคู๊นย่าค่าาา”
“ฮ่าๆ ย่าก็รักหนูนะจ๊ะ” สองย่าหลานกอดกันกลมเรียกสายตาของผู้คนรอบข้างให้มองแล้วก็ต้องยิ้มตามทันที สาวน้อยคนนี้กำลังจะก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้สินะ แล้วถ้าเธออยากจะเป็นส่วนหนึ่งบ้างละทุกอย่างจะโอเคไหม แม้ในใจรู้ว่าทุกคนเปิดรับเธอแค่ไหนแต่ในใจส่วนหนึ่งก็ยังกลัวความเหมาะสมที่เป็นกรอบสำคัญของชีวิตมหาเศรษฐี
YOU MAY ALSO LIKE
