คุณชายมาดเข้มกับคุณหนูสุดแสบ - ตอนที่ 67 ตบหน้าเธอ

บทที่ 67 ตบหน้าเธอ

นาทีนั้น ทุกคนต่างจ้องมาที่พิงกี้ ถูกพวกจิ๊กโก๋จ้อง

มองอย่างนี้

ถึงพิงกี้ใจกล้าแค่ไหนก็รู้สึกแอบกลัวในใจอยู่ แต่เธอ ทนดกมลชนกโดนทุบตีไม่ได้

เห็นบริษัทของมานพถูกทำลายจนพังยับเยินแบบนี้ เธอยิ่งรู้สึกโมโหจนถึงขีดสุด!

“ พวกแกมาทุบตีช่วงชิงที่นี่ แถมยังทำร้ายคน

ไม่กลัวถูกส่งเข้าไปกินข้าวฟรีที่คุกหรือ?”

สายตาพิงกี้เยือกเย็น และพูดด้วยความโกรธแค้น

ถ้าพวกแกตีคนจนได้รับบาดเจ็บ

ฉันไม่สนใครเป็นคนบงการอยู่เบื้องหลังของพวกแก

แต่ฉันรู้ฉันสามารถเอาพวกแกเข้าคุกได้!

“แกหุบปากเลย ไม่ต้องมาเสแสร้งเป็นคนดีที่นี่!

คิดไม่ถึงว่าคนที่จะพูดต่อต้านก่อนคือกมลชนกที่ทรุด โทรม “ ถ้าไม่ใช่ตัวภัยพิบัติอย่างแก

ลูกชายฉันก็ไม่ต้องเจอเรื่องเฮงซวยแบบนี้หรอก?!เพราะแกคนเดียว

แกไสหัวไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!

กมลชนกเดินมาหน้าพิงกี้ด้วยความโมโห และตบที่

หน้าของพิงกี้ไปทีนึง

ท่าทางว่องไวจนคนที่อยู่ในเหตุการณ์ยังไม่ทันตั้งตัว เหตุการณ์ที่มาแบบไม่ทันตั้งตัว

จิ๊กโก๋ผมทองส่งสายตาให้คนอื่นอย่างเพิ่งขยับ จิ๊ก โก๋ทั้งหลายคอยดูการแสดงที่น่าตื่นตา

สายตาพวกเขาไม่หวังดี บางคนถึงขั้นหยิบโทรศัพท์

ขึ้นมาถ่ายวิดีโอ

“ คุณป้าคะ….”พิงกี้ก็รู้สึกทึ่งเหมือนกัน เธอกุม

หน้าไว้ไม่รู้จะทำยังไง

เมื่อก่อนไม่บอกว่ากมลชนกดีกับเธอแค่ไหน แต่ทุก ครั้งที่มานพกับน้ำหวานพาเธอไปเล่นที่บ้าน

กมลชนกก็ไม่เคยใส่สีหน้าให้เธอดู ถ้าวันไหน อารมณ์ดียังต้มบะหมี่เนื้อให้เธอกินด้วย

เธอคิดไม่ถึงว่ากมลชนกจะตบหน้าเธอ “ อย่าเรียกฉันคุณป้า ฉันไม่รู้จักแก! ”

กมลชนกน้ำตาไหลพราก ด่าทออย่างเสียงใจ “ ลูกชายฉันทํากรรมอะไรไว้

ทำไมถึงมารู้จักเธอ? เธอไม่รักนวลสวนตัวก่อและก่อ

เรื่องขึ้นมา

และยังทำให้มานพลูกฉันกลายเป็นแบบนี้อีก! บริษัท เขาใกล้พังแล้ว แถมเขาก็ก็หายตัวไป

แถมยังก่อเรื่องกับจิ๊กโก๋ที่โหดเหี้ยมขนาดนี้…ถือว่า

ฉันขอร้องแกหล่ะ

แกปล่อยลูกชายฉันไปเถอะ!

“ คุณป้า ขอโทษคะ ฉัน…..” พิงกี้ไม่รู้จะพูดอะไร

เธอได้แต่กล่าวคำขอโทษ

“ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆ เรื่องพวกนี้ฉันจะเคลียร์

ฉันจะไม่ให้พี่มานพได้รับความเดือดร้อนเพราะฉันอีก

เอง

ค่ะ”
“พิงก็ไม่ใช่ฉันอยากว่าเธอนะ เธอก็รู้ว่าพีมานพ ทุ่มเทให้เธอมากขนาดไหน?

