คุณสามีพันล้าน - บทที่ 502 โหดเหี้ยมอย่างยิ่ง
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 502 โหดเหี้ยมอย่างยิ่ง
ชลรีบพูดออกมาว่า： “ถ้าคุณไม่ชอบ ผมจะให้เธอเอาเด็กออก”
เพราะว่าเขาไม่ขาดแคลนลูกอยู่แล้ว
“ในอนาคตพวกเราค่อยมีลูกกันอีกสองสามคนก็ได้”
ชลกำลังฝันหวานอยู่
เขาได้คอยเฝ้าสังเกตกิจวัตรประจําวันของพลอยอยู่ตลอดเวลา ถ้าหากพลอยท้องขึ้นมา เขาจะได้รู้เป็นคนแรก
พลอดพูดเสียงเย็นชาออกมาว่า： “คุณอยากให้ลูกฉันกลายเป็นลูกไม่มีพ่อเหรอ？
ชล อย่าว่าแต่ฉันตอนนี้ไม่ได้ท้องเลย ถึงแม้จะท้อง ฉันก็จะทำแท้งเอาเด็กออก”
ที่เธอไม่บีบบังคับให้ชลแต่งงานกับเธอ เป็นเพราะว่าเธอไม่อยากแต่งงานกับชลเลย
แต่ก็ไม่ใช่อุปสรรคที่เธอจะพูดคำพูดที่สื่อความหมายเหมือนบีบบังคับให้แต่งงานด้วยออกมา เพื่อทำลายความสัมพันธ์ระหว่างชลกับภรรยา ทำให้บ้านของพวกเขาอยู่ไม่เป็นสุข
ตอนนี้ พลอยรู้ตัวดี ว่าไซม่อนไม่มีทางแต่งงานกับเธอเด็ดขาด
เขาพูดว่า ถ้าเธอถูกคนอื่นวางกับดัก เขาสามารถให้อภัยเธอได้ ยอมรับเธอได้ และจะเห็นใจเธอเช่นกัน
แต่ เป็นเพราะเธอวางกับดักใส่เขาไม่สำเร็จ เลยทำให้ตัวเธอเองตกกับดักไปเสียเอง
เป็นไปไม่ได้ที่ไซม่อนจะเห็นใจเธอ และสงสารเธอ
ยิ่งไปกว่านั้นผู้ชายที่ขโมยความบริสุทธิ์ของเธอไปคือน้องชายที่ไซม่อนรักมากที่สุด แล้วจะให้ไซม่อนยอมรับมันได้อย่างไร
ในเมื่อแต่งงานกับไซม่อนไม่ได้แล้ว เธอก็ต้องทำให้ตระกูลสาระทาวุ่นวายไม่สงบสุข ในเมื่อเธอไม่มีความสุข คนอื่นก็อย่าหวังว่าจะมีความสุขเลย
“พลอย ผมจะหย่าแน่นอน ไม่มีทางให้ลูกของเราไม่มีพ่อเด็ดขาด ถ้าคุณท้องขึ้นมา อย่าทำแท้งเป็นอันขาด คุณเองก็อายุยี่สิบหกเจ็ดแล้ว และเป็นท้องแรกอีกด้วย ถ้าทำแท้ง จะเป็นการทำร้ายร่างกายมาก ถ้าทำได้ไม่ดี อาจทำให้ท้องไม่ได้ตลอดชีวิตก็เป็นได้ เมื่อถึงตอนนั้นจะมาเสียใจทีหลังก็สายเกินไปแล้ว”
“หย่า？”
พลอยหัวเราะแล้วพูดประชดออกมาว่า： “คุณสามารถหย่าสำเร็จเหรอ？คุณมีลูกชายสองคนกับลูกสาวอีกหนึ่งคนกับณิชกานต์ และลูกชายคุณก็สามารถแต่งงานมีลูกสะใภ้ได้แล้ว”
“อีกอย่าง ณิชกานต์ยอมหย่าเหรอ？ฉันไม่ใช่เพิ่งรู้จักคุณกับภรรยาเป็นครั้งแรก พวกคุณคิดจะหย่าร้างการปลอมๆ แล้วหลอกให้ฉันแต่งข้าไปในตระกูลของคุณ เพื่อใช้อำนาจของตระกูลเลิศธนโยธาช่วยเหลือคุณ ฝันไปเถอะ！”
ชลรีบพูดออกมาอย่างร้อนรนว่า： “พลอย ผมไม่ได้จะหย่าร้างการปลอมๆ ผมจะหย่าจริงๆ ผมไม่ได้รักณิชบันไดมาตั้งนานแล้ว ไม่อย่างนั้นหลายปีมานี้ผมคงไม่เลี้ยงชู้รักว่าข้างนอกมากมายขนาดนี้หรอก แถมปล่อยให้ชู้รักท้องแล้วคลอดลูกออกมาอีกด้วย”
เขาไม่ขาดแคลนเงิน สามารถเลี้ยงดูลูกนอกสมรสได้
คลอดหลายๆ คนก็ไม่เป็นไร
“แต่ว่า คุณวางใจได้ ขอแค่คุณตอบตกลงให้ผมรับผิดชอบ ผมจะตัดขาดกับชู้รักทั้งหมดทันที ส่วนคนที่ท้อง ก็จะให้พวกเธอทำแท้งเอาลูกออกทั้งหมด ถ้าคุณไม่อยากเป็นแม่เลี้ยง ผมก็จะไม่เอาลูก ให้ณิชกานต์เอาไปหมดเลย”
