คุณสามีพันล้าน - บทที่ 427 วิกาจะกลับตระกูลสาระทา
ชลที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์เงียบไปสักพัก แล้วพูดขึ้นว่า： “พี่ใหญ่ ตอนนี้พี่สะใภ้ก็ได้สติแล้ว พวกพี่สองคนสามารถคืนดีกันได้แล้ว ส่วนวิกาก็หาเจอแล้ว พวกพี่สี่คนครอบครัวได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันพอดี พลอยมีอะไรกับผมแล้ว ผมว่าพี่ใหญ่คงไม่ยอมแต่งงานกับเธอแล้วมั้ง”
“ในเมื่อพี่ใหญ่ไม่ยอมแต่งงานกับเธอ ผมก็จะรับผิดชอบเธอให้ถึงที่สุด อีกอย่างที่ผมกับพลอยมีอะไรกันก็เพราะพี่ใหญ่ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะพี่ใหญ่ให้ผมส่งเธอกลับบ้าน ผมก็คงไม่……พี่ใหญ่ ที่ผมทำแบบนี้เพราะไม่ใหญ่ให้ตระกูลเลิศธนโยธาเป็นศัตรูกับตระกูลของเรา”
ไซม่อนยิ้มเยอะ： “พูดได้น่าฟังกว่าร้องอีก ชล พี่ต้องให้โบนัสแกไหม？ฉันให้แกส่งพลอยกลับบ้าน ไม่ได้ให้แกไปนอนไเธอ ในใจแกมีความต้องการแบบนั้นอยู่แล้ว ถึงได้มีผลลัพธ์ในวันนี้”
“พลอยเองก็ไม่มีเหตุผล ถ้าหากเป็นเพราะเรื่องนี้ตระกูลเลิศธนโยธาจะเป็นศัตรูกับตระกูลสาระทา ฉันก็จะเล่นกับพวกเขาถึงที่สุด เรื่องที่แกจะหย่ากับภรรยา แกไปจัดการเอง และไปทำเอง เรื่องนี้ฉันไม่ไปยุ่งเด็ดขาด ฉันจะพักเที่ยงละ”
พูดจบ ไซม่อนตัดสายของน้องชายทิ้งทันที
จากนั้นวางโทรศัพท์ไว้บนหัวเตียง แล้วพลิกดูรูปถ่ายของภรรยาต่อ
ในโทรศัพท์ ดูเหมือนเขาจะถูกชลยั่วโมโหมาก แต่เมื่อวางโทรศัพท์ลง เขาก็กลับสู่สภาพเดิมอีกครั้ง
ถ้าจะพูดถึงเรื่องปรมาจารย์ด้านการแสดงละคร ไซม่อนคือที่หนึ่ง ไม่มีใครกล้าเป็นที่สองหรอก
ชลที่ถูกพี่ชายปฏิเสธให้การช่วยเหลือ หลังจากที่วางสายจากพี่ชายแล้ว ได้บ่นพึมพำออกมาว่า： “ไม่ช่วยก็ไม่ช่วย ผมไม่เชื่อหรอก ถ้าไม่มีพี่ช่วย ผมจะสลัดไอ้แก่ทิ้งไม่ได้”
นึกถึงลูกชายคนโตเจนสันขึ้นมา
ชลลังเลเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงเจนสันที่ทำงานผิดพลาด แล้วถูกประยสย์จับจุดอ่อนได้ ประยสย์ฉวยโอกาสนี้ย้ายเจนสันออกจากตำแหน่งประธาน แต่สุดท้ายก็ถูกพี่ใหญ่ย้ายออกจากสำนักงานใหญ่ แต่ชลรู้ดี ตรบใดที่มีประยสย์อยู่ ลูกชายของเขาไม่มีทางได้กลับสำนักใหญ่แน่นอน
ห่างไกลจากจุดศูนย์กลางแห่งอำนาจ ถึงจะมีความสามารถ แต่ก็ไม่มีโอกาสได้แสดงออกมา แล้วจะมีประโยชน์อะไร？
เมื่อชลนึกถึงตรงนี้ ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองต้องหย่าแล้วไปแต่งงานกับพลอย ถ้าเป็นแบบนั้นเขาก็ได้ใชอำนาจของตระกูลเลิศธนโยธา เขาไม่เชื่อ ถ้าเขากับตระกูลเลิศธนโยธาร่วมมือกัน จะยึดอำนาจหลักมาไม่ได้！
ต้องมีเวลาที่พี่ใหญ่ต้องเสียใจ！
ต้องมีสักวัน ที่เขาจะขับไล่พี่ใหญ่และลูกออกไปจากโอเอ กรุ๊ป ทรัพย์สมบัติความมั่งคั่งหลายแสนล้านที่พี่ชายสร้างขึ้นมาในช่วงสิบหรือยี่สิบปีที่ผ่านมา ก็จะกลายเป็นของเขาทั้งหมด
