คิงส์แมน ระบบโคตรคนบ่มพยัคฆ์ทะลุโลก - ตอนที่ 44 แบล็คแจ็คบาร์

คิงส์แมน ระบบโคตรคนบ่มพยัคฆ์ทะลุโลก

 

ตอนที่ 44 แบล็คแจ็คบาร์

 

หลังจากออกไปวิลเลี่ยมก็นั่งในรถและส่งข้อความให้ทีน่าบอกเธอว่าวันนี้เขามีธุระนิดหน่อยแล้ววิลเลี่ยมจะพาเธอไปเที่ยวลอนดอนคราวหน้า

 

วิลเลี่ยมขับรถพอร์ช 911 เจอบาร์ชื่อ Blackjack ในตรอกในย่าน Mayfair ผู้ชายดีๆ หายากจริงๆ เมื่อเดินเข้าไปในบาร์เล็กๆ วิลเลี่ยมไม่รู้ว่าทําไมคุณชายแกเร็ธถึงได้จองที่นี่ ดูเหมือนว่าจะมีรสนิยมเหมาะกับบาร์เล็กๆ ที่ตั้งอยู่ในชนบทไม่ใช่ใจกลางลอนดอน

 

วิลเลี่ยมนั่งอยู่ที่บาร์และสั่งไอริชวิสกี้หนึ่งแก้ว ตอนนี้ก็แค่ 2 ทุ่มในบาร์เลยมีคนไม่กี่คน วิลเลี่ยมคุยหยอกบาร์เทนเดอร์สาวสวยแก้เบื่อ

 

พอได้คุยกัน วิลเลี่ยมก็รู้ว่าบาร์แห่งนี้สร้างขึ้นในช่วงปี 1750 และเป็นบาร์ที่เก่าแก่ที่สุดเป็นอันดับสองในเมย์แฟร์

 

นอกจากบาร์เทนเดอร์สาวงามแล้วยังมีภาพของนักการเมืองในสมัยศตวรรษที่ 18 หลายคนแขวนอยู่บนผนังของบาร์ วิลเลี่ยมหันศีรษะมองไปรอบๆ เขาก็รู้ว่ามีภาพของเชอร์ชิลล์ ซึ่งเป็นชายอ้วนร่างใหญ่ที่มีชื่อเสียงในอังกฤษ แขวนเด่นหราอยู่คนเดียวบนเตาผิง

 

วิลเลี่ยมและบาร์เทนเดอร์สาวสวยคุยกันถึงประวัติความเป็นมาและข้อเท็จจริงที่น่าสนใจของบาร์แห่งนี้ ในบางครั้งเขาก็ทําให้สาวสวยคนนี้ปิดปากหัวเราะคิกคัก แต่ไม่ ได้สังเกตว่าแกเร็ธกําลังเข้ามาพร้อมกับคนอีกสองสามคน

 

เมื่อแกเร็ธเข้ามาเขาเห็นวิลเลี่ยมที่กําลังคุยกับบาร์สาวสวยก็ยักไหล่ให้กับคนเจ็ดหรือแปดคนที่มาด้วยกัน เขาพูดไม่ออกเล็กน้อยเขาไม่ได้สังเกตว่าวิลเลี่ยม เดวอนเชอร์มีสไตล์แบบนี้มาก่อน ตอนวิลเลี่ยมเริ่มขายเกมมันเหมือนเป็นคนละคน เขาเคยเป็นคนขรึมและเก็บตัว ตอนนี้เขาสามารถเห็นเด็กคนนี้ม่อสาวของเขาได้ทุกที่

 

“ เฮ้วิลเลี่ยม”

 

วิลเลี่ยมหันศีรษะและเห็นว่าแกเร็ธเข้ามาพร้อมกับคนอีกเจ็ดหรือแปดคน พวกเขามีหลากหลายเชื้อชาติดูได้จากสีผิว ดูเหมือนพวกเขาทั้งหมดเป็นสุภาพบุรุษในชุดสูท คนที่นําหน้ามาหาวิลเลี่ยมคือเจ้าฟ้าชายชาร์ลส์แห่งอังกฤษในโลกนี้ แถมเขามีลูกชายวัย 19 ปีติดมาด้วยเจ้าชายวิลสัน

 

วิลเลี่ยมลุกขึ้นและพยักหน้าให้ทุกคน

 

แกเร็ธแนะนําทุกคน : “นี่คือ วิลเลี่ยม เดวอนเซอร์ครับ”

 

“วิลเลี่ยมฉันคิดว่าคงจะไม่ต้องแนะนําทั้งสองท่านนี้ให้เธอนะ เจ้าฟ้าชายชาร์ลส์และเจ้าชายวิลสัน”