จู่ๆเสียงที่ขี้กลัวดังขึ้นมา พลอยรู้สึกกังวล แต่กลับ ช่วยกมลชนกพูดออกหน้า

* ก่อนหน้านั้นเงินที่พี่มานพยืมให้เธอเป็นเงินที่เขา ไปกู้ยืมมา ตอนนี้บริษัทเขาถูกกดดัน

ในมือไม่มีเงินหมุนเวียน เขาต้องแบกรับภาระที่หนัก

มาก…”

“เธอว่าอะไรนะ? “กมลชนกพูดตัดหน้าพลอย และ

ถามเสียงดัง

“มานพยังเอาเงินให้เธอหนึ่งล้านห้าอีก? เพราะแบบ นี้เขาถึงไม่มีเงินอยู่ในมือ?”ชัดเจนมาก

กมลชนกไม่รู้เรื่องนี้ “ คุณป้า พี่มานพไม่ให้ฉันบอก

คุณป้า

เขา…คงกลัวว่าคุณป้าจะเป็นห่วงค่ะ”

พลอยถอนหายใจพร้อมสีหน้าหนักแน่น รู้สึกเรื่องนี้ต้องบอกให้คุณป้าค่ะ
เพราะคุณป้ามีสิทธิ์รับรู้เรื่องนี้”

* กลัวฉันเป็นห่วง งั้นก็ไม่ต้องทำสิ! เพื่อผู้หญิงคน

เดียว

เขาอยากทำบ้านเราล่มสลายหรือ? ฉันว่าเขาคงตั้งใจ จะปกป้องผู้หญิงคนนี้

กลัวว่าฉันไม่เห็นด้วยให้เขายืมเงินให้เธอแน่ๆ! กมลชนกร้องไห้อย่างเศร้าโศก

พลอยก็ปลอบใจอยู่ข้างๆ หน้าของพิงกี้ทั้งบวมทั้ง

แดงและปวดแสบปวดร้อน

สาเหตุไม่เพียงเพราะกมลชนกอบเธอ แต่ยังเป็น เพราะความละอายใจ เป็นความผิดเธอเอง

ต้องโทษเธอคนเดียว! เธอคิดไม่ถึงว่าเควินจะไม่มี

จิตใต้สำนึกเลย

กลั่นแกล้งธุรกิจของมานพไม่พอ แถมยังให้พวกจิ๊ก โก๋ทำเรื่องเลวทรามแบบนี้อีก!

พิงกี้เม้มปากและกัมคำนับกมลชนก” คุณป้าวางใจ ได้ค่ะ ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง
ท่าทางเธอจริงจังมาก และรู้สึกขอโทษจากใจจริง เห็นเธอพูดแบบนี้ กมลชนก เฮ้อ”

คำนึงและหันหน้าไปที่อื่น ถึงสีหน้าไม่ดีแต่ก็ไม่ได้ พูดคําพูดที่น่าเกลียดต่อ

กมลชนกก็นิสัยแบบนี้ ดูแล้วปากจัด แต่เป็นคนจิตใจ

– ปากแข็งแต่ใจอ่อน

ต่อหน้าผู้คน พิงกี้โทรศัพท์ให้เตชิต “คุณเตชิต ตอนนี้ฉันมีปัญหานิดหน่อย

รบกวนคุณช่วยเอาพวกจิ๊กโก๋เข้าคุกหน่อยได้ไหม ดี

ที่สุดก็ขังสักครึ่งเดือนเลย

* ให้ฉันเอาคนเข้าคุกอีกแล้วหรือ? พ่อเลี้ยงแม่ เลี้ยงเธอตอนนี้ยังไม่ได้ออกมาเลย

คุณบอกข้อต่อรองมาเลย

* ห้าคืน ห้ามต่อรองนะ

“ โอเค ตกลง! ” ถึงตอนนี้เตชิตทำงานลำบากอยู่ที่ แอฟริกาใต้ แต่อาศัยอำนาจของเขา

หาคนมาจับพวกนี้เข้าคุกเป็นแค่เรื่องจิ๊บๆ พิงกี้ไม่อยากต่อรองกับเขา

เธอแค่อยากให้จับพวกจิ๊กโก๋ที่อยู่ตรงหน้าให้พ้นๆไป

ผู้หญิงคนนี้ช่างก่อเรื่องเก่งจริงๆ ต่อไปเธอต้องมี

เรื่องขอร้องเขาอีกเยอะแน่

ถึงเวลาเขาก็สามารถเรียกร้องเยอะกว่านี้แน่ๆ! พิงกี้

ยังไม่ได้วางสาย

เสียงของจิ๊กโก๋ผมทองยิ่งตะหวาดขึ้นมาเสียงดัง

แม่ง มึงขู่ใครว่า?

