คุณสามีพันล้าน - บทที่ 520 คุณเป็นตัวอะไร?
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 520 คุณเป็นตัวอะไร?
“แม่ ผมรู้แล้วครับ ผมจะถ่ายทอดคำสั่งลงไป ถ้าหล่อนมาที่บริษัท จะไม่มีทางให้หล่อนเข้ามาแน่”
นฤเบศวร์ไม่อยากจะสนใจคุณณัฏฐาหรอก
ตอนที่ประคบประหงมเปรมาไว้ในมือนั้น เปรมากลับเห็นว่าเขาเป็นแค่เศษฝุ่นใต้ฝ่าเท้า
พอเขาไม่อยากประคบประหงมเปรมาแล้ว เปรมาก็มาเสียใจทีหลัง อยากกลับไปดีเหมือนเดิม ขอโทษนะ เขาไสหัวออกมาไกลแล้ว กลับไปไม่ได้แล้ว
คิดว่าเขานฤเบศวร์หาเมียไม่ได้จริง ๆ เหรอ?
เขาแค่เป็นคนที่รักเดียวใจเดียวเท่านั้น
เมื่อรักผิดคนไป พอแก้ไขแล้ว ก็จะรักตราบชั่วชีวิตแล้ว
“งั้นไม่มีเรื่องอะไรแล้ว แม่วางสายแล้วนะ”
บัณฑิตากลัวจะรบกวนเวลาลูกชายทำงาน พอตักเตือนลูกชายไปประโยคหนึ่งแล้ว ก็รีบวางสายไปเลย
“คุณณัฏฐาอยากให้คุณไปเยี่ยมเปรมาเหรอคะ? งั้นคุณไปเยี่ยมเธอสักหน่อยไหมคะ?”
นฤเบศวร์เก็บโทรศัพท์ไป แล้วบีบหน้ากนกอรทีหนึ่ง “อยากผลักผู้ชายของคุณให้ผู้หญิงอื่นอีกแล้วเหรอ”
“ในเมื่อขาดกันแล้ว ก็ขาดให้มันสะอาดหน่อย จะไปเยี่ยมเธออีกทำไม? ถ้าผมไปเยี่ยมเธอ แล้วถูกคนเอาลือไปเรื่อยอีก ก็จะกลายเป็นข่าวฉาวอีกมากมาย ถึงคุณจะเชื่อผม แต่ก็เป็นการทำร้ายคุณแบบหนึ่ง”
“อร ชีวิตต่อจากนี้ไปของผมจะเป็นของคุณคนเดียว ผมไม่อยากให้คุณถูกทำร้าย ในขณะเดียวกัน ผมก็อยากให้คุณยึดครองผมไว้ให้แน่น อย่าเอาผมไปมอบให้กับผู้หญิงอื่น แล้วก็ยิ่งอย่าเอาผมไปขาย”
กนกอรอยากจะขำ แต่ก็รู้สึกว่าเขาพูดอย่างลึกซึ้งขนาดนั้น ถ้าเธอหัวเราะออกไป ก็คงจะอธิบายไม่จบแล้ว อดทนไว้เถอะ
เธอคว้าเอวเขามากอดไว้ แล้วพูดอย่างรับประกันขึ้นว่า “วางใจเถอะ ผู้ชายของฉันกนกอร ฉันจะเฝ้าไว้เอง นอกจากฉันไม่เอาคุณแล้ว ไม่งั้นก็จะไม่มีใครมาแย่งคุณไปได้แน่”
นฤเบศวร์รู้สึกสุขสมหวัง
สมแล้วที่เขารักเธออย่างบ้าคลั่ง
“อร คุณจะไม่เอาผมไม่ได้นะ พวกเราจะต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตนะ”
