คุณคนเดียวเท่านั้น - ตอนที่ 39 ฉันจะได้อะไรจากคุณ
เครื่องบินลงจอดที่สนามบินถงเฉิง ซ่งอีนั่วเดินออกจากสนามบินพร้อมคนมากมาย ข้างนอกสนามบินมีฝนตกปรอยๆ เหมือนกับในใจของเธอ
เสิ่นฉวนชียืนอยู่ข้างๆเธอ มือเขาทั้งสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง น่าจะเป็นตอนที่เขาหลับอยู่บนเครื่องบิน ตอนที่หลับหน้าของเขาน่าจะดูไม่ดีเล็กน้อย เขามองไปที่ซ่งอีนั่ว แล้วพูดเบาๆว่า: “ฉันจะส่งเธอกลับเอง”
ซ่งอีนั่ว หันกลับไปมองเขา ใจจริงเธอต้องการที่จะปฏิเสธเขา แต่เธอก็นึกขึ้นได้เหตุผลที่เธอเมืองซีไปทำธุระกับเขา แต่เขาก็ไม่พูดอะไร “ขอบคุณค่ะพี่เขย”
หลังจากขึ้นรถ ซ่งอีนั่วเธอก็พยักหน้าให้เหล่าหวังที่นั่งอยู่ในที่นั่งคนขับ เหล่าหวังมองไปที่เขาทั้งสองคนที่เดินออกจากสนามบินมาพร้อมกัน เขาพูดว่า: “คุณหนูไปทำธุระมาน่าจะเหนื่อยมากสินะ ดูสิคุณผอมลงไปเยอะเลย”
ซ่งอีนั่วหัวเราะพร้อมกับส่ายหัว เธอรู้สึกว่าท่าทางของเหล่าดูแปลกไป เขาเป็นคนขับรถของเสิ่นฉวนชี เขารู้จักกับคนตระกูลเสิ่น เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้ว่าเธอเป็นภรรยาของถังโย่วหนาน แต่เขากลับเรียกฉันว่า “คุณหนู”
เสิ่นฉวนชีมองไปที่เหล่าหวัง พูดด้วยน้ำเสียงไม่แยแสว่า: “เหล่าหวัง ส่งเธอกลับไปที่บริษัทก่อน”
“ได้ครับ” เหล่าหวังก็ได้สตาร์ทรถแล้วออกไป
รถขับเข้าสู่ทางหลวงสนามบิน ซ่งอีนั่วเอียงหัวไปมองเสิ่นฉวนชีที่กำลังหลับตาอยู่ เขาดูเหนื่อยมาก มีขี้ตาติดอยู่ที่ตาของเขาเล็กน้อย เมื่อคืนเธอนอนที่เตียงของเขา ส่วนเขาก็ได้ไปนอนที่โซฟาดูท่าจะนอนไม่สบายตัว
เธอกะว่าจะใช้โอกาสนี้คุยเรื่องโครงการของเมืองซี แต่เธอกลับไม่ได้พูดเลย
“มีอะไรจะพูดกับฉันเปล่า”
จากนั้นก็ได้ยินเสียงที่ทุ้มดังขึ้นมา ซ่งอีนั่วก็มองไปที่เขาโดยไม่รู้ตัว แต่เขาก็หลับตาอยู่ ราวกับว่าสามารถรับรู้หัวใจของคนอื่น เหมือนกับเป็นจิตสัมผัส
ซ่งอีนั่วกัดฟันพูด ถึงแม้ว่าจะตื่นแล้ว เธอไม่สนใจอะไร “ประธานเสิ่น เรื่องการตกแต่งในโครงการเมืองซี คุณสามารถให้ป๋ออี้ทำได้ไหม? บริษัทของเรามีประสบการณ์มากกว่า30ปีเกี่ยวกับการออกแบบ ควบคู่ไปกับคุณภาพระดับมืออาชีพของทีมออกแบบ …”
“บริษัทได้ตกลงกับบริษัทอื่นแล้ว ฉันเกรงว่าบริษัทป๋ออี้ จะไม่สามารถไปสู้กับเขาได้” เสิ่นฉวนชีลืมตาขึ้นมา แล้วใช้สายที่ตั้งใจมองไปที่เธอ เมื่อพูดถึงเรื่องธุรกิจ เธอก็เรียกเขาว่า “ประธานเสิ่น” ที่น่าสนใจมากกว่านั้นคือ เธอไม่เรียกเขาว่าพี่เขย เพราะเธอไม่อยากให้เห็นว่าเป็นการพรรคเล่นพวก
“…”ซ่งอีนั่วที่ไปไซต์ก่อสร้างกับเขา รู้ว่าโครงการนี้มุ่งเน้นไปที่กลุ่มวิลล่าที่ร่ำรวยที่สุดในทวีปตอนกลาง ว่ากันว่าอสังหาริมทรัพย์ได้ถูกขายหมดไปแล้วก่อนที่โครงการจะได้เริ่มต้นขึ้น บ้านหรูในระดับที่มีแบรนด์อุปกรณ์ออกแบบ้านระดับโลกและเป็นไปไม่ได้ที่จะมอบให้กับ บริษัทป๋ออี้
