คุณเลขาที่รัก - ตอนที่ 15
พอพลบค่ำเช้าบ้านแถวนี้ก็แยกย้ายกันเข้านอน ไม่เหมือนอย่างในเมืองกรุงหรอก ที่ยิ่งมืดก็ยิ่งมีแสงสีและเสียงเพลง เทียบกันไม่ได้เลย บ้านนอกอย่างนี้เวลากลางคืนนั้นเงียบสงบได้ยินเสียงนกเสียงแมลงร้องกันดังระงม และตอนนี้ก็เป็นเวลาถามตอบระหว่างสองแม่ลูก ลูกสาวของเธออยู่ในวัยกำลังเรียนรู้จึงเกิดความสงสัยต่างๆมากมาย ทำให้ก่อนจะนอนหลับทุกคืนจะต้องสรรหาคำถามมากมายมาถาม บางคำถามเธอตอบไม่ได้ก็ต้องมีพึ่ง Google บ้างละ
“คู๊นแม่ขา พี่แมลงร้องเสียงดังจังเลยค่ะ”
“ที่ได้ยินเสียงดังเพราะบ้านของเรามีต้นไม้เยอะไงคะ พี่แมลงพี่นกเลยมาขออาศัยอยู่ด้วย พอชวนกันมาอยู่เยอะขึ้นเสียงก็ดังขึ้นเรื่อยๆ หนูกลัวหรอคะ”
“ป่าวค่ะ หนูชินแล้วแต่แค่สงสัยเฉยๆค่ะ”
“อ่อ แล้วหนูง่วงหรือยังคะ” สาวน้อยส่ายหัวไปมาเบาๆ
“อยากฟังนิทานไหมคะ” สาวน้อยก็ส่ายหัวอีกเช่นเคย
“งั้นหนูอยากทำอะไรละคะ”
“อยากถามคำถามคู๊นแม่ไปเรื่อยๆค่ะ”
“ถามมาได้เลยค่ะ ถ้าแม่สามารถตอบได้แม่จะตอบอย่างไวเลยค่ะ”
“เมื่อวานน้องพายไปเล่นในสวนกับคุณลุงมาค่ะ ไปเจอส้มจี๊ดกับพี่ทามมาด้วยค่ะ”
“ใครกันคะ”
“ส้มจี๊ดเป็นลูกสาวของป้าจันค่ะ ส่วนพี่ทามเป็นลูกของลุงสมค่ะ”
“อ่อ ลูกของจันกับพี่สมนี่เอง แล้วทำไมหรอคะ”
“เล่นกับส้มจี๊ดและพี่ทามสนุกมากค่ะ”
“เล่นอะไรกันคะ”
“เล่นขายของ เล่นพ่อแม่ลูกค่ะ”
“แล้วน้องพายเล่นเป็นอะไรคะ”
“เล่นเป็นลูกสาวค่ะ เพราะน้องพายตัวเล็กที่ฉุดเยย”
“เล่นอย่างไงหรอคะ”
“เล่นเดินเล่นค่ะ เดินไปมา เล่นทำกับข้าว ส้มจี๊ดเอาดินมาตำๆค่ะ มีแอบเด็ดดอกไม้มาด้วยนะคะ อุ๊ย” สาวน้อยลืมตัวแอบพูดความลับออกมา
“ฮ่าๆเด็ดเยอะไหมค่ะถ้าไม่เยอะแม่ไม่ว่าหรอกค่ะ ว่าแต่หนูสนุกมากเลยใช่ไหมคะ”
“เด็ดไม่เยอะค่ะ สนุกมากๆค่ะ แต่คู๊นแม่คะ ทำไมน้องพายถึงไม่มีพ่อเหมือนกับส้มจี๊ดกับพี่ทามละคะ พ่อของส้มจี๊ดกับพี่ทามมาทานข้าวด้วยค่ะ มากันเยอะแยะเลย”
“อะ เอ่อ คือ..” ตาดวงน้อยๆจับจ้องมาที่ผู้เป็นแม่อย่างมีความหวัง
“พ่องานยุ่งค่ะ คุณพ่อเลยยังไม่มีเวลามาหาน้องพายนะคะ”
“ทำไมคะ คู๊นพ่อไม่รักน้องพายหรอคะ”
“รักสิคะ เพียงแต่คุณพ่อยังไม่ว่างค่ะ”
“ไม่จริงค่ะ น้องพายไม่เชื่อ น้องพายได้ยินผู้ใหญ่คุยกันว่าถ้าไม่มาหาก็คือไม่สนใจ ไม่รักค่ะ”
“ทำไมละคะ ทำไมถึงไม่เชื่อ”
