คัดลอกพรสวรรค์ - ตอนที่ 9: ข่าวเกี่ยวกับอสูรปลอมแปลง

 

 

“อสูรงูดำ!”

 

 

เย่ เทียนจ้องมองงูยักษ์ยาว 2 เมตร ที่อยู่ข้างหน้าเขา 5 เมตร งูชนิดนี้ไม่แข็งแกร่งมากนัก ขนาดนักเรียนธรรมดาก็สามารถรับมือกับมันได้ ตราบใดที่ไม่ไปยุ่งกับมัน มันก็จะไม่โจมตี แต่เมื่อไปยุ่งกับมัน แม้แต่ผู้ฝึกวรยุทธ์ที่มีพลังกาย 200 หรือ 250 กิโลกรัมยังสู้กับมันด้วยความยากลำบาก

 

 

ฟู่ว!

 

 

อสูรงูดำได้พุ่งเข้ามาโจมตีเย่ เทียน

 

 

เย่ เทียนไม่ได้หลบแต่อย่างใด เพราะเขานั้นสามารถใช้พรสวรรค์ความเร็วของเขาในการหลบการโจมตีของงูดำได้

 

 

ตู้ม!

 

 

ภายในพริบตา ร่างของงูดำนิ่งงัน จากนั้นค่อยๆล้มลงกระแทกพื้น และเสียชีวิตหลังจากดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่ง

 

 

หากสังเกตร่างของงูดำดีๆจะเห็นว่ามีรอยผ่าขนาด 7 นิ้ว ปรากฏอยู่ ซึ่งเป็นรอยฟันจากดาบของเย่ เทียน

 

 

“ยังอ่อนไป”

 

 

เย่ เทียนกล่าวพลางส่ายหัว

 

 

เขานำตาของงูดำมาเก็บไว้ทันที มันเป็นสิ่งของจำเป็นสำหรับการทดสอบ เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าเขานั้นสามารถฆ่างูดำได้ ซึ่งสามารถแลกเปลี่ยนได้ 1 แต้ม

 

 

งูดำเป็นอสูรที่แข็งแกร่งที่สุดในพื้นที่ป่าเล็กๆแห่งนี้ ว่ากันว่าเคยมีอสูรงูยักษ์ที่ดุร้ายอยู่ในพื้นที่ป่าเล็กๆแห่งนี้ และอสูรงูดำที่แข็งแกร่งเหล่านี้ล้วนเป็นลูกหลานของอสูงูยักษ์ตัวนั้น จนวันหนึ่งได้มีนักรบชั้นยอดหลายคนร่วมมือกันฆ่าอสูรงูยักษ์ จากนั้นพวกเขาก็ทำการกวาดล้างอสูรในพื้นที่ป่าแห่งนี้ จนพื้นที่ป่าแห่งนี้มีขนาดเล็กอย่างที่เห็น

 

 

ข่าวลือเหล่านี้ถูกบอกกล่าวจากปรมาจารย์พเนจร และในตอนนี้ยังไม่มีใครทราบความถูกต้องชัดเจนของข่าวนี้

 

 

ในพริบตาเวลาส่วนใหญ่ก็ได้ผ่านพ้นไป จนค่ำคืนมาเยือน

 

 

“วันนี้ได้แต้มไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่”

 

 

เย่ เทียนเปิดถุงและนับอย่างละเอียด จนพบว่าชิ้นส่วนของอสูรที่เขาเก็บได้มีค่า 23 แต้ม

 

 

สำหรับนักเรียนทั่วไปถือว่าดีมากแล้ว แต่คะแนนเหล่านี้ยังห่างไกลอีกมากหากต้องการ 3 หรือ 10 อันดับแรก

 

 

มันอันตรายมากในตอนกลางคืน เพราะสายตาของมนุษย์นั้นมองเห็นในตอนกลางคืนได้ไม่ดีนัก จึงเป็นการดีที่สุดที่จะไม่ล่าอสูรในตอนกลางคืน ไม่อย่างนั้นอาจถูกอสูรฆ่าตายได้

