คุณสามีพันล้าน - บทที่ 411 อยากรู้ว่าเธอคือใคร?
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 411 อยากรู้ว่าเธอคือใคร?
“หมวกกันน็อคของฉัน”
หญิงสาวคนนั้นไปเก็บหมวกกันน็อค สวมใส่อีกครั้ง และควบมอเตอร์ไซค์ของเธออีกครั้ง โบกมือให้ประยสย์ ยิ้มและพูดว่า: “แล้วเจอกัน”
“โธ่”
ประยสย์อยากถามชื่อของเธอ ทักษะดีขนาดนั้น และลึกลับ อีกทั้งยังน่าสงสัย คนเขาช่วยเขาไว้ เขาก็ควรจะถามชื่อสักหน่อย
แต่เขาเพิ่งจะทำเสียงถอนหายใจ ผู้หญิงคนนั้นก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปแล้ว
ชอบผู้หญิงที่แข่งรถ รถวิ่งเร็วมาก แต่เสียงฟิ้วเดียว เธอก็ได้ขี่รถออกไปแล้ว
“คุณชื่ออะไร?”
ประยสย์ตะโกนถาม
สิ่งที่ตอบกลับมาคือเสียงหัวเราะอย่างเบิกบานใจของผู้หญิง
ถามชื่อของคนเขาไม่ได้สักที
นักฆ่า 6 คนที่นอนอยู่บนพื้น: ……
เมืองแอคเซสซ์ไม่เหมาะกับการลักลอบสังหารจริงๆ
จากนั้นบังเอิญพบผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วเป็นคนที่มีฝีมือ แถมเป็นเสือหมอบมังกรแอบตัวจริง
ตำรวจมาแล้ว นักฆ่าทั้ง 6 คนโชคร้ายเดินตามรอยเท้าของคนรุ่นก่อน และถูกตำรวจพาตัวไป
ช่วงนี้พวกเขาก้าวเท้าผิด ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ขอเพียงแค่ลงมือกับประยสย์ สุดท้ายก็จะตกไปอยู่ในเงื้อมมือของตำรวจ
ช่วงนี้ประยสย์เป็นที่รักของพระเจ้า เขาเป็นคนที่โชคดีมากๆ!
ประยสย์ติดตามตำรวจกลับไปให้ลงบันทึกประจำวัน
พอลงบันทึกประจำวันเสร็จ ก็เป็นเวลาบ่ายสามโมงกว่าแล้ว
ร่างกายเกิดการประท้วงไม่หยุด เขาเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองหิวแล้ว ระหว่างนี้ น้องสาวโทรมาเป็นสิบสายแล้ว
ขณะที่กำลังลงบันทึกประจำวัน เขารับสายเทวิกา แต่ไม่กล้าบอกว่าตัวเองเกิดเรื่องแล้ว พูดแค่ว่าไปกินลมชมวิวข้างนอก ไม่ได้กลับไปทานข้าว
ในเวลานี้ ประยสย์บึ่งตรงไปร้านกาแฟของน้องสาว
สามีของน้องสาวอยู่ที่นั่น
เขาอยากให้สามีของน้องสาวช่วยตามหาคนที่ช่วยเขาไว้ จะพูดได้ว่าขอให้เขาช่วยตามหาสาวลึกลับ
ประยสย์ใช้เวลากว่าสิบนาทีและปรากฎตัวอยู่ในร้านOne Day In Coffee
ประธานหนุ่มสองคนแห่งเมืองแอคเซสซ์ช่วยงานในร้าน
นฤเบศวร์ยังคงฮัมเพลงเล็กน้อย
เขาอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษ เพราะว่า ตอนเที่ยง กนกอรพาเขากลับไปกินข้าวที่บ้านตระกูลภูสิทธ์อุดม เขามีความสุขจนแทบอยากจะกระโดดลงจากรถไปเต้นฮิปฮอป
และคนในตระกูลภูสิทธ์อุดมก็ปฏิบัติตัวต่อเขาเป็นอย่างดี
ขณะที่กำลังกินข้าว แม้แต่ทักษอรก็ช่วยคีบอาหารให้ไม่หยุด จนทำให้อาหารในชามของเขากองเป็นเนินเขาแล้ว
เห็นชัดๆว่าเป็นอาหารทำกินเองที่บ้าน เขากลับได้ลิ้มลองอาหารอันโอชะ
เขากินจนแทบจะจุก
กนกอรไม่ให้เขากินอีก ไม่อย่างนั้นเขาจะกินจุกแล้วจริงๆ
กนกอรเข้าใจเขา
แล้วก็เป็นห่วงเขา กลัวว่าเขาจุกแล้วไม่ดีต่อกะเพาะอาหาร
สรุปแล้ว นฤเบศวร์มีความสุขมากๆ!