“เพราะว่ายุ่งแค่ไหนก็ต้องกลับบ้านค่ะ ต้องกลับมาพักเติมพลัง เหมือนอย่างที่คู๊นแม่ให้น้องพายเติมพลังไงคะ พ่อของส้มจี๊ดกับพี่ทามก็ยุ่งมากๆเหมือนกัน แต่ทำไมยังมีเวลาว่างมาทานข้าวด้วยกันละคะ” สาวน้อยถ่ายทอดเรื่องราวที่อยู่ในใจออกมาให้มารดาได้ฟังราวกับเป็นผู้ใหญ่ในร่างเด็กหญิงตัวน้อย เล่นเอาหญิงสาวจุกอกไปเต็มๆ
“เพราะเราอยู่คนละที่กับคุณพ่อไงละคะ คุณพ่อถึงไม่สะดวกมาหา”
“ฮึก คู๊นแม่โกหกน้องพายใช่ไหมคะ”
“แม่ไม่ได้โกหกน้องพายนะคะ”
“ไม่จริงค่ะ น้องพายไม่รักคู๊นพ่อแล้ว น้องพายจะอยู่กับคู๊นแม่แค่สองคนก็พอค่ะ” สาวน้อยนอนหันหลังให้เธอทันที
“น้องพายลูก” หญิงสาวพูดออกมาด้วยความอ่อนใจ เธอจะทำอย่างไรดีนะ ตอนนี้ลูกของเธอเข้าใจผิดผู้เป็นพ่อไปเต็มๆ เธอไม่สามารถบอกให้ลูกรับรู้ได้ว่าชายหนุ่มไม่รู้ความจริงเรื่องที่เธอตั้งท้องและหนีมา เธอสงสารลูกจับใจจริงๆ
“ฮึกๆ ฮืออ ทำไมคู๊นพ่อถึงไม่รักน้องพายบ้าง น้องพายไม่น่ารักหรอคะคู๊นแม่” สาวน้อยนอนร้องไห้ออกมาเบาๆเธอทำได้เพียงแค่กอดปลอบประโลมให้น้องพายเงียบเสียงลง น้ำตาของลูกมันทำเอาใจเธอแทบขาด ลูกไม่เคยร้องไห้หนักเท่านี้มาก่อนเลยตั้งแต่เกิดมา
“รักค่ะลูก แม่รักน้องพายนะคะ น้องพายของแม่น่ารักที่สุดเลยค่ะ อย่าร้องเลยนะลูก แม่จะร้องไห้ตามแล้วนะคะ” เธอปลอบจนสุดท้ายน้องพายก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า เธอคนเป็นแม่นั้นหลับไม่ลงหรอก เธอมานั่งคิดทบทวนถึงสิ่งที่ลูกถามเธอออกมา เธอนึกโทษตัวเองที่ความผิดครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะเธอเอง ถ้าเธอไม่หนีปัญหาปานนี้พวกเราอาจจะเป็นครอบครัวที่สุขสันต์แล้วก็ได้ แต่พอเช้ามาสาวน้อยก็ลืมเรื่องราวที่คุยกับเธอแล้วกลับมาร่าเริงสดใสเหมือนเดิม คนเป็นแม่ค่อยเบาใจหน่อย
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว หมดไปอีกหนึ่งวัน ชายหนุ่มนั่งรับสายจนวุ่นเพราะทั้งพ่อและแม่รวมถึงเพื่อนสนิทอย่างวศินต่างก็ลุ้นว่าจะใช่เกรซหรือไม่ พอชายหนุ่มตอบกลับไปว่าใช่ เสียงโหร้องยินดีก็ดังแทรกเข้ามาในโทรศัพท์แทบจะทันที ทุกคนดีใจมากๆที่สุดท้ายแล้วชายหนุ่มก็ตามหาคนที่เหมือนหายออกไปจากชีวิตจนพบ ทุกคนเริ่มมองเห็นแสงสว่างที่ปลายทางว่าในอนาคตไม่ไกลนี้ต้องมีข่าวดีอะไรสักอย่างเกิดขึ้นแน่นอน
