คุณสามีพันล้าน - บทที่ 381 อดีตแม่สามีเสนอให้สิบล้าน
รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 381 อดีตแม่สามีเสนอให้สิบล้าน
ทุกคนตกใจกับเสียงตะโกนของบัณฑิตา ทุกคนหันไปมองเธอโดยสัญชาตญาณ เธอเดินก้าวใหญ่ ๆ ตรงไปที่หน้าแคชเชียร์อย่างรวดเร็ว และผลักกันตภณออกไป
กันตภณถือช่อดอกไม้ด้วยความงุนงง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“กนกอร เธอไปสนิทสนมและใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นได้ไง!”
บัณฑิตากล่าวโทษกนกอร “เธอยังจำสถานะของตัวเองได้ไหม? เธอ……”
“คุณบัณฑิตา ลูกชายของคุณและฉันหย่ากันแล้วค่ะ”
กนกอรพูดขึ้นอย่างไม่เร่งรีบ
การกล่าวโทษอันแสนยาวของบัณฑิตาหยุดลงทันที
จริงสิ เบศวร์หย่ากับกนกอรแล้วนี่
ที่เธอมาหากนกอรในวันนี้ เพราะเธอต้องการให้กนกอรไปไกล ๆ อย่าให้เบศวร์ได้พบหล่อนอีก เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อจับชู้
ทว่า เพิ่งหย่าร้างกัน กนกอรก็มีคนมาจีบแล้ว และหน้าตาของผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเบศวร์เลย แต่มันทำให้บัณฑิตาอารมณ์เสียมาก
จึงสงสัยว่ากนกอรนอกใจตั้งแต่ก่อนหย่ากันแล้ว
ไม่แปลกใจที่เบศวร์ต้องการหย่าร้าง
บัณฑิตาไม่สนใจว่า ตอนนี้ลูกชายของเธอเกาะติดกนกอรไม่ปล่อยราวกับปลิง
เมื่อเห็นว่าบัณฑิตาพูดไม่ออก กนกอรจึงเดินออกจากเคาน์เตอร์แคชเชียร์และพูดกับบัณฑิตาว่า “คุณบัณฑิตา โปรดตามฉันมาด้วยค่ะ”
บัณฑิตาไม่ได้พูดอะไร แต่ก็เดินตามกนกอรไป
กนกอรพาเธอไปที่โต๊ะตรงหัวมุมและนั่งลง จากนั้นก็เรียกพนักงาน ให้นำกาแฟและของว่างมาให้คุณบัณฑิตา และเธอก็สั่งกาแฟให้ตัวเองด้วย
หลังจากนั่งลงแล้ว กนกอรถามบัณฑิตาอย่างใจเย็นว่า “คุณบัณฑิตามากะทันหันแบบนี้ มีอะไรจะสั่งสอนเหรอคะ?”
บัณฑิตามองไปที่กันตภณ กันตภณยังคงอยู่หน้าเคาน์เตอร์แคชเชียร์ ถือช่อดอกไม้จนไม่รู้จะวางที่ไหน
บัณฑิตาละสายตาจากเขา และพูดกับกนกอรด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดีนัก “เธอกับเบศวร์เพิ่งหย่ากันไม่กี่วัน เธอก็พบรักใหม่แล้ว เธอแอบนอกใจตั้งแต่ก่อนหย่าเลยหรือเปล่า? ไม่แปลกใจเลยที่เบศวร์ต้องการหย่ากับเธอ หย่ากันก็ดี ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะให้พวกเธอหย่ากัน เธอไม่คู่ควรกับลูกชายของฉัน”
“ลูกชายของฉันเก่งขนาดนั้น มีแค่ผู้หญิงที่มีชื่อเสียงและรวยเท่านั้นที่คู่ควรกับเขา กนกอร เธอไม่คู่ควร”
กนกอรยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “คุณบัณฑิตา คุณควรกลับไปบอกคำเหล่านี้กับลูกชายของคุณนะ เพราะตอนนี้ลูกชายของคุณเกาะติดฉันไม่ปล่อยราวกับปลิง คุณควรบอกเขาว่า กนกอรไม่คู่ควรกับลูก ลูกอยู่ให้ห่างกนกอรหน่อย”
บัณฑิตาพูดไม่ออก
เธอเคยบอกลูกชายของเธอแล้ว แต่เขาไม่ฟังเธอ แถมยังโกรธเธอด้วย
“ถ้าคุณพูดถึงการนอกใจก่อนหย่าร้างกัน ลูกชายคุณเป็นฝ่ายที่นอกใจก่อน หลังจากที่เราจดทะเบียนสมรสกันแล้ว เขาก็ไปรับเปรมาอย่างเปิดเผยและยิ่งใหญ่”
บัณฑิตา： “……”
หลังจากนั้นไม่นาน บัณฑิตาก็ถามขึ้นตรง ๆ “กนกอร เธอบอกจำนวนเงินมาเลย เดี๋ยวฉันจะโอนให้ แค่เธอรับปากฉันว่า จะออกไปจากเมืองแอคเซสซ์ และจะไม่มาเจอเบศวร์อีก”
กนกอรยิ้ม “ทำไมคุณถึงเพิ่งมาให้ข้อเสนอกับฉันตอนนี้ล่ะ นฤเบศวร์ไม่ใช่สามีของฉันแล้ว ฉันอยากจะขายเขาเพื่อเงินก็ทำไม่ได้แล้ว”
บัณฑิตา “……เธอยังอยากขายเบศวร์?”