 

ใครไม่รู้จักเจ้าชายทั้งสองในอังกฤษ วิลเลี่ยมรีบจับมือกับเจ้าฟ้าชายชาร์ลส์และเจ้าชายวิลสันพลางพยักหน้าเคารพ : “แน่นอนครับ โลกนี้มีใครที่ไหนไม่รู้จักเจ้าฟ้าชายชาร์ลส์และ เจ้าชายวิลสัน กระหม่อมยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบทั้งสองพระองค์ เจ้าฟ้าชายชาร์ลส์ องค์ชายวิลสิน”

 

เจ้าฟ้าชายชาร์ลส์กับวิลเลี่ยมจับมือกันพลางพยักหน้ายิ้มให้กัน : “เราดีใจมากที่ได้พบคุณ วิลเลี่ยม คุณจะเรียกเราว่า ชาร์ลส์ก็ได้นะวิลเลี่ยม ที่คุณบอกก็ไม่ถูกนะวิลเลี่ยม ตอนนี้คุณเป็นคนที่มีชื่อเสียงที่สุดในลอนดอน แล้วคุณก็ไม่ได้เป็นที่รู้จักของทั้งลอนดอนหรอกหรือ… วิลเลี่ยม เดวอนเซอร์ทุกวันนี้พวกเราได้รับแต่รายงานเรื่องคุณจากหนังสือพิมพ์และทีวี พอวิลสันได้รู้ว่าคุณจะมางานปาร์ตี้นี้ในวันนี้ เขาจึงต้องมาทําความรู้จักกับคุณให้ได้ โชคดีที่เขามาได้ บาร์ที่นี่เก่ามากแล้ววิลเลี่ยม หากมีโอการเราอยากจะชวนคุณมาที่บ้านของเราในฐานะแขก แฮร์รี่เองก็ชอบคุณมาก แต่เขายังไม่ถึงวัยที่จะเข้าไปในบาร์ได้”

 

“เป็นเกียรติของกระหม่อมแล้ว”

 

วิลเลี่ยมจับมือกับเจ้าชายวิลสันที่ค่อนข้างตื่นเต้นอีกครั้ง

 

เจ้าชายวิลสันจับมือวิลเลี่ยมพลางพูดอย่างตื่นเต้น : “ วิลเลี่ยมเราเป็นแฟนของคุณนะ แฮร์รี่กับฉันชื่นชมคุณมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกมคุณสร้างด้วยตัวเองสิ่งนี้ ทําให้ฉันและเพื่อนๆ ประหลาดใจมากเราชอบเกมนี้ของคุณมาก น่าเสียดายที่น้องชายเรากับเราเล่นกันมาหลายวันแล้ว แต่ไม่สามารถผ่านระดับได้ วิลเลี่ยมเราขอเชิญคุณไปที่บ้า นของเราได้ไหม?

 

พวกเราสามารถเล่นเกมด้วยกันได้ เราอยากเห็นจริงๆ ว่าหลังจากระดับสี่แล้ว คุณจะผ่านได้ยังไง เราว่าแฮร์รี่กับเรา คงจะมีความสุขมากที่คุณมาที่พระราชวังเคนซิงตัน”

 

วิลเลี่ยมยิ้มพลางมองไปที่รัชทายาทลําดับที่สองของราชวงศ์ที่ยังไม่หัวโล้นพยักหน้าให้สัญญา : “รับด้วยเกล้า กระหม่อมจะไปเยี่ยมเยียนพระราชวังของพระองค์แน่นอน หากกระหม่อมมีเวลา”

 

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ตกลงกันเถอะวิลเลี่ยม คุณคิดยังไงเกี่ยวกับวันพรุ่งนี้ พรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่แฮร์รี่กับเรา ไม่ต้องไปโรงเรียน คุณสามารถเรียกเราว่าวิลสันได้ เราจะเรียก คุณว่าวิลเลี่ยมได้ไหม?”