“ตาพิธานเป็นไงบ้างลูก”
“แม่ครับ ผมมีความสุขที่สุดเลย ผมตามหาเกรซเจอแล้วนะครับ”
“แม่ดีใจด้วยลูก ตลอดเวลาที่หนูเกรซหายไป แม่รับรู้ได้เลยว่าชีวิตของลูกชายแม่ไม่เคยมีความสุขอีกเลย แม่อยากให้ลูกรู้ว่าแม่เป็นกำลังใจให้ลูกเสมอนะ รวมถึงพ่อและพี่ๆของลูกด้วย”
“ขอบคุณมากครับ ผมรักแม่ครับ ฝากบอกทุกคนด้วยว่าผมจะพาเกรซกับลูกกับไปด้วยให้ได้ครับ”
“จ้ะลูก แม่ขอให้ลูกโชคดี”
“ครับ”
ชายหนุ่มขับรถไปจอดที่หน้าบ้านของหญิงสาวอีกเช่นเคย เขาคิดว่าจังหวะนี้เหมาะที่สุดแล้ว แต่จู่ๆก็รถยนต์คันหนึ่งแล่นเข้าขวางหน้าเขาไว้
“คู๊นลุงติน”
“ว่าไงคะสาวน้อยคิดถึงลุงหรือป่าวเอ่ย”
“คิดถึงค่ะ ฟอด”
“โอ้โห้ ชื่นใจจังค่ะ สวัสดีครับน้องเกรซ”
“สวัสดีค่ะพี่ติน มาตรงเวลามากเลยนะคะ”
“ไม่นานหรอกครับ ถ้ามาไม่ตรงเวลาเดี๋ยวมีคนแถวนี้โกรธลุงได้ ไปกันเถอะครับ”
“ค่ะ”
หญิงสาวเดินขึ้นรถชายหนุ่มนิรนามไปแล้ว พวกเขาจะไปไหนกันนะ มันน่าคิดบัญชีทั้งแม่ทั้งลูกเลย ลูกสาวเขาเป็นสาวเป็นนางไปหอมแก้มผู้ชายได้ยังไงกัน ส่วนคนเป็นแม่ก็ส่งยิ้มหวานให้ไอ้หมอนั่นอีก ฮึ่ย มันน่าโมโห แล้วก็ไม่รู้จะออกไปไหนกันแต่เช้าเลย เขาไม่รอช้าขับตามรถที่หญิงสาวนั่งออกไป รถมาจอดที่บ้านหลังหนึ่ง พอมาถึงก็มีผู้หญิงสองคนมาคอยต้อนรับ คนหนึ่งยังสาวส่วนอีกคนดูมีอายุซึ่งให้เขาเดาสองคนนั้นก็คงจะเป็นแม่ลูกกัน หญิงสาวรับลูกสาวของเขาไปอุ้มส่วนผู้ชายคนนั้นก็ไปเปิดหลังรถนำตระกร้าที่เกรซถือมาด้วยลงมาถือ ดูจากสายตาแล้วข้างในคงจะเป็นอาหารการกิน เขาละสงสัยจริงๆทำไมเธอกับลูกถึงได้เดินทางบ่อยแบบนี้ แล้วก็เหมือนทุกอย่างหยุดไว้แค่นั้นเพราะเขาคือคนนอก ไม่สามารถรับรู้เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นภายในได้เลย สองชั่วโมงผ่านไปทั้งหมดออกมายืนที่หน้าบ้านอีกครั้ง โดยมีหญิงสาวที่อายุราวๆกับเกรซขึ้นไปนั่งรอบนรถแล้ว
“ไปก่อนนะคะคู๊นยาย บ๊าบบายค่าา”
“ไปดีมาดีนะลูก”
“ไปก่อนนะคะคุณป้า”
“จ้ะลูก ขอบคุณที่แวะมาทานข้าวด้วยกันนะจ๊ะ”
“ค่ะ สวัสดีค่ะ”
“ไปกันเถอะค่ะ ยัยมดแดงรอบนรถแย่แล้ว”
“อ้าวไปไหนกันอีกละเนี่ย” ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบตามไปอีกครั้ง ที่แท้ก็กลับมาบ้านของตนนั่นเอง รถมาส่งแล้วก็ขับออกไปเลยทันที
YOU MAY ALSO LIKE