ตอนเที่ยงกลับมาที่ร้าน รอยยิ้มบนใบหน้านั้นเจิดจรัสยิ่งกว่าแสงอาทิตย์เสียอีก และลูกค้าที่เข้ามา แม้ว่าไม่รู้ว่าหนุ่มหล่อที่มีรอยยิ้มสดใสคนนี้คือคุณเบศวร์ แต่ก็ได้รับการต้อนรับจากรอยยิ้มของเขา ความรู้สึกนั้นไม่เหมือนกัน เดิมทีแค่อยากจะมาดื่มกาแฟสักแก้ว ด้วยรอยยิ้มสดใสของหนุ่มหล่อ พวกเขาจึงสั่งของกินและเครื่องดื่มมากมาย
แทบจะทำให้ผลประกอบการในร้านเพิ่มขึ้น
“วิกา”
ประยสย์เข้ามาในร้าน ก็เรียกน้องสาวเลย “รีบไปเอาติ่มซำมาให้ 2 จานสิ พี่หิวจะตายแล้ว”
ได้ยินดังนั้น เทวิการีบไปหยิบติ่มซำ
กนกอรไปรินน้ำร้อนแก้วหนึ่งมาให้
ประยสย์นั่งลงบนโต๊ะที่ใกล้กับเคาน์เตอร์คิดเงิน
ยศพัฒน์และนฤเบศวร์เดินตามมา
“เวลานี้แล้วยังไม่ทานข้าวอีกเหรอ?”
นฤเบศวร์ถามประยสย์ ประยสย์ยังไม่ทันพูด เขาก็พูดว่า: “คนโสดก็เป็นแบบนี้แหละน้า ถึงเวลาแล้วไม่ได้ทานข้าว แล้วก็ไม่มีคนคอยเตือน ยิ่งไม่มีใครสนใจว่าคุณหิวโซ”
ประยสย์มองเขาตาขวาง “พูดเหมือนกับคุณไม่โสดอย่างงั้นแหละ”
นฤเบศวร์：“……”
ยศพัฒน์เห็นความผิดปกติในตัวของพี่ชายของภรรยา เขาไม่ได้รีบถาม รอให้ประยสย์กินติ่มซำสองจานนี้ให้เสร็จ ดื่มน้ำร้อนสองแก้วเสร็จแล้ว เขาจึงถามด้วยความห่วงใย: “พี่ชายไปเจอเรื่องมาใช่ไหม?”
เทวิกาก็ถาม: “พี่ชาย เอาติ่มซำอีกไหม? ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไปซื้อฟ้าดฟู้ดกลับมาให้พี่”
ประยสย์มองลูกค้าในร้าน
ขณะที่เขากินเรียบทุกอย่าง ลูกค้าเหล่านั้นก็กินและดื่มกันอย่างเพียงพอ มีหลายคนคิดเงินแล้วออกไป ขณะนี้ยังมีลูกค้าอยู่ในร้านอีก 2-3 คน ซึ่งอยู่ห่างจากเขามากๆ
“วิกา พี่กินติ่มซำไป 2 จานแล้ว ไม่หิวแล้ว”
หลังจากที่ประยสย์ตอบน้องสาว ก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงต่ำว่า: “ฉันบังเอิญเจอนักฆ่าข้างนอก”
“พี่ พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
เทวิการู้อยู่แล้วว่าลางสังหรณ์ของตนนั้นถูกต้อง
พี่ชายไม่รับโทรศัพท์เธอ จะต้องเจอปัญหาแน่นอน
ต่อมาได้รับสายเธอ พี่ชายก็ไม่ยอมบอก กลัวว่าเธออยู่ในสายโทรศัพท์ร้อนรนไปก็ไม่มีประโยชน์
“ถ้าพี่ชายคุณเกิดเรื่องจริงๆ แก้วได้เหรอ?” นฤเบศวร์พูดต่ออย่างปากโป้ง
ประยสย์มองเขาตาขวาง และพูดกับกนกอรว่า: “กนกอร ไอ้หมอนี่ลิ้นยาวไปหน่อย เป็นผู้ชายพูดมาก เธอต้องพิจารณาให้ดีๆนะ ในอนาคตจะได้ไม่ถูกเขาพูดบ่นไม่หยุด คุณรำคาญตายเลย หย่ากับเขาแล้ว ฉันช่วยแนะนำผู้ชายดีๆให้เธอได้นะ”