ส่วนลูกชายเจนสัน เมื่อถึงเวลาที่เขามีอำนาจและบารมี เขาไม่ต้องไปเกลี้ยกล่อมหรอก ลูกชายก็จะเข้ามาเกลี้ยกล่อมเขาที่เป็นพ่อเอง
เงินตรา ตำแหน่ง อำนาจ ทำให้คนสูญเสียตัวเองที่แท้จริงได้ง่ายที่สุด
ชลรีบขับรถกลับบ้าน
เธอจอดรถไว้ในลานจอดรถกลางแจ้ง และหลังจากที่ลงมาจากรถแล้ว เมื่อเห็นคนใช้จึงรีบถามออกมาว่า： “คุณหญิงสามอยู่ที่ไหน？”
“คุณหญิงสามอยู่ห้องใหญ่พูดคุยกับคุณหญิงย่าอยู่ค่ะ”
ชลขมวดคิ้วเข้าหากัน： “คุณย่ายังไม่ได้พักผ่อนตอนเที่ยงอีกเหรอ？”
“คุณหญิงย่าเพิ่งตื่นจากพักเที่ยง แล้วเรียกคุณหญิงรองกับคุณหญิงสามมาปรึกษาหารือกัน ดูเหมือนเป็นเรื่องที่คุณหนูใหญ่จะกลับมาในตระกูลเร็วนๆ นี้”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ชลรู้สึกตกใจ
เนตรดาวจะกลับมาแล้วเหรอ？
เมื่อนึกถึงเนตรดาวและยศพัฒน์ต่างไม่ใช่คนที่จะไปยั่วได้ง่ายๆ ชลต้องการแต่งงานกับพลอยก่อนที่เนตรดาวจะกลับมาเขาวางแผนอยู่เบื้องหลังยี่สิบกว่าปี แต่ก็ไม่สามารถชนะพี่ชายได้ ถ้าหากเนตรดาวกลับมา แล้วพายศพัฒน์ที่จัดการยากเข้ามาอีกคน พี่ชายก็จะเหมือนดังเสือติดปีก การแย่งชิงตำแหน่งของเขาก็จะยิ่งยากขึ้น
ชลรีบเดินเข้าไปในบ้านใหญ่
คุณหญิงย่าเรียกสะใภ้ทั้งสองมาปรึกษาหารือจริงๆ
การกลับมาของหลานสาวคนโต คุณหญิงย่ารู้สึกว่าแค่นอกจากจะจัดงานแถลงข่าว แนะนำวิกาให้ทุกคนรู้จักแล้ว ยังต้องจัดงานเลี้ยงใหญ่โตอีก เพื่อให้วิกาเข้าสังคมชั้นสูงของเมืองซูเพร่าได้อย่างรวดเร็ว ส่วนวิกาจะรับมือได้หรือไม่นั้น คุณหญิงย่าไม่ได้สนใจ
สำหรับหลานสาวที่ตัวเองรักที่สุด ผ่านไปยี่สิบกว่าปีกว่าจะได้เจอหน้ากันอีกครั้ง แต่เนื่องจากคุณหญิงย่าเคยรังแกสะใภ้ใหญ่มาก่อน เธอกลัวหลานสาวจะแค้นแล้วเกลียดเธอ แต่เมื่อมองใบหน้าของวิกาที่เหมือนกับเธอตอนสาวๆ อย่างกับแกะแล้ว ทำยังไงคุณหญิงย่าก็เกลียดวิกาไม่ลง
ในเมื่อวิกาจะกลับมาแล้ว รอเธอกลับมาก่อน ย่าหลานสองคนอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ไม่แน่ความสัมพันธ์ระหว่างหลานย่าอาจกลับมาดีเหมือนเดิมก็ได้
คุณหญิงย่ายังคงหวังที่จะฟื้นฟูความสัมพันธ์ระหว่างย่าหลานให้คืนกลับมาเหมือนเดิม
“แม่ ครั้งนี้พี่สะใภ้กลับมาพร้อมกันไหม？”
คุณหญิงรองถามออกมา
หลังจากที่ญาณินได้สติแล้ว คำสรรพนามที่คุณหญิงรองเรียกเธอก็ได้เปลี่ยนไป ไม่กล้าเรียกคนบ้าอีก
ตอนที่เทวิกาหายตัวไปนั้น คุณหญิงรองเพิ่งเข้าบ้านในไม่กี่เดือน แต่เธอเป็นคุณหนูของตระกูลร่ำรวยในเมืองซูเพร่า รู้ดีว่าพี่ชายสามีกับพี่สะใภ้ตอนหนุ่มสาวรักกันมาก
พูดคำที่ไม่กลัวขายหน้าออกมาว่า ตอนที่คุณหญิงรองยังไม่ได้แต่งงานเข้ามาตระกูลสาระทานั้น ในใจก็หลงรักไซม่อนอยู่เหมือนกัน