มึงคิดว่าโทรศัพท์แค่สายเดียวก็จะสามารถเรียกคน

มาเอาพวกกูเข้าคุกหรือ?”

* ก็นั่นหน่ะสิ มึงรู้ไหมเบื้องหลังพวกกูคือใคร? ถ้า พูดออกมาถึงตกใจตายแน่!

วันนี้พวกกูจะอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน คอยดูซิใครกล้ามา

จับพวกกู! ’

.” พวกจิ๊กโก๋พูดอย่างโอหัง แต่สีหน้าพิงกี้ยัง แน่นิ่ง ทำให้จิ๊กโก๋เริ่มเบาเสียงขึ้นเรื่อยๆ
แต่เตชิตกลับโมโหกับคำพูดของพวกจิ๊กโก๋มาก เขา วางสายแล้วโทรหาเพื่อนของตัวเอง

เขาตั้งใจอยากจัดการกับจิ๊กโก๋พวกนี้สักครั้ง!

พูดจบหรือยัง?”พิงกี้ถามพวกจิ๊กโก๋เบาๆ สีหน้า

เย็นชา

“ ถ้าพูดจบแล้ว พวกแกก็ตัดสินใจเองเถอะ!

“ตัดสินใจอะไร?” จิ๊กโก๋ผมทองถาม “แกว่าตัดสิน ใจอะไรหล่ะ?”พิงกี้ถามกลับ

“ถ้าคนที่กล้ารออยู่ที่นี่ ฉันก็ไม่ถือสาที่พวกแกมา เบียดที่หรอกนะ คนที่ไม่กล้ารอล้วหนี

ไม่แน่ฉันก็ไม่เอาเรื่อง พวกแกคิดว่าตระกูลภิรมย์ ภักดีใหญ่ค้ำฟ้าก็จะทำอะไรก็ได้หรือ?

เสียใจด้วยนะ ถึงตระกูลภิรมย์ภักดีมีความสามารถนั้น

ก็คงไม่มาปกป้องคนอย่างพวกแกหรอก

ไม่แน่ถึงคราวจำเป็นยังจะให้พวกแกเสียสละชีวิตตัว

เจ.ด้วยซ้ำ
“ตระกูลภิรมย์ภักดีอะไร? มีจิ๊กโก๋คนนึงถาม แต่ถูก จิ๊กโก๋ผมทองจ้อง“มึงหุบปากเลย!”

ผู้หญิงคนนี้คือคนของตระกูลดำรงกุล ถึงตกอับแต่ก็

พอมีเส้นสายอยู่

โทรศัพท์เมื่อกี้ไม่แน่อาจจะไม่ใช่แค่เล่นๆ ถ้ามีคน

มาจับ.

จิ๊กโก๋ผมทองเริ่มกังวลขึ้นมา ผ่านไปครู่นึงเขากัดฟัน

พูด“ ไป! ”

สุดท้ายพวกจิ๊กโก๋สุดก็ไม่ได้ต่อต้าน พิงกี้ก็ไม่ได้

เธอสังเกตุเห็นตั้งนานแล้วในออฟฟิศมีกล้อง

วงจรปิดที่ยังไม่ได้ถูกทำลาย

รอให้คนของเตชิตมาแล้ว เธอเอาข้อมูลของกล้อง

วงจรปิดก็อปปี้ชุดนึง

ให้พวกเขาจับคนให้หมด อย่าปล่อยแม้แต่คนเดียว

คุณป้าคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะฉันจริงๆ ฉันรู้ว่ากล่าวคำขอโทษก็เปล่าประโยชน์

ตอนนี้ฉันจะรีบไปหาพี่มานพ ฉันจะพาพี่มานพกลับ

มาให้ได้ค่ะ!”

เธอมองไปหาพลอยที่ใสซื่อและอ่อนแอ ด้วยสายตา

เกลียดชัง

* สำหรับเธอ อย่ามายั่วยุให้แตกคอกันอีก เรื่องที่ เธอทำก่อนหน้านั้น

จะให้ฉันมารื้อฟื้นให้เธอฟังใหม่ไหม?! ” เธอไม่หา

เรื่องพลอยก่อน

ไม่ได้แปลว่าเธอจะยอมให้พลอยมาเหยียบซ้ำอีก “

ฉัน…ฉันเปล่านะ

พลอยตกใจจนเกือบร้องไห้ออกมา เธอทำหน้า สงสารและรีบร้อนอธิบายให้กมลชนก

“ คุณน้าคะ พลอยไม่ได้ทำจริงๆนะคะ พลอยฟัง

ไม่รู้เรื่องว่าเธอกำลังพูดอะไรอยู่