“เอาไปหมด แต่ก็ยังเป็นลูกคุณอยู่ดี นอกเสียจากคุณกำจัดพวกเขาให้สิ้นซาก”
พลอยพูดออกมาอย่างโหดเหี้ยมที่สุด
ชลตกตะลึงมาก
เขายอมหย่าเพื่อพลอย พลอยทั้งสวยทั้งยังสาว แถมเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลเลิศธนโยธา ตอนนี้พ่อตาของเขาไม่ได้เจริญรุ่งเรืองเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ณิชกานต์ไม่เหมาะสมกับเขาที่เป็นคุณชายสามของตระกูลสาระทาอีกแล้ว
แต่ จะให้เขากำจัดลูกของเขาให้สิ้นซาก
ชลทำไม่ได้จริงๆ เพราะไม่ว่ายังไงก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง ลูกทั้งสามคน เขารักมาก และเอ็นดูมาก
ลูกชายทั้งสองคนบรรลุนิติภาวะแล้ว และช่วยงานเขาได้ไม่น้อย
เหลือบมองไปที่ชล พลอยพูดประชดออกมาว่า： “ในบอกว่าเพื่อฉันแล้วคุณสามารถทำได้ทุกอย่าง เป็นเรื่องโกหกฉันทั้งนั้น”
เธอลุกขึ้น แล้วหยิบกระเป๋าแอร์แมสของเธอขึ้นมา จากนั้นหมุนตัวเดินออกไป
“พลอย พลอย”
ชลลุกขึ้นตามแล้วเดินตามเธอไป ในขณะที่เดินไปนั้นได้พูดออกมาว่า： “พลอย คุณจะไปไหน？ผมไปเป็นเพื่อนคุณ”
“คุณหนูใหญ่ของตระกูลสาระทากลับมา ด้วยความสัมพันธ์ของสองตระกูลเรา ฉันควรจะไปยินดีด้วยหน่อย”
ชลรีบพูดขึ้นว่า： “ถ้างั้นนั่งรถของผม ผมจะกลับไปพอดี”
พลอยไม่ได้ปฏิเสธ
นั่งรถของชลไปที่คฤหาสน์ของตระกูลสาระทา เพื่อให้ณิชกานต์ได้เห็น ถึงแม้เธอจะครองตำแหน่งของคุณหญิงสามไว้ แต่ก็แค่เปลือก เพราะชลเป็นคนเจ้าชู้อยู่แล้ว หลายปีมานี้ ได้แอบเลี้ยงชู้ไว้ข้างนอกตั้งหลายคน
ถึงแม้จะไม่มีพลอย ณิชกานต์ก็ไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างสงบได้
ประยสย์เริ่มเก่งขึ้นเล็กน้อยแล้ว ตอนนี้เริ่มรู้เรื่องของชู้รักที่ชลเลี้ยงดูอยู่ และมาวันนี้น้องสาวกับแม่ก็ได้กลับมาแล้ว ประยสย์ต้องเอาหลักฐานที่มีอยู่ในมือส่งถึงมือของณิชกานต์แน่นอน เพื่อให้บ้านสามมีเรื่องวุ่นวายได้ทุกวัน
แรงอาฆาตของประยสย์แรงกล้ามาก
ถ้าหากตระกูลเลิศธนโยธาไม่สามารถเก่งเหนือกว่าตระกูลสาระทาได้ เมื่อถึงเวลาที่ประยสย์ขึ้นรับตำแหน่ง และเริ่มเคลียร์หนี้แค้นต่างๆ ตระกูลเลิศธนโยธาคงไม่มีเรื่องอะไรที่ได้เปรียบแน่
……
เมื่อเทวิกาตื่นจากพักกลางวัน ก็เป็นเวลาช่วงบ่ายสามโมงเย็นแล้ว
เธอเห็นแม่ยังไม่ตื่น จึงค่อยๆ ย่องลงมาจากเตียง
เปิดประตูออกมาเบาๆ ก็เห็นยศพัฒน์ยืนรออยู่หน้าประตูห้องแล้ว และไม่รู้ว่าเขายืนรอนานแค่ไหนแล้ว
“ยศพัฒน์”
เทวิกาเรียกเสียงต่ำออกมา “ทำไมคุณถึงยืนอยู่ที่นี่？”
ยศพัฒน์มองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน น้ำเสียงทุ้มต่ำ แล้วพูดออกมาอย่างอ่อนโยนว่า “ผมคิดว่าคุณคงใกล้จะตื่นแล้ว เลยมารอคุณที่นี่”
ตระกูลสาระทาสำหรับเขาแล้วเป็นสถานที่ที่ยังไม่คุ้นเคยเหมือนกัน