กนกอรยิ้มตาหยี “งั้นก็ต้องดูตามความประพฤติของคุณ ถ้าคุณประพฤติได้ไม่ดี ฉันก็จะปลดสามีทิ้งเหมือนกันนะ สามีไม่ดี จะเก็บไว้ทำไมอีก ต้องขจัดทิ้งให้ราบคาบ”
“ผมต้องเป็นสามีที่ดีทุกอย่างแน่”
นฤเบศวร์ก้มหน้าลงไปอุดปากเธอไว้อีกครั้ง เก็บเกี่ยวความหวานตามสิทธิพิเศษของคนที่เป็นสามีสักหน่อย
ด้านนี้คู่รักน้อยกำลังหวานชื่น ทางด้านเมืองซูเพร่า เทวิกากำลังจะทำให้อาสะใภ้รองกับอาสะใภ้สามอิจฉาจนเป็นบ้าแล้ว
เทวิการอให้คุณแม่คนสวยกินอาหารเช้าเสร็จแล้ว ก็นัดอาสะใภ้ทั้งสองมา แล้วเธอก็พาแม่ไปด้วย คนทั้งสี่คน พาบอดี้การ์ดไปด้วยสิบกว่านาย ไปเดินซื้อของชอปปิ้งกันอย่างยิ่งใหญ่
ยศพัฒน์ไม่ได้ตามไปด้วย เทวิการู้สึกว่ามีแต่ผู้หญิง ถ้าให้ยศพัฒน์ที่เป็นชายชาตรีคนเดียวตามไปด้วย เขาคงจะอึดอัด ก็เลยให้สามีไปดูบริษัทลูกของบี.เอ.เอ็ม.กรุ๊ปในเมืองซูเพร่าสักหน่อย
มีบอดี้การ์ดติดตามอยู่สิบกว่านาย ยศพัฒน์เองก็รู้สึกวางใจ
ญาณินเป็นคนเมืองซูเพร่าตามพื้นเพ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นบ้าไปยี่สิบกว่าปี แต่ก็ยังคุ้นเคยกับเมืองซูเพร่ามากกว่าเทวิกา แต่ในฐานะที่เธอเป็นนายหญิงใหญ่ของตระกูลสาระทา เมื่อก่อนจึงไม่ค่อยได้ออกไปซื้อของ ของที่ต้องการ แค่ออกคำสั่งไปคำเดียว ก็จะมีคนเอามาส่งให้เธอแล้ว
ส่วนคุณนายรองกับคุณนายสามไม่ได้มีอำนาจมากขนาดนั้น จึงได้ออกไปชอปปิ้งบ่อย ๆ เธอสองคนแม่ลูกปล่อยให้พวกหล่อนสองคนพาไปซื้อของตามใจชอบ
หญิงชราออกคำสั่งมาแล้ว ว่าให้พวกเธอพาเทวิกาไปร้านขายชุดราตรี ไปเลือกชุดราตรีสวย ๆ สักหน่อย เอาไว้ให้เทวิกาเอามาเปลี่ยนใส่ในงานเลี้ยง
เพราะฉะนั้น ร้านที่คนทั้งกลุ่มไปเป็นอันดับแรกจึงเป็นร้านขายชุดราตรี
อย่างน้อยก็อยู่ในฐานะคุณนายน้อยของตระกูลอริยชัยกุลมาสักช่วงหนึ่งแล้ว สายตาของเทวิกาจึงเลื่อนขั้นไปไม่ใช่แค่ขั้นเดียวแล้ว เธอเอาชุดที่ดูสมส่วน เลือกเอาไว้ทั้งหมด และยังช่วยแม่เลือกชุดราตรีที่สมส่วนมาอีกมากมาย
“วิกา คุณย่าบอกว่าแค่ไม่กี่ชุดก็พอแล้วนะ”