 

 

โดยพื้นฐานแล้วจะมีเพียงงูที่กินสัตว์อื่นบนต้นไม้ แต่ตราบใดที่ระมัดระวังและสังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบ จะเป็นการยากที่งูจะเข้ามาโจมตี

 

 

แม้ว่างูจะเข้ามาโจมตี แค่อาศัยความเร็วของปฏิกิริยา และความซับซ้อนของป่าไม้ก็พอที่จะจัดการกับมันให้หลุดแล้ว

 

 

กลางคืนที่เงียบสงบ

 

 

เช้าวันรุ่งขึ้นเย่ เทียนจับกระต่ายมาย่าง และออกไปล่าอสูรต่อ

 

 

ในเวลานี้เขามุ่งหน้าลึกเข้าไปในพื้นที่ป่าเล็กๆ เพราะในส่วนลึกของพื้นที่ป่าเล็กๆเท่านั้นที่จะสามารถเจออสูรที่ทรงพลัง การล่ามัน 1 ตัวจะมีค่า 5-6 แต้ม ซึ่งง่ายกว่าการล่าอสูรที่อยู่ด้านนอกมาก

 

 

“ช่วยด้วย!”

 

 

“ใครก็ได้ช่วยฉันที!”

 

 

เสียงร้องขอความช่วยเหลือที่แผ่วเบาดังมาเข้าหูของเย่ เทียน

 

 

ในเวลาเดียวกัน มันก็มาพร้อมกับเสียงคำรามของเหล่าหมาป่า

 

 

“มีใครเห็นเจอกับฝูงหมาป่าเข้างั้นเหรอ?”

 

 

เย่ เทียนกล่าวพึมพำ

 

 

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ไปยังทางของเสียงหมาป่าเหล่านั้น

 

 

ไม่ใช่ว่าเขาต้องการช่วยเหลือคนเหล่านั้น แต่อสูรที่อยู่ด้านในมีคะแนนที่เยอะ โดยเฉพาะอสูรอย่างหมาป่า โดย 1 ตัว ได้ 10 แต้ม ซึ่งคุ้มกว่าการล่าอสูรธรรมดามาก

 

 

ไม่นานเย่ เทียนก็มาถึงที่โล่ง ไม่ไกลนักมีฝูงหมาป่าประมาณหนึ่งโหลกำลังล้อมรอบนักเรียน 7-8 คน และมีศพหลายร่างนอนอยู่บนพื้น

 

 

“จาง เป่า!”

 

 

เย่ เทียนเห็นจาง เป่าอยู่ในนักเรียนเหล่านั้น ซึ่งเป็นคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขามาก

 

 

แต่ในเวลานี้จาง เป่านั้นย่ำแย่มาก ร่างกายของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด และมีใบหน้าซีดเผือด เขาถือคันธนูที่ไม่มีลูกธนูให้ยิงตลอดเวลา เห็นได้ชัดว่าอีกไม่นานความตายคงพรากชีวิตไปจากเขาแน่

 

 

สำหรับเย่ เทียนเขารู้สึกปกติกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับจางเป่าและคนอื่นๆมาก

 

 

อย่างไรพวกเขาก็ยังอ่อนแอเกินไป แม้ว่าในกลุ่มจะอยู่เป็นสิบหรือมากกว่านั้น หากพวกเขาพบอสูรที่ทรงพลัง พวกเขาก็ยังเป็นอาหารสำหรับอสูรอยู่ดี

 

 

เย่ เทียนนั้นรู้อยู่แล้วว่าคนกลุ่มนี้ไม่มีโอกาสที่จะได้เลือดของอสูร แต่เขานั้นไม่ได้พูดสิ่งนี้ออกมา ท้ายที่สุดทุกคนที่มาที่นี่ก็เพื่อสิ่งนั้น

 

 

เย่ เทียนจับคันธนูแล้วเล็งไปที่หมาป่า ก่อนจะเล็งใส่มัน

 

 

ฟิ้ว!!!