 

วิลเลี่ยมครุ่นคิดสักพักและพยักหน้า: “ยินดีกระหม่อม นี่เป็นเกียรติของกระหม่อมแล้ว กระหม่อจะไปเข้าเฝ้าพระองค์ตรงเวลา 10 โมงเช้าของวันพรุ่งนี้”

 

“เยี่ยมมากวิลเลี่ยมเราจะรอนะ” ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าฟ้าชายชาร์ลส์และเจ้าหญิงไดแอนในโลกนี้ดีมากทั้งสองคนยังคงจับมือกันเมื่ออายุหลายสิบปีไม่มีรายงานเกี่ยวกับ ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าฟ้าชายชาร์ลส์และเจ้าหญิงไดแอนปัญหาคือครอบครัวที่กลมกลืนและมีความสุข เจ้าชายวิลสันกับเจ้าชายแฮร์รี่จึงมีวัยเด็กที่ดีมาก เจ้าชายวิลสันปัจจุบันยังเป็นเด็กตัวน้อย แต่วิลเลี่ยมคิดว่าการติดต่อกับเจ้าชายวิลสัน เมื่อครู่นี้ก็ดูง่ายมากที่จะพูดสิ่งนี้ทําให้วิลเลี่ยมเริ่มจะชอบเจ้าชายพระองค์ผู้ขี้อายพระองค์นี้มากขึ้น

 

“นี่คือผู้บัญชาการ Richard Blomley ริชาร์ดเป็นผู้บัญชาการหน่วยปฏิบัติการพิเศษของตํารวจลอนดอน”

 

“สวัสดีครับผู้บัญชาการริชาร์ด”

 

“สวัสดีวิลเลี่ยม”

 

แกเร็ธกล่าวต่อไปว่า “นี่คือ เชสเตอร์ คิง, แฮร์รี่ ฮาร์ท, เมอร์ลิน สตรอง(คนเขียนแม่มมักง่ายเอาชื่อตัวจริงมายําอีกแล้ว)และ จอห์นนี่ อิงลิช” (มาละเว้ยยย Kingsman)

 

ฮ่าๆ จอห์นนี่ อิงลิชนี่มันมิสเตอร์บีนจาก พยัคฆ์ร้าย00ก๊าก ไม่ใช่เหรอ วิลเลี่ยมอีกคนจําได้หลังจากเห็นสายลับปืน

 

หัวหน้าหน่วยสืบราชการลับของ เชสเตอร์ คิง, แฮร์รี่ ฮาร์ทและเมอร์ลิน สตรอง เป็นเหล่าผู้ฝึกสอนและสายลับของหน่อยสืบราชการลับคิงส์แมน ทําไมพวกนี้ถึงมาหาฉัน ไม่ใช่ว่าพวกเขาต้องการดึงฉันเข้า Kingsman หรอกนะแล้วมันจะไม่ทับกันหรือไงเนี่ย?

 

วิลเลี่ยมยิ้มอย่างใจเย็นและทักทายเอเจนท์เหล่านี้ด้วยการจับมือมิสเตอร์บีนของเราเบื่อและหาวเอามือปิดปาก วิลเลี่ยมมองดูใบหน้าของสายลับปืน แม่มเหมือนจริงมากจําโคตรง่าย พานจะฮาขี้แตกขี้แตนสุดๆ

 

“ตอนนี้ใครๆ ก็คงรู้จักวิลเลี่ยมแล้ว ไปที่ห้องซิการ์ด้านหลังบาร์แล้วดื่มกัน” แกเร็ธแนะนํา

 

“ดีที่สุดแล้ว ฉันจะได้หลับซะหน่อย” มิสเตอร์บีนส่ายหัว และนําทางไป

 

วิลสันส่งสายตาหาพระบิดาของเขาทันที แบบ..เขาไม่รู้ว่าพระบิดาเขาไปรู้จักผู้ชายหยาบคายเมื่อครูได้อย่างไร ดูเหมือนว่าเขาจะคุ้นเคยกันเป็นอย่างดีอีกด้วย

 

เจ้าฟ้าชายชาร์ลหัวเราะและอธิบายกับวิลสันและวิลเลี่ยม: “จอห์นนี่เป็นแบบนั้นแหละ แต่หลังจากที่ลูกติดต่อเขา ลูกจะรู้ว่าจริงๆแล้วจอห์นนี่เป็นคนที่น่าสนใจมาก เขาสามารถทําให้เรามีความสุขได้เสมอ ปล่อยเขาไปเถอะนี่เป็นครั้งแรกของลูกเจ้าลูกชายมาที่บาร์นี่ฉันจะดูแลเธอให้ดี ถ้าลูกเมากลับบ้านพระมารดาของลูกจะทําให้พ่อลําบากแน่นอน พ่อไม่อยากนอนข้างนอกคืนนี้นะ วิลเลียมคุณสามารถเข้าร่วมกับเราได้นะ”

 

วิลเลี่ยมเดินตามเหล่าท่านสุภาพบุรุษของบาร์ไปยังโต๊ะห้องเจ้าฟ้าชายชาร์ลส์ เป็นห้องที่มีโครงและสไตล์โกธิคมีเคาน์เตอร์สองชั้นด้านหลังบาร์ เขาไม่ได้คาดหวังว่าบาร์ด้านนอกเป็นเพียงฉากหน้าและด้านหลังบาร์นั้นเป็นบาร์แบล็คแจ็คที่แท้จริง