ตัวอย่างเช่น ธนัทลูกพี่ลูกน้องของเขาและวิกาก็ไม่เลว
ธนัท：……
กนกอรยิ้มแล้วพูดว่า: “พี่ยศย์ถ้ามีผู้ชายดีๆมาแนะนำ ฉันก็ยินดีที่จะไปทำความรู้จักกัน”
“กนกอร”
นฤเบศวร์จับมือกนกอรด้วยความตื่นเต้น “คุณอย่าไปฟังที่เขาพูดมั่วซั่ว สภาพแวดล้อมของเขาจะมีผู้ชายดีๆมาแนะนำให้คุณเหรอ ถึงแม้ว่ามี คุณก็เอาไม่อยู่หรอก ผมนี่แหละง่ายหน่อย ไม่มีแผนการ ตรงไปตรงมา คุณถึงจะเอาอยู่”
“คุณเบศวร์หน้าไม่อายเลยจริงๆ ถ้าคุณไม่มีแผนการ ก็ไม่มีใครที่มีแผนการแล้วล่ะ”
“ประยสย์ ฉันแก่กว่าคุณกี่ปีนะ คุณอย่ามาตะโกนต่อหน้าฉันแบบเด็กๆสิ แล้ว ฉันก็ไม่ได้ยั่วยุคุณสักหน่อย คุณมาถล่มฉันแบบนี้ คุณเล่นงานผิดคนหรือเปล่า?”
“ไม่ ฉันชอบถ่วงคุณ และไม่ชอบหักหน้าคุณ”
นฤเบศวร์: ……จริงด้วย เขาลืมไปเลย ประยสย์เป็นพี่ชายของภรรยาแท้ๆของศัตรูคู่อาฆาต ซึ่งก็อยู่ฝั่งยศพัฒน์ จะเล่นงานเขา มันก็เป็นเรื่องปกติ
เขาก็เห็นกนกอรรินน้ำร้อนให้ประยสย์ 2 แก้ว เห็นประยสย์แล้วไม่ค่อยพอใจ และตอบบทสนทนาเร็วไปหน่อย
ถูกประยสย์จองจำไว้แล้ว
นายน้อยแห่งตระกูลสาระทาจิตใจคับแคบจริงๆ
“พอแล้ว คุณไม่ต้องแทรกพูดแล้ว ให้พี่ยศย์พูดต่อ”
กนกอรเอ่ยปาก นฤเบศวร์ก็เชื่อฟัง
“วิกา พี่ไม่เป็นไร คนเหล่านั้นเข้าสถานีตำรวจไปแล้ว ที่พี่บอกเรื่องพวกนี้กับเธอ เพราะอยากให้ยศพัฒน์ช่วยพี่เรื่องหนึ่ง พี่เจอสาวลึกลับคนหนึ่ง เธอสวมชุดรัดรูปสีดำ สวมหน้ากากผีเสื้อสีเงินสวยๆ มองไม่เห็นใบหน้าของเธอ แต่ไว้ผมยาว ส่วนสูงประมาณ 170-175 เซนติเมตร ยังไงซะหุ่นผอมเพรียวและสูง”
“เธอช่วยฉัน จะบอกว่าเธอช่วยฉันก็ได้นะ พัฒน์ คุณช่วยฉันสืบหาหน่อยสิ ว่าเธอคือใค ฉันต้องขอบคุณเธอเป็นการส่วนตัว”
ได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ผู้คนต่างก็ให้ความสนใจ
รู้ว่าพี่ชายไม่เป็นอะไร และเห็นว่า พี่ชายไม่บาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย เทวิกาจึงวางใจลง และรู้สึกสนใจกับสาวลึกลับคนนั้นด้วย
อยากรู้ว่าใครที่มาช่วยพี่ชายเธอ
สามารถทำให้พี่ชายของเธอมอบหัวใจได้หรือไม่?
ประยสย์: ……
น้องสาวเป็นกามเทพหรือเปล่า?
ทำไมถึงคิดจะแก้ไขเรื่องใหญ่ในชีวิตของหนุ่มโสดอย่างพวกเขาด้วย?
เป็นห่วงยิ่งกว่าพ่อแม่เสียอีก
พ่อของเขายังไม่เคยสนใจเรื่องใหญ่ในชีวิตของเขาเลย แม่แท้ๆเป็นห่วงหลังจากที่เธอมีสติ