 

 

ลูกธนูพุ่งเข้าใส่หมาป่า แต่น่าเสียดายที่ไม่โดนจุดสำคัญ แต่มันก็ทำให้หมาป่าที่โดนได้รับบาดเจ็บ

 

 

“(เสียงคำราม)!!!”

 

 

หมาป่าพบเย่ เทียน และรีบวิ่งไปหาเขาทันที

 

 

ไม่ไกลนักจาง เป่าและคนอื่นๆก็เห็นเย่ เทียนที่กำลังเข้ามาใกล้ พลันทำให้เกิดความหวังอันริบหรี่ แต่หลังจากเห็นมองดีๆแล้ว พวกเขาก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

 

 

จาง เป่านั้นรู้จักเย่ เทียนและรู้ถึงความแข็งแกร่งของเย่ เทียน ดังนั้นเย่ เทียนจึงน่าจะเพิ่งเป็นผู้ใช้วิทยายุทธ์เช่นเดียวกับเขา

 

 

“เย่ เทียนรีบหนีไป หมาป่าพวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่นายสามารถสู้ได้!”

 

 

จางเป่าตะโกน

 

 

“เจ้าอ้วนนี่ไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไร เขาไม่ต้องการให้ฉันข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้จึงตะโกนห้ามเอาไว้”

 

 

หัวใจของเย่ เทียนพลันรู้สึกอบอุ่นและเขายิ่งต้องช่วยคนเหล่านี้มากขึ้น

 

 

หากเย่ เทียนใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขา เขาสามารถฆ่าหมาป่าเหล่านี้ได้ในเวลาอันสั้น แต่นั่นจะทำให้เกิดปัญหามากมายตามมาอย่างแน่นอน

 

 

“เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลังแล้วกัน”

 

 

เย่ เทียนกล่าวพึมพำ

 

 

พลังของหมาป่านั้นแข็งแกร่งมาก แบะไม่อ่อนแอไปกว่าผู้ใช้วิทยายุทธ์ที่มีพลังกาย 200 – 250 กิโลกรัมถ้าเขาใช้การโจมตีที่แรงที่สุด เย่ เทียนจะทรมานอย่างไม่ต้องสงสัย

 

 

 

 

เย่ เทียนจึงใช้แค่ดาบและความเร็วเพียงเล็กน้อย

 

 

เขารักษาความเร็วไว้ 1.5 เท่าของความเร็วปกติ เพื่อจัดการกับหมาป่าเหล่านี้ ด้วยพรสววรค์ดาบระดับกลาง เขาสามารถกะจังหวะการฟันดาบที่จะทำให้ถึงแก่ชีวิตได้อย่างแม่นยำ

 

 

ฟิ้ว!!!

 

 

ดาบของเย่ เทียนฆ่าหมาป่าในทันที ด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว

 

 

ไม่ว่าหมาป่าจะโจมตีเย่ เทียนอย่างไร เย่ เทียนก็สามารถคาดเดาการโจมตีเหล่านั้นและสามารถหลบมันได้ตลอด

 

 

และทุกครั้งที่ดาบของเขาฟาดฟัน มันจะคร่าชีวิตของหมาป่า โดยที่หมาป่าไม่สามารถทำอะไรได้

 

 

หลังจากนั้นไม่นาน ร่างของหมาป่ามากกว่าหนึ่งโหลก็นอนอยู่บนพื้น โดยที่ร่างกายของเย่ เทียนเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดของหมาป่าเหล่านี้

 

 

“เย่ เทียน นายเป็นอย่างไรบ้าง?”

