คุณคนเดียวเท่านั้น - ตอนที่ 34 ชอบให้มีคนมารับใช้
ผ่านไป30นาที ซ่งอีนั่วถึงจะเปิดประตูออกมา
เสิ่นฉวนชีมองไปที่เธออย่างเงียบสงบ ไม่มีความประหลาดเหมือนกับดวงตาของนกฟีนิกซ์ที่ยับยั้งชั่งใจเล็กน้อย มีแค่เขาที่รู้ เมื่อกี้ทำให้หัวใจของเขาแปรปรวนอย่างมาก ซ่งอีนั่วเธอใส่ชุดเดรสสีชมพูแล้วดูตัวเล็กเหมาะกับรูปร่างของเธอมาก
ตอนที่เขายืนอยู่ที่ร้านเสื้อผ้า เสิ่นฉวนชีมองเห็นชุดเดรสตัวนี้และดูเหมือนว่าเธอจะไม่เคยใส่ชุดที่สีสันสดใสแบบนี้มาก่อน แต่ไม่รู้ทำไม เขารู้สึกว่าชุดเดรสสีชมพูนี้เหมาะกับเธอมาก
ซ่งอีนั่วในใจเธอรู้สึกเขินเล็กน้อย ที่เห็นว่าเขามองเธออย่างตั้งใจ จากนั้นเธอก็ยื่นมือไปเขย่าตัวเขาแล้วพูดว่า: “ทำไมใส่ชุดนี้มันดูไม่สวยเหรอ”
เสิ่นฉวนชี จับมือของเธอมาไว้ในฝ่ามือของเขา จากนั้นเขาก็มองเธอจากหัวจรดเท้า พร้อมกับหัวเราะแล้วพูดว่า: “ดูดีนะ มันสวยมาก”
ซ่งอีนั่วเธอหัวเราะเหมือนกับเด็ก ขณะที่เธอลืมไปเลยว่าเขาจับมือเธออยู่ จากนั้นเธอก็พูดเบาๆว่า: “หลอกคนเก่งนะ”
เสิ่นฉวนชียิ้มเล็กน้อย จากนั้นเขาก็จับมือเธอแล้วเดินไปที่ลิฟต์ เดินไปได้ไม่กี่ก้าว เขารู้สึกว่าเธอปล่อยมือ เขาเลยหันไปมอง เธอก็เอามือสองข้างไปไว้ด้านหลัง เขาเม้มริมฝีปากและดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยพอใจ
ซ่งอีนั่วก็คือมองไปทุกที่ยกเว้นไม่มองไปที่ใบหน้าของเขา เมื่อคืนเธอเมามากจนทำให้เหมือนคนบ้า แต่ตอนนี้เธอมีสติแล้ว แต่ทำไมเธอยังรู้สึกสับสน?
เสิ่นฉวนชีพูดกับเธอว่า ฉันเป็นทั้งพี่ชายและเป็นทั้งพี่เขย ไม่ว่าซ่งจื่อจิงทำอะไรที่ไม่ดีต่อเธอ แต่เธอก็ไม่ควรไปทำแบบเขา ไม่เช่นนั้นเธอก็ไม่ต่างอะไรจากเขาอยู่ดี
เอาเป็นว่าคนอย่างเสิ่นฉวนชี เขาจะทำอะไรก็ได้ ตราบใดที่เธอยังมีสติอยู่ เธอควรที่จะอยู่ห่างจากเขาให้มากที่สุด
ความกดอากาศต่ำยังคงมาถึงร้านอาหาร ซ่งอีนั่วหั่นสเต็กตรงหน้าเธออย่างจริงจังและไม่เงยหน้าขึ้นมามองเสิ่นฉวนชีที่นั่งอยู่ตรงข้ามเลย ทันใดนั้นสเต็กที่เธอหั่นแล้วก็หายไปและเธอก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับจานที่ยังไม่ถูกแตะต้องตรงหน้าเธอ
ซ่งอีนั่วพูดเบาๆว่า: “เฮ้ย” นั่นมันของฉันนะ เสิ่นฉวนชีเขาไม่สนใจและหยิบส้อมขึ้นมาและกินอย่างไม่สนใจ
ซ่งอีนั่วมองไปที่เขาด้วยความโกรธเคือง “พี่เขย คุณไม่มีมือหั่นเองเหรอ?”
ฉันชอบให้คนอื่นรับใช้ เสิ่นฉวนชีเหล่ตามองไปที่เธอแล้วเปิดโหมดเอาแต่ใจทันที
"……"ซ่งอีนั่วใช้ส้อมจิ้มสเต๊กบนจาน มีคนที่ไหนเขาทำแบบนี้กัน คนอะไรดูเหมือนจะเป็นผู้ใหญ่แต่กลับเอาแต่ใจเหมือนเด็ก
เสิ่นฉวนชีเห็นว่าเธอไม่สนใจ ทำให้เขารู้สึกเบื่อ หลังจากกินไปได้2คำ เขาก็วางมีดลงแล้วหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ เขาจ้องไปที่เธอจากนั้นเขาได้หั่นสต๊กแล้วป้อนให้เธอ จู่ๆเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีว่า: “เธอจำสิ่งที่เธอทำกับฉันไว้เมื่อคืนนี้ได้ไหม?”
“เออ….”ซ่งอีนั่วจู๋ๆเธอก็สำลักขึ้นมา เนื้อตดอยุ่ที่ลำคอกลืนก็กลืนไม่ลงจะคายออกมาก็ไม่ได้ หน้าของเธอแดงจากอาการสำลักและตาทั้งสองข้างก็กลอกเป็นสีขาว
เสิ่นฉวนชีรีบลุกแล้วเดินไปที่ข้างๆเธอ ใช้มือที่ใหญ่ตบไปที่หลังของเธอ2ถึง3ครั้ง เธอถึงจะคายเนื้อวัวออกมาได้ ในระหว่างที่โยน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาและเธอก็มองไปที่เสิ่นฉวนชีด้วยน้ำตาและหายใจไม่ออก
เสิ่นฉวนชีเอาแก้วน้ำแล้วป้อนไปที่ปากของเธอและพูดอย่างอบอุ่นว่า: “ดื่มน้ำหน่อย หายสำลักแล้วหรือยัง? กินช้าหน่อย ไม่มีใครแย่งหรอก ถ้าไม่พอเดี๋ยวค่อยสั่งเพิ่ม”
ซ่งอีนั่วเธอแทบจะร้องไห้ออกมา ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาพูดแบบนั้นออกมา ฉันคงจะไม่สำลัก?
เสิ่นฉวนชีมองลงไปเธอที่กำลังน้ำตาคลออย่างน่าสงสาร ทำให้เขาเขาใจเต้น จากนั้นก็ก้มหน้าลงโดยที่ไม่รู้ตัว….