คิงส์แมน ระบบโคตรคนบ่มพยัคฆ์ทะลุโลก - ตอนที่ 42 ถ้าคุณไม่พูดผมจะวางสาย
คิงส์แมน ระบบโคตรคนบ่มพยัคฆ์ทะลุโลก
ตอนที่ 42 ถ้าคุณไม่พูดผมจะวางสาย
ผู้สื่อข่าวคนอื่นๆ ที่อยู่ในที่นี้แทบอยากจะพาวิลเลี่ยดเก็บกระเป๋ากลับบ้านและสอบปากคําเขาอย่างช้าๆ สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นเรื่องที่เกินไปจริงๆ คราวนี้ในที่สุดฉันก็รู้ถึงที่อเสียงของวิลเลี่ยม เดวอนเซอร์ในฐานะอัจฉริยะและฉันจะอ่านในหนังสือพิมพ์พรุ่งนี้ ทุกวันนี้หนังสือพิมพ์มักเป็นข่าวของวิลเลี่ยม
นักศึกษาหลายคนยกมือถามวิลเลี่ยม
ตามคําแนะนําของอาจารย์วิลเลี่ยมจึงเลือกผู้หญิงที่มีดวงตากลมโตซึ่งดูน่ารักเบาๆ
“วิลเลี่ยมสิ่งที่ฉันอยากถามคือทําไมคุณเรียนรู้ได้เร็วขนาดนี้คะและทําไมความรู้ของคุณถึงกว้างนักคะ คุณสามารถแบ่งปันวิธีการเรียนรู้ของคุณกับเราได้หรือไม่?”
หลังจากฟังคําพูดของรุ่นพี่สาววิลเลี่ยมก็คิดกับตัวเองว่า “พี่สาวถ้าคุณมีระบบเหมือนฉันคุณจะทําอะไรก็ได้เหมือนฉัน บางที่คุณอาจจะทําได้ดีกว่าฉันในเรื่องการเรียนรู้ ชีวิตของคุณจะเจ๋งมาก
แต่เขาจะไม่พูดอย่างนั้นวิลเลี่ยมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดว่า “มันควรจะเป็นความสนใจและความกระหายในความรู้ ของผมเองผมมีความจําที่ดีครับ แทบจะพูดได้ว่าประทับใจไม่รู้ลืมหรือความทรงจําภาพถ่าย ยิ่งผมจําได้มากขึ้นเท่าไหร่ ในความคิดของผมคําถามนี้กระตุ้นให้ผมริเริ่มที่จะเรียนรู้ความรู้เพิ่มเติมและก็เป็นเช่นนั้นเมื่อเวลาผ่านไป”
“FUCK!” หลายคนอยากตีหัวนาย จะไม่ให้คนอื่นมีชีวิตอยู่เลยหรือไง ฉันต้องท่องจําหนังสือเป็นวันๆ กว่าจะได้แต่คนอย่างวิลเลี่ยมก็จําหนังสือเล่มเดียวกันได้ในเวลาหนึ่งชั่วโมงมันจะเทียบกันได้ไงฟร่ะ พอทุกคนคิดถึงเรื่องนี้มันก็ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ชายคนนี้แม่ม… ไม่ใช่ว่าเราไม่ทํางานหนักพอแต่ฝ่ายตรงข้ามมันไม่ใช่มนุษย์
นักข่าวโห่ใส่ : “วิลเลี่ยมให้เราเห็นความสามารถที่น่าจดจําของคุณ โชว์ให้เราเห็นหน่อยสิ”
” ชายย เอาเลย” ทุกคนทําตาม
แม้แต่ศาสตราจารย์รอยยังยิ้มและพยักหน้านั่งอยู่ตรงนั้นพร้อมกับกอดอกมองด้วยความตื่นเต้น
เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งหยิบโป๊กเกอร์ของเขาเสียงดัง : “วิลเลี่ยมวิลเลี่ยม ดูนี่ ดูนี่”
ทุกคนหันหน้าไปมองเพื่อนร่วมชั้นคนนั้นและหัวเราะเมื่อเห็นไพ่ป๊อกอยู่ในมือ
วิลเลี่ยมพูดอย่างช่วยไม่ได้ : “เพื่อนร่วมชั้นคนนั้นได้โปรดขึ้นมาครับ”
หลังจากที่เขาพูดขึ้นมาวิลเลี่ยมก็พูดกับทุกคนว่า: “ผมคงจะขอให้เพื่อนร่วมชั้นคนนี้ร่วมนะครับ รบกวนนักพนันผู้นี้ แล้วครับผมจะอ่านให้จบในหนึ่งนาทีแล้วรายงานว่าแต่ละ ใบเป็นไพ่ใบไหนโอเค?”
“โอเค..”