ไซม่อนตอนหนุ่มๆ ไม่ได้เป็นผู้ใหญ่และมั่งคงเหมือนตอนนี้ แต่กลับหล่อเหล่ามากยิ่งกว่าอีก
หญิงสาวในเมืองซูเพร่า ทุกคนที่เคยเจอหน้าเขา น้อยคนนักที่จะต้านทานความหล่อเหลาของเขาได้
พลอยตอนอายุสิบต้นๆ เห็นไซม่อนครั้งแรกก็ตกหลุมรักเข้าให้แล้ว เมื่อบรรลุนิติภาวะก็รีบเข้าหาทันที สามารถดูออกได้ว่าไซม่อนมีเสน่ห์ของผู้ชายมากแค่ไหน
ไม่รอให้คุณหญิงย่าตอบออกมา คุณหญิงสามก็พูดออกมาอย่างประชดประชันว่า： “วิกาจะกลับมาทั้งที มีหรือที่เธอจะไม่กลับมา？”
จากนั้นเธอเหลือบไปมองคุณหญิงรองแล้วพูดขึ้นว่า “พี่สะใภ้รองกลัวใช่ไหม？”
คุณหญิงรองผู้ออกมาอย่างไม่พอใจว่า： “ฉันกลัวอะไรเหรอ คนที่ทำเกินไปมากที่สุดไม่ใช่ฉันสักหน่อย”
คุณหญิงสาม： “……”
“พอแล้ว ไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว คนบ้าคนนั้น โอะ ณินยังไม่ได้บอกว่าจะกลับมาหรือเปล่า มีแต่วิกาเธอคนเดียวที่พูดว่าอีกสิบกว่าวันก็จะกลับมาแล้ว คิดว่า ณินคงจะกลับมาด้วย เรื่องระหว่างเธอกับไซม่อน……ยังไงก็ต้องมีผลสรุปออกมา”
เมื่อคุณหญิงย่าเอ่ยปากพูด สะใภ้ทั้งสองจึงหยุดทะเลาะกัน
สะใภ้ทั้งสองมองตากัน เมื่อก่อนตอนที่พวกเธอรังแกญาณินคนบ้าคนนี้ ก็ทำตามความต้องการของคุณหญิงย่า คุณหญิงย่าต้องการบีบบังคับให้พี่ชายสามีส่งญาณินไปที่คฤหาสน์ในชานเมือง แต่พี่ชายสามีไม่ยอม คุณหญิงย่าเลยพูดเป็นนัยให้พวกเธอสองคนรังแกและจัดการญาณิน
แน่นอน พวกเธอเองก็ไม่อยากให้ญาณินได้ดีอยู่แล้ว และอยากขับไล่ญาณินให้ออกไปไกลๆ
แต่น่าเสียดาย ที่ไซม่อนไม่เคยยินยอมเลย
“แม่ พูดถึงผลสรุปแล้ว เรื่องระหว่างชลกับพลอยก็ควรมีผลสรุปออกมาเหมือนกันใช่ไหม？”
คำพูดนี้ของคุณหญิงรองจงใจพูดทิ่มแทงใจคุณหญิงสาม
สะใภ้ทั้งสองคนภายนอกดูเหมือนถูกกันแต่จริงๆ แล้วทั้งสองคนไม่ถูกกันเลย เมื่อก่อนคุณหญิงย่าลำเอียงลูกชายคนเล็กเป็นพิเศษ จึงทำให้รักสะใภ้คนเล็กเป็นพิเศษอีกด้วย ทำให้สะใภ้รองต้องทนกล้ำกลืนความเจ็บช้ำไป
มาวันนี้ชลได้ก่อเรื่องใหญ่ขึ้นมา ถ้าคุณหญิงรองไม่ฉวยโอกาสนี้พูดประชดเธอสองสามคำ เธอต้องรู้สึกผิดต่อตัวเองแน่ๆ
เมื่อคุณหญิงรองพูดจบ แม่สามีและลูกสะใภ้ทั้งสามคนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าทันที
จากนั้นก็ได้ยินเสียงชลเรียกแม่ดังขึ้นมา
คุณหญิงสามถลึงตาอย่างโกรธเคืองใส่คุณหญิงรอง คุณหญิงรองทำหน้าไร้เดียงสา ทำเหมือนที่เธอพูดก็แค่เป็นห่วงเท่านั้นเอง
“แม่”
ชลเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ชล แกกลับมาเวลานี้ทำไม？”
คุณหญิงลุกขึ้นเดินเข้าไปหาสามี
ชลเหลือบไปมองเธอ แล้วเดินผ่านเธอไปอยู่ตรงหน้าคุณแม่ จากนั้นได้เรียกแม่อีกครั้ง แล้วนั่งลงตรงข้ามคุณแม่