ความลับ(รัก)ของประธานพันธุ์ร้าย NC25 - ตอนที่ 57 การต่อสู้ระหว่างแฮ็กเกอร์ของสองฝ่าย

“ทำไมง่ายแบบนี้ล่ะคะ”

“แล้วทำไมเราต้องทำให้มันยากด้วยล่ะ เป็นสาวน้อยวัน ๆ คิดแต่จะใช้กำลังระวังไม่มีใครเขาเอาไปเป็นเมียนะ”

“เฮ๊ะ ใครจะสนล่ะ ถ้าอยากละก็จะขอร้องที่รักสักครั้งสองครั้งให้ช่วยฉัน”

หลิวไห่ร้องเสียงดัง

“ผู้หญิงที่ไหนเขาพูดเรื่องนี้หน้าด้าน ๆ แบบเธอบ้างล่ะ”

“เรื่องจริง เราได้กันแล้วจะอายทำไมฉันบอกแล้วจะรับผิดชอบเธอไม่ยอมเองนี่”

หลิวไห่ร้องเสียงหลง

“หลี่เจี่ยวสิน เธอนี่มันไร้ยางอายจริง ๆ”

หลี่เจี่ยซินนึกบางอย่างออก

“โอ้ ลืมไปเลยที่รักไม่ต้องห่วงเรื่องนี้แล้ว เพื่อนฉันคนนั้นน่ะจำได้หรือเปล่าที่เป็นตำรวจน่ะ เขาขอฉันเดทแล้วนะวันหยุดนี้ว่าจะขอเธอไปเดทพอดี”

จู่ ๆ ใจของหลิวไห่ก็เจ็บแปลบ เขากอดเธอแน่นขึ้น

“ไม่ได้ คนนั้นเป็นคนไม่ดีวางยาปลุกเซ็กส์เธอไม่ใช่เหรอ ฉันไม่ปล่อยให้เธอไปหรอก”

หลี่เจี่ยซินรีบส่ายหน้า

“ไม่ใช่เขาหรอก มันเป็นเพราะฉันน่ะ”

หลิวไห่มองเธอ เขาไม่เข้าใจที่เธอพูด

“เธอว่าอะไรนะ”

“ช่างเถอะ ไฟแดงแล้วเธอกอดแน่น ๆ แล้วกัน”

ขับไปได้ไม่ถึงสิบยี่สิบวินาทีเช่นเคย พวกเขาก็ติดไฟแดงอีก หลี่เจี่ยซินยิ้มเมื่อในสมองเริ่มคิดจะบิดหนี หลิวไห่ได้รับข้อความจากคนคนนั้น

“หัวหน้าครับ พวกเขาโผล่ไปทุกที่เลยครับเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้ระบุตำแหน่งที่แน่ชัดของพวกเขาไม่ได้ครับ”

“เป็นไปได้ยังไง”

ผู้ชายร่างสูงคนนี้ถึงกับวางแก้วกาแฟแล้วเข้ามาควบคุมกล้องวงจรปิดที่พวกเขาแฮ็กมากับมือด้วยตัวเอง เขาพยายามแก้ไขปัญหานี้แต่ก็ยังพบว่าเฉินเฟยอวี๋และคู่หมั้นกำลังติดไฟแดงอยู่แทบจะทุกแยก

“ใครมันเป็นคนทำกันครับ มันถึงได้เทพอย่างนี้”

เขาพยายามแก้ไขหาตัวหลิวไห่กับหลี่เจี่ยซินว่าที่จริงแล้วพวกเขาอยู่ที่ไหนกันแน่ใส่รหัสข้อมูลเข้าไปจนนิ้วแทบพัง แต่พวกเขายังคงอยู่ทุกที่ดูไม่ออกเลยว่าแยกไหนที่เป็นคนพวกนั้นจริง ๆ

“ไอ้บ้าเอ๊ย มันเป็นใครหน้าไหนวะกล้ามาเล่นกับกู”

เขารัวนิ้วใส่รหัสเข้าไปอีกครั้งแต่แก้ไขยังไงก็ไม่สำเร็จ

ในขณะที่คนของฝั่งตรงข้ามแกะห่อขนมแล้วยัดเข้าปาก นั่งยอง ๆ บนเก้าอี้รัวนิ้วไปอีกไม่กี่ทีก็หัวเราะเสียงดังเหมือนเด็กได้ของเล่นที่ถูกใจ เขาหักนิ้วตัวเองทั้งสิบนิ้วเสียงดัง กร๊อบ ก่อนจะวางนิ้วบนแป้นคีย์บอร์ดอีกรอบ

“ทีนี่ก็เจอของจริงกันดีกว่า ฮ่าฮ่าฮ่า”