“ไม่มีปัญหา”
วิลเลี่ยมหยิบไพ่ป๊อกที่มีการสับจากเพื่อนร่วมชั้นคนนี้และใส่ไว้ในมือเพื่อดูทีละใบ วิลเลี่ยมดูจบก่อน 30 วินาที่แสดงว่าเขาดูจบแล้ว
ตัวจับเวลาตะโกนออกไป 28 วินาที่และผู้ชมก็ส่งเสียงดังทุกคนไม่คาดคิดว่าวิลเลี่ยมจะทําเสร็จภายในเวลาไม่ถึงครึ่งนาทีและเขาไม่รู้ว่าเขาจํามันได้หรือไม่
วิลเลี่ยมส่งไฟให้เพื่อนร่วมชั้นเพื่อระบุว่าเขาสามารถล้มเห
ลวได้
7 ข้าวหลามตัด, 3 โพแดง, 10 ดอกจิก” เพื่อนร่วมชั้นจะพลิกไพ่และวิลเลี่ยมจะบอกต่อหน้าผู้ชม ใช้เวลาไม่นานในการดูโป๊กเกอร์ให้จบ วิลเลี่ยมไม่ได้พูดอะไรผิดเลย ทุกใบล้วนบอกได้ถูกต้อง
ทุกคนลุกขึ้นปรบมือให้กับเขาโดยจําได้ว่ากล้องในมือเรากําลังหักและไม่ได้สนกันแล้ว
หลังจากนั้นทุกคนก็ใช้หนังสือทดสอบวิลเลี่ยมอีกครั้งเขาสามารถจดจําคําศัพท์ภาษาอังกฤษ 1,000 คําได้ในเวลาไม่ถึง 2 นาทีซึ่งทําให้ทุกคนตะลึงอีกครั้ง
สุดท้ายนี้ขอแสดงความยินดีกับวิลเลี่ยมที่จบมหาวิทยาลัยและเพื่อนร่วมชันของเขาที่จะได้รับใบรับรองการจบการศึกษาวิลเลี่ยมสวมชุดปริญญาตรีที่ทางมหาวิทยาลัยจัดเตรียมให้เพื่อถ่ายภาพนอกจากนี้เขายังถ่ายรูปกับเพื่อนร่วมชั้นหลายคนหญิงสาวหลายคนจับแขนของวิลเลี่ยมและหอมแก้มของวิลเลียม
หลังจากได้รับปริญญาและใบรับรองการสําเร็จการศึกษาเรียบร้อยแล้ววิลเลี่ยมก็ถอนหายใจในใจ ดูเหมือนว่ามหาวิทยาลัยจะชอบบัณฑิตของเขามากและเขาไม่รู้ว่าในหนึ่งวันมานี้มีไฟเขียวให้เขากดวง
หลังจากช่วงบ่ายที่วุ่นวายในที่สุดเขาก็หมดเวรหมดกรรมซะทีวิลเลี่ยมไม่สามารถใช้พลังกายของเขาได้หลายเท่าของคนทั่วไปเขาขับรถกลับบ้านเพื่อล้างตัวและหลับไป
วิลเลี่ยมนอนสลบอยู่ในบ้าน ไม่ได้รับรู้ว่าโลกภายนอกกําลัง รายงานข่าวของเขาทั้งหมดมหาวิทยาลัยลอนดอนมีวิดีโอรับรองการจบการศึกษาของเขาเมื่อบ่ายวันนี้ไม่รู้ว่า BBC TV ได้รับวิดีโอมาอย่างไร พวกเขาถ่ายทอดตอนเวลา 2 ทุ่มชื่อตอน ว่า ” The Super Genius of England William Devonshire”
ในช่วงแรกของรายการมีการถ่ายทอดโชว์ความจําเลขโป๊กเกอร์ของวิลเลี่ยมที่มหาวิทยาลัยและเขาจําโป๊กเกอร์คู่ได้ในเวลาไม่ถึง 28 วินาทีซึ่งเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อสําหรับอังกฤษในเวลานั้น
ผู้ชมที่ชมการแสดงต้องตะลึงกับวิลเลี่ยมทุกคนตะโกนว่า”เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นไปไม่ได้”
หลังจากที่บีบีซีเผยแพร่คําตอบที่ยอดเยี่ยมของวิลเลี่ยมในการรับรองของเขาผู้ชมส่วนใหญ่ไม่ค่อยเข้าใจแต่พวกเขารู้สึกถึงคําตอบที่ดูมีพลังในใจ
