คุณเลขาที่รัก - ตอนที่ 19

สุดท้ายแล้วชายหนุ่มก็เกินจะกลั้น ชายหนุ่มร้องไห้ออกมาอย่างหมดท่า เขารู้ซึ้งแล้วสำหรับคำว่ารัก เขารักเธอและลูกมากๆ สำหรับคำว่าครอบครัวแล้วมันคงไม่จำเป็นต้องมีฟอร์มหรือรักศักดิ์ศรีอะไรมากนักหรอก เพียงขอแค่ทำความเข้าใจ สื่อสัตย์ มั่นคง ให้อภัยและกำลังใจกันก็เพียงพอแล้ว ครอบครัวมันถึงจะดำเนินต่อไปได้ หญิงสาวเห็นชายหนุ่มร้องไห้อย่างนั้นแล้วจึงตัดสินใจคว้าตัวชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่เข้ามาในอ้อมกอดเล็กๆของตน อย่าว่าแต่เขาคนเดียวเลย เธอก็คิดถึงชีวิตที่มีเขาอยู่ร่วมด้วยเช่นกัน เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอเป็นคู่หูทำงานร่วมกับเขาได้อย่างไม่ที่ติ ทุกคนต่างชื่นชมการทำงานที่เด็ดขาด เป็นกลางและรวดเร็ว เพียงแต่ที่เธอจากมานั้นก็เพราะว่าเธอคิดว่าจะเป็นคู่ชีวิตที่ดีให้เขาไม่ได้ก็เท่านั้นเอง เธอจึงตัดสินใจจากเขามา แต่ในตอนนี้เธอคิดว่าคงทำได้เพียงแค่ปลอบเขาอย่างอ่อนโยน เธอไม่อยากเห็นใครต้องร้องไห้เสียน้ำตาอีกแล้ว

“คุณจะร้องไห้ทำไมคะเนี่ย ไม่อายลูกบ้างหรอ ถ้าลูกเข้ามาเห็นจะบอกว่าอะไรละคะ คุณร้องเป็นเด็กๆไปได้เลยค่ะ ไม่ร้องนะคะ”

“ฮึกๆ คุณไม่รัก ไม่คิดถึงผมบ้างเลยหรอ ทำไมคุณถึงใจร้ายขนาดนี้ละ ผมคิดถึงคุณตลอดเลยนะ” ชายหนุ่มพยายามจะเงียบเสียงแต่มันก็ห้ามไม่ได้ แต่ในขณะเดียวกันรอยยิ้มร้ายกาจก็ได้แฝงมาในคราบน้ำตา สุดท้ายแล้วมารยาก็ช่วยเขาได้สินะ ทั้งได้ระบายความในใจที่แสนจะอัดอั้นที่ผ่าามาและยังได้รับความเห็นอกเห็นใจอย่างท่วมท้นจากหญิงสาวด้วย เรียกได้ว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวมันคุ้มค่าจริงๆ เขาจะออดอ้อนเธอไปอย่างนี้นี่แหละดีที่สุดแล้ว ไม่ยอมปล่อยมือซะหรอก

“…” ชายหนุ่มยังคงไม่ตอบโต้อะไร มีแต่เสียงสะอื้นออกมาเบาๆ

“เลิกร้องเถอะค่ะ เดี๋ยวลูกมาเห็นอายลูกได้นะคะ ขนาดลูกล้มลูกยังไม่ร้องเลยค่ะ” หญิงสาวพยายามพูดปลอบโน้มน้าวเท่าไรชายหนุ่มก็ไม่ยอมปล่อยเธอจากอ้อมแขนของเขาเสียที ด้านชายหนุ่มเขาไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้มากอดหญิงสาวเลย ตัวเธอแสนจะนุ่มนิ่มและหอมมากๆ ใครจะยอมปล่อยไปง่ายๆละ ความคิดเจ้าเลห์ๆของตนเริ่มทำงาน เขาคิดถึงเธอมากๆ เธอเหมือนเดิมทุกอย่างแต่ดูเหมือนมีสิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปนั่นก็คือหน้าอกหน้าใจของเธอที่ดูจะมีขนาดใหญ่ขึ้น นั่นคงจะเป็นเพราะเธอต้องให้นมลูก มันชั่งนุ่มนิ่มถูกใจเขาที่สุดเลย เขาชอบจริงๆ ถ้าได้เห็นได้สัมผัสอีกสักครั้งคงจะเป็นบุญจริงๆ ชายหนุ่มตีมึนกอดเธอแน่นขึ้น ทำให้หน้าอกแกร่งของเขาแนบชิดกับหน้าอกนุ่มนิ่มของเธอ ด้านหญิงสาวกลับไม่ได้นึกเอ๊ะใจอะไรเลย และตอนนี้น้องพายเริ่มสงสัยแล้วว่าคุณพ่อคุณแม่ออกไปคุยธุระอะไรกันนานเกินไปแล้ว จึงเดินมาตามหา

“คู๊นพ่อ คู๊นแม่ขาาาา อุ๊ย” หนูน้อยตกใจจึงยกมือกลมๆนั้นมาปิดตา แต่ปิดอย่างไรก็ปิดไม่มิด เพราะสาวน้อยแอบแยกนิ้วออกจากกันเพื่อมองพ่อสลับกับแม่

“ลูกมาค่ะ ปล่อยเกรซก่อนเร็ว อายลูกค่ะ” สุดท้ายเขาก็ยอมปล่อยมือออกจากเธอ มันชั่งเสียดายโอกาสดีๆอย่างนี้เสียจริง

“อายทำไมละครับ ลูกไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ดูสิครับแอบดูเราอีกตั้งหาก”

“คุณพิธาน” หญิงสาวเริ่มใช้น้ำเสียงเย็นๆจนชายหนุ่มเสียวสันหวังวาบ จนยอมปล่อยมืออย่างไว