ร้านขายชุดราตรีที่สามารถทำให้คุณนายรองและคุณนายสามแห่งตระกูลสาระทามาเป็นประจำนั้น ไม่ว่าจะเป็นคุณภาพหรือรูปแบบก็ต้องดีมาก ซึ่งแน่นอนว่าราคาก็ต้องแพงมากเหมือนกัน
ชุดราตรีที่คุณนายทั้งสองใส่ตอนปกติ ก็มีมากมายที่สั่งตัดกับแบรนด์แบบนี้โดยเฉพาะ พวกเธอรู้ดีว่าชุดราตรีในนี้ชุดหนึ่งต้องราคาเท่าไหร่
เทวิกาไม่กะพริบตาด้วยซ้ำ ก็เลือกชุดที่พอดีตัวไว้ทั้งหมดเลย แถมยังช่วยเลือกให้ญาณินอีกไม่น้อย สองแม่ลูกต่างก็มีรูปร่างที่เหมือนไม้แขวนเสื้อแบบพวกที่รักษารูปร่างได้อย่างดี พอเลือกชุดราตรีเสร็จแล้ว สินค้าในร้านนี้ก็หายไปเกือบครึ่งเลย
ถึงแม้ตอนนี้คุณนายสามจะกำลังกลุ้มใจอยู่ แต่ก็ทนเห็นสองแม่ลูกญาณินมีชีวิตที่ดีขนาดนั้นไม่ได้ จึงอดไม่ได้ที่จะปากมากพูดตักเตือนเทวิกาขึ้นมา
คุณนายรองพูดขึ้นอย่างกับว่าเป็นคนดีมากว่า “กานต์ วิกาเพิ่งกลับมา ต่อไปเธอยังใช้ชุดราตรีอีกเยอะ สั่งตัด ก็ไม่ได้เร็วขนาดนั้น ซื้อชุดสำเร็จรูปไปหลาย ๆ ชุดก็ไม่เป็นไรหรอก”
ไม่ได้ใช้เงินเธอซื้อสักหน่อย จะไปสนว่าเทวิกาซื้อมากแค่ไหนทำไม
เทวิกาล้วงการ์ดดำใบนั้นที่หญิงชราให้ออกมา แล้วพูดไปด้วยว่า “อาสะใภ้พูดถูกต้องมากค่ะ หนูเพิ่งจะกลับมา สั่งตัดเสื้อผ้าก็ไม่ได้เร็วขนาดนั้น ก็เลยต้องซื้อเสื้อผ้าสำเร็จรูปไปใส่หลาย ๆ ชุด แล้วแม่หนูก็ไม่ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนมานานแล้ว ก็ควรจะซื้อหลาย ๆ ชุดเหมือนกัน”
“รูดการ์ด!”
เทวิกาพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ
พอเห็นเทวิกาเอาการ์ดดำออกมา คุณนายสายก็ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “วิกา นี่คือการ์ดที่พัฒน์ให้หนูเหรอ ลูกเขยบ้านเรานี่ดีกับหนูมากจริง ๆ นะ”
“การ์ดที่พัฒน์ให้หนู หนูไม่ต้องใช้หรอกค่ะ นี่คือการ์ดที่คุณย่าให้หนูโดยเฉพาะ เมื่อตอนทานข้าวเช้าค่ะ แล้วบอกให้หนูออกมาชอปปิ้ง ชอบอะไรก็ซื้อ ไม่ต้องช่วยท่านประหยัดเงินค่ะ”
เพียงครู่เดียวรอยยิ้มของคุณนายสามก็แข็งทื่อไปเลย
หญิงชราเป็นคนให้เหรอ?
การ์ดดำ!