ในที่สุดศาสตราจารย์รอยก็ประกาศว่าวิลเลี่ยมผ่านการรับรองการสําเร็จการศึกษาแล้วศาสตราจารย์และหัวหน้ากองบรรณาธิการอีกคนกล่าวว่าความรู้ของวิลเลี่ยมสูงกว่าปริญญาเอกและยังสามารถสมัครรองศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยลอนดอนได้ ตอนนี้ผู้ชมมีนทั้งอังกฤษคิดว่าวิลเลี่ยมเป็นสุดยอดอัจฉริยะขึ้นมา
วิลเลี่ยมก็บรรลุเป้าหมายของเขาเช่นกัน หากเขาคิดค้นสิ่งประดิษฐ์ใหม่ๆ หรือผลลัพธ์ใหม่ๆ ในอนาคตทุกคนก็ไม่ต้องแปลกใจ
รายการนี้ยังบอกวิลเลี่ยมเกี่ยวกับเกมที่เขาขายได้มากกว่า 100 ล้านปอนด์และเครื่องเล่น MP3 เครื่องใหม่ที่เขาประดิษฐ์ขึ้น โดยบอกว่าในไม่ช้าเขาจะกลายเป็นมหาเศรษฐีที่อายุน้อยที่สุดในอังกฤษ ซึ่งทําให้สาวๆ ทั้งอังกฤษ ต่างก็อยากเดทกับวิลเลี่ยม
พวกเขามองว่าวิลเลี่ยมเป็นไอดอลคนใหม่ของอังกฤษซึ่งได้รับความนิยมมากกว่าเบ็คแฮมสุดหล่อที่เล่นฟุตบอล กลุ่มวัยกลางคนและผู้สูงอายุยังยกย่องวิลเลี่ยม สําหรับความสามารถในการเป็นคนรวยด้วยความพยายามและพรสวรรค์ของตัวเอง
ปัจจุบันวิลเลี่ยมได้รับการยกย่องให้เป็นไอคอนประจําชาติของอังกฤษ แถมแนวโน้มนี้ได้แพร่กระจายไปยังยุโรปและทวีปอเมริกาอย่างช้าๆ สื่อข่าวหลายแห่งทั่วโลกรายงานเกี่ยวกับวิลเลี่ยมเดวอนเชอร์ ทายาทแห่งเอิร์ลในประเทศอังกฤษซึ่งนอกประเทศเขาก็กําลังเป็นที่นิยมมากขึ้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสหรัฐอเมริกา ยิ่งรักรัชทายาทที่อายุน้อยและร่ํารวยของเอิร์ล ผู้สื่อข่าว NBC TV ได้สุ่มสัมภาษณ์สาวอเมริกันข้างถนนร้อยทั้งร้อยของผู้หญิงบอกว่าพวกเขาอยากแต่งงานกับวิลเลี่ยม
Chinese Street Journal กล่าวว่าวิลเลี่ยมเดวอนเชอร์ม หาเศรษฐีที่มีพรสวรรค์ที่สุดในศตวรรษใหม่
ลอสแองเจลิสไทม์สกล่าวว่า : ผู้หญิงอเมริกันส่วนใหญ่ต้องการเดทกับวิลเลี่ยม เดวอนเซอร์เขาเป็นไอคอนระดับโลกเป็นที่รักของอังกฤษและเป็นแบบอย่างของคนหนุ่มสาวในศตวรรษใหม่
ส่วนเจ้าของเรื่องอย่างวิลเลี่ยมยังไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาหรอกต่อให้รู้ก็ไม่สน วิลเลี่ยมนอนหลับสบายที่บ้าน โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น
วิลเลี่ยมยื่นมือออกไปคว้ามันบนโต๊ะข้างเตียงด้วยความงุนงง “ ฮ่ะๆ ฮัลโหล…ว”
เสียงของแกเร็ธเข้ามาในโทรศัพท์ : “เอ้วิลเลี่ยม”
“จึมงําๆ” วิลเลี่ยมพูดโดยไม่พูด
“เฮ้ วิลเลี่ยม นายยังอยู่หรือเปล่าเนี่ย?”
“อ่า..”
แกเร็ธมองไปที่นาฬิกาของเขามันบอกเวลา 9:55เงิบแปบ “นี่มันสิบโมงทําไมนายยังไม่ตื่นอีก เมื่อคืนนายมีปาร์ตี้กับสาวสวยหรือไง?”
วิลเลี่ยมหันกลับมานอนบนเตียงแล้วพูดว่า “คุณเป็นอะไรมากป่ะ แกเร็ธไม่มีไรผมวางสายนะ”
“ตอนบ่ายเธอมีเวลาไหม ฉันนัดกับคนสองสามคนไว้ถ้าเธอมีเวลาก็มาหาทุกคน”
“อืม ตามนั้น”
“ฉันจะส่งข้อความไปในโทรศัพท์ของนายนะบ่าย 3 โมงอย่าลืม”
“โอเค บาย”