“ครั้งที่แล้วคุณเปรมามาให้ฉันเสนอราคา ฉันไม่กล้าเสนอราคาไปเรื่อย ฉันจึงเสนอห้าล้าน ขายสามีของฉันให้กับคุณเปรมา แต่ว่า ข้อตกลงยังไม่เป็นผล เงินก็ถูกส่งกลับไปให้คุณเปรมาแล้ว”
น่าเสียดายมาก!
เงินห้าล้านเลยนะ!
บัณฑิตาหน้ามืด “เธอขายเบศวร์ไปในราคาแค่ห้าล้านเหรอ? เขามีค่ามากกว่าพันล้านด้วยซ้ำ เธอกลับขายเขาในราคาแค่ห้าล้าน”
“คุณบัณฑิตาสามารถเสนอได้เท่าไหร่คะ?”
บัณฑิตา： “……”
“ฉันจะให้เธอ 10 ล้าน เธอออกจากเมืองแอคเซสซ์ทันที และไม่ต้องกลับมาอีก แค่เธอจากไป เบศวร์ก็จะลืมเธอและเริ่มต้นใหม่ ภรรยาของเขาจะต้องไม่ใช่คนไร้อำนาจ ไร้อิทธิพล และจนแบบเธอ”
ในขณะที่พูด บัณฑิตาหยิบเช็คออกมาอย่างภาคภูมิใจ และวางตรงหน้าของกนกอร
กนกอรหยิบเช็คขึ้นมาดูและถามว่า “ฉันจะแลกเป็นเงินสดได้ไหม?”
“ได้แน่นอน”
“โอ้ เงินสิบล้านดูเหมือนเศษกระดาษเลย”
บัณฑิตาเชิดหน้าตรง
กนกอรหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปและพูดว่า “นี่เป็นครั้งที่สองที่ฉันขายนฤเบศวร์ และราคาก็สูงขึ้นในแต่ละครั้ง ถ้าฉันตุนไว้อีกสักสองสามปี ราคาจะขึ้นเป็นเท่าไหร่กัน? ตอนนี้เป็นสิบล้าน อีกไม่กี่ปี มูลค่าต้องหลายหมื่นล้านแน่นอน”
ขณะที่เธอพูดอย่างนั้น เธอดันเช็คกลับไปให้บัณฑิตาและพูดว่า “คุณบัณฑิตา แม้ว่าคุณจะให้เงินฉันสิบล้าน ทำให้ฉันรู้สึกหวั่น ๆ แต่ว่า ฉันไม่ใช่คนที่เห็นแก่เงิน และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ฉันออกไปจากบ้านเกิดเพราะเงินสิบล้าน”
“นอกจากนี้ ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนฤเบศวร์แล้ว ถ้าฉันขายเขาไปในราคา 10 ล้าน ฉันรู้สึกผิดเล็กน้อย”
“เธอรังเกียจที่เงินน้อยไปเหรอ? ฉันจะบอกอะไรให้นะ ต่อให้สะสมเป็นแปดปีสิบปี ราคาก็ยังเท่าเดิม”
กนกอรหัวเราะและพูดว่า “คุณคิดว่าลูกชายของคุณเป็นไวน์ชั้นดีเหรอ ที่ยิ่งเก็บไว้นานยิ่งกลมกล่อมมากขึ้น? ลูกชายของคุณมีแต่จะแก่ขึ้นและกลายเป็นคนแก่ ราคาก็มีแต่จะลดลง ไม่เพิ่มขึ้น นอกจากนี้ ถ้าคุณอยากหยุดความสัมพันธ์ของเรา คุณควรไปหาลูกชายของคุณนะ คุณจำไว้ว่า ตอนนี้ลูกชายของคุณเป็นคนไล่ตามฉันอย่างหน้าด้าน ๆ ไม่ใช่ฉันกนกอรที่ไปตามเขาด้วยใบหน้าที่ไร้ยางอาย”
“แค่คุณสามารถห้ามไม่ให้ลูกชายไล่ตามฉันได้ คุณไม่ต้องเสียเงินสักบาท ก็สามารถหยุดความสัมพันธ์ของเราได้ และยังสามารถหาภรรยาที่รวยและมีอิทธิพลให้เขาได้อย่างสบายใจ”
“ครอบครัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีอิทธิพล ไม่มีอำนาจ และไม่มีเงินอย่างฉัน ไม่ต้องการที่จะปีนขึ้นที่สูง ฉันต้องขอบคุณ คุณบัณฑิตาที่ช่วยฉันให้หลุดพ้นจากการพัวพันของลูกชายคุณ”
บัณฑิตา “……ฉัน เพราะฉันพูดกับเบศวร์ไม่ได้น่ะสิ เขาถูกเลี้ยงดูโดยคุณปู่คุณย่ามาตั้งแต่ยังเด็ก เขาจึงไม่สนิทกับคนเป็นแม่อย่างฉัน เขาก็เลยไม่ฟังสิ่งที่ฉันพูด ”
“คุณคุยกับเขาไม่ได้ก็เลยมาหาฉันเหรอ? ฉันผิดหรือเปล่า? ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ฉัน คุณมาหาฉันแล้วจะมีประโยชน์อะไร? ถึงคุณจะมอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้ฉันและให้ฉันออกไปจากเมืองนี้ ก็แก้ไขปัญหานี้ไม่ได้ ลูกชายของคุณที่มีบุคลิกดื้อรั้นแบบนั้น บางทีเขาอาจจะไม่มีวันแต่งงานกับใครเพราะฉันก็ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ได้เปรียบจริง ๆ ได้สมบัติของบ้านคุณมาฟรี ๆ”
บัณฑิตาเปิดปากของเธอเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็พบว่าเธอไม่มีอะไรจะพูด
เรื่องนี้ปัญหาอยู่ที่ลูกชายของเธอจริง ๆ
“เธออย่าไปตอบรับรักของเบศวร์สิ ถ้าเขามาหาเธอ เธอก็……”
“คุณบัณฑิตาสามารถหาหมาพันธุ์ทิเบตันมาสทิฟฟ์สักสองตัวให้ฉันได้ไหม?”
บัณฑิตาไม่เข้าใจ “เธอจะเอาหมาพันธุ์ทิเบตันมาสทิฟฟ์สองตัวไปทะอะไร?”
“เลี้ยงน่ะสิคะ ถ้าลูกชายของคุณมาหาฉัน ฉันจะปล่อยให้หมาทิเบตันมาสทิฟวิ่งไล่กัดเขา ถ้าเกิดขึ้นหลาย ๆ ครัง ฉันรับรองว่าเขาไม่กล้ามาหาฉันอีกแน่ ๆ”
สีหน้าของบัณฑิตาเปลี่ยนเป็นมืดมน “หมาพันธุ์ทิเบตันมาสทิฟฟ์นั้นดุร้ายมาก เธอจะปล่อยให้มันวิ่งไล่กัดลูกชายของฉัน แล้วถ้าลูกชายของฉันถูกกัดจนได้รับบาดเจ็บสาหัสล่ะ จะทำไง?”
“งั้นคุณว่าทำยังไงดีล่ะว่า? ลูกชายของคุณมีอิทธิพลและอำนาจ ฉันไม่สามารถซ่อนจากเขาได้จริง ๆ”
บัณฑิตา： “……”
“งั้นเอาอย่างนี้ไหม คุณหาคู่ให้เขา และให้คน ๆ นั้นได้เสียกับเขา จนทำให้เขาต้องรับผิดชอบ และไม่มากวนฉันอีก”
ถ้านฤเบศวร์อยู่ด้วย เขาจะต้องโกรธมากแน่ ๆ ที่กนกอรแนะนำแม่ของเขาแบบนี้
บัณฑิตาพูดด้วยใบหน้าที่บูดบึ้งว่า “ฉันพูดไปหมดแล้ว ฉันคุยกับเบศวร์ไม่เป็นผล เขาไม่ฟังฉัน ฉันนัดดูตัวให้เขา เขาก็ไม่ไป ถ้าเขายอมง่ายขนาดนั้น ฉันก็ไม่ต้องมาหาเธอหรอก”
กนกอรโบกมือ เพื่อแสดงว่าเธอก็ช่วยไม่ได้