 

 

เย่ เทียนเก็บดาบเข้าฝักแล้วมองไปที่จาง เป่าและคนอื่นๆ

 

 

“ไม่เป็นอะไรหรอก”

 

 

รูม่านตาของจางเป่าเบิกกว้าง เขากลืนน้ำลายลงคอ และละล่ำละลัก

 

 

“ฉันเป็นคนฆ่าหมาป่าเหล่านี้ได้ ถ้าฉันเอาชิ้นส่วนของหมาป่าเหล่านี้ไปพวกนายจะไม่ว่าอะไรใช่ไหม”

 

 

เย่ เทียนถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

 

 

“พวกเราไม่ว่าอะไร!”

 

 

คนกลุ่มหนึ่งกล่าวพลางส่ายหัว

 

 

พวกเขาไม่กล้าที่จะคัดค้านคำขอของเย่ เทียน เพราะเย่ เทียนฆ่าหมาป่าเหล่านี้เพียงลำพัง และยังช่วยชีวิตพวกเขาไว้ด้วย

 

 

ฟันหมาป่าเป็นหลักฐานเดียวที่บ่งบอกว่าสามารถฆ่าหมาป่าได้

 

 

โดยฟันที่ใช้เป็นหลักฐานไม่ใช่ฟันทั้งหมดแต่เป็นฟันหน้าที่ใหญ่ที่สุดสองซี่ของหมาป่า

 

 

ฟันหมาป่ามากกว่าหนึ่งโหลรวมอยู่ในถุงใหญ่

 

 

โชคดีที่พลังกายของเย่ เทียนอยู่ที่ 150 กิโลกรัม เขาจึงไม่มีปัญหากับการต้องแบกของหนักเท่านี้บนหลัง

 

 

“ฉันจะให้คำแนะนำบางอย่างแก่พวกนาย พวกนายควรออกไปให้เร็วที่สุด ด้วยความแข็งแกร่งของพวกนายในตอนนี้มีโอกาสน้อยมากที่จะได้รับรางวัลเป็นเลือดของอสูร อย่าเสี่ยงชีวิตกับอะไรที่พวกนายในตอนนี้ไม่มีวันได้มา อย่าลืมว่าพวกนายมีเพียงชีวิตเดียว และเลือดของอสูรพวกนายยังมีโอกาสที่จะได้มันมาในอนาคต”

 

 

เย่ เทียนกล่าวกับคนเหล่านี้

 

 

หลังพูดจบเย่ เทียนก็พร้อมที่จะเดินจากไป

 

 

ในเวลานี้การแสดงออกของจาง เป่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย และพูดว่า

 

 

“เย่ เทียน ด้วยความแข็งแกร่งของนายในตอนนี้บวกกับฟันหมาป่าที่นายได้รับ นายน่าจะไม่มีปัญหาในการได้รับเลือดของอสูร แต่ถ้านายต้องการอันดับดีๆ ฉันมีวิธี ฉันไม่รู้ว่าควรบอกกับนายดีไหม”

 

 

“พูดมาสิ!”

 

 

เย่ เทียนถามด้วยความสงสัย

 

 

“อสูรงูดำตัวหนึ่งปรากฏขึ้นในเขตเสี่ยวเย่ นักเรียนของสถาบันหนึ่งไปล่าอสูรและฆ่างูดำตัวนั้น งูดำตัวนั้นมีค่า 500 แต้ม”

 

 

จาง เป่ากัดฟันพูด

 

 

เขาไม่รู้ว่าการเปิดเผยข่าวนี้ให้กับเย่ เทียนจะเป็นการดีหรือไม่ แต่เขาก็ยังพูดออกมา

 

 

“อะไรนะ งั้นก็แสดงว่างูดำตัวนั้นเป็นอสูรปลอมแปลงงั้นเหรอ”

 

 

เย่ เทียนตกใจมาก

 

 

ที่สำคัญกว่านั้น เขาถูกดึงดูดด้วยคะแนน 500 แต้ม

 

 

หากเขาได้รับตาของอสูรงูดำปลอมแปลงมา เขาจะได้อันดับหนึ่งในการทดสอบแน่นอน