แต่เธอก็ยังอยากที่จะพยายาม ทำให้ดีที่สุด ถ้าเธอพยายามอย่างเต็มที่เธอก็จะไม่เสียใจ
“ประธานเสิ่น…”
“ทำไมอยากได้โครงการนี้มากเหลือเกิน คุณจะได้อะไร? อำนาจหรอหรือเงิน” เสิ่นฉวนชีถามตรงๆ ในตอนนี้เขาไม่ใช่คนที่จับเธอไว้ในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยนเพื่อปลอบเธอ แต่เป็นนักธุรกิจที่ฉลาดและเฉียบแหลม
เป็นผู้ชายที่มีความยับยั้งชั่งใจของผู้ใหญ่ และมีความกดดัน
ซ่งอีนั่วรู้สึกว่าความคิดเล็กๆน้อยๆของเธอ แทบจะไม่มีอยู่ในตัวของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ สำหรับเขาแล้วเธอดูเป็นเหมือนเด็กน้อย
“ตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายสร้าง แน่นอนว่า เงินเดือนประจำตำแหน่งนั้นปีละหนึ่งล้าน”ซ่งอีนั่วถูกเขามองผ่านความคิดของเธอและยอมรับง่ายๆ ไม่มีใครทำงานอย่างสิ้นหวัง แต่เพื่อการทำงานโดยสมัครใจให้กับ บริษัท เธอไม่ได้สูงส่งอะไรเลยเธอแค่เป็นคนที่มีรสนิยมที่ดีกว่า
ทั้งอำนาจและเงิน เธอต้องการ
เสิ่นฉวนชียิ้มพร้อมกับสายตาที่เจ้าเล่ห์ เขาลูบไปที่คาง แล้วก็ค่อยๆใช้ความคิด “ถ้าเกิดว่าเธอได้โครงการนี้ไป แล้วฉันจะได้อะไรจะเธอบ้าง?”
พอลงจากรถ ในหูของซ่งอีนั่วเต็มไปด้วยคำพูดของเสิ่นฉวนชีว่า: “ฉันจะได้อะไรจากเธอ?”
แน่นอนว่าเธอเข้าใจ เสิ่นฉวนชีไม่ได้คิดดีกับเธอ เรื่องที่เกิดขึ้นในร้านอาหารเมืองซี เรื่องที่เขาจูบเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องเล่น เธอคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ เสิ่นฉวนชีทำให้เธอประทับใจถึง ความเป็นผู้ใหญ่ ตรงไปตรงมา อ่อนโยน และใจดี ซ่งจื่อจิงทรยศเขาดังนั้นเธอจะปกป้องเขา
แต่เมื่อกี้ที่อยู่บนรถ เขาเปิดเผยความพยายามของเขาต่อหน้าเธออย่างชัดเจน ภาพลักษณ์ของเขาในใจของเธอก็ถูกลบล้างไปโดยสิ้นเชิง
คนอย่างเขามีผู้หญิงเข้ามามากมาย จะเลือกมาคนไหนก็ได้ และยังดีกว่าเธอหลายพันเท่า แต่ทำไมเขาถึงมองแค่เธอคนเดียว?
เป็นไปได้ไหมว่าเขารู้แล้วว่าหลานชายยุ่งกับเมียเขาจึงอยากได้คืน?
ซ่งอีนั่ว ส่ายหัวและโยนความคิดที่ไร้สาระนี้ออกไปจากความคิดของเธอ เธอไม่ได้ใช้เวลากับเสิ่นฉวนชีมากนัก แต่เธอรู้สึกสังหรณ์ใจว่าเขาไม่ใช่คนแบบนั้น เป็นไปได้ไหมว่าเธอสวยมาก ใครเห็นใครก็ชอบ เขาเลยชอบเธอ?
ซ่งอีนั่วรู้สึกรังเกียจตัวเอง ไม่ว่าคำพูดของเสิ่นฉวนชีจะหมายความว่าอะไร ยังไงเธอก็ไม่สามารถทำตามโครงการนี้ เงินเดือนปีละหนึ่งล้านกับตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายสร้างไม่เพียงพอให้เธอขายตัว ยิ่งไปกว่านั้นเสิ่นฉวนชีไม่ใช่คนที่เธอจะสามารถจ่ายได้
เธอก้าวขึ้นบันได ทันใดนั้นก็มีคนวิ่งออกมากอดเธอไว้แน่นๆในอ้อมแขน เธอสติหลุดไปชั่วขณะ จูบของเขาเหมือนกับสายฝนที่ตกลงมา