เพียงนิ้วชี้ที่จิ้มแป้นลงไป ภาพของหลิวไห่และหลี่เจี่ยซินก็หายไปจากจอของคนอีกฝั่ง

“ลูกพี่ครับมันหายไปแล้ว ไม่มีสักแยกเลยครับตามไม่ได้เลยครับว่าพวกมันไปที่ไหน”

“โถ่โว้ย มันเป็นใครวะกล้าลองดีเหรอ มันคงไม่เคยตายซะแล้ว”

ถึงคนที่เป็นลูกพี่จะพูดแบบนั้น แต่เขาก็ไม่สามารถมองหาหลิวไห่และหลี่เจี่ยซินเจออีกแล้ว พวกเขาหายไปราวกับมีเวทมนต์ในอากาศ

ผู้ชายคนนั้นโมโหถึงกับทุบแป้นคอมพิวเตอร์จนยับเยิน ก่อนที่จะหัวเราะออกมา

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องสืบแล้วว่าคนที่อยู่บนถนนคือใคร จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหลิวไห่เขาคือหลิวไห่จริง ๆ ไม่งั้นเทพพระเจ้าแฮกเกอร์ฉายาดวงตาสวรรค์คงไม่อยู่กับมันหรอก แจ้งนายใหญ่ได้เลยว่าระบุตัวตนได้แล้ว ผู้ชายคนนั้นคือหลิวไห่ ไม่ใช่เฉินเฟยอวี๋”

หลังออกจากคุกมาหลิวไห่ก็ได้หัวหน้าเฉิงที่คุมบ่อนฝั่งตะวันออกของฮ่องกงคอยคุ้มกะลา เพราะแบบนี้จึงไม่มีใครไปหาเรื่องเขาอีก แต่คนของสกุลกู้ก็ไม่สามารถปล่อยเขาได้เมื่อของบางอย่างที่พ่อของหลิวไห่นำออกมายังไม่สามารถนำกลับไปคืนได้ และหนึ่งในคนที่ยอมรับใช้หัวหน้าเฉิงก็ลือกันว่าคือดวงตาสวรรค์ คิดไม่ถึงว่าคนคนนั้นจะยอมรับใช้หลิวไห่ด้วย ผู้ชายคนนี้เขาไม่สามารถดูถูกได้จริง ๆ

เมื่อกู้เมิ่งย้ายมาตั้งหลักฐานที่แผ่นดินใหญ่เพราะในฮ่องกงกำลังได้รับการจับตามองจากรํฐบาลพวกเขาทำสิ่งใดต้องระวังเป็นอย่างมาก ธุรกิจของสกุลเมิ่งจึงกำลังถูกโอนถ่ายเทมาที่แผ่นดินใหญ่ซึ่งมีพื้นที่กว้างขวาง ยัดเงินข้าราชการนักการเมืองท้องถิ่นและทำสิ่งใดได้สะดวกกว่า

กู้เมิ่งสนใจบริษัทของเฉินเฟยอวี๋ คิดว่าจะเป็นแหล่งฟอกเงินที่ผิดกฎหมายของเขาได้เป็นอย่างดีจึงให้คนติดตาม เขาต้องตกตะลึงเมื่อเห็นใบหน้าของเฉินเฟยอวี๋มีใบหน้าที่เหมือนกับหลิวไห่จนเขายังแยกไม่ออก ตั้งแต่นั้นมาเขาจึงให้คนคอยติดตามหลิวไห่และเฉินเฟยอวี๋

แต่เมื่อให้คนติดตามทั้งสองคนกับพบว่าพวกเขาเป็นคนละคนกัน จนกระทั้งหลายสัปดาห์ที่แล้วเกิดความเปลี่ยนแปลงของเฉินเฟยอวี๋ที่น่าสนใจจึงทำให้พวกเขาจับตาดูคนคนนี้อีกครั้ง และคราวนี้เป็นเพราะดวงตาสวรรค์คอยช่วยเหลือจึงมั่นใจได้ว่าผู้ชายคนนี้คือหลิวไห่แน่นอน ส่วนคนที่อยู่ฮ่องกงต้องเป็นเฉินเฟยอวี๋

คนในวงการนี้ใครเป็นใครแม้ไม่เห็นหน้าแต่เห็นฝีมือกันก็รู้แล้วว่าใครกันแน่ที่เหนือกว่า เมื่อมีปรมาจารย์สกุลกู้มีหรือจะนิ่งเฉย พวกเขาก็กำลังตามตัวปรมาจารย์มาจากอเมริกาเพื่องานนี้เช่นกัน

มู่หรงฉายาหัตถ์เทวดาแม้จะแพ้ดวงตาสวรรค์แต่อาจารย์ของเขาผู้ลึกลับเป็นยิ่งกว่าเทพเจ้าแฮ็กเกอร์ย่อมไม่มีทางแพ้แน่นอน