 

เมื่อเทียบกับบาร์ด้านนอกแล้วบาร์ของที่นี่จะย้อนยุคกว่ามาก เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์และของประดับตกแต่งในยุคกลาง ด้านในมีเพียงพนักงานเสิร์ฟและบาร์เทนเดอร์ไม่มีแขกแม้แต่คนเดียว

 

เจ้าฟ้าชายชาร์ลส์แนะนําให้วิลเลี่ยม : “วิลเลี่ยมที่นี่เป็นระบบสมาชิกและคุณต้องให้สมาชิกนําเข้ามานอกจากนี้คุณยังสามารถเป็นสมาชิกได้ หากต้องการสมาชิกที่นี่มีสองระดับและสมาชิกทั่วไปมีราคาเพียง 3,000 ปอนด์ต่อปี สมาชิกอีกระดับอยู่ที่ 10,000 ปอนด์ และสมาชิกสามารถชิมวิสกี้และเบียร์ของตัวเองได้ฟรีที่นี่คุณต้องจ่ายค่าเครื่องดื่มอื่นๆ เองแต่วิสกี้ของที่นี่ก็ยังดีอยู่มาก”

 

ไม่แพงแถมดื่มได้ฟรีถือได้ว่าเป็นสถานที่รวมตัวเล็กๆ เท่านั้น วิลเลี่ยมตัดสินใจเป็นสมาชิกหลังจากที่บาร์เทนเดอร์รินวิสกี้ให้เขา 1 แก้ว วิสกี้นี้ดีกว่าวิสกี้ไอริชที่เขาดื่มรสชาติดีมากเจ้าของรวยจริงๆ เหล้าดีๆ แบบนี้ยังเปิดให้คนชิมฟรี เสียดายไม่ให้ซื้อกลับบ้าน

 

วิลเลี่ยมเรียกบริกรมารูดบัตรเพื่อสมัครสมาชิกระดับสองของ วิลเลี่ยม เขารู้สึกว่าจะมานั่งได้บ่อยๆ หากมีเวลาในอนาคต

 

วิลเลี่ยมและวิลสันนั่งติดกันและทั้งสองได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ในการเล่นเกม วิลเลี่ยมยังปรึกษาเรื่องกีฬาของชนชั้นสูงในอังกฤษ การล่าสุนัขจิ้งจอก กอล์ฟ เทนนิส ขี่ม้าโปโล สนุกเกอร์ สควอช พายเรือ ฯลฯ พวกนี้ล้วนเป็นกีฬาของชนชั้นสูงแบบดั้งเดิมในอังกฤษ แต่ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างได้รับการยกเว้นแล้ว การขี่ม้าโปโลและการล่าสุนัขจิ้งจอกกลายเป็นกีฬาสากลแล้ว

 

คนชั้นสูงไม่ได้เหนือกว่าอีกต่อไป แต่เป็นกลุ่มที่ถูกปราบปรามโดยสิ้นเชิง

 

วิลเลี่ยมกับเจ้าชายวิลสันกําลังสนทนากันอย่างสนุกสนาน เจ้าชายวิลสันยังเชิญวิลเลี่ยมให้เข้าร่วมในการล่าสุนัขจิ้งจอกในฤดูใบไม้ร่วง วิลเลี่ยมก็สนใจเรื่องนี้มากและพยักหน้าเห็นด้วย แต่เขาต้องขี่ม้าล่าสุนัขจิ้งจอกและถือปืนลูกซอง

 

วิลเลี่ยมคิดว่าเขาคงต้องเรียนรู้วิธีการขี่ม้าเมื่อมีเวลา ไม่งั้นถ้าถึงเวลาเขาคงต้องอับขายขี้หน้าแน่หากทักษะขี่ม้าเขาไม่ได้เรื่อง

 

“เฮ้ วิลเลี่ยมนายสนใจที่จะเข้าร่วมในเกมโป๊กเกอร์กับเราไหม?” แกเร็ธเชิญวิลเลี่ยม

 

วิลเลี่ยมหันหน้าไปมองและเห็นว่ายกเว้นเขาและเจ้าชายวิลสันที่คุยกันที่บาร์ คนอื่นๆ ที่เหลือต่างก็นั่งอยู่บนโต๊ะกลมขนาดใหญ่ข้างบาร์รอให้เจ้ามือพนันคนสวยมาจัดการ

 

หลังจากคิดได้แล้วเขาก็ลุกขึ้นไปหยิบแก้ววิสกี้แล้วเดินไป