ยัยแก่นี่ช่างลำเอียงจริง ๆ นะ
อย่าดูว่าปกติยัยแก่จะรักลูกลินน์ของเธอมาก แต่พอเนตรดาวกลับมา ใจของยัยแก่ก็โอนเอียงไปทางเนตรดาวทันที ถึงกับให้การ์ดดำใบหนึ่งกับยัยเนตรดาว ให้เอาไปรูดได้ตามใจชอบด้วย
เธอเป็นลูกสะใภ้ให้ยัยแก่มายี่สิบกว่าปี ก็ยังไม่เคยได้รูดการ์ดดำของยัยแก่เลย
สีหน้าของคุณนายรองเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ในดวงตามีความอิจฉาริษยาที่ปิดยังไงก็ปิดไม่มิดอยู่
ปกติแล้วบ้านหลังรองมักจะสงบเสงี่ยม ลูกสาวของเธอธนภรณ์ก็ไม่ได้เป็นที่โปรดปรานของหญิงชรา จึงไม่ค่อยได้รับผลประโยชน์จากหญิงชรามากเท่าไหร่ ซึ่งก็เพราะแบบนี้ คุณนายรองอิจฉาเทวิกาที่เพิ่งกลับมาก็ได้รับการ์ดดำจากหญิงชรามากกว่าคุณนายสามซะอีก
ถึงแม้ว่าหญิงชราจะลงจากตำแหน่งนายหญิงใหญ่ของตระกูลมาหลายสิบปีแล้ว แต่ตอนที่หญิงชรายังเป็นสาวนั้นเก่งกาจมาก ดูจากที่เธอจัดการญาณินก็รู้แล้วว่าต้องเป็นคนที่บทบาทโหดเหี้ยมมาก ทรัพย์สินส่วนตัวในมือก็ต้องมีนับไม่ถ้วนแน่
คุณนายรองคิดอย่างอิจฉาริษยาขึ้นว่า : เทวิกานี่ก็หน้าไม่อายจริง ๆ กลับมาครั้งแรก ก็กล้าเอาการ์ดดำของคนแก่ออกมารูดตามใจชอบแล้ว
คนหนุ่มสาว ก็ต้องพึ่งความขยันของตัวเองไปหาเงินซิ มาเกาะคนแก่กิน ถือว่าเก่งอะไรกัน?
“ย่าของหนูให้การ์ดหนูมาเหรอ งั้น วิกา ฉันกับอาสะใภ้รองก็อยากซื้อหลายชุดเหมือนกัน เธอช่วยรูดให้พวกเราด้วยได้หรือเปล่า”
คุณนายสามสมองหมุนอย่างรวดเร็ว ในเมื่อหญิงชราเอาการ์ดดำให้พวกหล่อนมารูด งั้นพวกเธอก็สามารถซื้อของแล้วให้เทวิกามาช่วยพวกเธอรูดการ์ดได้นี่ จะได้เอาเปรียบไปด้วยสักหน่อย
เทวิกายิ้มตาหยีแล้วพูดขึ้นว่า “อาสะใภ้สาม แบบนี้คงไม่ดีมั้งคะ คุณย่าบอกว่าให้ฉันเอามาใช้ซื้อของ ถ้าใช้เงินเยอะเกินไป แล้วฉันจะไปอธิบายกับคุณย่ายังไงละคะ”
“ก็เธอยังซื้อให้แม่เธอได้เลยนี่”
คุณนายสามพูดขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้
เทวิกายังคงยิ้มตาหยี “อาสะใภ้สามก็พูดมาแล้ว ว่านี่คือแม่หนู!”
ความหมายก็คือ หล่อนเป็นใครกัน?
คุณนายสามนิ่งอึ้งไป
“รูดการ์ด”
เทวิกาพูดกับผู้จัดการร้านอย่างภาคภูมิใจขึ้นอีกครั้ง
ผู้จัดการร้านยิ้มจนปากฉีก
คุณหนูใหญ่ที่เพิ่งกลับมาของตระกูลสาระทา คำพูดง่าย ๆ แค่ไม่กี่ประโยค ก็ทำให้ผู้จัดการร้านฟังเข้าใจแล้วว่า ไม่ใช่คนง่าย ๆ แน่
แต่ว่า คุณหนูใหญ่ใจป้ำจริง ๆ!
เธอชอบ!