คุณคนเดียวเท่านั้น - ตอนที่ 32 เพราะอะไรถึงไม่มีคนรักฉัน
นี่เป็นเรื่องที่เศร้าที่สุดเลย ซ่งอีนั่วเธอรู้สึกหดหู่ไปสักพัก จู่ๆเธอยกมือแล้วตะโกนถามว่า “สุดหล่อ: มีเหล้าไหม? เอาเหมาไถมาสักขวด”
เสิ่นฉวนชี ยิ้มมุมปาก จากนั้นเขาโน้มตัวลงไปพร้อมกับจับมือของเธอ มีพนักงานเดินมา เสิ้นฉวนชีเลยกระซิบบอกว่า: “อีนั่ว หยุดนะ!”
"ฉันยังไม่ได้ทำไรนะ” ซ่งอีนั่วเธอยังไม่ทันได้ทำอะไร เธอก็แค่อยากเมา ก่อนหน้านี้ไม่ว่าเธอจะเศร้าแค่ไหน เธอก็จะไม่ดื่ม เพราะเธอรู้ว่าการดื่มเหล้ามันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย คืนนี้ ถือได้ว่าเสิ่นฉวนชีเขาดูเห็นอกเห็นใจเธอ ถึงแม้ว่าเขายังจะไม่รู้เรื่องอะไร แต่เธอก็แค่อยากให้เขาอยู่ข้างเธอ
เมื่อมีคนที่ตกอยู่ในจุดที่แย่ เราก็ควรที่จะเห็นใจคนอื่น
เสิ่นฉวนชีมองไปที่เธอ แล้วเห็นเธอที่กำลังมึนงง แล้วถามเธอว่า “จริงจังหรอ?”
ซ่งอีนั่วเหล่มองเขา ด้วยแววตาที่สดใสและฟันขาวพร้อมกับยักคิ้วแล้วพูดว่า:“พี่เขยคงไม่ขี้เหนียวขนาดที่เหล้าสักขวดก็เลี้ยงไม่ได้หรอกนะ?”
เสิ่นฉวนชีจ้องมองไปที่เธอสักพัก เธอก็ยกมือเรียกพนักงานให้เอาเหล้าเหมาไถมาเพิ่ม เหล้าเหมาไถนี้ถูกเก็บรักษามากว่า50ปี ทำให้มันมีกลิ่นที่หอมและรสชาติที่กลมกล่อมของเหล้า ซ่งอีนั่วเธอเริ่มเมาหลังจากที่ได้ดื่มไป3ขวด จู่ๆเธอก็พูดออกมา
" พี่เขย พี่รู้ไหม? ซ่งจื่อจิงเป็นคนที่เอาแต่ใจราวกับเป็นเจ้าหญิง สมัยเด็กๆ ไม่ว่าเธอต้องการอะไร พ่อกับแม่ก็จะหามาให้เธอ แต่กลับฉัน เหมือนกับเป็นคนที่ถูกลืมเสมอ ตอนที่ฉันเรียนอยู่มัธยมปลายปีที5 โรงเรียนมีกิจกรรมและให้ผู้ปกครองมาร่วมงาน จากนั้นก็เกิดเหตุดินโคลนถล่ม มันเกิดขึ้นเร็วมาก พ่อกับแม่ยืนอยู่ข้างฉันแต่เขากับไม่ปกป้องฉัน แต่กลับวิ่งไปช่วยซ่งจื่อจิงที่อยู่ไกล แต่กลับปล่อยให้ฉันถูกดินโคลนถล่ม พอพูดถึงเรื่องเศร้า ซ่งอีนั่วก็หยิบแก้วขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว แต่ในแก้วนั้นมีเหล้าที่เข้ม ทำให้เธอสำลักเล็กน้อย
"แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง” เสิ่นฉวนชีเขารับรู้ถึงความรู้สึกที่เจ็บปวด
“ แน่นอนว่าฉันยังอยู่กินดีอยู่ดี จากนั้นฉันก็ไปรู้สึกตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ได้ยินว่ามีรุ่นพี่วิทยาลัยคนหนึ่งเขามาช่วยฉันไว้ แต่เขาก็เกือบไม่รอดเหมือนกัน จากนั้นฉันได้รู้ว่ารุ่นพี่คนนั้นชื่อ ถังโย่วหนาน” เธอกุมมือไปที่หัวพร้อมกับรอยนิ้มแล้วพูดว่า: "เขาเป็นเหมือนแสงสว่างเดียวในชีวิตที่มืดมนของฉันและเขายังเป็นแสงสว่างของฉันทั้งชีวิตฉัน เขาทำให้ฉันตกหลุมรักในตัวเขาทุกอย่าง ”
จากนั้นเสิ่นฉวนชีก็ยกแก้วดื่มจนหมด เพื่อเก็บอาการที่เศร้า เขามองไปตรงหน้าทำให้นึกถึงผู้หญิงในความทรงจำ ให้เขารู้สึกหึงหวงมากราวกับแมลงที่พร้อมกัดกินกระดูกของเขา
“20ปีต่อมา สิ่งเดียวที่ฉันคิดที่อยากจะทำก็คือขโมยสมุดทะเบียนบ้านแล้วหนีไปจดทะเบียนกับเขา ฉันคิดว่าความสุขที่ฉันรอคอยกำลังจะมาถึง แต่ฉันคิดไม่ถึงว่า ความจริงจะผลักให้ฉันลงสู่ก้นบึ้งอีกครั้ง ความรักของเราก็เปรียบเหมือนดอกไม้ที่เหี่ยวเฉา ไม่มีใครรักฉันอีกแล้วแล้วฉันก็กลายเป็นคนขี้เหงาอีกครั้ง ”
จากนั้นน้ำตาของเธอก็ไหล เธอรู้สึกเศร้าและเสียใจมาก พร้อมกับหยิบขวดเหล้าขึ้นดื่ม จากนั้นเธอก็ทุบโต๊ะพร้อมกับเสียร้องไห้ที่ดังขึ้นเรื่อยๆ เธอทั้งร้องไปและพูดไปว่า“ทำไมถึงไม่มีใครรักฉันเลย”
โชคดีที่ในร้านอาหารตอนนั้นไม่ค่อยมีคนแล้ว ตัดภาพไปที่เสิ่นฉวนชีที่กำลังขอโทษทุกคนที่อยู่ในร้านพร้อมกับจ่ายเงิน จากนั้นเขาก็อุ้มเธอออกจากร้าน
ระหว่างที่กำลังกลับห้อง ซ่งอีนั่วก็พูดว่า “ทำไมไม่มีใครรักฉันเลย” ซ้ำๆอยู่ข้างหู
เสิ่นฉวนชีก็ได้จับที่สะโพกเธอแล้วยกเธอขึ้น เธอก็ยังคงพูดพึมพำ “อีนั่ว ถ้าเกิดว่าไม่มีใครรักเธอ งั้นฉันจะรักเธอเองโอเคไหม?”