เนื่องจากเพิ่งมาถึงที่นี่ จู่ๆ เขาก็อยากพึ่งพาภรรยาที่รักเป็นพิเศษ อยากอยู่กับภรรยาที่รักตลอดเวลา
เทวิกาปิดประตูลงเบาๆ “แม่ยังนอนอยู่”
เธอส่งสัญญาณให้สามีออกไปพร้อมกับเธอ
“วิกา”
เทวิกาที่เดินไปได้สองสามก้าว หันหน้ามา ในขณะที่เตรียมจะถามเขาออกมานั้น เขาได้ดึงเธอเข้าไปกอดไว้ในอ้อมกอดทันที
เทวิกาตกตะลึงไปสักพัก จากนั้นก็เข้าใจความหมายของเขา เธอกอดตอบเขากลับ แล้วพูดออกมาอย่างเป็นห่วงและเห็นใจว่า “ยศพัฒน์ ถ้าคุณปรับตัวไม่ได้ อีกสองวันก็กลับไปเมืองแอคเซสซ์ก่อนเถอะ”
“ผมสามารถปรับตัวได้”
ยศพัฒน์พูดเสียงต่ำออกมาว่า “ผมก็แค่อยากอยู่กับคุณ พวกเราพักห้องเดียวกัน ได้ไหม？”
เขาถูกจัดวางให้อยู่ห้องข้างๆ ประยสย์ ส่วนเทวิกาถูกจัดวางให้อยู่ห้องเดียวกัน ทำให้สองสามีภรรยาถูกแยกออกจากกันโดยปริยายทำให้ยศพัฒน์ปรับตัวไม่ได้
เพียงแต่ว่า เขาเกรงใจไม่กล้าเรียกร้อง
เทวิกาที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาได้เงยหน้าขึ้น เขาเองก็ก้มหน้ามองเธอเช่นกัน สองสามีภรรยาสบตากัน เทวิกาเข้าใจถึงความผูกพันที่เขามีต่อเธอจากสายตาของเขา ยิ้มออกมาอย่างเสียไม่ได้แล้วพูดขึ้นว่า： “ฉันก็แค่อยู่เป็นเพื่อนแม่ตอนกลางวันเท่านั้น ตอนกลางคืนฉันก็จะอยู่เป็นเพื่อนคุณ”
เธอเพิ่งกลับมา ตอนเที่ยงจึงอยู่เป็นเพื่อนแม่ เขาก็เป็นกังวลว่าพวกเขาสามีภรรยาจะถูกแยกออกจากกันแล้วยศพัฒน์โล่งอกอย่างเห็นได้ชัด จึงสวมกอดเธอแน่นขึ้นไปอีก จากนั้นค่อยคลายตัวเธอออก แล้วจูงมือเธอเดินลงไปชั้นล่าง และพูดขึ้นว่า： “พวกเราเป็นสามีภรรยากัน”
“ฉันรู้ พ่อแม่ฉันพวกเขาก็รู้ ที่รัก คุณวางใจได้ ไม่มีใครมาแยกพวกเราออกจากกันหรอก”
พ่อแม่ของเธอไม่รู้ชอบเขามากแค่ไหน
ไม่ว่าจะทำเรื่องอะไร ก็จะคำนึงถึงความรู้สึกของเขาก่อน เพราะกลัวจะกระทบความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา
รู้ทั้งรู้ว่าเขาเป็นคนเผด็จการ และรักเธอมาก แล้วจะแยกพวกเขาออกจากกันได้ยังไง
เพราะถ้าทำแบบนั้นจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ ว่าความสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยาของพวกเขามีปัญหากัน
“ผมรู้ว่าคุณพ่อคุณแม่กับพี่ชายเป็นคนมีเหตุผล”
เทวิกายิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “พวกเราพักอยู่ห้องข้างๆ พี่ชาย และห่างจากห้องคุณพ่อคุณแม่ไม่ไกลมากนัก”
“อืม มีแต่เรื่องแสงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ข้างนอกมีต้นไม้ใหญ่หลายต้น ผมเคยเอ่ยปากบอกพี่ชายคุณแล้ว ว่าทำไมถึงไม่ตัดกิ่งไม้ออกบ้าง แต่พี่ชายคุณกลับพูดว่าชอบต้นไม้ใหญ่ที่มีใบเขียวชอุ่มแบบนี้”
ประยสย์：ถ้าตัดต้นไม้ใหญ่ แล้วคนของผมจะซ่อนตัวไปที่ไหน？
ที่จัดห้องข้างๆ ไว้ให้น้องสาวกับสามีของเธอเข้าพัก เพื่อป้องกันถ้าในอนาคต กัญณิศามาเยี่ยมเยือน จะไม่ให้เธอกระโดดออกไปจากหน้าต่าง เพราะถ้ามีคนรู้เข้า จะอันตรายมาก